Share

XXIV

Author: Maricinth
last update Last Updated: 2022-01-04 17:29:59

Mara's point of view.

Nagising akong nakailaw na ang kwarto.

Kinusot ko muna ang mga mata ko, naramdaman ko ang pamimigat no'n dahil onting oras lang ako natulog. Bumangon ako at nilibot ng paningin ang kabuuan ng kwarto. 

Nakita ko si Josh, katabi ni Zion. Magkaharap sila sa isa't isa at parehong sumisimsim ng kape. Napangiti ako nang mapagtanto na nagkakaunawaan na ulit ang mga ito. 

Tumayo na'ko kaya naagaw ko ang atensyon ng mga ito. 

"H-hey, ang aga mo naman magising" Bungad sakin ni Josh nang makalapit ako sa kanila. Umurong siya nang kaunti at pinaupo ako sa sofa, katabi niya. 

"Magang maga ang mga mata mo" Puna ni Zion sa akin. 

Nagkibit balikat lang ako sa mga ito at napatingin sa kapeng iniinom nila. 

"Sandali ipagtitimpla kita" Ani Zion saka nilapag ang kape niya at dali daling lumabas ng kwarto. 

"Ano nang gagawin natin?" Tanong ko kay Josh. Napansin kong nakalapag ang cellphone ko sa tapat niya at parang may inaabangan mula roon. 

Humarap siya sa akin at ngumiti. 

"Good morning, inaantay ko ang update ni Uncle Don. Nakapag report na sila sa mga pulis. Natagalan lang dahil naghanap pa ng proweba ang mga ito, pero nagkaroon din ng warrant nang makita na nila ang mga babae sa ospital. Nag suffer sa trauma ang isa. Pero tumawag na siya sa akin kanina, darating na raw sila." Anito. 

Biglang sumigla ang pakiramdam ko sa narinig.

"Yes!" Natutuwang saad ko dito saka siya niyakap nang mahigpit. Ginantihan niya rin ako ng yakap. 

Naghiwalay lang kami nang biglang pumasok si Zion. May dala itong tray na may isang kape at isang bote ng tubig.

"Ba't may tubig pa?" Nagtatakang tanong ko rito habang nilalapag niya ang mga dala niya. 

"Uminom ka muna ng tubig para mahimasmasan ka bago ka uminom ng kape" Aniya saka inabot sakin yung tubig. 

"Ahh, s-salamat" Nahihiya kong kinuha ang tubig na dala niya saka iyong ininom. 

"Ngayong tinutulungan mo kami Zion, p-paano mo makukuha yung gamot?" Kalauna'y tanong ko dito matapos kong uminom.

Maging si Josh ay napatingin rin sa kanya. Nag kibit balikat lang ito at pilit kaming nginitian. 

"Alam kong matagal ko nang nakuha ang tiwala ni Kit at Algo, kaya kayang kaya ko na silang utuin. At isa pa, yun lang naman ang habol ko, ang gamot para kay Gryce" Deretsang sagot nito. 

Napatango si Josh sa kanya. 

"We'll be looking forward. I'll pray for your girlfriend's fast recovery" Dugtong niya. 

Nang matapos ko nang inumin ang kape ko ay agad na ding niligpit ni Zion ang mga basong ginamit namin saka lumabas para ibalik iyon. 

Pero laking pagtataka namin nang bumalik itong naghihingalo at mukhang kabado. Napatayo kami ni Josh sa kinauupuan nang dali dali niyang ni lock ang pinto. 

"What's happening?" Natatarantang tanong ni josh. 

"Nakita kong nilalabas na nila ang mga babae, j-josh. Nandito na si Algo." Aniya at nagpalipat lipat ng tingin samin ni Josh. 

"Let's go, Mara" Aniya at hinawakan ang mga kamay ko. 

Agad akong bumitaw dito. Kaya gulat na napatingin sakin si Zion. Samantalang si Josh naman ay mataman lang aong tinititigan. He knows that I'm scared.

"Trust me, they can't take you away from me" Aniya at sinubukang abutin muli ng mga kamay ko. 

Nang mahawakan niya ko ulit ay may kung anong dumaloy na kuryente sa buong katawan ko. 

Para akong nagkaroon ng lakas. Pinagsalikop ko ang mga kamay namin saka tumingin ng diretso sa mga mata niya. 

"Tara?" Tanong nito. 

