Share

Kabanata 42

Emma:

Hindi pa ako kumikilos simula noong umalis si Rowan. Pakiramdam ko na para bang ang mga pader ay kinukulong ako at wala akong takas. Walang paraan para mawala ang sakit na nararamdaman ko sa loob.

Masakit ang lahat at hindi ko alam kung paano ito pigilan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko o kung ano ang reaksyon ko dapat.

Bakit nangyayari ito sa akin? Ito ang tanong ko sa sarili ko lagi, ngunit walang sagot dito. Walang hint kung bakit pinagdadaaanan ko pa rin ito kahit na nakuha ko na siya.

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa mukha ko. Ayaw ko maging mahina. Ayaw kong umiyak. Pinunasan ko ang mga luha ko sa galit sa sarili ko dahil hinayaan ko na tumulo ito.

Noong namatay si daddy, sobrang nalungkot ako. Ako ang prinsesa niya at siya ang bayani ko. Hindi ko siya nakasama masyado dahil lumipat ako sa ibang lungsod, ngunit kapag magkasama kami, masaya ito.

Akala ko ay hindi na ako babalik sa sarili pagkatapos niyang mamatay, na walang magandang balita dito. Pagkatapos,
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status