CHAPTER THREE (The man in the rain)

Mabilis na natapos ang dalawang subject at break time na. Imbes na pumuntang canteen ay dumeretyo ako sa likod ng classroom kung saan may lumang classroom na wala ng wall. Tanging haligi na lang at biyak-biyak na sahig at siyang malapit sa dalawang building ng mga seniors. Umupo ako roon at nilabas yong mga libro ko na may kinalaman sa mundo namin. 

Nung magising ako sa mundong ito ay nasa tabi ko ang box na naglalaman ng mga gamit ko. Iyon yong iniimpake ni mama nung oras na plano niya kong itakas. Mabuti na lang ay kasama ang mga libro ko. 

"Hey kid. We met again" 

Mabilis kong naisara ang libro at matalim na sinalubong ng tingin ang lalaking naglakas-loob na kausapin ako.    

Naningkit ang mga mata ko nang makita ang mukha ng lalaking na sa harap ko. Makapal ang pino at itim na itim niyang buhok, makapal ang kilay, pointed nose, manipis ang medyo may kapulahan niyang labi, medyo malaki yong mata niya na kulay brown, maputi, matangkad, matipuno at ang masasabi ko lang sa huli ay nakapaperpekto ng kaniyang mukha. 

Base sa suot niyang uniform ay malamang isa siyang senior. Mukha siyang mayaman pero bakit nandito siya sa public school? 

Tumaas ang gilid ng labi niya na siyang ikinataas ng kilay ko. Familiar siya.

"Don't you recognize me?" 

"Do i look like I know you? I'm new to this school and I know no one but myself and I'm disgusted because you asked so get out of my sight" 

Bahagyang tumagilid ang ulo niya na parang sinusuri ang bawat anggulo ng mukha ko.

"I thought you didn't have a voice because you didn't speak when we first met but your tongue was sharp hu"

Babagyang bumuka ang bibig ko at hindi makapaniwalang tumingin sa kaniya.

"Who the hell are you? Kung magsalita ka ay parang kilala mo ako mmmm?" 

Sinuksok niya yong kamay sa bulsa at bahagyang ngumiti. 

"I'm the man under the rain" 

Saglit akong natigilan at hinalungkat ang nilalaman ng isipan. The man under the rain? Unti-unting naging malinaw sa akin ang nangyari kahapon. Siya pala yon, yong may ari ng jacket, Yong concern pero medyo siraulo dahil basa na nga ang jacket niya ginawa pang pampandong sa ulo ko. 

"You mean the crying man under the rain?" 

Unti-unting nawala ang nangangasar niyang ekspresyon at napalit iyon ng matalim na tingin. 

"Nakita kitang umiiyak"

"So?"

Aba pilisopo.

"Whatever. Get out of my sight"

"Love being alone hu? Let me accompany you then" 

Umakto siyang uupo sa tabi ko Kaya mabilis akong umurong upang magkaroon kami ng mahabang distansya. 

"Ah~ love being annoying hu? Let me kill you then" 

Madiin kong sambit sa mahinang boses at nanlalaking mga mata na parang nagbabanta. 

"Mmmm now you talking too much unlike yesterday. Why do you want me to leave? Parang kahapon lang ay titig na titig ka sa akin" 

Huminga ako ng malalim at kuyom ang kamaong tumingin sa kaniya. 

"Are you a pervert or a child abuse? You sounds like a pervert, seriously?" 

"Am I flirting you?" 

Nanghahamon niyang tanong. Sa totoo lang ay maganda ang brusko niyang boses, sexy at halatang guwapo ang may ari. 

"To be honest yeah" 

Umiwas siya ng tingin na ikinakunot ng noo ko. Maya-maya lang ay bigla siyang humagalpak ng tawa. 

"Nakakatawa?" 

Mas lalo pa siyang humagalpak ng tawa sa sinabi ko. Bahagya siyang nakahawak sa tyan at impit na pinipigilan ang tawa pero sa tuwing lilingon sa akin ay muli na naman siyang matatawa. 

May dumi ba ako sa mukha? Nakakatawa ba ang mukha ko? Baliw na ba siya?

Nanatiling blangko ang mukha ko habang pinapanood siyang tumatawa pero sa loob-loob ko ay naiinis na ako. Kung nakamamatay lang siguro ang tawa ay naku. 

"Are you really a grade seven?" 

May diin ang pagbanggit niya sa huling sinabi. Ano naman Kung grade seven ako?  

"You really think that I'm flirting you? Seriously? Kunsabay ay ganun ang karamihan sa mga grade seven"

"Am I that young for you to think that is a big deal for me to say 'Flirting' ? Dude, I may be young but I know what I've said with my matured mind" 

"Mmmm really? So you really think that I'm flirting you? A senior flirting a grade 7? Seriously? You talk like my age hu" 

Sambit niya na may halong paghanga. Mas dumagdag pa ang inis ko dahil kung kausapain niya ako ay parang close kami. Mukha namang hindi niya intensiyong mang-inis pero parang ganun ang dating sa akin. 

