Chapter 7: ZIO
Jack's Perspective
Kinabukasan...
Isang napakagandang araw muli ang umaga ko ngayon, bakit? Hehe, ano pa nga ba? Syempre excited akong makita si Angel, pero bigla kong naalala si Zio, kaya naman nagdahan-dahan ako sa pagpasok sa school, hinarangan ko na din ang mukha ko ng bag ko, at dahan-dahan akong umupo sa upuan ko.
Naghihintay ako ng mangungulit sa akin dahil alam ko namang lalapit at lalapit pa din si Zio sa akin pero ilang minuto pa ay walang lumapit na Zio sa akin kaya naman tumingin ako sa upuan niya at wala siya.
"Dan, si Zio, nakita mo ba?" Tanong ko kay Dan, kaklase namin.
Tumalikod naman si Dan sabay tingin sa akin.
"Hindi, hindi pa naman siya dumarating," sagot ni Dan sa akin.
"Ganun ba, sige, salamat," sabi ko sa kaniya at nagpatuloy siya sa ginagawa niya.
I sighed in relief, buti na lang late siya ngayon para hindi niya ako magugulo dahil sigurado sa pagdating niya ay kasabay ng pagpaparito ni ma'am Amy dito mamaya. At dahil walang mangungulit sa akin ay napangiti na lamang ako.
"Buti na lang talaga," bulong ko nang maalala ko si Angel. At heto na naman ako imagining things with her, ini-imagine yung mga araw na nakasama ko siya.
Nag-umpisa na ang klase at walang Zio na dumating, nagtaka naman ako kase mukhang ngayon lang ata siya hindi pumasok.
Hindi ko alam kung bakit?
Nagtampo kaya siya sa akin? Pero imposible dahil hindi naman siya ganito kung magtampo, but I guess nasobrahan din ata ako ng pag-iwas sa kanya. Kaya naman nilabas ko ang phone ko at sinuguradong hindi ako mahuhuli ni ma'am.
Hinanap ko agad yung contact number ni Zio para itext siya, "Hey, bro? Bakit hindi ka pumasok?" Tanong ko sabay tago sa phone ko. Maya-maya pa ay naramdaman kong nagvibrate ang phone ko. Akala ko si Zio ang nagtext si Dad pala. Hindi ko na lang muna binasa since si Dad lang naman at isa pa I need to concentrate with my study.
********
After School...
Nang matapos na ang klase ay agad kong pinuntahan si Angel.
"Hey, you okay?" Tanong ni Angel sa akin at tumango naman ako sa kanya, naiisip ko kase bigla si Zio, kaya naman chineck kong muli ang phone ko and no messages coming from him, nang makarecieve ulit ako ng message ni Dad.
"Are you coming here?" - Dad.
"I'm not sure Dad, I'm with Angel right now, any problem?" I replied back.
"You're not coming here to visit Zio?"- Dad.
Nagulat naman ako sa text ni Dad kaya agad ko siyang nireplyan.
"What do you mean, Dad? Is Zio got hospitalized?" Tanong ko at nang magring ang phone ko agad kong binasa ang reply ni Dad.
"Yes, I told you right? I sent you message about it a while ago," he said at oo nga pala may naunang text si Dad at hindi ko iyon napansin kanina.
"Zio, how is school? Zio is here in the hospital, please come here to visit him after school, okay?" - Dad.
Nalungkot ako sa nabasa ko, ngayon alam ko na kung bakit hindi siya pumasok at dahil sa pag-aalala ko ay nagpaalam ako kay Angel.
"Angel, I'm sorry I can't walk you home today, may be tomorrow, is that okay?" Sabi ko sa kanya at tumingin naman siya sa akin.
"Yes, sure. Huwag kang mag-alala, okay lang ako," ngiti niya. "And besides, mukhang importante ata yang kausap mo," sabi niya sa akin.
