Share
Chapter 33
"Kuya Migo?!"
My head automatically look at my back. My jaw dropped. I didn't see this coming. Kasi it's been what? Five years. Oo limang taon na ang nakalipas simula noong araw na tuluyan na naming tinapos kung ano mang meron kami.
I didn't expected this thing to happen. Kasi sa nagdaang taon, kailanman hindi nagtagpo ang landas namin. Okay na ako, 'yon ang sabi ko sa iba at sa sarili ko pero hipokrita ako kung'di ko sasabihing na-miss ko siya.
Bumigat ang paghinga ko at mabilis ang pagtibok ng puso. I admit, walang araw na hindi ko siya naalala. Walang araw na kinalimutan ko siya. Hindi siya mawala-wala sa sistema ko.
Lyn look at me with worried look. Si Shawn ang nakakita kay Migo.
Tumayo si Tita at Daddy at nilapitan si Migo na kakarating lang. He look dashing with just a simple black jean
Related chapters
In Arms Of The CEO Chapter 34
This house has been my solace for almost many years and even if I'm not living here anymore, binabalik-balikan ko pa rin ito.But now that he's here, I felt suffocated. The comfort this house gave eventually disappeared after the conversation earlier.Bumalik ako sa lamesa ng parang walang nangyari. I should act. I should pretend. That's what I've been doing for years so it's not new for me anymore. I know I'm now in the right and trusted persons that's why I'm confident I can get through this. Nakayanan ko nga ang ilang taon, ito pa kayang baka isang gabi lang siya rito. I still can endure it."Tagal mo yata sa banyo, Gabriella? Anong kababalaghang ginawa mo roon?" Tita raised a single brow and smirk at me, halong pang-aasar ang tinig.In this household, no one's calling me by my first name, marami na raw kasi ang tumatawag noon wika ni Tita ka
In Arms Of The CEO Chapter 35
We were filled with silence for a minute. Nakatitig lamang ako sa harap habang siya ay tingin ko'y natigilan sa mga nasabi ko. I don't know what happened.. I don't understand why do I have to tell those words when in fact, I still love him. Pero kung kasal na siya, kahit saang anggulo, mali.The silence just broke after a minute and the moment he laugh."Fuck. I can't believe this," he laugh again and slightly comb his hair. "What move on are you saying? Of course! I've already moved on. C'mon! Revenge? Baby, revenge is not my thing. I don't do revenge because that might sound pathetic. Baka ikaw diyan ang 'di pa naka move on?" he teased and raise a brow, smirking.Doon ako tinubuan ng hiya. Oo nga naman at bakit ako nag assume ng gano'n? Nakagat ko ang aking labi at napayuko. I get it. Oo na, he totally moved on. While I'm still stuck.
In Arms Of The CEO Chapter 36
Bakit kaya may mga taong kahit ilang beses ng nasaktan, babalik at rurupok pa rin? Why does people always come and go? Hindi pa pwedeng mananatili na lamang? Hindi pa pwedeng walang alisan na magaganap?'Cause me, I only wished happiness in life. I always longed to have a good life. I only want happiness. Pero we also need to sacrifice things in order for us to become happy. We won't truly find happiness in the middle of chaos.Ayaw ko ng maging marupok ulit dahil alam ko kung saan ako dadalhin nito, naranasan ko kung anong dala nito. But the way he's kissing my neck and touching my body now and the way I react to his kisses and touch made me realize that no matter how much I convince myself na hindi ako marupok, bumigay pa rin ako dahil bukod sa mahina ako pagdating sa kanya.. mahal ko pa rin siya.That even after all those years of not seeing each other, I still feel those butterflies
In Arms Of The CEO Chapter 37
Is is hard to not fall in love again with the same person who hurt you?Question that I can answer. Oo masasagot ko dahil ako mismo, naranasan iyan. We are, after all, a human. A human who has feelings. So to answer that question, yes mahirap na hindi ka mahulog ulit sa taong nanakit o nang iwan sa 'yo. But in my case, I was the one who leave for the betterment of each other. Nalason kasi kami sa sobrang pagmamahal namin sa isa't isa na kailangan may bumitaw at maiwan.It's hard to not fall again when first hand you experience falling with the same man. You'll fell out but believe me, some may fell out pero babalik at babalik pa rin sila sa taong nakasanayan nila. Tulad ko na lang. I told myself, I won't anymore but here I am..."Mag-uusap tayo kasama ka!" itinuro niya si Migo. "Magpaliwanag kayo mga malalandot!"Dahil sa pagiging marupok ko, naka
In Arms Of The CEO Chapter 38
We're in some kind of seaside restaurant. Nag decide kami na dito na lang dahil bukod sa mahangin, maganda rin ang view. It's relaxing here.Umupo kami sa sand na may telang nakalagay. There's a table in the center. Binalot kami ng katahimikan nang ilang segundo hanggang sa nagsalita siya."I.. I don't know where to start. Siguro ganito na lang, ask me anything and I'll answer everything..."I look straight in the sea and sighed. Oo nga naman at mahirap simulan at balikan ang nakaraan. But I deserve an explanation. Ako 'yong nasaktan. Ako man 'yong kumalas pero dahil 'yon para sa aming dalawa."Kilala mo na ba si Karen noong 'di pa tayo?"Marami akong tanong sa isip ko na gusto kong ilabas pero sa dami nila ito 'yong unang tanong na lumabas sa bibig ko.He shook his head. "Nope. I don
In Arms Of The CEO Prologue
Kahit kailan man lang ba ay 'di niyo naitanong sa sarili niyo kung bakit sobrang napaka-unfair ng mundo? Bakit sobrang napaka-unfair ng mga tao? Hindi niyo ba kailan man naisip na sana pantay na lang ang lahat? Walang nasa itaas at walang nasa ibaba? Ako kasi, araw-araw kong iniisip 'yan. Araw-araw napapa-isip ako kung bakit may mga taong sinuwerte sa buhay at may mga taong pinagkaitan sa lahat ng bagay. Pero kahit ganito ang buhay ko, ang buhay namin, ay lubos pa rin akong nagpapasalamat na sa kabila ng lahat ay binigyan pa rin kami ng isang masayang buhay na kailanman ay 'di matutumbasan ng kahit anong yaman. I understand that money's really one of the most important in everything. Pero minsan ang pera rin naman ang nagiging dahilan kung bakit nasisira ang mga tao. Nasisilaw sa kayamanang dala nito without knowing na nakakasira ito. I hate it everytime my parents fight just because we lack on having money to prov
In Arms Of The CEO Chapter 1
Kay ganda titigan ang napaka aliwalas na langit. Ang saya titigan ang mga nagliliparang ibon sa himpapawid. Nakakatuwa titigan ang kulay asul na langit at ulap. Kay ganda mabuhay sa mundong ito.Inayos ko ang aking palda at pinasadahan ito ng ilang beses para mawala ang kusot. Kakababa ko lang sa jeep at naglakad na papuntang palengke para bumili ng bigas at isda.Ang ingay sa loob ng palengke ang tanging maririnig sa paligid. Nakisali ako sa siksikan para makabili ng isda na uulamin mamayang gabi. Bumuntong hininga ako habang inaabot ang bayad sa binili kong isda, balak kong sigangin 'to. Pagkatapos kong bumili ng isda ay bumili naman ako ng bigas para may maisang pag uwi.Nilalakad ko lang pag uwi ng bahay kahit may medyo kalayuan ito. Kailangan ko kasing magtipid lalo na't wala akong pera ngayon. Natanggal kasi ako sa trabaho ko.
In Arms Of The CEO Chapter 2
I feel so happy. Para akong nakalutang sa sobrang saya ang nararamdaman. This feels like I won in lottery and it cost millions."Talaga ba bakla? Oh my gosh! I knew it!" Humagikhik siya at nagtatalon sa tuwa. Natawa rin ako at sumabay sa kanya sa sobrang saya."Mabuti naman at natanggap ka Shantal," sabi ni Kuya Mando."Kaya nga, maraming salamat sa inyo. Sa tulong niyo." Kinuha ko na ang supot at inilagay sa kamay ko."Girl uuwi ka na ba?"Tumango ako. "Oo, kailangan ko nang umuwi. Magluluto pa ako ng pananghalian namin at nag hihintay na ang mga kapatid ko sa bahay,"Ngumiti si Carla at hinawakan ako sa kamay. "Friends na tayo ha? See you tomorrow bakla!"Nagpasalamat ulit ako sa kanila bago naglakad papauwi sa bahay. Kung hindi ako n
Latest chapter
