Pinagmasdan ko siyang pumikit nang mariin sa harapan ko. Maging ang gulat ni Daddy sa likuran niya ay hindi nakatakas sa mga mata ko.
“Ikakasal na kami ng Daddy mo,” aniya na ikinakunot ng noo ko.
Gulat at nanggagalaiti akong lumingon kay Daddy na ngayon ay para bang nakahinga na nang maluwag mula sa sinabi ng babae niya.
“Ano?” natatawa kong tanong na tila ba hindi makapaniwala sa sinabi niya.
“Tama ang narinig mo, Hershey,” ngisi niyang sarkastiko na ikinapunit ng puso ko.
Dagliang namuo ang luha sa gilid ng mga mata ko habang pinagmamasdan ko siyang nakangiti na tila ba demonyo sa harapan ko. Para bang tuwang-tuwa siya na nasasaktan ako ngayon sa harapan niya. Para bang nasisiyahan siya ngayong nakikita niya ang sakit na rumehistro sa mukha ko ngayon nang sandaling marinig ko ang sinabi niya.
“Ikakasal na kami ng Daddy mo,” dagdag niya kasabay ng pagpapakita sa 'kin ng singsing na naka
Gaya ng inaasahan ng mga taong nasa paligid ko at gaya na rin nang nakagawian ng mga taong dumanas ng hinanakit ko ngayon, nagpatuloy ako sa buhay.Bryan requested it, gano'n din si Samuel. Kahit na palagi akong binibiro ni Yohan na sumuko na lang at sumunod kay Mama ay umaasa rin siya na magpapatuloy lang ako sa buhay ko. Kasama na rin sa mga taong nabanggit ko sa taas si Biguel.Sa katunayan nga ay si Biguel at si Bryan lang ang palaging sumusubaybay sa lahat ng kilos ko. Si Samuel ang laging nagpapalakas ng loob ko at nagsisilbing inspirasyon ko, habang si Yohan naman ang nagpapasaya sa 'kin sa tuwing makakaramdam ako ng lungkot sa sarili ko.Alam mo ba 'yung pakiramdam na makakaramdam ka ng habag sa sarili mo? Pakiramdam mo ay nakakaawa ka sa mga mata ng iba. Naaawa ako para sa sarili ko dahil pakiramdam ko ay ako na lang ang mag-isang lumalaban sa buhay.Wala na akong katuwang katulad ng dati.Wala na akong kasama katulad ng dati.
Tahimik lang akong nagta-type ng reports sa laptop nang bigla ko na lang maramdaman ang presensya ng isang taong dumungaw sa ginagawa ko mula sa likuran ng kinauupuan ko.Hindi ko alam kung para saan nga ba ang weekends kung maraming pinapadalang works sa bahay niyo. Family day? Baka araw ng paggagalugad sa mga pending activities ang weekends.“Reports?” tanong ni Tita Hyacinth na inirapan ko at hindi ko na sinagot. “Is it about law? I can help you, Hershey.”“Leave me alone. Hindi kita kailangan,” bugaw ko sa kanya na alam kong ikinatigil niya.“i want to help you, Anak—”Nang dahil sa iritasyon ay matalim ko na siyang binalingan ng tingin na ikinangiti niya.Kung makakilos siya ngayon sa harapan ko ay para bang wala siyang kasalanan sa 'kin. Hindi porque kasal na sila sa papel ni Daddy ay may karapatan na siyang makialam sa buhay ko. Ni wala nga siyang karapatang tumapak sa proper
Nakaugalian ko na ang tumambay sa garden, lalo na at ako lang naman ang mag-isang lumalaban sa buhay. Marami naman akong nagiging kaibigan sa klase, pero masasabi kong sila Yohan, Samuel, Bryan at si Biguel lang ang tinuturing kong totoo. Sila lang ang mga taong handang makinig sa 'kin sa tuwing may kailangan at may problema ako. Sila lang din ang kaisa-isang tanong nakaintindi sa ugali ko kaya naman hindi ko mapigilang magpasalamat sa Diyos dahil sila ang grupo ng lalaking ibinigay niya sa 'kin.Pasado alas otso ng umaga nang maisipan kong tumambay sa school garden upang doon tapusin ang mga requirements na kailangan kong ipasa mamayang ala una ng tanghali.Tahimik lang akong nakaupo sa upuan na gawa sa bato nang hindi ko inaasahang dumilim ang paningin ko habang nagsusulat sa libro. Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin sa taong nakatayo na ngayon sa harapam ko at tila ba hinaharangan ang liwanag na nagmumula sa sinag ng araw na ginagamit ko upang makita ang sinusula
Kulang pa ang isang kabanata kung mabibigyan man ako ng pagkakataong isalaysay ang lahat ng nangyari sa buhay ko.Mabilis na lumipas ang panahon. Simula nang mangyari ang gulong iyon ay nagkaroon kami ng pagkakataong magkaayos at linawin ang lahat sa pagitan naming tatlo nila Bryan. Nung una ay hindi niya pa kadaling napatawad si Bryan kaya naman inabot pa si Bryan ng ilang linggo para lang muling makipag-ayos sa kanya. Pagkatapos ng ilang linggong iyon ay binigyan niya rin ng pagkakataon si Bryan na manligaw sa kanya na lihim naming ipinagpasalamat.Ilang linggo na rin ang nakalipas simula nang matapos ang school year na ito. Finally, graduated na rin ako sa pagiging senior high student at may chance na rin ako kahit papaano na tahakin ang landas na gugustuhin ko.Hindi naging madali para sa 'kin ang dalawag taong pangungulila kila Yohan, Samuel, Bryan, Giselle at kay Sofia na ngayon ay college students na. Hindi ko rin naman maiwasang lihim na mainggit sa kani
Nakatingala kong pinagmasdan ang mga dahon na unti-unting bumabagsak sa lupa. Ngayon ang ika-walo ng Agosto, at ngayon din mismo ang kaarawan ko.Maraming dumalo, at gaya nga ng inaasahan ay puro na naman matatanda at kasamahan sa trabaho nila Daddy ang bisita sa garden. Hindi na rin naman ako nag-abalang imbitahan ang mga kaibigan ko sa simpleng pagdiriwang na ito dahil ayokong makita nila ang kasamaan na dumadaloy sa dugo ko.Oo, may plano ako para sa kanya at ayoko namang ipakita sa mga kaibigan ko ang plano kong iyon. Ayokong makita nila ang tunay kong ugali dahil natatakot akong mahusgahan ng mga taong nasa paligid ko. Natatakot akong maiwanan, natatakot akong masaktan nang walang makakapitan.Simple lang ang selebrasyong hiningi ko kay Daddy na inaprubahan niya rin naman 'di kalaunan. Si Tita Hyacinth ay naging mapilit kahit na papaano. Wala rin naman siyang nagawa kapag ipinilit ko sa sarili kong ayoko sa mga plano niya.“Ta-te?” ani ng
Bakas ang pamumugto ng mga mata ko nang maisipang makipagkita sa 'kin ni Biguel. Nang sandaling magsalubong ang titigan naming dalawa ay mabilis na siyang nagtungo sa direksyon ko at ginawaran ako ng isang mahigpit na yakap na ikinapikit ko.Sawang-sawa na akong lumuha. Sawang-sawa na 'ko sa lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon.Kung pwede lang magpakamatay nang mabawasan ang mga problema ko... baka ginawa ko na.Pasado alas kwatro na ng madaling araw nang umalis ako sa bahay kasama ng mga gamit ko. Mabuti na lang at si Biguel na rin ang nagkusang-loob na pansamantala akong samahan sa park habang naghihintay kami kay Bryan na nag-alok ng matutuluyan pansamantala sa 'kin.“What happened?” tanong niya nang humupa ang iyak ko.Tahimik ko siyang binalingan ng tingin habang patuloy pa rin sa pamumugto ang mga mata kong wala yatang planong humupa sa pamamaga.Bakas sa mga mata niya ang pinaghalong takot at pakikisimpatya na bahagya
Nakangiti siyang naglahad ng kamay na hindi ko na ikinagulat pa. Gaya ko ay pinagmasdan din nang mariin ni Biguel ang kamay na inilahad sa 'kin bago bumaling ng tingin sa babaeng nasa gilid niya.Maayos naman ang itsura niya. Hindi naman siya mukhang aligaga kagaya na lamang ng unang kita ko sa kanya.Isang ngiti ang iginawad ko sa kanya bago tinanggap ang nakalahad niyang kamay.“I'm Arestt Penelope Ramirez, but you can call me Penny,” pakilala niya na tinanguan ko.“I'm Kimberly Jade Quesada—”Natigil ako sa pagsasalita nang makita ko si Biguel na nakatalikod sa gawi ko habang nakahawak sa ulo. Ramdam ko ang pagtaas ng mga kilay ko nang nagmamadali niyang binuksan ang nakasaradong pintuan at tumakbo palayo. Mukhang hindi lang naman ako ang nakakita sa tinuran niya dahil maging si Bryan ay nagtaka sa ikinilos niya.“Anong meron do'n?” tanong ni Bryan ngunit ni isa sa 'min ay walang sumagot.M
Hindi na kami gano'n kadalang na magkita ni Biguel simula nang huli kaming mag-usap sa kakahuyan.And yes, umamin siya.Umamin sa 'kin si Biguel na nagseselos siya kay Bryan. Nagseselos daw siya dahil parati kaming magkasama ni Bryan, lalo na ngayong nasa iisa kaming building at madalas kaming magkasama.Nang inamin niya sa 'kin ang bagay na iyon ay hindi ko naman naiwasang pamulahanan ng pisngi sa tuwing maiisip ko ang bagay na iyon.Kung sinabi niya sa 'king nagseselos siya ay may pag-asa rin na maisip kong may gusto siya sa 'kin.May gusto nga ba sa 'kin si Biguel, o ako lang itong nag-iilusyon na may gusto siya sa 'kin?Sa dalas naming magkasama ay hindi ko na rin napapansin ang sarili kong unti-unti na ring nahuhulog sa kanya. Palagi kaming magkasama sa lahat ng bagay. I mean, marami siyang oras para sa 'kin. Sa tuwing magkakaroon ako ng pagkakataong tawagan siya at hingiin ang presensya niya ay pupunta kaagad siya. Wala siyang pakialam