"Thank you, Angel, bawi ako bukas," sabi ko at ngumiti lang siya, hindi ko na binanggit ang nangyari kay Zio, ayaw ko din kase na mag-alala siya at hindi ko din alam if bakit siya nahospital.
Sabay na kaming lumabas ng gate at naghiwalay kami ng direksyon nang makalabas kami ng school.
"Bye," she said and I also said goodbye to her. Pero ilang steps pa lang ako ay napatingin ako sa likuran ko upang tignan si Angel, mukha kasing iba ang mood niya nang sabihin kong hindi ko siya mahahatid, parang nalungkot siya bigla kaya naman hinabol ko siya at kinuha ang bag niya, hindi ko kase siya matiis.
"You startled me! Akala ko may pupuntahan ka?" Tanong niya sa akin.
"Yes, pero naisipan kong ihatid muna kita," sagot ko pero napakaseryoso pa din ng mood niya.
"Mukhang importante yung kausap mo, ayos lang naman ako, kaya ko nang umuwi," mahinang sabi niya.
Ewan ko ba but she acts like she is jealous, o sadyang maling akala lang ako kaya naman ngumiti ako sa kanya.
"It's my Dad, remember Zio from yesterday, the one who were chasing us?" Sabi ko and she nodded her head.
"Nasa hospital kase siya sabi ni Dad, kaya naman pupuntahan ko sana siya," pagpapaliwanag ko.
"Hah? Why? What happened?" Pagulat na may halong pag-aalala na tanong niya.
"Hindi ko din alam, wala asabi si Dad, but he said okay naman na siya, but I will still visit him," pagpapaliwanag ko.
""Sorry to hear that, do you want me to come with you?" Tanong niya sa akin.
"It's okay, magpahinga ka na muna, babalitaan na lang kita," sabi ko.
"Are you sure?"
"Yes, don't worry," ngitng sabi ko.
"Okay, thank you for sharing it to me," sabi niya nad finally she is smiling now.
Nang mahatid ko si Angel ay agad akong pumunta dito sa room ni Zio.
"Zio? Are you okay?" Agad kong tanong at lumapit sa kanya.
"Oh! Jack? Why are you here?" Tanong niya sa akin.
"Ano pa nga ba? Binibista ka, ano bang nangyari sa'yo?" Tanong ko.
"Ah, I ate something na may shrimp pala hindi ko alam, at agad nagreact yung allergy ko," sagot niya, kaya pala namumula yung balat niya.
"Oh, sorry about that, okay ka na ba? I texted you but you didn't reply back," wika ko.
"It's because of what you did yesterday, bro. You left me without any reason," sabi niya at halata sa boses niya ang pagtatampo niya sa akin. Haha he looks like a kid.
"Okay, I'm sorry, bro, it's my fault, I admit it," I apologize to him.
"You mean it?" Sabi pa niya and I nodded my head as I look at him sincerely. Hindi pa ngatagal ng ilang segundo ay napangiti siya.
"So, you and Angel are dating? Huwag ka ng magkaila huli na kita kahapon" sabi niya at hindi ko napigilan ang hindi tumawa.
"Hanggang dito ba naman, Zio? Hindi mo pa din ako tinitigilan sa kakatanong about me and Angel," natatawang sabi ko at napakamot siya ng ulo habang mgumingisi sa higaan niya.
"You know me, however, that's what friends for, you should share it with me," sabi niya at pareho na lamng kaminatawa sa isa't isa.
"I'm sorry about yesterday, bro." Muling paghingi ko ng tawad.
"That's okay, so ano na?" Pangungulit niya.
"Okay, makulit ka bro eh, I actually just started courting her," sabi ko at napasigaw siya ng di ko ineexpect.
"Really? Congratulation, bro! Sabi niya and I said thank you.
Habang nagkwekwentuhan kami hindi na mapigilan ni Zio na tanungin ako kung paano ko napapayag na ligawan si Angel, and I have no choice kundi ang ikwento sa kaniya, well I actually miss this kind of conversation with him, masyado ko nga ata siyang iniwasan at hindi ko napagtanto na bihira na kaming makapag-usap ng ganito, I am honestly happy right now.
