Chapter 6: Our First Date
Jack's Perspective
Nandito kami ni Angel sa isang restaurant, naisipan ko kase siyang yayain, kaya naman binilin ko kay Dad na ibaba kami sa tabi kanina.
"Good afternoon, ma'am, sir. May I take your orders please?" Sabi ng isang service crew kaya naman tinanong ko si Angel kung anong gusto niya, pero normal na ata ang sagot na "kahit ano," kaya naman ako na ang namili ng kakainin namin.
Habang kumakain natanong ni Angel sa akin si Dad.
"Oo nga pala, tanong ko lang, is your father is a doctor?" Tanong niya sa akin.
"Well, yeah, paano mo nalaman?" Sagot ko.
"Ah, 'yon ba? Siya kase nag-asikaso sa Lola ko last time sa hospital," sagot niya sa akin, nang maalala ko na doon ko nga pala siya nakita sa hospital ni Dad noong nakaraan.
"Yeah, he is actually the owner of that hospital," pagpapaliwanag ko ng walang halong pagyayabang at nanlaki naman ang mga mata niya sa gulat, mukhang hindi niya talaga alam. Well only few students sa school lang naman ang nakakaalam kaya hindi nna dapat ako magtaka.
"Really? I didn't know that," sabi niya at ngumiti na lamang ako.
"My Dad is actually a doctor also kaya naman hindi ako makapaniwala na we are the same," sabi niya sa akin pero kung doctor ang Dad niya, bakit sa hospital pa ni Dad nila ipununta ang lola niya? Kaya naman natanong ko siya out of curiousity.
"Really, then why did you went on my father's hospital, instead of going to your father?" pagtatakang tanong ka sa kanya at napangiti namannn siya.
" Because my Dad is not in here, he was assigned to America, and one of the well-known hospital is your father's hospital, kaya doon namin naisipan itakbo si Lola," pagppapaliwanag niya sa akin.
"Oh I see, now I know," ngiting sabi ko.
"Bakit? Do you think I am making up story?" Sabi niya at agad naman akong dumipensa.
"No, hindi naman sa ganun, I was just curious kaya natanong ko," agad na sabi ko and then she laugh at me.
"I'm just kidding, you're funny! Defensive ka naman agad," tawa niya.
"Haha, it is just because I'm worried, baka kase yun ang inaakala mo, eh ayaw ko namang ganun ang isipin mo sa akin," pagpapaliwanag ko sa kanya. And she smiled the way I love.
"Don't smile," bulong ko sa kanya at natahimik naman siya.
"I'm sorry," she said as she frowned, napakacute pa din niya kahit nakasimangot pero I think she took my words negatively.
"Don't smile because you're making me feel nervous," I said as I smile.
"Nervous? What do you mean?" Sabi niya sa akin.
"Kinakabahan ako, kase I'm falling deeply in love with you when you smile," pangiting sabi ko pero sa totoo lang kinabahan ako, parang ang corny ko ata, pero I was just telling the truth. Maya-maya pa ay napansin kong namula ang mga pisngi niya, at hindi ako makapaniwala.
"Is she really blushing?" I thought... " Totoo ba ito? Nagblush talaga siya? It means kinilig siya, right? It means I can make her heart fluttered? At ang pinka possible ay posibleng maging kami?" Sunod-sunod na tanong ng isipan ko, halos hindi na ako mapakale dahil lang sa napansin kong nagblush si Angel, and it was so damn cute. All of her emotions, I found them cute all the time.
"Ganito ba talaga pag in love ka? You will never see the one you love as an ugly person? Halos lahat na sa kaniya maganda." Haha nakakatawa man, pero ganito nga siguro talaga.
Well, pagkatapos ng walang hanggang kakiligan ko ay natapos din kaming kumain at si Angel? Heto tahimik sa tabi ko, nasa sinehan kase kami, after naming kumain nagpunta kami dito, well, I'm not into romance movies kaya naman pinili naming manuod ng horror movies, buti na lang ginusto niiya din.
Habang nanunuod nagulat ako nang biglang isinubsob ni Angel ang mukha niya sa dibdib ko, yuun pala ay saaaaaaa sobrang gulat niya sa pinapanuod namin, and here I am again, kinakabahan at ramdam ko muli ang bilis ng tibok ng puso ko.
"Angel, tapos na," sabi ko pero nang tiggggnan ko siyaa sa mukha bakas sa mga mata niya ang gulat sa ginawa niya, hindi niya rin palaa inaasahan iyon.
Well, hheto ang pinaka-unang date namin at gusto ko maging kumportable na kami sa isa't isa, kaya naman inasar ko na lamang siya para mawala ang hiya niya sa akin.
"Hey, you're blushing," pagbibiro ko sa kanya at hinawakan naman niya ang mga pisngi niya.
"Hah? Ako nagblu-blush?" She said.
"Oo," pang-aasar ko lalo.
"Hah? Seryoso ka ba? Bakit naman sana?" Pagtatanggi niya, but she is really blushing.