"Para lang tayong magkapatid kung titingnan right?" 

Dagdag niya pa na ikinataas ng isa kong kilay. 

"Dude believe me or not but one more word and you will be buried in your seat"

"Mmmmmm how brutal"

"Mmmmm brutal talaga" 

Tumayo ako at muling binalik sa bag yong mga librong nilabas ko. Kukunin ko na sana yong isa nang mabilis iyong nahawakan ng lalaki. 

"What kind of book is this? I don't understand the letters" 

Sambit niya habang pilit na binabasa ang nakabukas ng libro. Hindi niya ba alam kung gaano kapanganib sa isang tulad niya ang humawak ng libro ng mga demonyo? Bumuga ako ng hangin, napakuyom ang kamao, nagtitimpi, nagpipigil, at kung puwede lang ay kanina pa siya tumalsik sa kinauupuan niya. 

"Give that back to me" 

Pilit ko iyong inagaw sa kaniya pero bago ko pa man iyon mahawakan ay tumayo na siya. Dahilan para mas mahirapan akong abutin iyon dahil matangkad siya. 

"Hey, don't you know what you are doing? You stole my book and now you making fun of me?! You bullying me!" 

Tumalong-talon ako upang abutin iyon pero halos sumakit na lang ang mga tuhod ko ay hindi ko man lang nahawakan yong libro. Gustuhin ko mang gamitin yong powers ko pero sarili ko lang ang ipapahamak ko. 

Kayang-kaya kong kunin sa kaniya iyon pero mas priority ko ang pag-iingat. Pagnagpakita ako ng kababalaghan ay baka wala na akong mapaglalagyan. Nag-aalala ako hindi para sa sarili ko kundi para sa kaniya. Hindi imposibleng mapatay ko siya. 

"I'm Zurich"

"Wala kong pakialam sa pangalan mo! Just fucking give back my book" 

Nanatiling nakataas yong kamay niya kung saan hawak niya yon libro ko. Tumingin siya sa relo niya sa isa niyang kamay. 

"Ohh my class is about to start" 

Napatanga na lang ako nang basta na lang siyang umalis sa harap ko. Walang kakurap-kurap akong nakatingin sa likod na tila'y nag-aapoy ang mga mata ko. 

Huminto siya sa paglalakad at bahagyang tinabingi ang ulo upang silipin ako. 

"Ibabalik ko ito kapag alam ko na ang name mo and wow~ I feel like there's a fire in your eyes. My back is hot" 

Bahagyang tumaas yong gilid ng labi niya bago muling bumaling sa daraanan at nagpatuloy sa paglalakad na nakataas yong isang kamay kung saan hawak niya yong libro ko. Nang-aasar.

Nakatingin ako sa building na pinasukan niya na para bang tatagos yong paningin ko roon at nakikita ko siya. Hindi ko akalaing may isang normal na tao ang makakagawa non sa akin. I mean hey! I'm a princess, a demon princess. Kahit hindi ko sabihin ay dapat maramdaman niya rin kung ano ang nararamdaman ng mga kapuwa niya estudyante. Zurich pala ah! 

SA MGA sumunod na araw ay hindi ko maiwasang magtaka dahil hindi na nagpakita sa akin si Zurich. Hindi niya naman obligasyong magpakita pero yong libro ko ay hindi niya pa binabalik. Sinubukan ko siyang hanapin sa building ng mga seniors pero hindi ko man lang nakita ang anino niya. Kung alam ko lang sana ang tamang paraan sa paggamit ng kapangyarihan ay ginawa ko na sa mas madaling paraan pa. 

Sabado ngayon kaya free day hanggang linggo. Matapos kong maligo ay agad akong humarap sa computer upang magsulat ng story. Nung five years pa lang ako ay nakahiligan ko na ang pagsusulat at masasabi kong hindi lang ako basta isang prinsesa. Sikat ako sa pagiging isang magaling na writer at dahil doon ay natakpan ang pagiging isang demon princess ko. Hindi nila tiningnan ang labas kong anyo, ang katayuan ko bilang prinsesa, at ang pinanggalingan ko. Tinanggap nila ko bilang ako at minahal ng buong puso. 

Magkaiba ang paraan ng paglaki sa mundong ito sa mundo namin. Kung ang isang taong gulang sa mundong ito ay hindi pa magawang tumayo at makapagsalita, sa amin ay kaya ng makapagbasa at tumakbo. Kung ang dalawang taong gulang sa mundong ito ay nagsisimula pa lang matuto, sa amin ay kaya ng umintindi. Kaya ang limang taong gulang na ako ay may kakayahan ng magsulat at bumuo ng isang nobela. 

Ang magugustuhan ko lang siguro sa mundong ito ay mayroon silang mga gadget na kayang padaliin ang pagsusulat ko ng kuwento.  

Napahinto ako sa pagtitipa nang marinig kong may kumatok sa pinto.

