"Sige na, Ai. This will be fun, promise!" Daisy said. Kanina pa siya nagmamakaawa sa aking samahan siya sa isang group date. May dalawang babae pa naman daw kaming kasama mula sa klase nila. Hindi ko lang alam kung bakit ako ang pinipilit niyang sumama kung pwede namang sa bloc na lang nila siya maghanap.
"Ayoko nga," I replied. Binilisan ko iyong lakad ko. Pupunta pa kasi akong Library kasi vacant time ko. Ito namang si Daisy ay kahit late na sa klase niya ay andito pa rin at sunod nang sunod sa akin.
"Aira naman," malungkot niyang sabi. "Samahan mo na 'ko, please? Kasama kasi iyong crush ko. Ipapakilatis ko sana sa 'yo," she added.
I stopped from walking. Huminto rin siya at tumingin sa akin, her eyes almost pleading. "At sa akin mo pa talaga naisipang ipakilatis? Sure ka?"
"Bakit hindi? Magaling ka namang mang-judge."
"Gaga ka."
Daisy laughed. "Totoo naman. At saka, ipapa-check ko rin kung may red flags ba. Magaling ka 'don eh."
"So basically, isasama mo lang ako doon para i-judge ang crush mo?" I asked.
"May ka-date ka rin naman! Sabi ng friend ko from College of Medicine daw 'yong sa 'yo," she said with a smile.
I snorted as I continued walking. Nakasunod pa rin si Daisy. "From Med? May time pala silang mag-date?" I murmured. I thought they're busy people. Nakikita ko kasi sa mga taga-Med na nakakasabay ko sa Library na ang kakapal ng mga librong inaaral nila.
"'Yong makaka-date mo, oo ata," she replied. "Ang sabi matalino daw 'yon kaya marami sigurong spare time para mag-date kasi hindi na kailangan ng much effort. Kaya nga pala sa 'yo 'yon pina-partner kasi matalino. Para naman match ang brains niyo." I felt Daisy hugged my right arm. "Sige na. Pa-birthday mo na sa 'kin oh."
"Gaano ba ka-importante 'yang date na 'yan para sa 'yo?" I asked.
"Importante, kasi dito nakasalalay kung sino ang magiging future daddy ng future babies ko," she replied.
I snorted again.
"Sige na oh. Kailangan maunahan ko parents ko kasi baka kung sino ipakasal nila sa akin in the future," she said with a pout. Ginamit pa talagang excuse parents niya. She forgot I know her parents. Hindi naman ganoon sila Tito at Tita. Madrama lang talaga itong si Daisy.
"Okay," I said. "But you have to go to your class. Late ka na naman. Hindi ka na nahiyang rumampa."
Daisy jumped and screamed in joy. "Thank you, Ai! You're the best!" She even hugged me. "Mamaya 'yon ha!" She added and then ran.
Sinundan ko siya nang tingin just to make sure she's really going to her building.
Itong babaeng 'to talaga!
•●•
"Naks, chocolates! Akin na lang 'to ah? Alam ko namang di mo rin 'to kakainin. Sayang naman," masayang sambit ni Daisy nang makita ang isang kahon ng tsokolate sa ibabaw ng table ko. Tapos na ata ang klase niya kaya sinundan ako dito sa Library. Sabay rin kasi kaming magla-lunch kaya parang sinundo niya lang ako dito. Minsan kasi hindi ko na namamalayan ang oras.
"Sa 'yo na," I just said and she happily put it inside her bag.
"Alam ko kanino galing 'to," she said. "Kay Charles 'no?"
"Yeah," I replied. Kinuha ko na iyong mga gamit ko saka tumayo. Tumayo na rin si Daisy at sumabay sa akin palabas ng Lib.
"Ai, don't you think it's best na sabihin kay Charles na wala naman siyang pag-asa sa 'yo? Feel ko kasi umaasa pa rin 'yong tao," Daisy said.