"Malay ko ba? Malay ko ba kung nahuhulog ka na pala sa akin," sabi ko sabay ngiti sa kaniya at napa-upo siya agad ng diretsyo nang marinig niya iyon.
"Hey, Mr. Jack, don't assume that much ang bilis naman ata kung nafall agad ako sa'yo," sabi niya and she just rolled her eyes.
"Oo na, huwag ka nang magalit, pero okay lang ang cute mo pa rin pala kapag nagagalit ka," sabi ko at natawa na lamang siya sa akin.
"MR. JACK..." pagdidiin niya sa pangalan ko.
"Kung mambobola ka, siguraduhin mong kikiligin ako," sabi niya nang hindi ko inaasahan. Well, she looks cute habang nagtataray sa akin, pero ang nakakatuwa ay mukhang nagiging malapit na kami, walang awkwardness samantalang kanina halos pareho kaming balutan ng hiya.
"Haha, well, Ms. Angel, siguraduhin mo lang na hindi ka talaga kinikilig dahil sa lagay mo ngayon, I can see na kinikilig ka din," pagbibiro ko at hindi niya na napigilan ang tawa niya at dahil napaka-ingay na ata namin ay saba-sabay nagtinginan sa amin lahat ng nandito sa sinehan.
"Shhhhh!" They hissed at tiklop agad ang mga bibig namin ni Angel. Haha. Halos magpigil na kami sa pagtawa.
"It's your fault," bulong niya sa akin sabay ngiti.
"I told you not to smile like that?" Bulong ko.
"Hah?" Yan lang ang tanging nasagot niya at agad naman akong bumulong sa tainga niya, and then, I could smell her hair, ang bango.
"Sabi ko nga di ba, mas nahuhulog ako sa'yo sa tuwing ngumingiti ka," bulong ko at di ko mapigilan ang mapangiti sa tuwing natatahimik na lamang siya.
It's not bad to tease girls sometimes, lalo na kung mahal mo naman, yun lang naman kase ang mga way naming mga lalaki para ipakita at iparamdam 'yung pagmamahal namin, although para sa iba it sounds like babaero o kaya mambobola, pero hindi nila alam na we are really sincere ganun lang talaga kami, idinadaan sa mga ganung salita but we really do love them at hindi iyon bola.
Chapter 7: ZIOJack's PerspectiveKinabukasan...Isang napakagandang araw muli ang umaga ko ngayon, bakit? Hehe, ano pa nga ba? Syempre excited akong makita si Angel, pero bigla kong naalala si Zio, kaya naman nagdahan-dahan ako sa pagpasok sa school, hinarangan ko na din ang mukha ko ng bag ko, at dahan-dahan akong umupo sa upuan ko.Naghihintay ako ng mangungulit sa akin dahil alam ko namang lalapit at lalapit pa din si Zio sa akin pero ilang minuto pa ay walang lumapit na Zio sa akin kaya naman tumingin ako sa upuan niya at wala siya."Dan, si Zio, nakita mo ba?" Tanong ko kay Dan, kaklase namin.Tumalikod naman si Dan sabay tingin sa akin."Hindi, hindi pa naman siya dumarating," sagot ni Dan sa akin."Ganun ba, sige, salamat," sabi ko sa kaniya at nagpatuloy siya sa ginagawa niya.I sighed in relief, buti na lang late siya ngayon p
Chapter 8: What If'sJack's PerspectiveIt's been two years na din at ako heto nag-aaral ng Medicine, while Angel is studying Architecture, nagkaiba kase kami ng kurso na gusto pero we are in the same University pa din naman."Jack," sigaw ni Angel sa akin habang papalapit siya sa kinatatayuan ko. It's been two years pero wala pa ding nagbabago sa kaniya, napakaganda niya pa din. Well, bihira lang kaming magsama at magkita dahil busy siya sa studies niya, and that's okay, naiintindihan ko naman siya sa part na iyon."Oh? Tapos na ba kayo?" Tanong ko sa kanya."Hindi pa nga eh, sorry Jack, pero mauna ka na munang umuwi matatagalan kase ako, pinuntahan lang kita sandali para naman hindi ka naghihintay sa akin," sabi niya."Kaya naman kitang, hintayin eh." Sagot ko sa kanya."I know that, two years mo na nga akong hinihintay eh," sabi niya, I didn't expect her to bring out that topic."Hehe, I kno
Chapter 9: FinallyJack's PerpectiveMatapos imonitor si Zio about sa Lung Cancer niya ay inihatid ko siya agad sa room niya para makapagpahinga."Thank you, bro." Sabi ni Zio sa akin."No problem, bro. Magpahinga ka na." Sabi ko at nag-aalala na ako sa kanya."Yes, ikaw din, bro. You better go home now," Zio said at humiga na siya sa hospital bed, and I nodded my head."Are you okay?" Tanong sa akin ni Dad pagkalabas ng pinto ng room ni Zio."Yes, Dad. I'm just worried about him," malungkot at mahina kong sagot."I understand you, son. You need a rest, let's go home," sabi ni Dad sabay tapik sa likod ko, I nodded and I followed after him. We went to the parking lot at si Dad naman agad pinuntahan kung saan niya ipinarada ang kotse niya habang ako patuloy lang sa pagsunod sa kaniya.Maya't