"Erowah, I bet you have no classes today. How about we go outside to practice your power?" 

Boses iyon ni Zekan. Tumayo ako at binuksan ang pinto. Muntik na siyang matumba sa harap ko dahil nakasandal siya sa pinto nang buksan ko iyon. 

"Sure" 

Tipid kong sagot. Bumalik ako sa loob para isara yong laptop saka muling lumabas. 

Pumunta kami sa likod ng bahay. Mataas yong bakod na nakapalibot sa apartment at malawak yong ground. May sapat na sikat ng araw at sariwang hangin kaya magandang pagpractisan.  

Simula nung dumating ako sa mundong ito ay may ideya na si Zekan sa kakayahang meron ako at suportado niya ako sa pagtuklas ng kapangyarihan. Wala akong balak alamin kung bakit niya alam dahil alam kong darating ang oras na siya mismo ang magsasabi non sa akin. Kung ano man iyon, kailangan ko iyong paghandaan. 

Umupo ako sa gitna ng nakaindian seat at hinintay ang sasabihin ni Zekan. 

"Now, idikit mo ang iyong mga palad at ipilit ang iyong mga mata" 

Sinunod ko ang mga sinabi niya. 

"Enhale… exhale…" 

Malumanay ang bawat pagbanggit niya habang sinusundan ko ang bawat sinasabi niya. 

Huminga ako ng malalim at paulit-ulit na nag-enhale exhale. 

"Now, pakiramdaman mo ang hangin na tumatama sa balat mo, ang mga tunog sa

Paligid mo, at absord all the energy that you feel" 

Sa bawat paghinga ko ay parang may kung anong hangin ang pumapasok sa loob ko at nagtitipon ito sa dibdib ko hanggang sa lumikha ng mainit na pakiramdam at nang imulat ko ang mga mata ko ay wala na akong ibang makita kundi dilim. 

"Na sa madilim ka na right? Now, tumayo ka at isipin mong may itim na aninong na sa harap mo. Siya ang kalaban mo" 

Naririnig ko pa rin ang boses ni Zekan. Para siyang bumubulong sa tainga ko at parang hangin lang ang boses. 

Tumayo ako, tumingala, huminga ng malalim, pumikit, at nang imulat ko ang mga mata ko ay nakikita ko na ang aninong kalaban na tanging imahinasyon lang.

"Balikan mo ang nakaraan. Isipin mo kung paano naghirap ang iyong mga magulang at nagtapos sa isang iglap ang lahat" 

"Naghihirap ang iyong ina. Dumanak ang dugo, kasabay ang pagkawasak ng kasiyahan sa kaniyang mukha. Namatay ang iyong mga magulang. Kasalanan nila iyon. Nararapat kang maghigante. Nararapat mo silang patayin! KILL THEM!" 

"AEROKINESIS!" 

'The elemental ability to create, control and manipulate the air and wind' 

"Fuck!" 

Nang imulat ko ang mga mata ko ay nandito na uli ako sa likod ng apartment namin at malinaw kong nakikita si Zekan na paulit-ulit na nagbubuntong-hininga. Napayuko ako at nagbuntong hininga. Bigo na naman akong kuntrolin ang hangin. Kung kaya ko man ay iyong normal na ihip lang ng hangin at hindi lang hanggang doon ang kakayahan ng isang prinsesang katulad ko at hindi ko maiwasang mainis. 

"You shouldn't shout the word 'Aerokinesis' paulit-ulit ko iyong pinapaalala sa iyo" 

Humarap ako sa kaniya na walang mababakas na emosiyon sa mukha.

"Hindi rin dapat ako mapunta sa isang madilim na kuwarto dahil wala namang nakasaad sa libro na ganun ang mangyayari" 

"Now I wonder" 

Anak ako ng demonyo at anghel. Naghahalo ang kabutihan at kasamaan sa aking dugo, nagtutulakan kung ano ang masusunod, naglalaban kung ano ang dapat na mauna. Mahirap pangalanan ang pakiramdam sa tuwing mag-eensayo ako. Ang bawat kapangyarihan na aking pinag-aaralan ay may katumbas na panganib at kabutihan. Naroon ang magagawa mong kontrolin ang hangin ngunit katambal non ang lason ng kamatayan. Pero kung may balanse ang bawat kapangyarihan at magagawa ko itong kontrolin ng tama ay walang mapapahamak. 

"Where are you going?" 

Tanong niya nang tumayo ako.

"Somewhere. Don't follow me" 

Dare-daretyo akong umalis sa harap niya at pumunta sa isang lugar na walang tao. Sumandal ako sa pader at bahagyang pinakalma ang emosyong gusto kumawala. Kahit gaano pa katagal ang sakit na idinulot ng nakaraan ko, hanggang ngayon ay hindi parin naghihilom. 

"Ruro"

"Master" 

Agad siyang sumulpot sa harap ko. 

"Let's go to Puerto. Let's buy a new book"