Hindi na bumalik si Jeush sa opisina matapos sundan si Rhinaya kaya inabala ko ang sarili ko sa trabaho. I admit that it made me feel like I was just nothing for him at lahat ng mga ipinapakita niya sa'kin ay parte lang din ng pagpapanggap niya. Minsan nabibigyan ko pa ng maling kahulugan ang mga kilos niya kahit ang totoo ay malabong magkakagusto siya sa'kin. Kahit masaktan, sapat na siguro ang tatlong buwan na ibinigay niya sa'kin. Hindi ko ipagkakait sa kanya ang kanyang kalayaan. Kontento na ako basta't magiging maaya lang siya.Sa loob ng tatlong buwan na nakasama ko siya, wala akong pinagsisihan. Susulitin ko nalang siguro ang natitirang dalawang araw ko dito. Huwebes na bukas at sa Friday na gaganapin ang anniversary ng JLines Corp.Napabuntong hininga ako sa isiping iyon. Sa katunayan ay huling araw ko nalang siyang makakasama bukas. Siguro ay yayayain ko nalang siya ng half or whole day date. Wala naman akong maisip na maaaring kong gawin. At least man lang, sa huling sandali
Nagising ako nang may marinig na hikbi at nag-uusap sa aking tabi. I then slowly open my eyes at tumambad agad sa akin ang putting kisami. I already knew where I am right now."Reah baby, y-you're awake."Napalingon ako sa gilid ko nang marinig ang boses ni Mommy. Namumula ang mata nito at may mga luha pa. Nasa tabi niya si Daddy na tila pinipigilan din ang sarili na maluha. I remove the oxygen mask."Mom, why are you crying?" Takang tanong ko sa kanya ngunit umiling lang si Mommy kaya bumaling ako kay Daddy ngunit maging ito ay seryosong nakatingin lang sa akin. Napatingin naman ako sa gawi nina Tita Jenna at Tito Khev."How do you feel, Iha? Do you wanna eat something?" Tanong ni Tita sa ain. Umiling lang ako dahil hindi pa naman ako nakakaramdam ng gutom. Umayos ako ng upo at isinandal ang likod sa headboard. May nakakapit pa na dextrose sa kamay ko."Hindi pa po ako gutom, Tita." I responded."I told you honey, you should call us the way you called your parents. You're part of our
JEUSH POVHabang pinapanood ko ang pag-alis ni Lael, ay siya rin sakit na nararamdam ko. A part of my self wants to stop here but wala akong ibang ginawa kundi ang panoorin lang siya.Nang tuluyan siya mawala sa paningin ko ay saka lang ako natauhan. Fvck, I should be happy 'cause I can no longer see her. But this damn feeling made me want to go after her. I feel a strange pain in my heart instead of being celebrating 'cause she finally signed the annulment. But only to see myself in regrets. Nang makita ko ang mukha niya kaninang nasasaktan while saying that she really loves me, parang akong pinagsusuntok. I wanna hug and kiss her but I felt guilty. Hindi ko siya kayang halikan gayong hinalikan ako ni Rhinaya kanina. I feel like I was cheating on her.Wala sa sariling pinunit ko ang annulment."Fvck!" Paulit-ulit akong napamura at pinagsisipa ang mga bagay na malapit sa'kin.Why I am feeling like this? I should celebrate this victory but it feels like I just lost my lucky card.Mabil
Lael's POV"Oh, ba't nakabusangot na naman ang, beshy ko?"Napalingon ako sa pinto nang marinig ang boses ni Marie. May dala itong isang basket ng prutas at ipinatong iyon sa side table ng kama ko.Humanga ako ng malalim bago umayos ng upo."Ang likot kasi ni baby." Nakabusangot na wika ko sabay himas sa aking tiyan. Mag-e-eight months na ang tiyan ko sa susunod na linggo kaya nararamdaman ko na ang pagiging mas malikot na ang anak ko. He's always like this. Sinisipa niya ang tiyan ko. Tuwang-tuwa ako noong nalaman kong lalaki ang magiging baby namin. He's so strong dahil habang lumalaban ako sa sakit ko ay matindi pa rin ang kapit niya.Its been six months after the I left the country. Kasalukuyan kaming nasa States ngayon kasama ng mga parents ko. Binibisita rin ako ni Marie dito thrice a month at maging ang mga magulang ni Jeush at si Chairman. Sa katunayan ay nandito sila noong nakaraang araw upang bisitahin ako at kamustahin ang apo nila na hindi pa man lumalabas ay excited na si
