Tulala ako sa buong klase namin. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko matapos kong mapanood ang video ni James. Hindi ako makapaniwala na ang isang Rodrigo Navarro ay isa pa lang mamamatay tao. Nakita ko siya noon dahil siya ang may-ari ng eskwelahan na ito. Once a year nagpupunta siya rito para bisitahin ang buong school. Noong unang kita ko sa kanya ay masasabi ko naman na mabait siya. Napaka galang niya sa mga tao at marespeto sa mga babae. Kaya nakagugulat nagbabalat-kayo lang pala siya. Halang ang kaluluwa. Muling bumalik ang ulirat ko noong marinig ko ang malakas na tunog ng bell. Agad na napuno ng bulungan ang loob ng classroom namin. “That's it for today, class. Don't forget your assignment for our next meeting,” paalam ng prof namin. Agad na sumagot ang mga kaklase ko ng “Yes ma’am!” at nagsipaghandaan na para sa paglabas. Pero ako? Nanatili akong tulalang nakatingin sa unahan namin. Hindi ko alam kung bakit may pumipigil sa akin na lumabas ng silid na ito. “Hoy, Ja
Buong magdamag ay hindi ako mapakali. Paulit-ulit na nagpi-play sa isipan ko ang video ni James. Palagi ko rin na aalala ang mukha ni Rodrigo Navarro. Pakiramdam ko ay mababaliw na ako dahil hindi ako mapakali!Hindi ko alam kung bakit sinabi ni Rodrigo na magkikita raw ulit kami. Sa totoo ang ay natatakot na ako. Baka nalaman na niyang may alam ako. Paano kung patayin niya rin ako? Diyos ko! Hindi pa ako handang mamatay! Binabagabag din ako ng konsensya ko dahil kay James. Na aawa ako sa sinapit niya. Alam ko na sinubukan niya lang itama ang mali ngunit siya pa ang may mas sinapit na mapait. Ni hindi nga siya binigayan nang maayos na libing ng mga gumawa sa kaniya niyon. Itinapon nila si James na para bang basura na wala nang pakinabang. Kaya naman, maaga pa lang kinabukasan ay maaga na akong gumayak. Nagsuot ako ng pantalon at t-shirt na pinatungan ko ng jacket. Nag-rubbed shoes na rin ako at wala nang ibang nilagay na kolokerete sa katawan ko. Tanging bag lang maliit ang dala ko
Gabi na noong makabalik ako sa boarding house. Mabuti at nakaabot pa ako bago mag-curfew dahil ayaw ko nang dumaan pa sa likod ng school. Nakakatakot ang gubat kapag gabi na. Bago ako umalis sa apartment kanina ay nag-edit ako ng video para ilabas ang ilan sa mga nalaman ko. Sinabi ko roon na ang mga Navarro ang pumatay kay James dahil nalaman nito ang balak na gawin ng mga Navarro. Oo, tanga na kung tanga. Ngunit ginawa ko iyon para naman mabigyan ng hustisya si James. Hindi rin ako matatahimik kung tatahimik lang ako. Sigurado ako na hindi ako titigilan ng konsensya ko. Naghanap din ako ng bangkong mapagtataguan ko ng mga gintong nakita ko. Noong una ay takot na takot pa ako dahil baka tanungin ako kung saan ko iyon nakuha. Pero mabuti na lang ay hindi sila nag-usisa sa akin at pinaupa ako agad sa safe deposit locker nila. Kumuha pa ako ng ilang ginto sa isang bag dahil masyadong malaki ang fee na hiningi sa akin. Tiwala naman ako na hindi iyon mawawala dahil finger prints ko ang g
“T-Teka, ano’ng kailangan niyo? Legal ba ‘to? Nasa loob kayo ng school!” aniko noong makita ko ang mga lalakeng nasa labas ng kwarto namin. Tiningnan lang nila ako at walang ano-anong pumasok sa loob. “Labas,” utos nila.Humigpit ang kapit ni Lana sa braso ko. “J-Jane. Ano ‘to?” “B-Bakit? Sino ba kayo?” Pinatapang ko pa rin ang boses ko kahit dinig na dinig ko na ang malakas na pagkabog ng dibdib ko. Hindi sumagot ang mga lalake. Bagkus ay bigla na lamang nilang inangat-angat ang mga gamit namin na para bang mayroong hinahanap. Napanganga ako noong kinakalat nila ang mga gamit namin at itinatapon sa lapag. “Teka, kuya! Ano ang ginagawa niyo? Mga gamit namin-” “Tahimik!” Biglang humarap sa amin ang isa at itinutok ang baril. Napaatras kaming dalawa ni Lana. Umiyak na si Lana habang nakakapit sa akin. “Kapag hindi kayo tumigil papasabugin ko ang bungo niyo!” banta pa nito. Napaatras na ako. Hinawakan ko nang mahigpit ang kamay ni Lana at nagmamadaling hinila ito palabas. Bahala
