Chapter 7

"You will wander through the dense forest of this island for 3 days, inside this cylinder jar are sticks that have a number from one through five on its end. You'll be teamed up with a stick that holds the same number as yours," paliwanag ni Lt. Shackelberg.

"Now, we shall begin. Pick your sticks and do not show it yet," dagdag pa niya.

"Those tools in the field are not made for hunting," wika ni Fritz.

"It's for surviving. Before you choose your weapons, you have to wear these bracelet trackers, so that we can find your body— I mean you." Sagot ni Lt. Shackelberg.

Naglakad papalapit ang isang lalaking cadet na may hawak na box at lumapit sa kanila isa-isa upang ibigay ang kanilang bracelet trackers. Marahan nilang isinuot ang mga ito at isa-isa itong umilaw, pahiwatig na activated na ang mga bracelet trackers at lahat ng ito ay gumagana.

"Ngayon, tignan naman natin ang makakasama niyo sa exercise na ito. Tatawagin ko ang inyong numero at kayo ay aabante ng isang hakbang kung hawak niyo ito. Maliwanag?" Paliwanag ni Lt. Shackelberg.

"Number 1!" Sigaw niyang muli.

Mabigat ang mga yabag ni Private First-Class Jim at Private First-Class Jamaica nang tawagin ang kanilang numero. Mabilis na nagsimulang maglakas si Jim patungo sa dulong kanan ni Lt. Shackelberg at sinundan naman si Jamaica. Muling humiyaw si ang Lieutenant upang tawagin ang sunod na magkapareha.

"Number 2!"

Nakangiting humakbang si Private First-Class Catherine ngunit napalitan din ito agad pagkadismaya nang makitang humakbang din paabante si Private First-Class Jim habang naka-kunot ang noo. Tikom ang bibig ni Catherine habang marahang naglalakad patungo sa likuran ni Lt. Shackelberg at humanay sa dalawang naunang magkapareha. Tila mabilis namang nagmartsa si Jim upang humanay sa kaniyang mga kasamahan.

"Number 3?"

Sabay na humakbang sina Jones at Fritz nang tawagin ang kanilang numero. Saglit na nagkatitigan ang dalawa at gumuhit ang malaking ngiti sa kanilang mga mukha nang malaman na ang isa't-isa ang kanilang magiging kabalikatan sa isla.

"Number 4!" Hiyaw muli ng Lieutenant.

Mabilis na humakbang paabante sina Private First-Class Rea at Jayson. Awkward na ngumiti ang mga ito sa isa't-isa sapagkat sila ang magiging magkabalikatan sa loob ng tatlong araw sa isla. Labis ang pagkatuwa ni Private First-Class Jayson nang makapereha niya ang kanyang makisig na kaklase. Bukod pa rito ay magkakaroon siya ng maraming pagkakataon upang mas makilala si Rea nang masinsinan sa labas ng kwadradong silid-aralan. Naglakad na ang dalawa patungo sa likod ng Lieutenant at humanay na rin ang mga ito sa kanilang mga kasamahan.

"Well then, si Iggy at Gunrick ang ikalimang pares," wika ng Lieutenant.

Mabilis na naglakad ang dalawa upang humanay na rin at upang magsimula na ang balikatan. Mainit at nakakapaso na rin ang sinag ng araw, ngunit malamig ang hangin ba ibinubuga ng dagat patungo sa kanila.

"Huling instruksyon, magiging points system ang exercise na ito. Ang bawat pares ay mayroong isang bandana na may kaukulang 20 puntos. Ang pares na makakabalik nang may maraming puntos ay siyang mananalo. At higit sa lahat, kailangan niyong makuha ang gintong bandana na nakatago sa gitna ng kagubatan. Ang gintong bandana ay nagkakahalaga ng 100 puntos, ibig sabihin ay tiyak na ang inyong pagkapanalo kapag nakuha niyo ito," mahabang paliwanag ng Lieutenant.

"What if after 3 days, hindi namin makuha ang gintong bandana, at bumalik kami with our own bandanas. Ibig sabihin we will have the same 20 points, right?" tanong ni Fritz.

"Good question. We have 72-hour time mark. The first pair to return without the golden bandana will have a deduction of 2 points. The second group will have a deduction of 3 points, third group will have a deduction of 4 points, however, the last group will have an additional 5 points if they came back without the golden bandana."

"Therefore, we need to stay in the forest until the 72-hour time mark ends but we cannot retreat because that means defeat, correct?"

"Yes, and another twist, every minute after the 72-hour time mark will be deducted to your points. So, you need to come back before the time runs out. But that won't matter if you gave the golden bandana. And lastly, to spice everything up, takedowns will be worth 10 points," nakangising paliwanag ni Shackelberg.

"Takedowns? You mean kill, right?! We need to kill each other to win this f-cking exercise, right?!" Pasigaw na tugon ni Jayson.

"I don't know? This is war, Jayson. And the triumph always end up bruised," malamig na tugon ni Lieutenant Shackelberg sa kanya.

"ON. YOUR. MARKS. 3, 2, 1!"

Kasunod nang malakas na hiyaw ni Shackelberg ang nakakapangilabot na tawa nito. Walang pagdadalawang-isip na nagsitakbuhan ang mga trainee papunta sa gitna ng field upang kumuha ng mga armas at hunting tools na gagamitin nila sa loob ng tatlong araw. Ang magandang tanawin at ang masalimuyak na hangin ng dagat sa isla ang naging arena nila upang mabuhay. Nang makakuha na ng kanya kanyang armas ang bawat isa, mabilis silang naglaho sa paningin ni Shackelberg at nawala sa matataas na damo at madilim na lilim ng mga puno.