JIREAH LAEL POV"How do you feel right now, honey? Do you want something to eat?" Nag-aalalang tanong pa ni Tita Jenna sa akin. Kanina pa kasi ako walang ganang kumain at ang lakas din ng tibok ng puso ko na tila may kakaibang mangyayari. Hindi rin ako mapakali at pabaling-baling ako sa kaliwat at kanan.Dalawang araw na simula nang umuwi ng Pilipinas sina Marie kaya wala akong masiyadong nakakausap maliban kina Tita at Mommy dahil abala sina Daddy at Tito Khev at maging si Chairman. Ngayon ay si Tita muna ang nagpaiwan dito dahil pinauwi niya muna si Mommy para makapagpahinga. May bahay naman kami dito sa states. Doon kami namamalagi at doon na rin ako lumaki. Pero sa katunayan ay hindi naman talaga ako palaging naroon dahil madalas akong nanatili sa hospital. Na-operahan na rin ako dito pero noong pagtuntong ko nang high school ay muling bumalik na ikinapagtataka ng mga doctor. And sadly, it became worse. Kaya noong college ay pinakiusapan ko sina Mommy na bumalik ng Pilipinas dahil
Patawid na sana ako sa papasok sa skwelahan nang mamataan ko ang isang lalaki na tila walang pakialam sa kanyang paligid. Tulo-tuloy lang ito sa paglalakad at tila ba hindi man lang nito napapansin ang paparating na sasakyan. Nakita ko namang ilang minuto nalang at pupula na ang traffic light.Walang pagdadalawang isip na tumakbo ako papunta sa gitna ng kalsada kung saan naglalakad ang lalaki. Walang pasabi ko itong hinawakan sa kanyang kamay at hinatak papunta sa gilid.Pagdating sa gilid ay pabagsak ko itong binitawan at sinamaan ng tingin ang lalaki. Nakasuot pa ito ng itim ng hoody at cap habang may suot din itong itim na mask. Kulang nalang at pwede ko nang iisipin na kidnaper siya pero hindi ko iyon magawa nang titigin din ako ng mala-abo nitong mga mata. Kahit nakatago ang mukha niya ay hindi ko naman maiwasang mamangha sa kanyang makakapal na kilay at pilikmata." Hoy! Magpapakamatay ka ba ha?" Bulyaw ko pa dito. Taka naman itong tumingin sa'kin at tinanggal ang headset sa kan
" Ang ganda naman ng unica iha namin. The wedding gown looks beautiful on you." Nakangiting wika pa ni mommy.Tiningnan ko naman ang kabuoang repleksiyon ko sa salamin. Even I can't believe this wedding gown suits me. Mas lalong tumitingkad ang pagka-filipina-Lebanese ko. I'm a classy type of person. Subrang madaldal ako sa mga taong komportable akong kasama at mataray minsan. I'm an only child but not a spoiled one. Independent ako and never did I depend my life with my families wealth." Sa tingin mo po ba mommy magugustuhan din ako ng mapapangasawa ko? " Tanong ko pa kay mommy habang inaayos nito ang belo. Tumigil naman ito at tiningnan ako sa repleksiyon ng salamin." Of course, baby. You're so beautiful, he will definitely like you." Nakangiting aniya. Humarap naman ako kay mommy at niyakap ito. She's really is my mom. Suportado sa akin.Nag-iisa lang akong anak nila kaya tutok palagi sina mommy at daddy sa'kin. Kahit na abala sa negosyo ay hindi naman sila nagkulang sa paglaan s
" Subrang laki naman ng bahay na'to para sa ating dalawa." Komento ko pa nang makababa ng sasakyan. Hindi naman ito sumagot ni bumaling man lang sa akin at tulo-tuloy lang sa pagpasok sa loob. " Hoy! 'Wag mong sabihin ako magbubuhat nito? " Pagtawag ko pa pero hindi man lang ito nakinig. Napalabi naman ako." Remember that we're only married in papers. You can do whatever you want and you are not allowed to interrupt my life. Siguraduhin mo lang na hindi ka makikita ng media. " Cold na wika pa nito nang makapasok ako habang bitbit ang malaki kong maleta." Tandaan mo rin, kahit masungit ka, asawa mo parin ako. " Masungit ko rin na wika at iginala ang paningin sa sala." Then let's have a deal. I want to make it clear with you that after your family's business recovered, you'll sign the annulment. I have a girlfriend and she's the one I wanted to be with for the rest of my life and not you. " Diretsong wika pa nito. The words he said sounded like a dagger that sank into my heart. Hind