Huminga muna ako ng malalim at tumango sa kanila. Napangiti sa amin si Zion. Kaya ginantihan ko iyon. Inilahad niya sa amin ang pinto at sabay kaming lumabas nang magkahawak ang mga kamay. Nasa unahan namin si zion. At kami ay nakasunod lang dito. 

Wala na kaming pakealam sa mga magiging reaksyon nila, basta't kasama ko si Josh. Alam kong wala akong dapat na ikatakot. Nang pumasok kami sa pinaka malaking parte ng building, ang pwesto ni Carlos. Buong atensyon nila ay nasa amin. Nang makita ko ang grupo ng mga binihag nilang babae ay agad na hinanap ng mga mata ko Lia. 

Nakita ko itong nakatulala sa amin, at dahan dahan siyang nag angat ng tingin sakin na para bang naluluha sa nakikita niya. 

Pasimple ko itong nginitian para kahit papano ay mapanatag ang loob nito. Lahat nang naroroon ay tila ba nagtataka, lalo na si Kit. Nakakunot ang noo nitong nakatingin kay zion. 

Si Carlos, na nakatutok sa mga kamay namin ni Josh. 

At ang huli, si Algo. 

Balbasin ito at maaliwalas ang porma, mistula siyang isang mabuting pastor, na siyang kabaliktaran ng panloob na kaanyuan niya. 

Nakatingin ito ng direkta sa mga mata ko. 

At buong tapang ko iyong ginantihan. Lahat ng bangungot na pinagdadaanan namin ngayon ay kagagawan mo, Algo. Alam kong sa mga sandaling ito, nararamdaman mo na ang katapusan mo. 

Pinaghiwalay kami ni Zion nang makarating na kami sa gitna. Akmang dadalhin niya na ko sa gawi ni Lia nang biglang tumikhim si Kit. 

"Wag mo silang paghiwalayin" Anito habang nakatingin sa akin. Kami ni Josh ang tinutukoy niya. 

Napatango siya rito at walang nagawa kundi hilahin ako palapit kay Josh. Pero pumagitna siya sa aming dalawa. 

"Hayaan mong makasama niya sa huling sandali ang babaeng pinaglalaban niya" Sarkastikong saad ni Kit. 

Matalim ko itong ginantihan ng tingin pero nginitian niya lang ako. 

"So, iyang batang yan ang tinutukoy mo sa akin, Carlos? Anak mo pa mismo?" Tanong ni Algo kay carlos habang nakatingin sa gawi ni Josh. 

Napayuko sa kahihiyan si carlos habang si Josh naman ay tila walang pakealam na naririnig. 

"Es tut mer leid" Seryosong tugon nito kay Algo. 

(Es tut mer leid-- I'm sorry)

"Fine. Go on Carlos, I'll wait" Anito at nagsimula nang maglakad kasama ang mga tauhan niya. 

Pero bago siya makalampas ay huminto muna ito sa tapat ni Josh at may kung anong binulong rito. 

"Fast hands, valiant and a risky fighter. I like your skills, Josh" Anito saka tuluyang umalis. 

Sinilip ko si Josh at hindi man lang nagbago ang ekspresyon ng mukha nito. Sinundan ko ang dinaanan ng mga ito. At nakita kong pumasok sila sa tabi ng kwarto ni Carlos. 

It's a small passageway. Siguradong labasan ang mga yon. Naagaw ni Carlos ang pansin ko nang bigla itong tumayo sa kinauupuan niya. 

"Pakawalan niyo na sila at ilabas niyo na ang mga 'yan" Utos niya sa mga tauhan niya. 

Agad namang nagsikilos ang mga ito at sinimulan nang igiya ang mga babae patungo sa dinaanan nila algo kanina. 

Napatingin ako kay lia, malungkot ang mga mata nitong nakatingin sa akin at pilit na ngumiti. 

At ako ay napayuko na lang, para hindi ako maluha. Nasaan na kayo Iyah. Onting oras na lang. Maya maya lang ay may ingay na kaming narinig sa labas. 

Helicopters. 

"Say goodbye to Mara, Josh. We need her cooperation" Ani Kit at saka sumenyas sa mga tauhan na kunin ako. Mabilis na humarang sakin si Zion at mahigpit na humawak sa mga kamay ko si Josh. 

"You can't have her" Matigas na saad ni zion sa mga tauhan nito. 

"Kalabanin niyo muna ako bago niyo siya maku--" 

Hindi na niya natapos ang anumang sasabihin nang bigla itong bumulagta dahil sa malakas na suntok ni kit. 

