Chapter 42

BREE

LIVING is so freaking expensive. Life will give you a bill so long, you'll end up broke. Literally and figuratively. I embody it–the brokenness, as I stand in front of our campus gate waiting for Lev, pacing back and forth.

Seems that I paid handsomely just for a glimpse of happiness pero mukhang galit at pagkawasak ng puso ang maiuuwi ko?

Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong nagparoo't parito. Rinig ko na nga ang mga pikon na buntong-hininga ng mga guwardiya ng school namin, pero wala akong pake. I'm seething with anger as I searched the crowded parking lot. Once na maispatan ko ang kotse ng animal, lalaslasin ko talaga ang gulong n'ya.

The nerve! Saan ka nakakakita ng date na nauna pa sa venue ang babae?

"How dare him stood me up! Usapan alas-7 ng gabi, mag a-alas otso na. Akala ba niya bukas ang grad ball? Hayup ka, Lev. Sasakalin kita." Naiiyak na bulong ko habang sa back ground ay rinig ko ang malakas na tunog ng sound system at ang boses ng emcee, calling the student