Share
Chapter 8
Zoo Pov
"ZOO!" Sigaw nito."Bakit po!" Kinakabahan kong tanong malapit na rin akong umiyak dahil sa kan'yang mga titig na napakabigat. "Nothing." Payak nitong sagot sa akin."Nothing?" Bulong ko naman. Dahil sa narinig kong sanabi n'yang nothing daw ay hindi ko naman maiwasang makaramdam ng tuwa sa aking puso. I thought may ginawa na naman akong mali. Halos lumuwa naman ang mga mata ko ng bigla n'yang hawakan ang baba ko sabay kunting lahad ng aking ulo na s'yang naging dahilan upang magkasalubong ang aming mga tingin. I can't utter a word, I can't move even an inch. Natuod ako habang nakipagtitigan sa kan'yang mga magagandang mga mata. "Why your so beautiful little bear." Habang taimtim itong nakatitig sa akin ay narinig ko s'yang nagsalita. "M-me? Beautiful?" Mahinang pagtatanong ko sa aking sarili. "Hindi ba dapat handsome yong tamang puri sa akin dahil lalaki ako." Naguguluhan kong saad sa aking isipan."Tell me, wh
Related chapters
Kings lackey Chapter 9
Zoo Pov"WHAT ARE YOU STILL DOING HERE!" Hindi ko maiwasang tumalon ng bahagya dahil sa nakakatakot na boses ng taong kilalang-kilala ko ang tuno ng kan'yang boses na bigla na lang sumabat sa usapan. I don't know if I should be thankful because of him, now Billy's attention is not focusing on me or I feel more frightened because of his intimidating aura surrounds the corner of the hallway."Greetings, King Alias." Narinig kong pagbati nitong Billy at ng kan'yang mga alipores. Nakatutok lang sa sahig ang aking mga paningin. I'm afraid to look straight cause if I did I will definitely see the very intimidating aura of King Alias. Even now that I am not looking I'm already trembling out of fear and if I will see him now, I'm pretty sure I'll be sprawl on the ground so I dare not."Zoo." Nang marinig ko ang malamig nitong boses na binabanggit ang pangalan ko ay hindi ko mapigilang mapapikit ng mga mata. I can feel all of them are staring at me but I keep
Kings lackey Chapter 10
Kris PovParang batang ngumingiti-ngiti ako habang nakasunod sa kan'ya."This is real right?" Pagtatanong ko sa aking sarili, kinurot-kurot ko pa ang aking braso upang maramdaman ang sakit upang malaman kong totoo nga ito at hindi panaginip."ARAY!" Malakas kong daing pagkatapos kong kurutin ang aking sarili."Stupid." Narinig kong malamig na sabi ng taong naglalakad sa unahan. Well, sino pa ba ang taong 'yon kung hindi ang lalaking nagsabing ipagluluto n'ya raw ako."Well, I just want to confirm it if it's not a dream. I always thought your an asshole and cold as an ice, have no heart and just want to pissed me off. But you change it right now, after I heard you say 'i'll cook for you'. I can say, your not that bad, if you're just like this everyday I'm willing to be your friend." Masayang ani ko sa kan'ya habang pangiti-ngiti pang malapad na talagang nakikita na ang buo kong ngipin. Hindi ko makita kung ano ba ang reaction n'ya dahil nakataliko
Kings lackey Chapter 11
Kris Pov"YOU TWO, WHAT DO YOU THINK YOU ARE DOING?" Dumadagongdong na boses na aming narinig mula sa pintuan. Sabay naman kaming napatingin doon at nakita ang walang emosyong mukha ni Kingzlie at nasa likuran naman nito ang dalawang kings na kagaya n'ya rin ay blangko lang ang mga mukha habang nakatingin sa aming dalawa. Bigla namang binitawan ni Chase ang aking kwelyo at pasimpleng inaayos ang kan'yang damit habang hindi pa rin naaalis sa akin ang masama n'yang mga tingin."Why the hell this asshole keep staring at me." Nakataas kilay kong pagtatanong sa aking isipan habang masamang tingin din ang binibigay sa kan'ya"K, why did you rush me to get here, just because of this ungrateful bitch. How crazy!" Halatang-halata sa boses ni Chase ang hinagpis nito sa akin."Excuse me? Who call you bitch?" Mataas kong boses na tanong sa kan'ya sabay hakbang papalapit sa kan'yang kinatatayuan upang ipaalam sa kan'yang hindi ako natutuwa na tawagin n'ya ak
Kings lackey Chapter 1
Kris POVMy name is Kris, simpleng tao na may simpleng pamumuhay kasama ang aking kambal na si Maine at ang aking mga magulang na nagngangalang Krisinto at Merlinda. Maraming nagsasabing mapalad daw ako sa kabila ng pagiging mahirap ko ay pinag-kalooban ako ng magandang mukha. Alam kong mapalad ako hindi dahil sa aking kaguwapohang taglay kung hindi dahil binigyan ako ng mabait, masipag, at mapagmahal na mga magulang.Mapayapa akong naglalakad ngayon papuntang first period ko dahil mga ilang minuto na lang ay magsisimula na ang klase. Malapit na ako sa room ko ng may babaeng biglang dumating at walang pasabing sinampal ako."Damn it! ang sakit!" Nasasaktang bulong ko sa sarili. Ayos 'to ah wala pang-isang-oras nakatanggap na agad ako nang mag-asawang sampal."WALANG HIYA KA! ANG KAPAL NG MUKHA MONG MAGPAKITA PA SA AKIN! SA GINAWA MONG PAMBABABOY SA AKIN!" Galit na galit n'yang sigaw sa akin habang tinuro-turo pa ako.Naguguluhan akong nakatingin lang
