Share
Chapter 9
"She's allergic in shrimps."
Hindi naman makapaniwala si Duke sa narinig kaya napalingon ito sa akin. "Really?" Parang sinisigurado niya muna kung tama ba si Hanz. Nakakapagtaka nga naman na alam ito ni Hanz.
"Ah oo, namumula at nahihirapan ako'ng huminga kapag nakakakain ng hipon. Puwede ba’ng sa simpleng kainan na lang?" Nag suggest kasi si Ruth na kung puwede ay sa sea food restaurant kami kumain.
"Of course, sa ibang resto na lang tayo para masulit mo." Tumawa na lang ako sa sinabi ni Duke pero pansin ko pa rin ang kalituhan niya, siguro ay dahil sa sinabi ni Hanz.
"No. Bakit siya ang masusunod? Kung allergy siya sa hipon edi sa iba siya kumain. Hindi natin kailangan mag adjust para s
Not Your DopamineHello, Psyches! I am hoping you a great day. You can always leave your comments and free to correct me for the errors that you've seen. Thank youuu 💚💚💚
Related chapters
Forgotten Misery Chapter 10
Base sa mga sinabi niyang ginagawa niya kay Brie, may mapapagod talaga lalo na kung puro sakit na lang at away. I don't know their story. That was just my assumption. "If hindi ko alam na may amnesia ka, masasabi ko talagang ikaw si Brie. You know how to respond in every situation. Si Brie kasi palaging may sagot sa mga napapansin niya pero minsan niya lang ako sagutin kasi ang iniisip niya ay magagalit ako." Mukhang unapproachable si Hanz at intimidating, kaya siguro hindi rin siya ma-control ni Brie. I mean is, Brie doesn't need to control Hanz pero atleast she can limit him with his words and doings. "When we're in college, she wants to be a psychologist. Sabi niya kasi ay gusto niyang mas maintindihan yung mga taong may problema mentally. Mas mahirap raw kasing kalaban ang isip kaya mas gusto niyang mag-aral tungkol dito. Maybe kaya niya rin gusto iyon kasi she's battling on it for so long pero wala ako'ng ginawa kung hindi mas bigyan siya ng pressure." I can't justify Han
Forgotten Misery Chapter 11
"Oh nadyan na pala si Ms. De Guzman." Nag aalangan pa si Dean kung susundan niya pa ba ang kaniyang sinabi dahil napansin niya na rin na umiiyak ang tinawag niyang Ms. De Guzman. Pamilyar siya, ang surname niya ay katulad ng nabasa ko'ng pangalan sa envelope na nakita ko sa kwarto ni Nanay. Except on that ay sobrang pamilyar niya talaga, ang bigat ng pakiramdam ko nang makita ko siya. Parang gusto ko'ng sabayan yung pag iyak niya kasi feeling ko nasasaktan rin ako. "Ahm. Are you okay Ms. De Guzman?" Sa wakas ay may nagsalita rin, para namang natauhan si Ms. De Guzman dahil agad niyang pinunasan ang mga luha niya at inayos ang sarili. Hilaw siyang ngumiti sa amin bago lumakad palapit. "Yes po, Dean. May naalala lang ako nang makita ko siya, she seems so familiar with me. Pasensya na kung nakapagdrama ako agad." Nilakipan nito ng mahinang tawa ang sinabi pero halata pa rin na pilit iyon. "It's okay, iyan rin ang sinabi sa akin ni Mr. and Mrs. Cruz nang ininvite
Forgotten Misery Chapter 12
"If pauwi ka na, ihahatid na kita." Pag-aalok nito sa akin, akala niya ata ay makukuha not ako sa ganon. "Salamat na lang pero kaya ko na." Pagtangi ko dito. "I insist, pabalik na rin naman ako sa Isla." Tatanggi pa sana ulit ako nang magsalita si Ruth. "Hanz, samahan mo naman ako pabalik sa school. May naiwan kasi ako'ng gamit doon." Mukhang nag aalangan ito nang tumingin sa akin. Niyaya niya pa ako eh may lakad naman pala sila, for sure naman na sasama siya. "Can you wait here?" Tanong nito sa akin kaya naman gusto ko siyang sampalin. Nakakainis, biglang paghihintayin ako mask uunahin niya si Ruth. Tumanggi nga ako sa alok niya pero I a pa rin yung dating na inuna niya si Ruth tapos paghihintayin niya ako dito. Tapos ano, kasama niya ulit si Ruth pagbalik at sabay-sabay kaming babalik sa Isla? No way. "Hindi na, mauuna na ako." Hindi o na siya hinayaang pigilan pa ako, at kung magpupumilit pa siya ay baka hindi mo na mapigilang sumigaw sa in
Forgotten Misery Chapter 13