"Akala mo hindi ko siya diniretsyo? I already told him. Ayaw ko rin namang magpaasa ng tao. Pero ayaw niyang makinig. He's so persistent na minsan parang nakakatakot na," I replied. Bigla kasing nagdilim 'yong mukha niya 'nong sabihin ko 'yon.
"Hala, anong gagawin mo?"
"Hindi ko nga alam eh. Kahit anong sabi ko ng 'no', para pa rin siyang walang naririnig. I mean, ganon ba kahirap intindihin ang 'no?'" Minsan nga gusto ko na lang siyang sigawan o pagalitan pero ayaw ko naman nang ganoon. Baka mamaya gantihan pa 'ko. Nakakatakot pa naman siya.
Bitbit ko iyong isa kong libro just when I realized na medyo maluwag pa naman ang bag ko kaya inilagay ko na lang iyon sa loob. "Hindi ko-"
I wasn't able to finish what I was about to say kasi may nabangga ako.
"Are you okay? I'm so sorry," sabi ng isang lalaking tinutulungan akong tumayo. He's wearing an all-white uniform which means he's from College of Med.
"Okay lang," sagot ko na lang. Pareho kaming hindi nakatingin sa dinadaanan eh. We're both at fault kaya I guess walang dapat magalit.
"Sorry talaga, Miss," the guy said again. Inabot niya sa akin iyong aklat kong nahulog sa bag ko pagkabangga namin. Hindi ko kasi naisara agad.
"It's really okay," I just said. He said another sorry before he finally walked away. Nagmamadali ata siya.
We were about to go when I saw something on the floor. Kinuha ko iyon and saw it was an ID. Tatawagin ko pa sana iyong lalaki pero wala na siya.
Tiningnan ko na lang iyong ID.
Zandrey Joseph L. Del Fuerto
He was really from the College of Medicine.
"Pogi ni Kuya," narinig kong komento ni Daisy. Sinilip niya na rin pala iyong ID.
"May crush ka na. Dadagdagan mo na naman?" I murmured. I continued walking saka itinago ang ID niya. Idadaan ko na lang 'to sa lost and found mamaya.
"Hindi para sa 'kin. Para sa 'yo," she replied with a grin.
"Hindi ko kailangan niyan," I just said. Hindi naman kasi ako interesado eh. For now, I'm busy with a lot of things. Ang dami ko pang plates na kailangan tapusin and next year, we'll start thesis. Masyado talaga akong busy na tao. Kailangan kong mag-excel to make my father happy.
"Ayaw mo talaga i-try magjowa?"
I shook my head. Of course, no. After seeing her cry for her ex last year? Ayokong maging ganoon.
"Okay. Pero g ka pa rin sa group date ha?"
I shrugged. "Basta ba last na 'yan."
"Can't promise you," she said with a grin kaya sinamaan ko siya ng tingin.
•●•
Kakalabas ko pa lang ng classroom mula sa huling klase ko ay mukha agad ni Daisy ang sumalubong sa akin.
"Girl, bilis!" Hila niya sa akin. Kunot-noo na lang akong napasunod sa kanya.
"Anong meron?" I asked.
"'Yong date! Aayusan pa kita eh!" She answered. Napatingin ako sa suot ko. I'm wearing a simple white shirt, pants, and flats. What's wrong with my outfit?
"Okay na 'ko dito," I said.
"Hindi! Magpapaganda tayo. Malay mo naman iyong ka-date mo mamaya ang para talaga sa 'yo. Dapat unang kita niyo, maganda at presentable ka," she mumbled. Pumasok kami sa CR saka ko lang napansin ang dala niyang paper bag. "Isuot mo 'yan ha?" Sabi niya pa nang iabot sa akin iyong paper bag.
Hindi na lang ako kumontra at kinuha na lang iyon. Nagpalit na lang din ako ng damit. Para namang may laban ako kay Daisy eh napakakulit nito.
It was a chiffon dress na hanggang tuhod ko ang haba at floral ang design. Tiningnan ko pa ang sarili ko sa salamin. It looked so chic.