Chapter 10: His So SweetAngel's PerspectivePagkagising ko agad ay isang napakagandang araw ang sumalubong sa akin."Good morning, are you awake? Don't forget to eat your breakfast, see you around later. I love you!"- Jack"Waah!" I wanted to shout, it fluttered my heart, his text message was too short yet so sweet."Angel, breakfast is ready!" Yelled my mom downstairs and I stretched my arms as I yawned."Coming, mom!" I yelled back, but before I go downstairs I decided to send Jack a reply."Good morning! Yep, I won't forget, thank you. Eat your breakfast also. I love you too!"- Message sentHabang tinatype ko yung reply ko ay hindi ko maiwasan kiligin. Nilagyan ko pa ng hugs and kisses na emojis sa text ko, syempre that is to make him feel that I really do love him."What a great day t
Chapter 11: Two years of relationshipJack's PerspectiveTwo years na kami ni Angel, biruin mo matapos ang dalawang taon na paghihintay, umabot din kami ng dalawang taon na pagsasama but...yes there's a but... She is in the abroad na kase, 1 year in a relationship kami at naisipan ni Angel na mag-aral doon with his Dad, tanging sa screen lang kami nagkikita, log-distance kung tawagin.Tutol ako noong umpisa, kase hindi niya sinabi sa akin agad na may plano pala siyang mag-aral doon, pero sino ba naman ako para pigilan siya sa pangarap niya? Kaya naman in the end, I just let her go, kahit alam kong hindi magiging madali. Nasanay kase ako na kasama siya tapos bigla na lang siyang lalayo!Well, napakahirap, kase araw-araw mong namimiss ang mga yakap niya, no kisses na mamimiss kase we never been kissed. Oo, I respect her kaya hanggang yakap lang ako sa kanya, at halik sa noo at sa pisngi.Ilang beses na awayan na din
Chapter 12: Jack's Perspective"Are you okay,?" Tanong sa akin ni Dad."Oo nga, Jack. Okay ka lang ba, hindi mo man lang ginagalaw yung pagkain mo, may problema ba?" Zio Added.We are currently eating here in the hospital, sa room ni Zio."Yes, I am, napuyat lang ako," mahinang sagot ko sa kanilang dalawa at tumingin naman agad sa mukha ko si Zio."Oh, bakit naman ganyan ka kung makatitig sa akin, parang may nagawa akong mali ah," sabi ko kay Zio."Hmm, well, wala naman, Jack. But you know you can always count on me, right?" Seryosong tanong ni Zio sa akin. Alam kong nababasa niya ang emotion ko ngayon. Haiist, he's good on that thing."Yes, of course. Don't worry, I'm okay," sagot ko sa kaniya at umiling lang siya."Hmm, okay," tangi niyang sagot, but I could feel his doubt yet I ignored it.Matapos naming kumain ay agad naman akong pumunta sa University at bumalik agad sa hospital pagkata
Chapter 13: The letterJack's PerspectiveHalos ilang araw na akong di kinakausap ni Angel, ilang araw na akong naghihitay, ilang araw ko na ring sinisisi ang sarili ko. It's hurt pero anong magagawa ko ang layo niya, eh. I tried talking to her Dad pero ayaw niya daw talaga akong makausap."Where are you going, Jack?" Tanong sa akin ni Dad."I'm going to the park, Dad." I answered."Okay, may problema ka ba? Napapadalas ata ang punta mo doon after ng klase mo. You can share it with me, my son!" Ngiting sabi niya."I'm fine, Dad. Madami lang nagaganap sa school today, pagod lang po ako, but don't worry, I can handle it." Mahinang sagot ko at tuluyan na nga akong nagpaalam kay Dad at kinuha anggg bag ko.Dumeretsyo ako ng park, wala lang gusto ko lang magpahangin dito, gusto kong mapag-isa. Hindi ko na alam kung ano bang dapat kong gawin. Napapaisip ako sa mga gustong mangyari ni Angel.
Chapter 14: Truth Behind The LiesJack's Perspective"Haha, I won, bro!" Shouted Zio, halos hindi na siya tumigil sumigaw at sabihing nanalo siya. Biruin mo naman seven out of ten ang score niya, and me three? Damn, that is so emberrasing!I lost sa ten rounds namin, and that was the first time. Ewan ko, I tried hard naman pero natalo pa din ako. Ganun naman talaga eh sometimes you win at sometimes, of course, talo. That is what our lives are, we are not always winning, ang pangit din naman kung lagi kang panalo, ang boring, it feels like everything is easy and what is worst is that you might hate people once na natalo ka nila, mahihirapan kang tanggapin ang pagkatalo mo. At isa pa kaya ka natatalo para tumayo ka ulit, to learn from your mistakes. Ang tanging dapat mong alamin is saan ka nagkamali para next time, at least alam mo na."So, bro. tulad ng pustahan natin, the winner will get everything he wants,"