CHAPTER 9

“HINDI KITA KAPATID. Ang totoo, anak ka talaga ni Tita Sophia sa pagkadalaga. Well, what can you say? Like mother like daughter. Parehong pareho kayo ng tadhana. Pareho kasi kayong pakawala.” Malakas na sampal at sabunot ang ibinigay ni Nadja sa kapatid. Matagal na siyang nagtitimpi dito.

“Kapag hindi mo itinikom ang bibig mo, paduduguin ko ang nguso mo.” Nanggigil siya sa sinabi nito.

“Nadja, itigil mo ‘yan.” Inambaan niyang muli ito ng sampal.

“Mama, sinampal ako ni Ate.” Dumating si Minerva at nagalit sa kanyang nadatnan.

Nagsumbatan sila. Walang utang na loob ang tawag kay Nadja. Nagalit din si Nadja dahil sa paglilihim ng babae.

“Kaya ba ganito ang trato ninyo sa akin! Ha! Bakit pa ninyo ako kinuha? Sana, hinayaan na lang ninyo akong mamatay!” Ipinagtabuyan niya ang dalawa sa sobrang sama ng loob niya.

Nang gabing iyon, masinsinang kinausap ni Minerva ang pamangkin. Ipinagtapat niya ang katotohanan tungkol sa kanyang pagkatao. Inangkin niya ang bata dahil gustong magbagong b