EpilogueEMMAN'S POV"Sir, nakahanda na po ang lahat." One of my men said.As I took a sip the only remaining wine in my glass and glance at him."How about the other transaction?" I question."It's in a good hands, Sir."I motioned him to go as he obey.Tumayo ako at pinagmasdan ang kabuohan ng syudad.The view is breathtaking. Mga sasakyang walang tigil sa pag-andar. Mga taong nagmamadali. At ang kumikislap na karagatan dahil sa sikat ng araw.Maganda nga pero may kulang. Malakas akong napabuga.It's almost six fvcking months, but she's nowhere to be seen. And I am so fvcking mad right now. Na parang gusto kong kumitil ng buhay dahil sa pagkawala niya.Kung gusto niya ng laro makikisama ako. But, wherever you are, mahahanap at mahahanap rin kita Ella. Mark my word. Kapag makita kita wala ka ng kawala because I will ravish you hard until you never walk.Kasabay din ng pagkawala niya ay ang pagkawala rin ng mga Huntress na iyon. Matapos kong sirain ang organisasyon nila ay nawala na r
They said, I'm an angel sent down from heaven.They said, I'm too innocent to know the side of evilness of the world.They said, I'm look like Snow White in a fairy tale story with an evil queen trying to kill me.But they didn't know, this angel and innocent they called is an Evil Queen at nights.Hunting to kill innocent angels.Yes, She's innocent. She's an Angel. And that's Gabriela Zeferina Luciano a hired assassin to kill evils.Love is not into her world.Ang mahalaga lang kanya ay ang nakakabata nitong kapatid.Pero nagbago ang lahat ng makatagpo niya ang nagngangalang Emmanuel Alejo isang police officer na laging pinipeste ang tahinik nitong buhay.Pero sa hindi niya sa malamang kadahilanan ay napalapit ang loob nito ng hindi niya namamalayan. Paano kung malaman ng binata ang sikreto nito? Handa ba si Ella sa mangyari at sa pa? Pag-ibig o sakripisyo?
"You'll die." Walang takot na wika ng dalaga habang nakatutok ang paboritong baril nito sa lalake na ngayon nakaluhod at nagmamakaawa na hindi siya patayin."This is an order." Walang emosyong aniyo nito at itinitok sa noo ang baril at agad pinihit ang gatilyo, umalingawngaw sa boung silid ang ingay nito. Makikita sa dalaga ang maladimonyong mata at ngisi nito na walang takot sa lahat ng bagay, lahat kaya niyang gawin, in a snap of her fingers her victim will be on the cold floor, lifeless. Aakalaing isa itong inocenteng babae na may mala-anghel ang mukha, walang bahid ng kasalanan sa mundo. Isang mababasaging kristal na sa isang hawak lamang ay mababasag at magkakapirapiaso.Itinuon niya ang kanyang pansin sa isang bahagi upang makaharap nya ang susunod na papatayin. Ang tanging maririnig lamang sa gabing ito ay ang iyak ng isang pitong taong gulang na batang babae at yakap yakap nito ang kanyang walang buhay na ina. Ang walang kamuwang-muwang na batang ginigising nito ang kanyan
Nagkakagulo ngayon sa stasyon ng mga pulisya dahil sa nabalitaang meron na namang punatay na businessman kasama ang pamilya nito at ang ibq pa nitong kasama sa mansyon.Ilang linggo na rin itong nagaganap sa kanilang lungsod ang walang awang pagpatay sa mga mayayamang negosyante."Hoy! Emman, dalian mo dyan!" Tawag dito sa kasamahang police ng binata habang inaayos nito ang dadalhin sa pinangyarihan ng krimen."Oo na, eto na....excited" tugon namn ng binata. Bago sinalpak sa bewang nito ang isang baril."Aba'y oo naman!" Proud nitong wika sa binata."Sino kaya ang mga vigilanteng yun, walang awa talagang pumapatay pati bata hindi sinasanto" pagtatanong nito sa binata habang hawak-hawak ang baba nito.Oo nga, paano kaya nya masisikmura ang halos araw-araw na pagpatay nito. Sa isip-isip ng binata.At noong isang linggo din ay may pinatay itong isang binatang negosyante hinala nila na dahil daw ito sa negosyo. Isang karumal-dumal ang pagpatay rito, ginilitan ang leeg nito at ilang beses