"Oh ayan, ang ganda," Daisy said with a grin. Kakalabas niya lang din sa cubicle. She's wearing an off the shoulder long-sleeve dress na stripes naman ang design. Hanggang ibabaw ng tuhod ang haba 'non. I looked at her and gave a thumbs up.
"Libre ba 'yong food?" Tanong ko nang makalabas kami ng CR pagkatapos naming mag-ayos.
Narinig kong natawa si Daisy. "Pupunta ka lang ba doon para sa libreng pagkain?"
Tumango ako. Kung hindi man okay ang date ko, edi ikakain ko na lang. At least may libreng pagkain.
May dalang sasakyan si Daisy kaya nakapunta agad kami sa isang café kung saan daw ang 'date'. Isusuot ko sana iyong bag ko palabas ng sasakyan niya pero pinigilan niya ako. Maya-maya ay may inabot siyang maliit na bag. Lalagyan ko daw ng phone at wallet.
Sabay kaming pumasok sa café.
"Daisy!" Narinig kong tawag ng isang babae. Kumaway ito kay Daisy na sinagot naman ni Daisy ng ngiti. Hinawakan niya ako sa braso saka iginiyang maglakad palapit doon sa isang table sa corner na may walong upuan. May dalawang babae at tatlong lalaki nang nakaupo roon.
"Hello!" Nakangiting bati ni Daisy nang makalapit kami sa table nila. Naunang umupo si Daisy. She patted the chair next to her, telling me to sit there. Agad niya akong ipinakilala sa mga babaeng nandoon.
"Hello," nakangiting bati 'nong Jamie. Ngumiti at bumati sa akin iyong Nathalie. Kaya ngumiti lang din ako at bumati.
Nang mapatingin ako sa harap ko ay pansin kong lahat sila ay may kaharap na lalaki, maliban sa akin.
So ano 'to? Display lang ba ako dito? Wala ba akong partner?
Kakalabitin ko na sana si Daisy para magtanong kung may date ba talaga ako nang iyong mga lalaki naman ang nagpakilala.
Iyong kaharap ni Jamie na nasa isang dulo ay si Francis, kay Nathalie naman ay si Dominic. Iyong nasa harap ni Daisy ay si Jed. Ngiting-ngiti pa si Daisy habang nakikipagkamay doon kay Jed. So I figured he was the crush she's been talking about.
Masimulan na nga ang pag-judge.
"Bro, asan na ba si Zandrey?" Tanong 'nong Francis.
"I already texted him," Dominic replied. "Na-late daw siya kanina sa lab nila kanina kaya hindi daw siya agad nakauwi kasi tinapos niya pa iyong activity." Tumingin naman sa akin iyong Dominic sabay sabing, "sorry, Aira. Sa Med pa kasi 'yon."
"It's okay," I just said. Mas okay nga kung hindi na lang siya dumating para hindi ko na kailangang magsalita at mag-entertain.
Hintayin lang daw muna namin iyong Zandrey bago kami mag-order. Papunta na kasi daw.
The other 6 people in these table were busy chatting with each other samantalang ako ay busy naman kakainom sa juice ko. Ayoko namang makisali sa mga pinag-uusapan nila. Mukhang nag-eenjoy sila eh.
"Sorry, I'm late," I heard someone said. I looked up and saw the guy sitting in front of me. I hurriedly sat up straight. At ganoon na lang ang pagkunot ng noo ko when I saw the guy from earlier. Hindi na siya nakasuot ng puro puti. He's now wearing a maroon dress shirt na nakatupi hanggang siko.
He smiled at me. "Hi."