Samantala, mabilis na natahak nina Iggy at Gunrick ang kabilang dulo ng isla. Kasabay ng mabilis nilang paghinga ang kalmadong simoy ng hangin na nagmumula sa dagat. Nang matanaw nila ang dalampasigan, hapong umupo sila sa lilim at sumandal sa katawan ng puno ng buko.

"You know, I'm just glad that I'm paired with you," sabe ni Iggy.

"Same goes for me. I can easily kill you and gain 10 points if things goes south," seryosong tugon ni Gunrick.

"Well, I never liked you. You're arrogant, you're so full of yourself, and lastly, you're f-cking selfish," muling sabe ni Iggy.

"I don't really care. I just wanted to end this. Just don't be a burden,"

"Well, then. Kukuha lang ako ng mga kahoy para mamayang gabi, and maybe hunt some meat... alone," nakasimangot na wika ni Iggy.

Tumango lamang si Gunrick bilang tugon. Marahas na dinampot ni Iggy ang balisong na nakuha nila sa gitna ng field at dahan-dahan na itong naglakad papunta sa loob ng masukal na gubat. Mabilis siyang nawala sa taas ng mga ligaw na damo at matataas na puno. Sa kabilang banda, nakatitig lamang si Gunrick sa nakakasilaw na asul na dagat. Malayo ang tingin nito, at tila wala sa sarili na pinagmamasdan ang sinag ng araw na tumatama sa ibabaw ng kalmadong dagat.

Mabilis na lumipas ang oras at madilim na ng namalayan ni Gunrick na wala pa rin si Iggy. Umakyat sa katawan nito ang pangamba na baka napahamak na ang kanyang kasama. Sa isip niya ay mahihirapan siyang ipanalo ang exercise na ito nang mag-isa, at sampung puntos din ang mawawala sa kanya kung mauunahan siyang may makapatay kay Iggy. Dala-dala lamang ang maliit na hunting knife ay nagdesisyon na siyang sundan si Iggy sa loob ng masukal na gubat.

"Iggy!" hiyaw ni Gunrick.

"He should've stay there with me," bulong niya sa sarili.

"IGGY! WHERE ARE YOU?!" halos mapatid na ang litid niya sa lalamunan sa pagsigaw ngunit hindi niya pa rin maaninag kahit ang anino ni Iggy.

Sa pag-ihip ng hangin at kaluskos ng mga dahon mula sa malalaking puno, may narinig siyang malamlam na huni. Pamilyar sa kanya ang kanta at may kati ito sa likod ng kanyang utak. Sinundan niya ang tinig na ito hanggang sa makarating siya sa isang matandang malaking puno, sa gilid nito ay may malalim na walong talampakang hukay, at sa wakas, natapos na rin ang kanyang paghahanap. Natagpuan niya sa Iggy na naka-upo habang hinuhuni ang kantang You Found Me ng banda na The Fray. Napahinto si Iggy sa paghuni, bahagya niyang itinaas ang kanyang ulo at nakita niya ang nag-aalalang mukha ni Gunrick.

"I know you'll find me," nakangiting wika ni Iggy.

"What the hell are you thinking?! If I'm a seconds late, you could've died here!" sigaw nito pabalik.

"But you found me,"

"You could've stayed with me there,"

"I not the one who left, remember?"

"I have to! Of all people, you knew how important military is for me,"

"You left me, and I'm the one who ends up chasing," wika ni Iggy.

"And of all people, you knew that this life never suits me! I have my life all set for me to own my father's business, but I am here with you!" dagdag pa niya.

"It was my father's dying wish, Iggy. You knew back then that I will never choose you over my father," tugon ni Gunrick.

"You are not in a position to make me choose between you and my father!" dagdag ni Gunrick.

"I remember it all too well. I was there, and I remember it all too well. You don't need to choose between me and you father," huminga ng malalim si Iggy at nagsalitang muli.

"You chose to leave because it hurts you that you loved a man just like you! It shames you that a man will hold your hand forever! And it scares you that I might not end up with you! So, you leave— so you leave just like a coward that you are!"

Nagsimulang tumulo ang mga luha ni Iggy habang nakatingala kay Gunrick. Maaliwalas ang sinag ng bilog na buwan na dumadampi sa pisngi ni Iggy. Makikita ang kinang sa mga luha nito na patuloy na umaagos.

"It pains me that you think of it way. You thought that me leaving was coward? It was the bravest thing that I did. It was so hard for me that I think of you every day, and your face haunts me in every man that I met," tugon ni Gunrick.

Pinunasan niya ang mga luha na kumawala sa kanyang mga mata. Huminga ito ng malalim— dumapa si Gunrick upang abutin ang kamay Iggy na kasalukuyang na hukay pa rin.

"We should take you out here, c'mon!"

Mabilis na iniabot ni Iggy ang kanyang kamay upang makaalis sa malalim na hukay. Tahimik nilang binaybay ang patungo pabalik sa dalampasigan kung saan sila unang nagpahinga. Walang imik ang dalawa na tila inaalala ang kanilang pinagsamahan bago sila tumungtong sa kolehiyo at pumili ng propresyon na tatahakin nila. Nang makarating sa ilalim ng puno ng buko kung saan sila unang naka-pwesto, hapong humiga ang dalawa sa buhanginan at sabay humalakhak nang magkasabay.