Chapter 2

Nanginig ang mga kamay ko habang pinapanood ang video sa phone ko. It wasn't the video that scared me, but the comments that I received after they watched the video.

Kalat na kalat ba ngayon sa social media ang video ko na sumasayaw sa club kagabi. Hindi ako makapaniwalang ako ang babaeng napapanood ko ngayon. Para akong wala sa sarili dahil tawa pa ako nang tawa.

Mas lalo akong nanlamig nang lumapit pa ako sa may pole at doon sumayaw. Daig ko pa ang stripper sa pagsayaw ko.

Ako ba talaga ‘to?

Hindi. Hindi p’wedeng ako ‘to. Wala akong naaalalang ginawa ko ‘to kagabi. Pero bakit pangalan ko ang nasa caption? Bakit naka-tag sa mga social media accounts ko?

Sinong walang hiya ang nag-video nito at nagpakalat? Malakas ang loob niya dahil dummy account ang gamit niya.

Tumulo ang luha ko habang binabasa ang mga comments. Puro pang-iinsulto ang nababasa ko. Iyong iba naman ang babastos ng mga sinasabi.

“Sav, why are you crying? May masakit ba sa ‘yo?” tanong ni mommy.

Hindi ako kumibo at nakatuon lang ang paningin ko sa video. Hindi pa rin ako naniniwalang ako ang nasa video. Pero kung ako nga, ano nang gagawin ko? Paano ko aayusin ang gulong ‘to? Pinagpyestahan na sa internet ang pagkakalat ko sa club at siguradong maaapektuhan pati ang parents ko.

“Sav, nag-aalala na ako sa ‘yo. Ano bang meron diyan...”

Natigilan si mommy nang makita ang video na pinapanood ko. Hindi siya nakakibo agad at halatang nagulat din. Mas lalo akong napaiyak.

“My goodness. Is this you?” she asked.

I sobbed. “I-I...don’t know. Wala akong maalala, mommy. Hindi ko po alam. Pero lahat ng nakapanood, naniniwalang ako ‘yan. Hindi ko po talaga maalala.”

Niyakap ako ni mommy at umiyak ako sa balikat niya. Sobra-sobrang kahihiyan ang binigay ko sa pamilya namin. Kilala si dad sa business industry kaya imposibleng hindi siya maapektuhan. Isa akong kahihiyan.

“Sshhh. We’ll take that video down. Ipapagawa natin sa expert. Kakausapin ko ang dad mo—”

“I’m scared. Mas lalong magagalit si dad, mommy. Ano pong gagawin ko?” humihikbing tanong ko.

She wiped my tears. “Calm down. I’ll talk to your dad first. He knows what to do. Don't worry, mas uunahin niya pa din ang kaligtasan mo. Okay?”

I nodded although I was still scared. Iyong galit ni dad kanina, hindi pa iyon ang pinakamatindi. Nakita ko na siyang magalit nang sobra noong high school ako. Nalaman niyang hindi ako pumasok sa klase ko nang tatlong araw dahil tumatambay ako sa mall kasama ang mga kaibigan ko.

Sa sobrang galit niya, nabasag ang mga figurines display namin sa bahay. Never niya akong sinaktan pero ibinubuhos niya sa paligid ang galit niya.

My parents are loving and protective. Gusto nila na palagi akong sumusunod sa mga rules nila. Pero aminado akong hindi ko iyon nagagawa. I’m not a perfect and good daughter to them. I failed to do what they wanted.

Later that night, dad went back to the hospital. Nakahawak ako sa kamay ni mommy dahil natatakot ako kay dad.

“I talked to someone who can help us stop the spreading of your video. He frankly told me that it won't be that easy since it's already viral in the internet. Pero dahil sinabi kong handa akong magbayad kahit magkano, magagawan niya daw ng paraan,” paliwanag ni dad.

Hindi ako kumibo at nanatili lang akong nakayuko. Alam kong may kasalanan din ako kaya hindi na lang ako sasagot.