Feeling ko ang liit ng University namin 'nong nakita ko ang lalaking nakabangga ko kanina na nandito na ngayon sa harapan ko. I mean, ang dami naman kasing estudyante sa school! Well, baka coincidence lang talaga. Hindi dapat ako mag-overthink.Naramdaman kong sinipa ako ni Daisy sa ilalim ng mesa. Hindi ko iyon pinansin."Ikaw 'yong nakabangga ko kanina," I suddenly said."Yeah. I think it's me," he said with a smile. Tumango na lang ako saka ibinalik ang atensyon sa juice ko. "I'm Zandrey," he said sabay abot sa akin 'nong kamay niya.Tinanggap ko iyon. "I'm Aira.""Bakit naman ang tagal mo?" Narinig kong tanong 'nong Dominic kay Zandrey."Na-late ako kanina. Ang tagal kong nakapasok kasi nawala ko ID ko," I heard him said."Right!" Napalakas iyong boses ko sa narinig kaya napatingin sila sa akin. Agad naman akong nag-sorry. "Nahulog kanina. Isasauli ko sana kaso nakaalis ka na. Saka idadaan ko sana sa lost and found kaso nawala sa isip ko." Hinanap ko iyong ID niya sa bag kaso bigl
I could feel my face heating up in embarassment. Halos hindi ako makatingin sa kanya! Kung saan-saan ko tuloy naibabaling ang tingin ko. Para na akong tanga!"I'm sorry," I heard him said. Wala namang may sadya 'non diba? Pero bakit kasi!"I'm sorry too," I said. Saglit lang akong tumingin sa kanya and looked away hurriedly. Nakakahiya talaga!"Should we go back inside?" He asked. Mabilis akong tumango. Pakiramdam ko nahimasmasan na ako dahil sa nangyari.We went back to the KTV and it was the most awkward walk of my life! Buti na lang naisip kong hindi naman na kami magkikita after nito. Saka malaki naman ang University! Hindi naman ako nagagawi sa college nila. Iiwasan ko na lang din lahat ng mga nakaputi!Pagkarating namin ay medyo hindi na ganoon kagulo. Nakatulog na nga si Daisy. At nakasandal pa kay Jed! Para-paraan talaga ang bruha.Nag-aya na akong umuwi at sumang-ayon naman silang lahat. I had to retrieve the rest of my stuff from Daisy's car after getting the keys from her s
I never got myself in trouble before. Maingat akong tao kaya kampante ako sa mga desisyon ko sa buhay. Hindi rin ako sanay na pinapahiya ang sarili. I know how to get out of situations. I am that smart, as my Mom would say. Pero lately, parang gusto ko na lang ikahiya ang buong pagkatao ko.Nanlalaki ang mga mata kong nakatingin kay Zandrey na nasa harapan ko ngayon. I can see him suppressing a grin kaya mas lalo akong nahihiya. Gusto ko na lang magpalamon sa lupa at this very moment.Kung kanina ay malakas na ang tibok ng puso ko, ngayon ay mas lalo pang lumakas.Ngayon pa naisipan ng utak kong tumigil sa pag-function."Are you okay?" Tanong niya.Alam kong alam niya ano ang sagot sa tanong niya sa akin. Kaya hindi ako sumagot saka tumayo na lang nang maayos. I tried looking away. I can't keep on looking at him when he looks so amused. Mas lalo lang akong nahihiya.I heard him chuckled. "Kumain ka na?" He asked."I was going to," sagot ko na lang. "Nakuha mo na ID mo?" Tanong ko. Thi
After that lunch with Zandrey ay kanya-kanya na kami ng lakad. He still has his classes, while I have to go home. It was still weird for me to be friends with him. Hindi naman kasi ako friendly lalo na sa mga lalaki. Nagtataka pa rin ako how everything happened so quickly. Kanina lang I was determined to avoid him and now we have this weird connection.Or maybe he was just that good in making friends.I still have plenty of free time kaya nang makauwi ay tulog agad ang inatupag ko. But I set an alarm for two hours. Hindi naman pwedeng tutulog lang talaga ako maghapon. Hindi ako pwedeng mag-cram sa mga gagawin ko kasi mababaliw ako. I'm not much of a multi-tasker.When I woke up from my nap, I proceed to doing my plates hanggang sa makaramdam ako ng gutom. Timingly, Daisy was done with her classes and texted me she's on the way. Nagpa-take out na lang ako ng pagkain so we can eat it together."So you're telling me na he suggested to be your pretend boyfriend para tigilan ka na ni Char