Chapter 8: What If'sJack's PerspectiveIt's been two years na din at ako heto nag-aaral ng Medicine, while Angel is studying Architecture, nagkaiba kase kami ng kurso na gusto pero we are in the same University pa din naman."Jack," sigaw ni Angel sa akin habang papalapit siya sa kinatatayuan ko. It's been two years pero wala pa ding nagbabago sa kaniya, napakaganda niya pa din. Well, bihira lang kaming magsama at magkita dahil busy siya sa studies niya, and that's okay, naiintindihan ko naman siya sa part na iyon."Oh? Tapos na ba kayo?" Tanong ko sa kanya."Hindi pa nga eh, sorry Jack, pero mauna ka na munang umuwi matatagalan kase ako, pinuntahan lang kita sandali para naman hindi ka naghihintay sa akin," sabi niya."Kaya naman kitang, hintayin eh." Sagot ko sa kanya."I know that, two years mo na nga akong hinihintay eh," sabi niya, I didn't expect her to bring out that topic."Hehe, I kno
Chapter 9: FinallyJack's PerpectiveMatapos imonitor si Zio about sa Lung Cancer niya ay inihatid ko siya agad sa room niya para makapagpahinga."Thank you, bro." Sabi ni Zio sa akin."No problem, bro. Magpahinga ka na." Sabi ko at nag-aalala na ako sa kanya."Yes, ikaw din, bro. You better go home now," Zio said at humiga na siya sa hospital bed, and I nodded my head."Are you okay?" Tanong sa akin ni Dad pagkalabas ng pinto ng room ni Zio."Yes, Dad. I'm just worried about him," malungkot at mahina kong sagot."I understand you, son. You need a rest, let's go home," sabi ni Dad sabay tapik sa likod ko, I nodded and I followed after him. We went to the parking lot at si Dad naman agad pinuntahan kung saan niya ipinarada ang kotse niya habang ako patuloy lang sa pagsunod sa kaniya.Maya't
Chapter 10: His So SweetAngel's PerspectivePagkagising ko agad ay isang napakagandang araw ang sumalubong sa akin."Good morning, are you awake? Don't forget to eat your breakfast, see you around later. I love you!"- Jack"Waah!" I wanted to shout, it fluttered my heart, his text message was too short yet so sweet."Angel, breakfast is ready!" Yelled my mom downstairs and I stretched my arms as I yawned."Coming, mom!" I yelled back, but before I go downstairs I decided to send Jack a reply."Good morning! Yep, I won't forget, thank you. Eat your breakfast also. I love you too!"- Message sentHabang tinatype ko yung reply ko ay hindi ko maiwasan kiligin. Nilagyan ko pa ng hugs and kisses na emojis sa text ko, syempre that is to make him feel that I really do love him."What a great day t
Chapter 11: Two years of relationshipJack's PerspectiveTwo years na kami ni Angel, biruin mo matapos ang dalawang taon na paghihintay, umabot din kami ng dalawang taon na pagsasama but...yes there's a but... She is in the abroad na kase, 1 year in a relationship kami at naisipan ni Angel na mag-aral doon with his Dad, tanging sa screen lang kami nagkikita, log-distance kung tawagin.Tutol ako noong umpisa, kase hindi niya sinabi sa akin agad na may plano pala siyang mag-aral doon, pero sino ba naman ako para pigilan siya sa pangarap niya? Kaya naman in the end, I just let her go, kahit alam kong hindi magiging madali. Nasanay kase ako na kasama siya tapos bigla na lang siyang lalayo!Well, napakahirap, kase araw-araw mong namimiss ang mga yakap niya, no kisses na mamimiss kase we never been kissed. Oo, I respect her kaya hanggang yakap lang ako sa kanya, at halik sa noo at sa pisngi.Ilang beses na awayan na din
