Janine POV
Pagkarating ko, galing trabaho napansin ko na tila malalim ang iniisip ni Rigor, kaya hindi na ako nagdalawang isip na tanungin siya kung anong nangyari.
"Mahal, may problema ka ba?” tila nagulat pa siya nang magsalita ako. Matagal siya bago nakasagot, nakita ko ang pagbuntong hininga niya.
"Mahal?” muling tawag ko. Bakas na bakas sa mukha nito ang pag-iisip.
"May problema sa bahay." walang buhay nitong sagot.
"Bakit? Anong problema sa inyo?" nag-aalalang tanong ko.
"Pina-check up ni mama si papa, masama daw kasi ang pakiramdam ni papa."
"Ganun. Anong sabi ng doctor?"
"Kailangan daw i-confine si papa." Natigilan ako at nalungkot sa narinig kay Rigor, hindi man niya sabihin alam ko na namomroblema siya sa financial.
Tiningnan niya ako at nginitian, alam kong pilit na ngiti iyon dahil pinipilit niya na hindi ipadama sa akin ang nararamdaman niya.
Umupo ako sa tabi niya, hinawakan ko ang kanyang kamay ay ipinatong sa ibabaw ng aking mga hita. Doon niya ipinirmi ang kanyang tingin.
"Bakit hindi mo muna galawin ang naipon mo." aniya ko.
Kumunot ang noo nito. Tila hindi sang-ayon sa sinabi ko.
"Huwag kang mag-alala. Kung sakaling magkulang iyon. Tutulungan kita."
Binalingan niya ako ng tingin.
"Pero para sa atin iyon at saka hindi mo responsibilad iyon." May diin nitong sabi.
Umiling ako at ngumiti.
"Pero ayokong pati ikaw ay sasagot sa gastusin ng pamilya ko."
"Walang problema iyon sa akin, makapaghihintay ako hanggang sa makaipon ka na ulit. Ang mahalaga ay maipagamot mo ang papa mo. Tandaan mo kailangan natin magtulungan sa oras na ganito"
Tiningnan niya muli ako nang may pag-aalinlangan. Tumango ako at muli siyang nginitian.
Naramdaman ko ang pagtaas ng kamay nitong nakapatong sa aking hita. Tila papunta iyon sa kung saan. Tiningnang ko siya ng masama. Pigil itong ngumiti dahil sa naging reaksyon ko.
Napailing na lang ako sa inasal nito. Nakuha pa niya gawin iyon sa ganoong sitwasyon.
**
Katulad ng sinabi ko ginawa iyon ni Rigor, kinuha niya ang lahat ng naipon niya, na para sa future namin. Nakaipon siya nang halagang thirty thousand, ngunit nagkulang pa iyon nang limang libo, na siyang pambayad ng bill sa hospital. Kaya naman nabawasan ko rin ang naipon ko. Noong una ay ayaw pang pumayag ni Rigor na tanggapin ang pera, mag-aadvance na lamang daw ito sa kanyang pinapasukan trabaho tutal ay ilang linggo na rin ang nakalipas mula ng mag-umpisa siya. Ngunit hindi ako pumayag kaya naman napilitan na rin niyang kunin sa akin.
Sa awa ng diyos ay nakalabas at naging maayos muli ang lagay ng papa ni Rigor, bagay na ikinatutuwa ko. Kahit na nabawasan o nawala man ang nakahanda para sa kinabukasan namin ay ayos lang basta marinig ko na magaling na ang ama niya at maibsan na rin ang pag-iisip o pag-aalala ni Rigor na bumabagabag sa kanya.
**
Alas-syete na ng gabi nang makarating ako sa inuupahan naming bahay. Nagtaka ako nang makita kong bukas na ang ilaw, ang alam ko ay alas-otso pa ang uwi ni Rigor sa trabaho.
Pagbukas ko nang pinto ay nakita ko na agad si Rigor, sa isang sulok na tulala at bakas ang pag-iyak. Nanlaki ang mga mata ko. Nagmamadali ko siyang nilapitan, hindi ko na naibaba pa ang bag ko dahil sa pag-aalala ko.