Para akong lutang nang matapos lahat ng klase ko. Ilang beses pa akong nakabangga kasi tatanga-tanga ako.Kasi naman eh!Even when the classes are ongoing, all I could think about was what happened earlier. Unang araw pa lang ng plano namin ni Zandrey pero pakiramdam ko hindi ko na kayang panindigan. Dagdagan pa ng text ni Daisy na nag-aaya ng dinner. Hindi ko tuloy alam kung tatanggi ba ako o magpapanggap na lang na may sakit para lang makaiwas.Seriously, this should be easy. I just don't know why things are starting to be complicated.I just continued walking, unsure where I'm going. Ayaw ko pang harapin sina Daisy. Pakiramdam ko hindi ako makakatagal kung nasa harapan ko si Zandrey. Tatakas na lang siguro ako.With my tote bag on my right shoulder and books on my left arm, I walked cautiously. Panay ang tingin ko sa paligid, checking if someone can see me right now. So far, wala namang Daisy o Zandrey na umaaligid.I heaved a sigh. Para naman akong may atraso nito."Hey."Ay, puch
It's Wednesday and it's just the second official day of our deception. While I think it's still cringe, I also think it's quite effective.The entire day yesterday, even if I know Charles is just a few classrooms away from me, he did not come to see me. Noon kasi, lagi siyang dumadaan para magpapansin sa akin, kausapin ako, and all sorts of things he can do to make his appearance be known.Right then, I thought it was a red flag. Ilang beses ko na kasi talaga siyang tinanggihan and even explained myself, but he really can't understand or maybe he does, but he chose not to understand me. The thought of him being overly persistent is bothering me and giving me the creeps.Zandrey and I agreed on this deception to happen only in school, or wherever and whenever we need to. Pero itong isa, kahit walang taong nakatingin, sige pa rin.Just like now.I just woke up and when I got my phone to check it, a notification which says he sent me a message was the first thing I noticed.Good morning!
There were multiple texts from Zandrey when I opened my phone after that particular class. Pero hindi ko muna binuksan and just headed straight to my next class. Pagkatapos nito, bakante na ako so I can go and meet him, before I have lunch with Daisy. Pagkalipat sa next class ay siniguro kong mukha akong busy para hindi makalapit sa akin si Risa. I'm still not ready to continue whatever we talked about earlier. Kapag talaga itong si Zandrey may sabit tapos pa-offer-offer pa na magpanggap na boyfriend ko para layuan ako ni Charles... I will really kick him in the balls! Nadadamay pa ako eh. While the class was going on, I tried to listen as intently as I can. Kaso iyong utak ko ayaw talaga mag-concentrate at kung saan-saan napapadpad. Buti na lang nakapag-d******d na ako ng advance slides at nasilip ko na kanina ang magiging lessons ngayon kaya medyo hindi na ako nag-alala. Hindi naman siguro magpapa-surprise quiz itong si Prof. Hopefully... Kaso hindi talaga sang-ayon sa akin ang
I received a text from Daisy telling me she's at the the new cafe near gate 2. So after talking to Zandrey, doon agad ako dumiretso kasi may klase pa ako.I don't have any idea what it is that she's going to tell me. I don't know if it's that important, but I went anyway. Daisy's stories sometimes keep me sane. Sa dami ng stress ko sa buhay, from school stuff to personal life, I was glad to have someone like her who makes me forget those things. Kasi kung hindi, I might have gone crazy.The moment I got to the cafe, nakita ko siyang kumakaway sa akin, that's why it was easy for me to spot her. She was sitting at a corner.Habang papalapit sa kanya, I look around the place. Okay naman. The ambiance was okay, and there's just a few people. Siguro kasi bago pa at hindi pa masyadong kilala."Bakit nakangiting-aso ka na naman?" I asked as I sat on the chair in front of her. Ang laki kasi ng ngiti niya na para bang hindi maalis-alis."Hindi kasi ako stressed," she replied."Good for you," I