Chapter 8: What If's
Jack's Perspective
It's been two years na din at ako heto nag-aaral ng Medicine, while Angel is studying Architecture, nagkaiba kase kami ng kurso na gusto pero we are in the same University pa din naman.
"Jack," sigaw ni Angel sa akin habang papalapit siya sa kinatatayuan ko. It's been two years pero wala pa ding nagbabago sa kaniya, napakaganda niya pa din. Well, bihira lang kaming magsama at magkita dahil busy siya sa studies niya, and that's okay, naiintindihan ko naman siya sa part na iyon.
"Oh? Tapos na ba kayo?" Tanong ko sa kanya.
"Hindi pa nga eh, sorry Jack, pero mauna ka na munang umuwi matatagalan kase ako, pinuntahan lang kita sandali para naman hindi ka naghihintay sa akin," sabi niya.
"Kaya naman kitang, hintayin eh." Sagot ko sa kanya.
"I know that, two years mo na nga akong hinihintay eh," sabi niya, I didn't expect her to bring out that topic.
"Hehe, I know, but it's because I LOVE YOU," sabi ko at ngumiti siya sa akin.
" I know that clearly, Jack. And I am so thankful dahil..." sabi niya nang biglang may tumawag sa kanyang babae.
"Angel, let's go!" Sigaw ng babae at lumingon si Angel at ibinalik din ang tingin sa akin pagkatapos.
" Sorry, Jack, I have to go, I will text you na lang, okay?" Sabi niya sa akin sabay takbo papalayo nang hindi man lang ako hinintay magpaalam sa kanya.
"Okay, I love you," bulong ko kahit alam kong hindi ko iyon nagawang sabihin sa kanya.
I sighed and just walk away nang may humampas sa likuran ko.
"Hey, bro! Nakasimangot ka ata diyan? May problema ba?" Tanong ni Zio sa akin.
"Hah? Wala naman," sagot ko.
"Hay naku! Jack, hindi ka magaling magtago ng problema, sa hitsura mong iyan. Ano bang naangyari?" Pangungulit ni Zio sa akin.
"It's Angel," mahinang sagot ko.
"Why? Did she reject you?" Patawang sabi niya sa akin at binatukan ko siya.
"Hey, don't say that!" Sigaw ko at napahawak siya sa binatukan ko.
"Ouch! I'm just kidding, napakaseryoso mo kase eh, ano ba kaseng problema kay Angel?"
Napabuntong hininga na lamang ako at tinignan si Zio.
"She seems too busy, I know wala akong karapatan na magtampo, lalo na't wala pang kami, 6 months na din kase nang magsimula siyang mawalan ng oras sa akin, at hindi ko na rin alam kung may pag-asa pa ba ako sa kanya," malungkot na sabi ko.
"I know, bilib nga ako sa'yo, bro. Two years? Two years nagawa mo pa din siyang ligawan ng ganun katagal?" He yelled at tinapik ko siya.
"Can you please lower your voice? Naririnig ka ng mga dumadaan eh!" I exclaimed and he said sorry.
"Sorry, bro. Eh hindi ko na mapigilan, I understand na mahal mo siya, halos pinapantasya mo na siya noon pa, but isn't it's the time na din na tumigil ka na sa kakahintay," sabi niya.
"No offense, bro. Pero mismong ako hindi ko na din maintindihan si Angel, she even don't want me hanging around with you," sabi ni Zio at napatahamik ako.
Well yes, minsan kase kapag sinusundo ko si Angel at natataon na may kailangan si Zio, nagagawa kong iwanan si Angel, pero may dahilan ako. May sakit kase si Zio, he have a cancer and we just found out about it few months ago, at since nasa abroad ang parents niya ako ang nagsilbing guide niya, lalo na kapag nasa hospital siya, pero minsan nagseselos na si Angel, kase hindi ko na siya masundo minsan at hindi ko na din siya makamusta kase busy akong pag-aralan ang sakit ni Zio, makakatulong din kase 'yon sa future ko as a doctor and I want to help Zio as well para makabawi sa lahat ng ginawa niya para sa akin.
"Tulala ka diyan?" tapik ni Zio sa akin.
"I'm sorry," sabi ko at napakunot noo naman siya.
"Okay, mas mabuti pang huwag na muna nating pag-usapan si Angel, mukhang masyado kang nag-aalala, kung ako sa'yo, ask her, ask her kung may patutunguhan paa ba lahat ng ginagawa mo," sabi niya.
"Per, bro, what if marinig ko yung ayaw kong marinig mula sa kanya, what if sinabi niyang ayaw niya na? Na wala na akong pag-asa? Natatakot ako, bro eh." Sabi ko at inakbayan naman niya ako.
"Bro, at least alam mo na! At least may idea ka. Hindi iyong ganito, naghihintay ka sa bagay na wala namang kasiguraduhan," mahinang sabi ni Zio, at alam kong nag-aalala siya sa akin pero ayaw ko munang isipin iyon, kaya naman...