From now on, you are mine. Paulit-ulit kong naririnig sa aking isipan ang mga salitang iyon ni Rodrigo Navarro. Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin niya sa mga salitang iyon ngunit hindi ko iyon nagugustuhan. Nararamdaman ko pa rin ang marahas niyang mga halik. Para ngang bahagyang namamaga ang ilalim na labi ko dahil doon. “Jane? Sabihin mo lang kung may ginawa sa ‘yo, ‘yon. Ire-report natin agad,” nag-aalalang sabi ni Lawrence. Tulalang nakaupo lang ako sa may kainan namin habang silang tatlo ay nililigpit ang mga ginulo ng tatlong lalake kanina. Maingay pa rin sa labas dahil sa ginagawang maghahalughog ng mga tauhan ni Rodrigo Navarro. Ramdam ko ang takot sa mga sigaw ng mga estyudante sa labas. Sino bang hindi matatakot sa mga kalalakihang may dala-dala pang baril? Para silang sasabak sa gyera kahit na sa eskwelahan lang naman. “Kanino? Paano? Governor si Rodrigo Navarro. Ano ang magagawa natin?” diskumpyadong sabi ko. Bumuntonghininga si Lawrence at lumapit sa akin. “Kah
Wala akong tigil sa pag-iyak habang nagbabyahe kami. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin dahil wala rin namang sinasabi si Rodrigo. Nakasiksik lang ako sa gilid ng kotse. Sinubukan ko nga iyong bukas ngunit naka-lock iyon. Napigtad ako noong biglang ipinatong ni Rodrigo ang kamay niya sa kaliwang hita ko. Agad ko iyong tinanggal at mas sumiksik pa sa gilid. “A-Ano'ng ginagawa mo? Ano ba ang kailangan?!” nahihintakutan kong tanong. Tumingin sa akin si Rodrigo. Nangilabot ako agad noong makita ko ang pagnanasa sa kaniyang mga mata. Bumaba ang kaniyang mga tingin sa katawan ko kaya lalo akong nakaramdam ng pagkailang. Lalo akong napaiyak. Wala pa man siyang sinasabi ngunit parang alam ko na kung ano ang balak niyang gawin. Napakalamig ng mga titig niya na lalong nagpapanginig ng laman ko. Gusto ko nang bumaba ng sasakyang ito!“Bakit ba parang takot na takot ka sa akin? Hindi ba dapat matuwa ka dahil nasa loob ka ng sasakyan ko kasama ako? A lot of women want to be in your posit
Tulala ako habang nakasiksik pa rin sa headboard ng kama ni Rodrigo. Hindi ko na malaman kung saang parte ng katawan ko ang masakit. Pakiramdam ko kasi mula sa ulo hanggang talampakan ay nasasaktan ako. “Ihahatid ka ng tauhan ko mamaya-maya. Ipapasundo na lang kita ulit kapag kailangan kita,” aniya habang nagsusuot ng pantalon. Gigil na tiningnan ko si Rodrigo. “Ano'ng akala mo sa akin? Bayarang babae?!” galit na sigaw ko. “Ito ang una at huling beses na masasaktan mo ako!”Biglang tumingin sa akin si Rodrigo. Napalunok ako noong unti-unti siyang lumapit sa akin. Nag-iwas ako nang tingin dahil hindi ko matagalan ang mga titig niya sa akin. Napaka lamig niyon at wala manlang kabuhay-buhay. Napasinghap ako noong bigla niyang hinawakan ang baba ko at pinaharap sa kaniya. Napaungol ako agad noong makaramdam ako ng hapdi sa pisngi ko. Sa higpit nang pagkakahawak niya ay parang masisira na ang panga ko. Napaluhod ako dahil bahagya niya akong hinila kaya nabitawan ko ang pagkakahawak ko sa
Napalo ni Clarixto ang kaniyang lamesa noong marinig ang balita sa kaniya ng kanilang mga tauhan. “Ang bobobo niyo! Imposibleng wala kayong nakita!” galit na galit na sigaw niya. Agad na nagsitunguan ang ilang kalalakihang nakatayo sa kaniyang harapan. Ibinalita ng mga ito na walang nakitang kakaiba sa mga kwartong kanilang hinalughog. Wala silang nakitang kahit na anong bagay na pwedeng magbigay ng kaugnayan sa video na kumakalat ngayon sa internet. Mabuti na lamang ay hawak nila ang mga pulis sa buong Samar kaya walang kahit na sino man ang nag-iimbestiga sa kanila ngayon. Kumakalat ngayon ang video ng lalakeng ipinaligpit ng kaniyang pamangking si Rodrigo Navarro. Si Clarixto mismo ang nakakita sa lalakeng iyon dahil siya ang bumaril dito noong gabing iyon. Hindi niya akalain na nagawa pa nitong mag-video at mayroon pa lang tinatagong video. Sigurado si Clarixto na nasa loob lamang ng unibersidad nila ang kung sino mang nag-upload niyon. “W-Wala po talaga, sir. Lahat ng kwarto a