Ella's Point of View"Mama!" Sigaw ko."Parang awa nyo na! Wag ang mga anak ko!""Mama!" sunod na sigaw ng nakakabata kong kapatid.Naririnig ko na lamang ang hagulgol na iyak ng paligid ko. Ang aking pamilya. Masaya pa kaming sinasalubong ang pasko pero ito ang nangyare.Nakarinig na lamang ako ng sunod-sunod na putok ng baril. At ang pagtalsik ng dugo sa mukha ko galing kay Mama. Nakahandusay na ito sa sahig.Sa mismong harapan ko pinatay ang buo kong pamilya. Walang awang pinatay.Nagbago ang paligid. Nasa simenteryo. Walang emosyong nakatayo sa harapan ng puntod ng aking pamilya. Isa-isa ng umaalis ang mga tao. Pero eto ako. Nakatitig habang ang nakakabata kong kapatid ay walang tigil sa pagiyak.Wala na ata akong mailalabas pa. Masakit. Napakabata pa ng kapatid ko para mawalan ng mga magulang.Wala parin siyang tigil sa pagiyak. Hinarap ko siya sa akin. Tinitigan ko ang mata niyang may luha. Pinahid ko ito."Sshh...tayo na lamang ang natitira Gabby...pinapangako ko sa'yo...sising
Paglabas ko ng restroom inilibot ko agad ang aking paningin sa boung paligid. Hinahanap ng mata ko ang babaeng kakalabas lang pero lentek lang ang bilis niyang mawala."Tsk! Nasaan na yun?" Tanong ko sa sarili ko. Puro ang nakikita ko lamang ay ang mga taong nagsasayawan kasabay ang maingay na tugtog. May mga nagm-make-out pa sa tabi ko. Inirapan ko ito. Konti na lang makikita na ang kalukuwa ng babae.Umalis na ako sa lugar na iyon. Nakipagsiksikan sa mga tao para makadaan lang.Bumalik ako sa kinauupuan ko kanina at mariing minamasid ang paligid. Binabaling ko pakaliwa't kanan ang ulo makita ko lang ang negrang babaeng iyon.Naputol lang ito ng may lumapit sa aking isang foreigner. Mala-abu ang mata nito, maputi, matangkad, matipuno ang pangangatawan, pwedeng-pwede isali sa mga runaway show.Tinaasan ko siya ng kilaw ng tumabi siya sa kabilang stall at nakangiting tumingin sa akin. Baliw.Humarap ako sa bartender na ngayon ay nakatingin sa akin na may ngiti sa labi. Pati rin siya ba
Emman PovNapatitig ako sa kanya ng mariin. Mapungay-pungay ang mata nito akong tinitignan dahil sa ilaw ng sasakyan na parang inaaninag at kinikilala kung sino ako.Malakas parin ang buhos ng ulan. Pero wala akong pakealam.Ang mahalaga ay ang babae sa harapan ko na may pulang likido sa bahagi ng katawan nito. Mabilis itong kumalat dahil na rin sa ulan."Ugh. F.ck!" Daing nito at hinawakan ang kung nasaan ang sugat nito."Sh.t!" Agad ko siyang nilapitan, tinulungan at inakay patungo sa sasakyan ko. "Anu ba kasing pinaggagawa mo?!" May halong inis sa boses ko.Binuksan ko ang passenger seat at pinaupo dun. Kita ko sa mukha nito ang pagkairita. "Hey, I'm talking to you." mautoridad na tanong ko sa kanya at walang pakealam sa malakas ng buhos ng ulan."It's none of your business" walang emosyong sagot nito.Pinagmasdan ko pa siya ng ilang segundo at napabuntong hininga. "Tsk" sinarado ko ang pintoan ng sasakyan at tumungo sa drivers seat. Binuhay ang makina at pinasibad ito ng takbo.Ha
Emman P O VHALOS isang linggo na ang nakakalipas at wala pa rin kaming lead sa vigilanteng iyon. At sa isang linggong iyon at tatlo na ang napapatay nito.Napabuga na lamang ako ng malakas habang binubuksan ang gate ng bahay.At dahil sa abala ako sa ginawa sa headquarter ay napagabi tuloy ako ng uw at wala pa akong kain simula tanghalian.Ang kinain ko lang ay sandwich. Napaungol ako ng marinig na kumakalam na ang sikmura. Aarrghh! Gutom na talaga ako.Malapit ko ng mabuksan ang gate ng maagaw ng pansin ko ang babaeng papalabas ng bahay niya.Napakunot ako ng noo ng makita ang sout nito. Itim na jersy jacket at at maiksing short na halos bumalandra ang maputi nitong legs."Ella!" Tawag pansin ko nito.Napahinto naman siya sa pagsara ng gate ng bahay nito at napalingon sa akin."What?!" Wow improving pinapansin na niya ako ha? Halos mapunit ang labi ko sa pagngiti. "Ningiti-ngiti mo diyan?" Padaskol na wika nito na mas lalong ikinangiti ko.Isang linggo na rin pala ang nakakalipas n