"Hay naku! Huwag na nga natin pag-usapan, bakit ba nandito ka? Hindi ba may follow-up check-up ka kay Dad?" I rolled my eyes tohim, at napangisi siya sa akin. At alam ko na kaagad ang ibig sabihhhin ng mga ngiting iyon kaya binatukan ko siya ng napakalakas.
"Aray ko!" Sigaw niya.
"You deserves it! Dapat wala ka dito! Nagawa mo na namang magpasaway!" Sigaw ko sa kanya.
"Oo na, eh di ba nga dapat nadoon ka since you will be my Doctor in the future kaya kita pinuntahan dito para sunduin ka," sumbat niya sa akin.
"Fine! Fine!" Sabi ko at nagpunta na kami ng Hospital.
Makalipas ng ilang oras si Zio ay naga-undergo ng therapy niya nang makarecive ako ng message mula kay Angel.
"Hey, how are you?"- Angel
"I'm fine, nasaan ka na nakauwi ka na ba?"- Sent
"Oh, yes,"- Angel
Habang patuloy kaming nag-uusap ni Angel through text naalala ko bigla 'yong mga sinabi ni Zio sa akin. What if nga naman kung tanungin ko si Angel about sa amin? May pag-asa pa ba ako? Pero heto na naman ako sa mga what if ko, what if nireject niya ako? But Zio was right! Kailangan ko na din malaman.
I sighed as I type my messages.
"Angel, may gusto sana akong tanungin sa'yo." - Sent
Beep!
Kinabahan na ako nang magreply siya sa akin.
"Ano yun?" Reply niya with a smiling emoji in the end.
"I know that I've been waiting for two years and that's fine, pero gusto ko lang malaman if may patutunguhan ba ito? Huwag ka sanang magalit, takot lang kase ako na baka may makilala ka and I want to know kung may pag-asa pa ba ako o wala na, huwag kang mag-alala dahil anumang sagot ang isagot mo, I'll be fine." Sent
Halos hindi ko mapindot ang send button noong unaa pero naglakas loob ako para isend yun.
Beep!
At heto na nga nakita ko na ang one new message mula kay Angel.
Should I read it? Kinakabahan ako.
"Jack, can I ask for your help?" Sabi ni Dad nang buksan niya ang pinto sa room ni Zio at napatingin naman ako sa kanya.
"Yes, Dad," sagot ko agad as I stand up.
At iyon na nga hindi ko nabasa ang message ni Angel dahil I need to assist my father first, pero sa totoo lang kinakabahan ako sa reply ni Angel, hindi ko maiwasang hindi isipin.
Chapter 9: FinallyJack's PerpectiveMatapos imonitor si Zio about sa Lung Cancer niya ay inihatid ko siya agad sa room niya para makapagpahinga."Thank you, bro." Sabi ni Zio sa akin."No problem, bro. Magpahinga ka na." Sabi ko at nag-aalala na ako sa kanya."Yes, ikaw din, bro. You better go home now," Zio said at humiga na siya sa hospital bed, and I nodded my head."Are you okay?" Tanong sa akin ni Dad pagkalabas ng pinto ng room ni Zio."Yes, Dad. I'm just worried about him," malungkot at mahina kong sagot."I understand you, son. You need a rest, let's go home," sabi ni Dad sabay tapik sa likod ko, I nodded and I followed after him. We went to the parking lot at si Dad naman agad pinuntahan kung saan niya ipinarada ang kotse niya habang ako patuloy lang sa pagsunod sa kaniya.Maya't
Chapter 10: His So SweetAngel's PerspectivePagkagising ko agad ay isang napakagandang araw ang sumalubong sa akin."Good morning, are you awake? Don't forget to eat your breakfast, see you around later. I love you!"- Jack"Waah!" I wanted to shout, it fluttered my heart, his text message was too short yet so sweet."Angel, breakfast is ready!" Yelled my mom downstairs and I stretched my arms as I yawned."Coming, mom!" I yelled back, but before I go downstairs I decided to send Jack a reply."Good morning! Yep, I won't forget, thank you. Eat your breakfast also. I love you too!"- Message sentHabang tinatype ko yung reply ko ay hindi ko maiwasan kiligin. Nilagyan ko pa ng hugs and kisses na emojis sa text ko, syempre that is to make him feel that I really do love him."What a great day t
Chapter 11: Two years of relationshipJack's PerspectiveTwo years na kami ni Angel, biruin mo matapos ang dalawang taon na paghihintay, umabot din kami ng dalawang taon na pagsasama but...yes there's a but... She is in the abroad na kase, 1 year in a relationship kami at naisipan ni Angel na mag-aral doon with his Dad, tanging sa screen lang kami nagkikita, log-distance kung tawagin.Tutol ako noong umpisa, kase hindi niya sinabi sa akin agad na may plano pala siyang mag-aral doon, pero sino ba naman ako para pigilan siya sa pangarap niya? Kaya naman in the end, I just let her go, kahit alam kong hindi magiging madali. Nasanay kase ako na kasama siya tapos bigla na lang siyang lalayo!Well, napakahirap, kase araw-araw mong namimiss ang mga yakap niya, no kisses na mamimiss kase we never been kissed. Oo, I respect her kaya hanggang yakap lang ako sa kanya, at halik sa noo at sa pisngi.Ilang beses na awayan na din