Chapter 12: Jack's Perspective"Are you okay,?" Tanong sa akin ni Dad."Oo nga, Jack. Okay ka lang ba, hindi mo man lang ginagalaw yung pagkain mo, may problema ba?" Zio Added.We are currently eating here in the hospital, sa room ni Zio."Yes, I am, napuyat lang ako," mahinang sagot ko sa kanilang dalawa at tumingin naman agad sa mukha ko si Zio."Oh, bakit naman ganyan ka kung makatitig sa akin, parang may nagawa akong mali ah," sabi ko kay Zio."Hmm, well, wala naman, Jack. But you know you can always count on me, right?" Seryosong tanong ni Zio sa akin. Alam kong nababasa niya ang emotion ko ngayon. Haiist, he's good on that thing."Yes, of course. Don't worry, I'm okay," sagot ko sa kaniya at umiling lang siya."Hmm, okay," tangi niyang sagot, but I could feel his doubt yet I ignored it.Matapos naming kumain ay agad naman akong pumunta sa University at bumalik agad sa hospital pagkata
Chapter 13: The letterJack's PerspectiveHalos ilang araw na akong di kinakausap ni Angel, ilang araw na akong naghihitay, ilang araw ko na ring sinisisi ang sarili ko. It's hurt pero anong magagawa ko ang layo niya, eh. I tried talking to her Dad pero ayaw niya daw talaga akong makausap."Where are you going, Jack?" Tanong sa akin ni Dad."I'm going to the park, Dad." I answered."Okay, may problema ka ba? Napapadalas ata ang punta mo doon after ng klase mo. You can share it with me, my son!" Ngiting sabi niya."I'm fine, Dad. Madami lang nagaganap sa school today, pagod lang po ako, but don't worry, I can handle it." Mahinang sagot ko at tuluyan na nga akong nagpaalam kay Dad at kinuha anggg bag ko.Dumeretsyo ako ng park, wala lang gusto ko lang magpahangin dito, gusto kong mapag-isa. Hindi ko na alam kung ano bang dapat kong gawin. Napapaisip ako sa mga gustong mangyari ni Angel.
Chapter 14: Truth Behind The LiesJack's Perspective"Haha, I won, bro!" Shouted Zio, halos hindi na siya tumigil sumigaw at sabihing nanalo siya. Biruin mo naman seven out of ten ang score niya, and me three? Damn, that is so emberrasing!I lost sa ten rounds namin, and that was the first time. Ewan ko, I tried hard naman pero natalo pa din ako. Ganun naman talaga eh sometimes you win at sometimes, of course, talo. That is what our lives are, we are not always winning, ang pangit din naman kung lagi kang panalo, ang boring, it feels like everything is easy and what is worst is that you might hate people once na natalo ka nila, mahihirapan kang tanggapin ang pagkatalo mo. At isa pa kaya ka natatalo para tumayo ka ulit, to learn from your mistakes. Ang tanging dapat mong alamin is saan ka nagkamali para next time, at least alam mo na."So, bro. tulad ng pustahan natin, the winner will get everything he wants,"
Chapter 15: A sudden deathJack's PerspectiveTwo days later...I am in the middle of a class discussion when my father is calling me, I don't want to disturb the class, so instead of excusing myself I secretly answered the phone and whispered, "Hello, Dad?"The moment I said those words, I could hear him sniffing."Dad, are you crying?" I asked in a low voice"S-son, Z-Zio is dead!" His voice is cracking and trembling. But then the moment I heard him, halos hindi ako makahinga, hindi ako makapagsalita, ramdam ko ang pagsikip ng dibdib ko."Are you not joking, Dad?" I said trying not to believe what he just said, pero sa totoo lang hindi ko na mapigilan ang mga luha ko. Hindi! Hindi 'to totoo!"Jack, I'm not a teenager anymore to joke a serious thing like this," he said. At ang luhang kanina ko pa pinipigilan ay sunod-sunod na tumulo mula sa mga mata ko. Hindi ako