Kings lackey Chapter 2
Kris POVWearing my blank expression as I sent gaze to my silly twin sister who is now facing me while showing me her sweetest smile. Sometimes, I wonder how the hell she became my twin, we're definitely different from each other. I am serious and always think about how to survive flawlessly everyday, while this girl who is hugging me right now like a gecko only know how to make troubles, always think how to amused herself not thinking what would be the consequence in her action."Brother please! don't be mad," She said using her British accent. This girl really know how to fool me whenever she did something bad."Tell me why do you keep copying my identity, am I that easy to copy or you just wanted to bring troubles to me?" tanong ko sa kan'ya habang naka-cross arms ako para naman ma-feel n'yang I'm so pissed off right now for what she have done. Sino bang hindi kung ke-aga-aga mag-asawang sampal agad ang sasalubong sa iyo hindi lang 'yon dahil nalate
Kings lackey Chapter 3
Kris POV"So bold, are we." Rinig na rinig ko at ng iba pang mga mag-aaral dito ang kanyang salitang binitawan gamit ang kanyang malamig na boses na talaga namang magpapatayo ng balahibo sa sino mang taong makakarinig nito."Shit! ang lamig no'n ah." Hindi ko maiwasang isipin, pero hindi ako 'yong taong basta-basta na lang matatakot dahil lang sa nakakatakot ang boses ng isang tao. Matapang kong inihayag ang aking sarili dala-dala ang seryoso kong mukha sa harapan nilang apat."What?" Seryoso kong tanong sa kanila habang nakapokus ang aking paningin sa lalaking nasa gitna na hula ko ay ang kanilang leader. "At paano mo naman nalaman ang pangalan ko huh at talagang buong pangalan ko pa ang tinawag mo kanina?" Pagpapatuloy ko pang usisa sa kanya. Walang emosyon naman itong nakatingin lang sa akin, hindi ko mahulaan kung ano ba ang iniisip nitong taong ito."You really have the guts huh! Mr. Valdezh." He said coldly, this time mas malamig pa sa unang boses n'y
Kings lackey Chapter 4
Kris POV"Try to remember what we agreed before doing the fight." Malamig na sabi nito sa akin habang nakatitig sa akin ang malamig nitong mga mata."Dapat sinabi mo noong una pa lang na magiging alipin pala ako. Huh putrangka mo! hindi ako magpapaalipin sa inyo, lalong lalo na sayo. MANIGAS KA LALAKI." Nanggagalaiti kong saad sa kan'ya habang masamang tingin ang ipinupukol ko sa kan'yang gawi. "At saka masuwerte ka lang at pagod ako ngayon kaya hindi ko magawang lumaban gamit ang buo kong puwersa." Pagpapatuloy ko pang ani sa kan'ya."Stop your nonsense and accept the consequence for your lose." Halos mabingi naman ako sa kan'yang boses, hindi naman s'ya sumisigaw kaya lang malakas lang talaga ang kan'yang boses lalo na at buong-buo ito isama mo pa ang lamig na himig ay talagang mag-e-echo ito sa loob ng gym na naging dahilan upang mangati yong tainga ko."Be ready tomorrow." Simpleng habilin n'ya bago nag-umpisang humakbang ulit papalayo sa akin, ha
Kings lackey Chapter 5
Zoo POVMy name is Zoo, Zoo Velen. When I was a kid I used to be bullied because of my name, so I asked my mom, why the hell they named me Zoo? Of all name that they can think about why Zoo and she answered "Me and your papa meet in the Zoo and that is love at first sight, that's why we name you Zoo, Baby."I'm now sitting alone here inside the canteen, bagot na bagot na nga akong nakaupo lang dito. Pinapalobo-lobo ko na lamang ang aking pisngi habang nakatingin sa aking pagkain na marami pang laman."Nasaan na ba si Kris." Bulong ng aking isipan.Napabuntong hinga naman ako sabay ayos na ng aking mga gamit at nagpasiyahang umalis na sa lugar na ito. Habang humahakbang paalis ay may habit akong kagat-kagatin ang mga labi ko kahit nasaang lugar pa ako, o sa tuwing nabo-bored ako at walang makausap. Timing talaga yong paghakbang ko paalis sa pintuan ng canteen ay s'ya ring paghakbang ng isang tao papasok ng canteen. Hindi kasi ako naka
Latest chapter