"Sabi na nga ba't traydor rin." Anito at dinuraan si Zion. 

Tumingin siya kay Josh dahilan para mapahigpit ang pagkakahawak ko dito. 

Akmang susugurin na siya nito nang bitawan ako ni Josh at inunahan niya na ito. At sa isang iglap lang ay nagkagulo na ang lahat. 

Iba't ibang ingay ang naririnig ko. Ang ingay ng helicopter, ang mga sigawan sa labas at ang tunog ng mga kamao nila. Kami na lang ang natitira rito dahil lumabas na sila Carlos at Mike. 

Si kit, ang apat na tauhan niya, si Zion, Josh at ako. 

Nataranta ako nang matamaan ni Kit si Joshua sa mismong tagiliran nito at ngayon ay napapulupot siya sa sakit. 

Agad kong inawat ang mga ito at hinila mula sa kanya si Josh ngunit naitulak ako ng malakas ng isa sa mga tauhan niya dahilan para mawalan ako ng balanse at matumba sa harap ng mga ito. 

"Mara!" Rinig kong sigaw sakin ni Zion nang itayo ako ni Kit at may dinukot mula sa bulsa nito. 

At nanlamig ang buong katawan ko nang ipulupot niya sa leeg ko ang kamay na may hawak na laser, laser na pulang may matulis na patalim.

Mahigpit ang pagkakakapit niya at nakatutok sa leeg ko ang patalim. 

Isang maling galaw ko lang, dadanak ang dugo ko. 

"Mas matibay ka pa pala kay Demi" Bulong nito sa akin. 

"Let her go, Kit." Nagpipigil nang galit na utos ni josh. 

"Why would i? Just one step closer Josh, makikita mo nang harap harapan ang paraan ng pagkamatay ng mommy mo sa babaeng 'to" 

Related chapters

  • Decay of Dawn   XXV

    "I said let her go!" Umalingawngaw ang sigaw ni Josh sa bawat sulok ng malawak na espayong 'to.Kasabay no'n ay isang malakas na pagsabog ang narinig mula sa labas.Lahat kami ay nawalan ng balanse dahilan para maisayad ni Kit ang matulis na patalim nito sa kanang braso ko.Mabilis na dumanak ang dugo. Sa isang iglap ay puro alikabok na lang ang nakita ko. Napaubo ako at unti unting sumikip ang paghinga kasabay ng paglabo ng paningin at tuluyan na akong natumba.Pero bago pa magdilim ang lahat ay naaninag ko ang isang liwanag na tila papalapit sa akin.Sinubukan kong palinawin ang paningin ko at gano'n na lang ang pagbuhos ng mga luha ko nang makita ang isang pamilyar na imahe nito.Mama Leste.Lumapit ito sa akin at saglit na tumingin sa mga mata ko."Lumaban ka, anak."

    Last Updated : 2022-01-05
  • Decay of Dawn   XXVI

    Mas lalong tumindi ang pag iyak at kaba ko nang maramdaman ang unti unting pagluwag ng kawit na nagtataas sa akin. Habang pahigpit naman ng pahigpit ang kadenang nasa paa ko.Hawak lang ni Josh ang baril at halos hindi na ito makatingin sa akin."We made this blade trap 5 months ago, Josh. Hindi pa namin ito nasusubukang gamitin at alam kong di mo kakayanin na makitang mag lasog lasog ang katawan ng babaeng mahal mo sa harapan mo." Anito sa malamig na tono.Puro hagulgol ko lang ang maririnig sa buong paligid."I know you wanna save her" Nakakabinging tawa ang pinakawalan nito."Kill me now Jos--""Put her down, Carlos" Anang isang tinig.Lahat kami ay napatingin sa gawi ng pinanggalingan ng boses na yon. At nabuhayan ako ng loob nang makita siya.Uncle Don.Marahan n

    Last Updated : 2022-01-06
  • Decay of Dawn   XXVII

    Mara's point of view.I thought life is just a bunch of trials, problems and failures. 'Cause success and happiness never happened to me. Each one us had given a chance to live, yes.But I thought, some are just living, they just live without knowing life's significance, they just accept realities without learning. And for them, failure is not a big thing that should be worried about.And I'm envy.Kasi bakit sila? Parang hindi naman nasasaktan, parang walang pinagdaanang pagsubok.But that's just what I thought.'Cause now, I realized. That life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced. You have to face every moment of it. And learn from it's lessons.Matagal ko nang itinatanong kung bakit ganito ang buhay ko, at ngayong araw na ito nalaman ko ang sagot. Binibigyan tayo ng pagsubok para