"Anong nangyari?" gulat kong tanong.
He looked at me. Sadness clouded his features.
"Wala na si papa." Tears filled their eyes. Nahirapan siyang banggitin iyon.
Ang kabog ng dibdib ko ay mas lalong nadagdagan ng marinig ang sinabi ni Rigor. Tuluyan ng humagulhol si Rigor, ang tila iniipon niyang luha kanina ay hindi na niya napigilan ilabas ng makita ako. Niyakap ko siya ng mahigpit at inalo. At pilit pinapagaan ang pakiramdam niya. Kahit na, ako man ay nahihirapan din na pigilang ang aking mga luha. Hindi ko dapat ipakita na umiiyak ako. Wala siyang mapagkukuhanan ng lakas ng loob kung hindi ako, kaya kailangan kong maging matatag para sa kanya.
Kinabukasan ay umuwi ito sa probinsya nila sa Nueva Ecija. Naiwan akong mag-isa sa inuupahan naming bahay. Gustuhin ko man na sumama sa kanya ay hindi maari. Tiyak na malalaman ng mga magulang ko ang mga pangyayari kaya minabuti ko na lamang na magpaiwan, bagay na naiintindihan ni Rigor. Ipina-abot ko na lamang sa mama niya ang pakikiramay ko. Nag-abot rin ako ng kaunting tulong financial. Ayaw tanggapin iyon ni Rigor, ngunit ipinilit ko pa rin. Iyon lang ang kaya kong itulong sa kanya dahil wala ako sa tabi niya.
Sayang at hindi ko man lang nakilala ang ama niya. Nalaman ko nalang kay Rigor na ang papa niya ang nagmessage sa akin na nangungumusta at nagpapasalamat ang buong akala ko ay ang mama iyon ni Rigor. Sa maikling panahon ay nakausap ko si tito Ronie kahit sa text man lang.
Lumipas ang dalawang linggo ay bumalik na si Rigor. Katulad ng ibang nawalan ng mahal sa buhay, pinipilit ni Rigor na maging maayos muli ang takbo ng kanyang buhay kahit wala na ang kanyang ama.
Lumipas pa ang mga buwan at unti-unti ng bumabalik ang dating sigla ni Rigor. Natutuwa ako at nalampasan niya iyon. Hindi madali ang mawalan ng mahal sa buhay. Ngunit kinakaya iyon ni Rigor. Muling nagsimulang mag-ipon si Rigor, sa akin na niya ibinibigay ang kanyang sahod. Sa totoo lang ay nag-aalangan ako na tanggapin iyon. Ngunit sinabi nito na ako na lamang daw ang magtabi noon. Sinunod ko ang sinabi niya. Itinatabi ko ang bawat bigay niya, bumabawas lamang ito ng kanyang gastusin at ibinibigay na lahat sa akin ang natitira sa sahod nito.
Sobra akong natutuwa dahil hindi pa man kami tunay na mag-asawa ay ginagawa na niya ang gawain ng isang responsableng asawa.
Nagsipag pa siyang mabuti sa kanyang trabaho para mas lalong makaipon muli.
"Mahal" malambing na tawag sa akin ni Rigor.
Tiningala ko ito, kasalukuyan kaming nakahiga ng mga oras na iyon at nagpapa-antok.
"Bakit?”
"Pumunta tayo sa darating na linggo sa inyo. Gusto kong magpakilala sa mga magulang mo."
Napabaligwas ako ng bangon. Bahagya akong natigilan ay tinitigan siya ng hindi kapani-paniwala.
"Seryoso ka ba dyan?”kinakabahan kong tanong.
Ngumiti ito at tumango.