Chapter 12: Jack's Perspective"Are you okay,?" Tanong sa akin ni Dad."Oo nga, Jack. Okay ka lang ba, hindi mo man lang ginagalaw yung pagkain mo, may problema ba?" Zio Added.We are currently eating here in the hospital, sa room ni Zio."Yes, I am, napuyat lang ako," mahinang sagot ko sa kanilang dalawa at tumingin naman agad sa mukha ko si Zio."Oh, bakit naman ganyan ka kung makatitig sa akin, parang may nagawa akong mali ah," sabi ko kay Zio."Hmm, well, wala naman, Jack. But you know you can always count on me, right?" Seryosong tanong ni Zio sa akin. Alam kong nababasa niya ang emotion ko ngayon. Haiist, he's good on that thing."Yes, of course. Don't worry, I'm okay," sagot ko sa kaniya at umiling lang siya."Hmm, okay," tangi niyang sagot, but I could feel his doubt yet I ignored it.Matapos naming kumain ay agad naman akong pumunta sa University at bumalik agad sa hospital pagkata
Chapter 13: The letterJack's PerspectiveHalos ilang araw na akong di kinakausap ni Angel, ilang araw na akong naghihitay, ilang araw ko na ring sinisisi ang sarili ko. It's hurt pero anong magagawa ko ang layo niya, eh. I tried talking to her Dad pero ayaw niya daw talaga akong makausap."Where are you going, Jack?" Tanong sa akin ni Dad."I'm going to the park, Dad." I answered."Okay, may problema ka ba? Napapadalas ata ang punta mo doon after ng klase mo. You can share it with me, my son!" Ngiting sabi niya."I'm fine, Dad. Madami lang nagaganap sa school today, pagod lang po ako, but don't worry, I can handle it." Mahinang sagot ko at tuluyan na nga akong nagpaalam kay Dad at kinuha anggg bag ko.Dumeretsyo ako ng park, wala lang gusto ko lang magpahangin dito, gusto kong mapag-isa. Hindi ko na alam kung ano bang dapat kong gawin. Napapaisip ako sa mga gustong mangyari ni Angel.
Chapter 14: Truth Behind The LiesJack's Perspective"Haha, I won, bro!" Shouted Zio, halos hindi na siya tumigil sumigaw at sabihing nanalo siya. Biruin mo naman seven out of ten ang score niya, and me three? Damn, that is so emberrasing!I lost sa ten rounds namin, and that was the first time. Ewan ko, I tried hard naman pero natalo pa din ako. Ganun naman talaga eh sometimes you win at sometimes, of course, talo. That is what our lives are, we are not always winning, ang pangit din naman kung lagi kang panalo, ang boring, it feels like everything is easy and what is worst is that you might hate people once na natalo ka nila, mahihirapan kang tanggapin ang pagkatalo mo. At isa pa kaya ka natatalo para tumayo ka ulit, to learn from your mistakes. Ang tanging dapat mong alamin is saan ka nagkamali para next time, at least alam mo na."So, bro. tulad ng pustahan natin, the winner will get everything he wants,"
Chapter 15: A sudden deathJack's PerspectiveTwo days later...I am in the middle of a class discussion when my father is calling me, I don't want to disturb the class, so instead of excusing myself I secretly answered the phone and whispered, "Hello, Dad?"The moment I said those words, I could hear him sniffing."Dad, are you crying?" I asked in a low voice"S-son, Z-Zio is dead!" His voice is cracking and trembling. But then the moment I heard him, halos hindi ako makahinga, hindi ako makapagsalita, ramdam ko ang pagsikip ng dibdib ko."Are you not joking, Dad?" I said trying not to believe what he just said, pero sa totoo lang hindi ko na mapigilan ang mga luha ko. Hindi! Hindi 'to totoo!"Jack, I'm not a teenager anymore to joke a serious thing like this," he said. At ang luhang kanina ko pa pinipigilan ay sunod-sunod na tumulo mula sa mga mata ko. Hindi ako
Chapter 16: The BurialJack's PerspectiveI hunched down my head, letting all the pain and tears devour me as they slowly shroud the casket of Zio with dirt."Huhu, my son!" Cried Zio's mom, habang ako unti-unti kong tinatanggap ang pagkawala niya, the same thing happened with my mom, noong araw na iwan niya kami.I was in a car accident with mom eighth years ago, I was young. My mom was driving, we were about to visit Dad to the hospital. Pero sa hindi namin inaasahan, nawalan ng preno 'yong isang truck na nakasalubong namin hanggang sa nagcause ng isang aksidente, smokes are in the air, and three person declared death, kasama na doon si mom, she did not survive, hindi na siya naihabol pa sa hospital. Dahil malaki ang injury na natamo niya and that was because she covered me, to kept me in