    Last Updated : 2022-01-07
  • Decay of Dawn   XXVIII

    Iyah's point of view."Room 08, private. Please kindly assist her" Tugon ng isang officer sa isa pa nitong kasama. At iginiya na ako nito papasok.Ibinulsa ko ang sulat at pinatatag ang sarili ko.Hinatid na ko ng isang pulis at iniwan ako sa harap ng isang rehas na nakabukas, at nasa loob niyon ay bulto ng isang lalaking nakatalikod na nakatitig sa bintana. Mukhang hindi niya napansin ang presensya ko kaya naglakas loob na akong pumasok dito."D-dad" Nauutal na pauna ko. At nang sandaling lingunin niya ako, ay naramdaman ko ang mga luhang kusang umagos mula sa nga mata ko."Janiyah, anak..." Anito sa mahina ngunit garalgal na boses. Tuluyan na ring bumigay ang mga luha niya at hindi ko na kinaya, tinakbo ko ang distansya naming dalawa saka ito niyakap ng mahigpit.Ang sakit sakit. Hinahagod niya ang likod ko pero nararamdaman ko pa rin ang

    Last Updated : 2022-01-11
  • Decay of Dawn   XXIX

    Zea's point of view."Zeanilleee!"Mabilis kong tinakpan ang mga tenga ko nang sandaling makapasok ako sa loob ng condo ni Iyah at bumungad sakin ang nakakabinging sigaw nito.Pasalampak akong naupo sa tapat ng vanity table saka inis na hinalungkat ang makeup kit ko para mag retouch. Grabe naman kaseng taas ng floor nato, ano ba naman kaseng pumasok sa isip niya bakit sa high end condo pa tumira."You're late, again" Puna sa akin ni Lia pero di ko na yon pinansin.Mas lalo akong binalot ng inis nang magsimula na namang mag soundtrip si Mara, inis ko siyang tinapunan ng tingin at nang mapalingon siya sa akin ay nagpatay malisya ito at nangingiting hininaan ang volume saka nagtuloy sa pag aayos ng sarili.Napangiti ako dito saka humarap ulit sa salamin at doon ko na tiningnan ang repleksyon ng maamo niyang mukha sa likod.&nbs

    Last Updated : 2022-01-13
  • Decay of Dawn   THE 'DECAY OF DAWN' NOVEL

    THE 'DECAY OF DAWN' NOVELCharacters:Mara - Samara DelizoJosh - Joshua Gabriel Gregorio Iyah - Janiyah Grace GregorioLia - Nathalia GomezZea - Zeanille VelazquezUncle Don - Andrew 'Don' MercadoCarlos - Carlo Sebastian GregorioKit - Kit Arizona FloresArianne Mercado GregorioPlaylist:Cat Stevens - Morning Has Broken Erik Santos - Kung Akin Ang MundoWestlife - I Wanna Grow Old With YouLord Huron - The Night We MetDaughter - MedicineThank you for reading Samara's story. Nawa'y maging aral ang simpleng kwentong ito sa inyo. You really have to fail a hundred times in order to succeed once - Sylvester Stallone. This underrated writer was still in the process of improving. And your advices will mean a lot to me. Thank you and G

    Last Updated : 2022-01-14
  • Decay of Dawn   Prologue

    "Sadya bang ganito kalupit ang buhay ko? Puro pasakit at hinagpis ang natatamasa ko sa mundong 'to. Bakit hindi niyo na lang ako hayaang sumuko?" - Samara"Hindi lahat ng paghihirap ay napapalitan ng gantimpala Mara, ang ilan ay nananatiling ala ala na lang.""Ipangako mo saking lalaya tayo sa bangungot na 'to Josh. Lalaban tayo nang sabay"Hindi ako matibay na tao para subukin ng napakaraming pagsubok, nais kong mamuhay ng payak at masaya ngunit bakit para bang lahat ng pinapangarap ko ay ipinagkakait sa akin?Ayoko nang magpatuloy, napapagod na ako."Would you live for me, Mara?"No. Unless I'm with you.Decay of Dawn©All rights reserved.