"Gusto ko rin ipaalam sa kanila na nagsasama na tayo." dagdag pa nito. Mariin akong napapikit, paano ko iyon gagawin, iyon na nga lang na ipakilala ko siya ay kinakabahan na ako kung anong magiging reaksyon nila, iyon pa kayang sabihin na nagsasama na kami sa iisang bubong ng hindi pa kasal. Tiyak na hindi kaaya-aya ang sasabihin sa kanya nina tatay kapag nalaman iyon.
Marahan niya akong hinila ay ipinatong ang aking ulo sa kanyang dibdib. Naririnig ko ang mabilis na tibok ng kanyang puso.
Hinaplos niya ang buhok ko.
"Pasensya ka na gusto ko lang kasi na maging legal tayo sa inyo. Ayaw ko kasing si mama lang ang may alam ng pagsasama natin." Tama naman siya siguro nga ay panahon na rin na ipaalam ko rin sa pamilya ko. Bahala na kung ano ang magiging reaksyon nila.
Pumayag ako sa gusto ni Rigor kahit na noong gabing iyon ay hindi ako makatulog dahil sa kaiisip. Tila parang bulkan ang puso ko na walang oras ang pagsabog dahil sa kaba.
Dumating ang araw ng linggo umuwi kami sa amin sa Batangas kasama si Rigor. Nababa pa lang kami sa jeep ay nakatingin na agad ang maraming mata sa amin. Ngunit hindi ko iyon pinansin. Mabilis kong tinungo ang gate ng bahay namin, para makaiwas sa mapanirang tingin ng mga tao.
"Tuloy kayo." saad ni nanay. Tumingin ito kay Rigor bago inilipat ang tingin sa akin. Kahit hindi siya nagsasalita ay alam ko na ang nasa isip niya. Alam na niya na kasintahan ko si Rigor base sa titig nito. Sinulyapan nito si tatay na walang imik.
Nagmano si Rigor kay nanay bago kay tatay.
"Maghain ka muna." suysoy ni tatay kay nanay.
Naghain kaagad si nanay. Sakto ang dating namin oras ng tanghalian kaya sabay-sabay na kaming kumain.
Pagkatapos ng pananghalin ay namahinga kami sa upuan sa ilalim ng punong kahoy sa gilid ng aming bahay. Simula kanina ay hindi na ako nakapagsalita at walang humpay pa rin ang bilis ng tibok ng aking puso. Samantala si Rigor ang malimit magsalita at kumausap kay tatay. Nagsimulang magkwento si tatay kay Rigor. Unti-unting nabawasan ang kaba ko ng makitang tila maayos ang pag-uusap nila.
Nagpasya akong pumasok muna sa loob. Nabungaran ko naman si nanay pagpasok ko.
"Gaano na kayo katagal ng boyfriend mong yan.?” tanong agad ni nanay.
"Isang taon at kalahati na po." may kaba ko pa rin sagot.
"Nanay"
Tawag ko dito.
"May sasabihin po ako."
"Bakit buntis ka?” hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko. Nagulat ako sa tanong na iyon ni nanay.
Kaagad akong umiling.
"Hindi po ang totoo. Nagsasama na kami sa iisang bahay." Nilakasan ko na ang loob kong sabihin iyon kay nanay kahit na nag-aalangan akong sabihin. Ngunit mas mabuti na rin iyon. Nakaramdam ako ng luwag sa dibdib ng masabi ko iyon. Ngunit nakita ko naman ang tila pag-iba ng awra ng kanyang mukha.
Hindi kaagad ito nagsalita.
"Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ng ama mo, kapag nalaman iyon. Alam mo naman na isa iyon sa kinaaayawan niya." Alam ko naman iyon, pero sana maunawaan niya.
Bumalik ako sa puwesto nina tatay ng matapos ang pag-uusap namin ni nanay. Sumunod sa akin si nanay. Sinabi nito na siya ang magbubukas kay tatay.
"May sasabihin daw ang mga yan sayo." panimula ni nanay.
Biglang nag-iba ang tingin ni tatay sa amin naging seryoso ang mukha nito.
Umupo ako sa tabi ni Rigor.