Nang makatayo ay diretso ko'ng tiningnan ang lalaking kanina pa'ng nanlilisik ang mata kay Duke. He seems so hard, parang walang makakapigil kung magwawala man siya ngayon. Buti na lamang nga at wala halos tao sa canteen kaya walang nakapansin sa nangyari, kung nagkataon na maraming nakakita ay siguradong hindi ko na gugustuhin pa'ng pumasok sa school. Ramdam ko pa rin ang pamumula at pag iinit ng pisngi ko. Sino ba namang hindi? Sabihin man na hindi sa lips iyon pero nahagip pa rin yung gilid ng lips niya. At isa pa, si Duke iyon. I don't want to feel awkward when he's around pero mukhang palagi ko'ng maaalala yung scene ngayon. "I told you to back off." Napalingon ako kay Hanz nang magsalita ito, masama pa rin ang tingin niya kay Duke. "That was an accident and bakit ako magbaback-off?" Sarakstisko ang pagsasalita ni Duke, magkaaway ba sila? "You assume to much, I guess. You can hang around for now but when the results came out,
Forgotten Misery Chapter 14
Nasa cafe ako ngayon at wala masyadong customer kaya naman umupo muna ako. Natapos ko na rin kasi ang pagpupunas sa mga table. "Elisa." Napapiksi naman ako nang tinawag ako ni Jake. "Ay sorry, nagulat ata kita. Sasabihin ko sana na hindi na bumalik ulit dito yung lalaking sinasabi ko sa'yo na hinahanap ka." Isa pa iyan sa isipin ko, wala talaga ako'ng maisip na matandang lalaki na kakilala ko. Kung babae pa ay baka si Nanay, pero lalaki? "Hayaan mo na, baka nagkamali lang iyon ng punta." Pagsasawalang-bahala ko dito. "Siguro nga, pero sinabi niya kasi ang Elisa kaya alam ko'ng ikaw ang kailangan niya. Nagkamali pa nga siya, ang una niyang nasabi na pangalan ay Brie tapos binago niya lang." Napalingon naman ako kay Jake dahil sa kanyang sinabi. Hindi kaya si Mr. Cruz ito? Bumalik na kami sa trabaho nang may pumasok na customer, agad naman ako'ng lumapit dahil wala si Ella. Ako lang ang available para kumuha ng orders kaya pabor na rin sa akin n
Forgotten Misery Chapter 15
"Hanz, ano'ng ginagawa mo rito?" Pareho'ng nakakunot ang kanilang noo at mukhang mag aaway pa ata. "I'm the one who should ask you that. Bakit ka nandito at hinidi binabantayan si Tito?" Mas galit yung boses ni Hanz ngayon, parang handa siyang hilahin palabas ng gate si Ms. De Guzman. "May mga nurse naman at saka kinuha ako'ng mentor dito para sa gaganaping Quiz Bee. I'm not expecting to see her here, so ikaw?" Sarakstisko yung mga boses nila ha, mukhang hindi sila friends. "You will just ruin everything that I plan, siguradong papangunahan mo ako kasi nakita mo na rin siya." "I think you got it wrong. Don't you remember that you're the one who ruined everything?" Walang nagpapatalo sa kanila at parehas masama ang tingin sa isa't isa kaya naman sumingit na ako para makaalis na ako dito. "Ms. De Guzman, thank you po sa pagbibigay nito. Mauna na po ako." Yumuko na ako para magpaalam pero hinila ako ni Hanz paalis. Ano ba yan, hindi na nga ako nakapunta sa C.R t
Forgotten Misery Chapter 16
Narinig ko ang pagtigil ng makina kaya napalingon ako kay Hanz. Nasiraan ba kami? Hindi kasi gilid yung pinagtigilan namin kung hindi sa gitna talaga, mukha namang hindi siya masyadong dinaraanan ng sasakyan but still hindi ba pwedeng sa gilid mag park? "Go down, nandito na tayo." Bumaba ako agad at napasigaw kasi matarik pala dito. Nakakagulat naman, medyo malayo pa naman ako sa palusong pero kitang-kita ko na yung lalim niya. "Are you okay? Nag park talaga ako sa malayo sa bangin." Kaya naman pala, nasaan ba kami? "Ayos lang, nagulat lang ako kasi sobrang lalim." Inilibot ko ang paningin ko at napansin na may burol sa taas. Ang ganda, yung mga damo niya ay parang alagang-alaga kasi pantay-pantay ang pagkaka trim. Tapos may paikot na mga bulaklak, may ganito pala sa Sta. Ana. "Do you like here? Nakita ko lang ito sa map ng Sta. Ana and I didn't expect too na ganito siya ka-peaceful." I agree with him, hindi nakakasawang tingnan yung paligid ng burol.
Forgotten Misery Chapter 17
"Hi Elisa." Bati sa akin nila Ella at Jake pagkapasok kaya binati ko rin sila pabalik bago pumunta sa locker area at magpalit. "Uy Elisa, boyfriend mo ba yung gwapong naghatid sa'yo kanina?" Ang chismoso naman nitong si Jake, nagkakalalaki eh. "Hindi ah, kaibigan ko lang iyon." "Ang taray naman, pang showbiz ang sagot" Natawa na lang ako sa sinabi ni Ella. Magkaibigan lang naman talaga kami ni Hanz kaya wala ako'ng iba'ng explanation para doon. Nagpatuloy na kami sa pagtatrabaho nang biglang pumasok ang Tita ni Bert. "Balita ko may gustong bumili ng cafe pero ayaw ibenta ni Ma'am." Ang chismoso talaga. "Narinig ko rin iyan, malaking halaga raw yung iniaalok pero ayaw pa rin." Talaga? Maganda kasi yung pwesto ng cafe pero mas marami naman yung maganda ang pwesto kesa dito kaya bakit ito pa rin ang bibilhin nila?
Latest chapter