    Last Updated : 2021-11-11
  • Decay of Dawn   I

    "Law without justice is like a wound without a cure, do you agree on this saying?" tanong ni Prof. Alfonso.Mataman niyang tinitigan ang bawat isa sa buong klase na tila ba naghihintay ng kasagutan sa mga estudyante niya.Of course yes, I agree. Lahat naman ata ay alam kung paano i-explain ang saying na ito at lahat din ay alam ang malalim na kahulugang nakapaloob dito.I was a college student and soon to be a degree holder. And I'm currently taking up a pre-law course. Disinuwebe na ako at hindi na madali para sakin ang landas na tinatahak ko ngayon. I need to focus nang sa gayon ay 'di masayang ang napakaraming taon na ginugol ko sa pag-aaral. Dahil pag college kana, lahat ng detalye sa kursong kinuha mo ay dapat alam mo."Yes Mr. De Veyra?" Nakangiting tawag ni prof sa lalaking nasa likuran nang magtaas ito ng kamay.Agad namang tu

    Last Updated : 2021-11-11

Latest chapter

  • Decay of Dawn   THE 'DECAY OF DAWN' NOVEL

    THE 'DECAY OF DAWN' NOVELCharacters:Mara - Samara DelizoJosh - Joshua Gabriel Gregorio Iyah - Janiyah Grace GregorioLia - Nathalia GomezZea - Zeanille VelazquezUncle Don - Andrew 'Don' MercadoCarlos - Carlo Sebastian GregorioKit - Kit Arizona FloresArianne Mercado GregorioPlaylist:Cat Stevens - Morning Has Broken Erik Santos - Kung Akin Ang MundoWestlife - I Wanna Grow Old With YouLord Huron - The Night We MetDaughter - MedicineThank you for reading Samara's story. Nawa'y maging aral ang simpleng kwentong ito sa inyo. You really have to fail a hundred times in order to succeed once - Sylvester Stallone. This underrated writer was still in the process of improving. And your advices will mean a lot to me. Thank you and G

  • Decay of Dawn   XXIX

    Zea's point of view."Zeanilleee!"Mabilis kong tinakpan ang mga tenga ko nang sandaling makapasok ako sa loob ng condo ni Iyah at bumungad sakin ang nakakabinging sigaw nito.Pasalampak akong naupo sa tapat ng vanity table saka inis na hinalungkat ang makeup kit ko para mag retouch. Grabe naman kaseng taas ng floor nato, ano ba naman kaseng pumasok sa isip niya bakit sa high end condo pa tumira."You're late, again" Puna sa akin ni Lia pero di ko na yon pinansin.Mas lalo akong binalot ng inis nang magsimula na namang mag soundtrip si Mara, inis ko siyang tinapunan ng tingin at nang mapalingon siya sa akin ay nagpatay malisya ito at nangingiting hininaan ang volume saka nagtuloy sa pag aayos ng sarili.Napangiti ako dito saka humarap ulit sa salamin at doon ko na tiningnan ang repleksyon ng maamo niyang mukha sa likod.&nbs

  • Decay of Dawn   XXVIII

    Iyah's point of view."Room 08, private. Please kindly assist her" Tugon ng isang officer sa isa pa nitong kasama. At iginiya na ako nito papasok.Ibinulsa ko ang sulat at pinatatag ang sarili ko.Hinatid na ko ng isang pulis at iniwan ako sa harap ng isang rehas na nakabukas, at nasa loob niyon ay bulto ng isang lalaking nakatalikod na nakatitig sa bintana. Mukhang hindi niya napansin ang presensya ko kaya naglakas loob na akong pumasok dito."D-dad" Nauutal na pauna ko. At nang sandaling lingunin niya ako, ay naramdaman ko ang mga luhang kusang umagos mula sa nga mata ko."Janiyah, anak..." Anito sa mahina ngunit garalgal na boses. Tuluyan na ring bumigay ang mga luha niya at hindi ko na kinaya, tinakbo ko ang distansya naming dalawa saka ito niyakap ng mahigpit.Ang sakit sakit. Hinahagod niya ang likod ko pero nararamdaman ko pa rin ang

  • Decay of Dawn   XXVII

    Mara's point of view.I thought life is just a bunch of trials, problems and failures. 'Cause success and happiness never happened to me. Each one us had given a chance to live, yes.But I thought, some are just living, they just live without knowing life's significance, they just accept realities without learning. And for them, failure is not a big thing that should be worried about.And I'm envy.Kasi bakit sila? Parang hindi naman nasasaktan, parang walang pinagdaanang pagsubok.But that's just what I thought.'Cause now, I realized. That life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced. You have to face every moment of it. And learn from it's lessons.Matagal ko nang itinatanong kung bakit ganito ang buhay ko, at ngayong araw na ito nalaman ko ang sagot. Binibigyan tayo ng pagsubok para