"Tay ang totoo po ay sasabihin rin namin sa inyo na nagsasama na po kami sa iisang bubong ni Janine."
Hindi man lang nagulat si tatay sa sinabi ni Rigor. Ngunit alam ko na hindi niya nagustuhan ang narinig niya.
"Karaniwan na lang ang ganyan bagay sa panahon ngayon." Iyon lang ang tanging sinabi ni tatay. Ngunit hindi niya pinagtuunan ng pansin ang nalaman.
Bagkus ay nagkunwari itong tila balewala iyon. Maghapon lamang ang inilagi namin sa bahay at bumalik na kaagad kami ng Cavite. Wala nang ibang nasabi si tatay sa amin. Hanggang sa pag-alis namin ay hindi na niya binuksan ang usaping iyon. Tuloy lang siya sa pagkukwento kay Rigor ng mga karanasan niya.
"Kinabahan ka ba?" tanong ko kay Rigor ng nasa byahe na kami.
"Sobra" natatawang sagot nito.
Talaga? parang hindi naman ito kinabahan.
Tinanong niya ako kung anong naging sabi ni nanay. Isinalaysay ko iyon sa kanya at sinabing alam kong hindi man nila sabihin ay hindi ang mga ito sang-ayon.
"Hayaan muna. Ang importante alam na nila ang sa atin saka sinabi ko naman sa tatay mo na nag-iipon pa lang ako para sa pagpapakasal natin."
"Sinabi mo iyon." Tumango ito.
Hindi ko akalain na binuksan niya ang bagay na iyon kay tatay.
Kinagabihan ay tumawag sa akin si nanay, tinatanong nito kung maayos kaming nakarating ng bahay.
"Mabuti naman kung ganoon. Sya nga pala napag-usapan namin ng tatay mo iyong tungkol sa pagsasama niyo. Sinabi niya na ayaw niya lang daw magsalita pero hindi siya sang-ayon." Iyon lang ang tanging sinabi ni nanay. Alam ko naman talaga na hindi sila sang-ayon, pero sana man lang maintindihan nila kami. Darating din naman ang panahon na magpapakasal kami iyon nga lang ay hindi pa sa ngayon siguro ay magtatagal pa.
Janine POV "Talagang lalo kayong blooming sa araw-araw ma'am, iba talaga kapag may boyfriend." Napatingin ako kay Liezel nang marinig ko ulit ang sinabi niya noon. Inirapan ko ito. Minsan napapansin kong masyado na itong pakialamera, ang lahat na lang ay napupuna niya. Tumayo ako at nagtungo sa restroom. Pinasadahan ko ang aking mukha sa malaking salamin nito. Ang totoo ay may pinag-iba nga ang awra ko. Nagtataka rin ako, dati ay hindi ako mahilig sa make-up. Pero nitong nagdaang araw ay malimit ang pagbili ko ng mga pampaganda. Hindi ako palaayos, sa face powder ay okay na ako, ngunit ngayon, araw - araw akong may make-up kapag pumapasok sa office. Gusto kong maganda palagi ako at presentable sa paningin ng ibang tao, lalo na kay Rigor. Nagre-touch muna ako bago lumabas ng restroom, inayos ko ang aking damit at umikot pa para makita ang aking likuran ko saka ako tuluyang lumabas. Sa ngayon ay kailangan ko munang tumutok sa marami kong gawain sa trabaho. Ayoko
Janine POV Halos na late na ako sa pagpasok sa office ngayong araw. Pakiramdam ko kasi ay napakabigat nang buo kong katawan. Hindi ko na naabutan si Rigor, marahil ay nakaalis na ito. Maaga kasi ang pasok niya five thirty pa lang nang umaga ay umaalis na siya nang bahay. Ayaw niya akong naiistorbo ang tulog kaya siya na lamang ang naghahanda nang kanyang agahan at baon. Nakita ko na lamang ang inihanda niyang pagkain sa mesa. Pakiramdam ko ay napakabigat ng talukap nang aking mata. Dahilan siguro iyon nang hindi ko maayos na tulog kagabi. Magdamag akong gising, hindi ako makatulog dahil sa sobrang pag-iisip. I still can't quite get over the fact that I'm pregnant. Iyon palagi ang gumugulo sa isipan ko. Ano nang mangyayari ngayong nalaman ko na buntis na ako. Bago pumasok ay hindi ko pa rin kinalimutan ang mag-ayos, ayoko na magmukha akong losyang. Ngunit hindi naitago ng make-up ko ang malaking itim sa gilid ng mata ko. Late na ako ng ten minutes bago nak
Janine POV Pinauuwi na ako ni ma'am sa bahay para doon mas makapagpahinga. Ipahahatid niya raw ako sa sasakyan. Ngunit tumanggi ako. Nagpumilit akong bumalik sa kumpanya, masyado pang maaga at marami pa akong magagawa. At isa pa maayos naman ang pakiramdam ko, nakatulog ako nang kaunti sa clinic kanina, marahil ay kulang lang ako sa tulog kaya ako hinimatay. Hindi na ako napilit ni ma'am na umuwi ng bahay, magkasabay kaming bumalik sa office sakay sa kanyang sasakyan. Habang nasa daan ay sinasabi niya sa akin ang mga tagubilin ng doctor na dapat kong gawin. Isa na roon ang huwag ma-stress. Ibinigay rin niya sa akin ang mga gamot na inireseta ng doctor, karamihan doon ay vitamins para sa amin ni baby. Normal lamang daw ang pagsusuka, dala daw iyon ng pagbubuntis, marami daw magiging pagbabago sa akin during my pregnancy, isa na ang pag-ayaw sa ibang mga pagkain. Ang pagbabago ng pang-amoy sa halip na mabango sa pang-amoy nang iba ay mabaho naman iyon para sa akin.
Janine POV "Yes.”Nagtilian ang mga kababaihan, samantalang ang mga kalalakihan ay nagsisigawan."Kiss, kiss.." Tudyo nang mga ito. Kahit na nakakaramdam ako ng hiya ay hinayaan ko pa rin si Rigor na halikan ako sa harapan nilang lahat. He kissed me, a kiss that full of love. Kung maari lang hindi na matapos ang araw na ito ay ayoko nang matapos. Sobrang saya, lahat nang bumabagabag sa aking kalooban ay nabura. "I love you misis Esguerra." he said after we kiss.I chuckled. "Excuse me, hindi pa po tayo naikakasal Mr. Rigor Esguerra, remember kaka-proposed mo pa lang. Saka mo na ko tawaging ganyan kapag kasal na tayo." Pinisil ko ang kanyang ilong na ikinatawa nito. Hindi ko alintana ang mga tao sa paligid namin. "Bakit? Ikakasal na din naman tayo kaya, pwede na kitang tawagin sa apelyido ko. Depende na lang kung uurong ka. Pero hindi mangyayari yun dahil akin ka lang Miss. Janine Mhae Santos. Akin ka lang." He kissed me again a torrid kiss. Dah
Janine POV "Anong sabi mo?!.”Tanong ulit nang inay sa kabilang linya. "Magpapakasal na po kami ni Rigor. Buntis po ako." Matagal nanahimik ang nanay bago nakapagsalita. "Ang sabihin mo sa boyfriend mo ay umuwi dito at kausapin ang iyong ama." Pinutol ko na ang tawag, parang hindi ko na kayang makipag-usap kay nanay. Sobrang kaba pa rin nang dibdib ko. Tumingin ako kay Rigor na nasa aking harapan. Siya ang nagsabi sa akin na tumawag ako sa aking ina para sabihin ang pagdadalang tao ko. Ngunit hindi ko iyon magawang ibalita sa kanya nang may galak dahil ramdam ko at alam ko na mali ang mga pangyayari, mas una akong nabuntis kaysa magpakasal. Alam kong gusto pa rin ni nanay na magpakasal muna ako bago gumawa nang magiging anak. Iyon kasi ang kinalakihan nila, at tama naman iyon, mali ang mabuntis nang walang basbas nang Diyos o nang simbahan, pero wala na akong magagawa, para sa akin ay pakakasalan naman ako ni Rigor at parang ganoon na rin iyon. Ngunit sa mata nang i
Janine POV "Wala na naman tayong magagawa. Nandyan na yan, kaya ang pakiusap ko lang sayo na magawan mo nang paraan para maikasal kayo. At saka kung maari lang isama mo ang iyong magulang para mapag-usapan kayo nang maayos." Tahimik lamang ako sa tabi ni Rigor habang pinapakinggan ang mga sinasabi ni Tatay. Seryoso ang bawat pananalita nito. Tinatago nito ang kanyang nararamdaman pero nakikita ko ang pagpipigil nito nang emosyon. Ibang iba si Tatay, mas istrikto siya kay nanay, pero hindi tulad ni nanay, hindi siya nagsasalita nang maikasasakit nang kalooban nang sino man. Kahit na may hinanakit siya sa tao ay hindi niya ito ipinapakita. Kapag wala na ang taong pinaghihinakitan niya ay saka niya ibubuhos kay nanay ang mga nararamdaman niya. Ang galit na gusto niyang ilabas. Kailangan niya iyon gawin dahil sa karamdaman niya. May sakit siya sa puso at kapag hindi niya nailabas ang kanyang kinikimkim na sama nang loob ay baka atakihin siya. Pero mas pinipili niyang i
3rd Person POV Sino nga ba hindi pangarap na maikasal?. Ang maikasal sa lalaking pinakamamahal mo. Ang magsuot nang puting gown at belo habang naglalakad papuntang altar. Kung saan sa dulo noon ay naghihintay ang taong pinakamamahal mo. Kasabay nang musikang malumanay na sumasabay sa bawat mong hakbang. Habang ang oras ay nasa inyo lamang dalawa. At ang mga mata nyo ay nakatitig lamang sa isa't isa. Ang atensyon nang mga tao ay pawang sa inyo lamang rin dalawa. Hindi ba't ang sarap sa pakiramdam?. Ang saya'y walang paglagyan. Dahil sa wakas ang pagiisang dibdib ninyong dalawa ay masasaksihan rin ng lahat. Hindi lamang sa mata nang madla. Kung hindi, lalong lalo na sa mata nang Panginoon.Preparasyon bago ang kasal.. Nakatingin si Janine sa isang napakagandang white gown. Ang totoo ay itong ang pinapangarap niyang suotin. Ngunit sa halaga nito ay hindi nila kakayanin. Narinig pa nito ang sinabi nang kanyang magiging biyenan. "Balae mas okay siguro kung mag-h
Janine POV Nakita ko kung paano, nasisiyahan si Rigor sa ginagawa sa kanya nang babae. Ngayon ko lang ulit nakita si Rigor na ganoon kasaya. Nakita ko na hinalikan niya sa labi ang babae. Kasunod noon ay ang pagtanggal nila nang kani-kaniyang suot. Hindi ko na napigilan ang aking sarili, tila sasabog na ang aking dibdib nang makita ko kung paano angkinin ni Rigor ang babaeng kasama nito. Mga manloloko!. Paano niyo nagawa sa akin ito?!. Nahihirapan na ako sa paghinga. Kung kaya't malakas kong itinulak ang pintuan. Nakita ko ang gulat na reaksyon nilang dalawa. "Mga hayop kayo!.” Sigaw ko. "Teka lang Janine magpapaliwanag ako." Awat sa akin ni Rigor. Hindi ko iyon pinakinggan. Matunog ko siyang sinampal. Pagkatapos ay akma kong susugurin ang babaeng kasama nito. Ngunit hindi ko iyon nagawa, dahil pinigilan ako ni Rigor at itinulak. Napatda ako sa ginawa niya. "Tumigil ka na Janine, hindi na kita mahal. Maghiwalay na tayo." Sigaw ni Rigor. Hi