“What do you want to do now, Savrinna?”

Dahandahan akong nag-angat ng tingin kay dad. Sobrang seryoso ng mukha niya kaya napayuko ako ulit. Hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya. Para akong nililitis ng isang judge.

Now that he asked that, I don't really know what am I going to do. For sure, majority of the students in my school already watched the video. And for sure, they were already talking about me in their group chats.

Parang ayaw ko na yatang pumasok. Kahit two years na lang at graduate na ako sa college, parang gusto kong lumipat ng school. Pero natatakot akong magsabi kay dad.

Pero kung lilipat ako, saan naman? May lugar pa ba sa Pilipinas na hindi naaabot ng internet? Kahit sa kabilang city ako lumipat, siguradong makikilala nila ako.

“If you still don't know what to do, I know what you should do,” dad said. “You will go to the province where your grandparents are.”

Napaangat ako ng tingin kay dad. “What?”

“Tamang-tama, golden anniversary nila next week. Pupunta tayo doon para maki-celebrate, at magpapaiwan ka para doon mo tapusin ang degree mo.”

Napaawang ang labi ko sa gulat. Tumingin ako kay mom na mukhang nagulat din sa sinabi ni dad.

“Peter, bakit mo naman papaaralin sa province si Sav? Bakit hindi sa abroad?”

Mas lalo akong nabigla sa suggestion ni mommy. Akala ko pa naman babaguhin niya ang isip ni dad pero mas gusto niya pa yatang nasa mas malayong lugar ako.

“Abroad is too far. Sa probinsya, bukod sa malapit, makakasama niya pa sila mama at papa,” sabi ni dad.

Umiling ako. “Ayaw ko po. Malalayo po ako sa inyo?”

“That’s for two years only. Siguro naman after two years, nakalimutan na ng mga tao ang napanood nilang video mo. Because let's face it, kapag nanatili ka dito, kakayanin mo ba ang mga sasabihin sa ‘yo ng ibang tao? Ng classmates mo, professors mo, at mga kaibigan mo?”

Hindi ako nakakibo sa sinabi ni dad. Tama naman siya. Hindi ako handa na harapin ang mga taong kakilala ko. Natatakot ako na baka pagtawanan nila ako.

Gusto kong umiyak pero pinigilan ko ang sarili ko. Kasalanan ko ‘to kaya dapat akong bumawi. Susundin ko ang gusto ni dad para hindi na siya magalit.

“So, this is decided. We will all go to the province and I’ll ask my secretary to process your school papers. Para maging mabilis ang paglilipat mo ng university. Don’t worry, doon ako nagtapos ng college kaya sigurado akong nag-o-offer sila ng quality education.”

I just sighed. Pagkatapos akong kausapin ng parents ko ay hinayaan na nila akong magpahinga. Mag-uusap pa raw sila kaya natulog na ako.

Kinabukasan ay sinabihan na kami ng doktor na pwede na akong i-discharge. Mabuti na lang at hindi marami ang party drugs na nainom ko dahil maaari ko raw ikamatay ‘yon. Although, sobrang delikado ng naging epekto sa katawan ko ng drugs, naagapan naman dahil naisugod kaagad ako sa hospital.

Palaisipan pa rin sa amin kung sino ang nagdala sa akin dito sa hospital pero kung sino man siya, sana ayos lang siya. At sana, magkita kami ulit kahit na siya na lang ang nakakaalala sa akin.

Pagkarating ko sa bahay ay nakahanda na kaagad ang mga gamit ko. Pinaempake na pala ni dad sa maids namin para hindi na ako mag-empake. Talagang lilipat na talaga ako sa probinsya. Iiwan ko na ang nakasanayan kong buhay dito sa syudad.

No more late night parties. No more boys hunting. And no more elite university.

Bukas pa ang byahe namin papuntang probinsya kaya tinawagan ko muna sila Neri at Joyce para pumunta dito sa bahay. Gusto ko sanang mag-sleepover sila dito ngayong gabi. Hindi ko kasi alam kung kailan ko sila ulit makikita.