  • Decay of Dawn   XXVI

    Mas lalong tumindi ang pag iyak at kaba ko nang maramdaman ang unti unting pagluwag ng kawit na nagtataas sa akin. Habang pahigpit naman ng pahigpit ang kadenang nasa paa ko.Hawak lang ni Josh ang baril at halos hindi na ito makatingin sa akin."We made this blade trap 5 months ago, Josh. Hindi pa namin ito nasusubukang gamitin at alam kong di mo kakayanin na makitang mag lasog lasog ang katawan ng babaeng mahal mo sa harapan mo." Anito sa malamig na tono.Puro hagulgol ko lang ang maririnig sa buong paligid."I know you wanna save her" Nakakabinging tawa ang pinakawalan nito."Kill me now Jos--""Put her down, Carlos" Anang isang tinig.Lahat kami ay napatingin sa gawi ng pinanggalingan ng boses na yon. At nabuhayan ako ng loob nang makita siya.Uncle Don.Marahan n

  • Decay of Dawn   XXV

    "I said let her go!" Umalingawngaw ang sigaw ni Josh sa bawat sulok ng malawak na espayong 'to.Kasabay no'n ay isang malakas na pagsabog ang narinig mula sa labas.Lahat kami ay nawalan ng balanse dahilan para maisayad ni Kit ang matulis na patalim nito sa kanang braso ko.Mabilis na dumanak ang dugo. Sa isang iglap ay puro alikabok na lang ang nakita ko. Napaubo ako at unti unting sumikip ang paghinga kasabay ng paglabo ng paningin at tuluyan na akong natumba.Pero bago pa magdilim ang lahat ay naaninag ko ang isang liwanag na tila papalapit sa akin.Sinubukan kong palinawin ang paningin ko at gano'n na lang ang pagbuhos ng mga luha ko nang makita ang isang pamilyar na imahe nito.Mama Leste.Lumapit ito sa akin at saglit na tumingin sa mga mata ko."Lumaban ka, anak."

  • Decay of Dawn   XXIV

    Mara's point of view.Nagising akong nakailaw na ang kwarto.Kinusot ko muna ang mga mata ko, naramdaman ko ang pamimigat no'n dahil onting oras lang ako natulog. Bumangon ako at nilibot ng paningin ang kabuuan ng kwarto.Nakita ko si Josh, katabi ni Zion. Magkaharap sila sa isa't isa at parehong sumisimsim ng kape. Napangiti ako nang mapagtanto na nagkakaunawaan na ulit ang mga ito.Tumayo na'ko kaya naagaw ko ang atensyon ng mga ito."H-hey, ang aga mo naman magising" Bungad sakin ni Josh nang makalapit ako sa kanila. Umurong siya nang kaunti at pinaupo ako sa sofa, katabi niya."Magang maga ang mga mata mo" Puna ni Zion sa akin.Nagkibit balikat lang ako sa mga ito at napatingin sa kapeng iniinom nila."Sandali ipagtitimpla kita" Ani Zion saka nilapag ang kape niya at dali daling

  • Decay of Dawn   XXIII

    Mara's point of view.Naramdaman ko ang panginginig ng katawan ko dahil sa sinabi niya.Ayokong makasira ng relasyon.Ayokong makasira ng relasyon para lang sa formula na 'yon.Hindi pa kami ni josh.Hindi pa kami. Pero ang katotohanan na isinasakripisyo na ang sarili niya para sa'kin, ay nagpapadurog ng puso ko. Na gi-guilty ako. Kung hindi niya ko nakilala, kung hindi lang kami nagkita. Kung hindi niya lang ako niligtas noon, hindi sana siya napahamak.Ngayon, nararamdaman ko na naman ang galit. Galit para sa sarili ko. Masyado akong naging pabigat sa kaniya. Sana pinigilan ko na lang ang sarili ko, sana pinagbuntungan ko na lang siya ng galit ko, para di siya napalapit sakin. Sana di na kami umabot sa ganito.Sana di na lang kami nahulog sa isa't isa. Nagsisisi ako. Sana di ko siya pinayagang pumasok sa buhay ko

  • Decay of Dawn   XXII

    Josh's point of view."You're such a disgrace!" Sumbat niya sa akin. Di ko siya magawang tignan pero alam kong gustong gusto na niya 'kong sugurin para bigyan ng leksyon. