Lucian's Point Of View"Tito Lucian, can you please buy me toys next time? Papa won't buy me one."Nagtataka akong tumingin kay Terrence. Ang dami-dami niyang pera pero ayaw niyang ibili ng laruan ang naka niya, ang kuripot lang."Sure, Tristan. Mukhang nagtitipid ang papa mo," biro ko.Terrence scoffed. "Huwag mo ngang i-spoil 'yang anak ko, masasanay 'yan nang ganiyan!"Tinawanan ko lang ang reklamo niya. Tristan is smart, alam niya na hindi dapat abusuhin ang mga ganitong bagay."I love Tito Lucian! He gives me many gifts," ani Tristan at yumakap sa akin.Yumakap ako pabalik para asarin si Terrence dahil mukhang napapalapit na sa akin ang anak niya.Napalingon kaming tatlong lalaki nang bumukas ang pinto."Hey! Why are you hugging my daddy?"Tumakbo papalapit sa akin si Lara at nagmamadaling umakyat sa sofa para paalisin si Tristan sa tabi ko.Agad kong inilayo si Tristan mula kay Lara bago pa niya masaktan ito."Don't you love me anymore? Why are you choosing him over me!?" angal
"Maxine, congratulations! Ang sabi ni Lexa promoted ka na raw ah?" bati ni James..Nginitian ko siya. Oo, promoted na talaga ako. Kahit ako ay hindi makapaniwala. Sobrang bilis ng panahon."Thank you, James. I guess hardwork is the key." sagot ko sa kanya."Can you believe it? Isang taon palang pero promoted agad! That's very unexpected." sabi ng kasama kong si Therese. They've been very supportive of me ever since I got here.Tumawa naman ako. It really is unexpected.. Specially for someone na last year lang rin nakatapos ng pag-aaral."Oh sige, see you both around. Madami pang pinapagawa sa department namin." paalam ni James at tuluyan nang umalis.Naglakad na kami papunta sa bakanteng upuan sa cafeteria at tsaka kumain."Club tayo mamaya, Max." aya ni Therese. "This is your chance to celebrate." ani pa nito matapos sumubo ng pagkain.Minsan lang naman 'to.."Sige.. After work deretso tayo do'n."Parang bata pa siyang pumalakpak kaya 'di ko napigilan ang tawa ko.Naputol ang tawanan
"Goodnight, Maxine! See you tomorrow!" sigaw ni Therese habang kumakaway naman ang iba naming kasama sa akin.Pumasok na 'ko sa loob at dumiretso sa elevator.. I pushed the 7th floor's button and since wala namang ibang tao, the doors automatically closed.After a few minutes, nakarating ako sa 7th floor at lumabas na ng elevator. Konting lakad lang and here I am opening my condo's front door.Nang makapasok ako ay nilapag ko 'yung bag ko sa sofa at dumiretso sa kwarto ko. Agad akong nag-ayos ng sarili ko at humiga sa kama..I remembered what happend earlier and I wondered.. Lucian is his name but what could be his surname? Rare name ang Lucian and there are thousands of surnames that could fit his name.Wala sa sariling hinawakan ko ang labi ko. I remembered what happened. I can't say that he took advantage of me dahil ako ang may kinailangan mula sa kanya.Tumayo ako mula sa kama ko at dumiretso sa sala, may kailangan pa pala akong basahin na files..Agad kong inintindi at binasa an
Lumayo siya sa akin at ngumisi. "Let me know when you're free. You have my number." he said and left me.Natulala ako matapos noon. I can't believe him.Nagising ang diwa ko nang may pumasok sa meeting room. Agad kong tinignan kung sino yo'n and it was Mr. Cloud Agoncillo."Tara?"Inayos ko agad 'yung mga gamit ko. After that, we left the meeting room. Habang nasa labas na kami papunta sa elevator ay natanaw ko si Lucian.Sumabay siya sa paglakad namin pero hindi niya 'ko pinansin. That's good, I thought.Nang makapasok kami sa elevator ay naunahan akong pindutin ni Lucian ang floor number ng opisina ng kapatid niya. Because of that, I stepped back at pumunta sa likod.."I'll handle it, Cloud. Trust me."Matapos niyang magsalita ay sumandal siya sa railing ng elevator. He was now beside me.. Hindi ko kayang tignan ang lalaking 'to. He's giving me too much tension.Nabigla ako nang hawakan niya ang kamay ko. Napatingin ako kay Mr. Cloud, thinking that maybe he'll caught us.Umayos siya
Lucian parked the car when we got inside the university. Lumabas kami mula sa kotse niya at sabay na naglakad papunta sa hallway.."Wait, I'll call her." pigil nito sa akin at inilabas ang cellphone niya."Sunny, nasaan ka?" tanong nito sa kapatid niyang nasa kabilang linya."Okay, wait there. We're almost there." aniya at binaba ang tawag.Binalik niya sa bulsa niya ang cellphone.. "Follow me." sabay hawak nito sa kamay ko.Magkahawak ang kamay namin habang naglalakad patungo sa kinaroroonan ng kaptid niya. He's being clingy despite of the fact that we just met last night. Things are really going too fast.Tinanggal ko sa mula sa pagkakahawak niya ang kamay ko. That made him stop.. Then he looked at me."Why?" he asked."Pasmado ako.. Don't worry, susundan naman kita." palusot ko rito.He nodded and continued walking. Sumunod ako sa kanya hanggang sa makarating kami sa isang lugar na kaunti nalang ang mga estudyante.Ilang minuto lang ay huminto kami sa harap ng isang CR. "Sunniva s
Lucian and I started eating. The steak in here is excellent. Bukod sa ibang restaurant na nakainan ko, isa 'to sa mga nagustuhan ko. Plus, the view makes it even better. "Any thoughts?" he asked while eating. "It's great. Dumagdag pa 'tong magandang view." tugon ko. He nodded and continued eating. "I've eaten other Salisbury Steak before but this one? Kakaiba 'to for me." I said complimenting the food. Ngumiti ito at tinapos ang huling pagkain na isinubo niya. "I loved that when I was a kid. Iyan ang madalas na niluluto ng mommy ko sa akin noon." aniya. "No wonder it's in the menu.." I said. We finished our food immediately para makasakay pa kami ng kabayo. I wanted to do that so bad. Paalis na sana kami nang may maalala ako.. Paano ako sasakay sa kabayo kung skirt ang suot ko? I looked at Lucian who's talking to someone.. "Lucian, skirt ang suot ko.." "Silly, of course we'll change. You can use Sunniva's clothes here." paliwanag nito sabay pakita sa akin ng susi. My face lig
Maxine's Point Of View Nang matapos akong mag-ayos ng sarili ko, sunod ko namang binalak na ayusin ang mga gamit ko. Humarap ako ay Lucian at nagsalita. "Una na 'ko sa labas, mag-aayos muna ako ng gamit ko." Tumango ito bilang sagot. "Susunod ako, hatid na kita." I smiled at him and went out. Agad kong inayos ang mga gamit ko. I made sure na wala akong naiwan. Napatingin ako sa office door nang lumabas doon si Lucian. He was smiling. Halos abot tenga ang ngiti niya. "Let's go?" he asked. "Tara." Sabay kaming naglakad papunta sa elevator. He was holding my waist and he kept me close to him. Siya na mismo ang pumindot ng floor level. It was comfortable next to him. I felt warm with him. Napatingin ako sa floor number nang huminto ang elevator. Agad akong humiwalay sa pagkakahawak ni Lucian nang makita na nasa 5th floor kami. He looked at me confused pero hindi na niya 'ko pinilit na bumalik sa tabi niya. The doors opened and it revealed Jed and Therese. I was relieved. Buti n
I woke up feeling good today. Kumpleto ang tulog ko dahil maaga akong nakatulog kahapon. When I checked the clock, it was still 4 in the morning. I decided to get up and fix myself. I was able to take a bath and do my hair without any pressure dahil maaga pa at siguradong makakarating pa rin ako nang maaga sa opisina. After that, I checked the time again at saktong alas singko na. I looked at the mirror and checked myself. Mukha na 'kong sekretarya. With my long straight hair, short skirt, long sleeves rolled up to my elbow and of course the heels, I really do look like a secretary.. Lumabas na 'ko ng unit ko at pumasok sa elevator. I pushed the last floor number. Every morning, puwede ro'n na magpaluto ng breakfast and I thought, why not have a breakfast there since sakto ang sunrise. Nang makarating ako roon ay nakita ko na mayroong mga mas nauna sa akin, there were eight people there. Agad akong umupo sa dulo kung saan kitang-kita ang kailaliman ng building. A waiter approach