“Neri!”

“Sav!”

Lumabas kaagad ako ng bahay pagkapasok pa lang ni Neri sa gate namin. Sinalubong ko siya ng yakap na mahigpit.

“Nasaan si Joyce? Hindi ba kayo nagsabay?” tanong ko.

Umiling siya at sumimangot. “Hindi yata siya makakarating. Dumaan pa nga ako sa bahay nila pero wala siya doon.”

Bumuntonghininga ako. “But she said yes when I called her. Maybe she's just late.”

“Baka nga. Pero huwag ka nang magulat kung hindi siya darating.”

I know. I just thought that maybe she could do something to see me before I leave. Sila lang naman ni Neri ang kaibigan ko kaya sila lang ang mami-miss ko.

Pumasok kami sa loob ng bahay at nagmeryenda na muna. Wala ang parents ko dito ngayon dahil may pinuntahan silang event. Dati, madalas akong sumama lalo na sa mga gatherings pero ngayon pinili kong magpaiwan. Ayaw kong mag-cause ng gulo doon sa event dahil baka napanood na nila ang video ko.

“I’m really sorry about that night. Nag-pass out din ako after a few shots. Hindi ko na alam ang nangyari. Then when I opened my socmeds, bumungad ang video mo,” sabi ni Neri. “Nagtataka nga ako kung paano ka nakainom ng party drugs tapos kami hindi. Siguro ikaw lang talaga ang target ng naglagay ng drugs sa inumin mo.”

I shrugged. “I don’t know. Kung sino ang kumuha ng video, feeling ko may nalalaman siya sa nangyari.”

“Have you checked the IP address? Alam ko malalaman mo kung sino ang nag-upload ng video depende sa IP address niya.”

“My dad handled the investigation. For sure, nagawa niya na ‘yan. Hindi ko lang alam kung may results na ba o sadyang mabagal iyong ni-hire niyang expert,” sabi ko.

Neri sighed. “Kung sino man siya, for sure karma is on its way to that person.”

After eating some snacks, we decided to go to my room and watched some movies. This was not the first time that we had a sleepover. Mula high school ay kaibigan ko na si Neri kaya matagal na rin kaming magkakilala. Si Joyce naman ay nakilala lang namin during our freshmen year.

“Call me, okay? Pupunta ako doon kapag bakasyon. I’ll miss you, Savrinna m*****a.”

I laughed at the name that she called me. Mga kaibigan ko lang ang pinapayagan kong tumawag sa akin ng kung ano-ano.

“I’ll miss you too, Neri. Take care always.”

Pagkatapos kong magpaalam sa kanya ay sumakay na ako sa van na gagamtin namin. Nasa loob na ang parents ko at ako na lang ang hinihintay. Pagkasakay ko sa loob ay kumaway ako kay Neri.

Mang Leon started driving to the airport. Ang buong byahe papunta sa province namin ay tumagal nang dalawa’t kalahating oras. Sumakay ulit kami ng van pagkagaling sa airport at nagpahatid sa Hacienda de Dela Vega.

Pagkalabas ko pa lang ng van ay sinalubong kaagad ako nang malamig na simoy ng hangin. Inilibot ko ang paningin sa paligid at nakita ang malaking mansyon nila lolo at lola. Naunang pumasok doon ang parents ko bago ako sumunod.

“Finally, Peter, my son!” Lola greeted before hugging my dad. “Na-miss kita, panganay kong anak.”

My dad was the only son of lolo and lola that's why ny forehead creased when lola called him panganay na anak. As if namang may kapatid si daddy.

“Na-miss ko din po kayo ni papa, mama,” sabi ni dad.

Sunod na nilapitan ni lola si mommy at niyakap. “Karolina, mas lalo lang gumaganda.”

Natawa si mommy. “Salamat, mama. Kayo din po, parang hindi tumatanda.”

Nagtawanan silang apat bago napabaling sa akin sila lolo at lola. Lumapit ako sa kanila para magmano at niyakap ako kaagad ni lola.

“Ang aking nag-iisang apo. Dalagang-dalaga ka na talaga. Sixteen years old ka pa lang noong huli tayong nagkita,” sabi ni lola.

Ngumiti ako. “Oo nga po. Kaya na-miss ko po kayo, lola at lolo.”

Niyakap ko rin si lolo at hinaplos niya ang ulo ko. Masaya talaga ako na makita sila ulit. Kung papipiliin naman ako, mas gusto ko na dito kaysa sa abroad. Ayaw kong manirahan doon nang mag-isa.

“Halika, magtungo na tayo sa dining area para makakain muna kayo. Mag-usap na din tayo tungkol sa anniversary namin bukas ng lolo mo,” sabi ni lola.

Tumango ako at sumama sa kanya sa hapagkainan. Nakahanda na ang mga pagkain doon at bigla akong nakaramdam ng gutom sa amoy pa lang. Magaling magluto si lola kaya mga busog na busog ako palagi noong bata pa ako sa tuwing dumadalaw kami sa kanila.

Habang kumakain ay sinabi ni lola sa amin ang mga mangyayari bukas. Ang sabi niya pa ay may nakahanda nang damit para sa amin kaya hindi na namin kailangang maghanap. Habang pinagmamasdan ko sila lolo at lola, napansin ko na sobrang maalaga ni lolo sa kanya. Si lolo ang naglalagay ng pagkain sa plato ni lola at pinagsasalin niya rin ng tubig.

Hindi ako mahilig sa romantic movies and such pero kinikilig ako sa kanilang dalawa. Ramdam ko talaga iyong sincerity at pagmamahal.

Gan’yan ang klase ng pagmamahal na gusto ko if ever na papasok ako sa relasyon. Hindi pinipilit, hindi demanding, may respeto sa isa’t isa, at totoo.

Pagkatapos kumain ay sinamahan ako ni lola sa kwarto ko at ipinakita niya na rin ang isusuot ko bukas.

It’s a white off-shoulder dress with a slit on the right side. Elegante tingnan kahit simple ang design. Gold and white daw kasi ang theme ng party kaya ganito ang dress na pinili niya para sa akin.

“Magpahinga ka na muna, apo. Para bukas, marami kang energy sa party,” sabi ni lola.

Tumango ako. “Opo, lola.”

The next day, I woke up near lunch and everybody is already busy with the preparations for the party. Abala ang mga nag-aayos ng design sa pool area ng mansyon pati na rin ang catering team.

Hapon magsisimula ang party dahil hindi na pwedeng magpuyat nang husto sila lolo at lola. Probably by eight in the evening, the party will be over.

Ako na lang ang nag-ayos sa sarili ko at isinuot ko na rin ang white dress na binili ni lola. Medyo maliit ito sa sukat ko kaya hapit sa katawan ko ang dress. Ayos lang naman dahil lumabas nang husto ang shape ng katawan ko. Although sa bandang dibdib ay naka-expose ang cleavage ko at hindi ko na magawang takpan dahil sumisikip lalo.

Hinayaan ko na lang na nakalugay ang bagsak kong buhok para matakpan ang dibdib ko. Nagsuot ako ng heels at nag-spray ng pabango bago bumaba.

Nasa living room na ang parents at grandparents ko pagkababa ko. Saktong may pumasok sa pinto kaya napatingin kaming lahat kung sino ‘yon. Pakiramdam ko huminto ang paligid nang makilala ko siya.

What the hell is he doing here?

“Markus, my youngest son! Mabuti nandito ka na. Akala ko ma-la-late ka na naman,” salubong ni lola doon sa lalaking dumating.

Markus. That’s the name of Mr. Perfect. At anong sabi ni lola? Youngest son? What the fuck?

Kapatid siya ni dad? Ang lalaking nakilala ko sa bar at kumagat sa labi ko ay...tito ko?