CHAPTER NINE

Mas lalo pang lumakas ang buhos ng ulan pero mabuti na lamang at malapit na sina Pietro sa kanilang bahay. Kakapasok lamang nila sa kanilang compound at ilang minuto lang ang itinagal ay tumigil na sila sa malaking kulay puti na tarangkahan.

The gate opened widely. Pietro drove up to the garage. Tumingin si Deana sa lalaki nang mamatay ang makina ng kotse.

“Akala ko—

“Magpapalipas muna tayo ng ulan. Nagmamadali ka ba?” tanong ni Pietro na kakatanggal lang sa seatbelt.

“H-Hindi naman, pero kasi…”

“What?”

“Hindi ba n-nakakahiya sa inyo? Tsaka—

“It’s not like I’m bringing a friend or a girlfriend.”

Mabilis na nag-iba ang damdamin ni Deana nang marinig iyon kay Pietro. Kung kanina’y pangiti-ngiti pa siya ngayo’y parang nilukuban ng kalungkutan ang puso niya.

“Alam ko,” maikli niyang sagot.

Nakalabas na si Xyrelle. Sumunod si Pietro at hindi nagtagal ay lumabas na rin si Deana. Napahinga siya ng malalim nang makita ang paligid. Bagong-bago sa kanyang mga mata. Matagal na siyang hindi umuuw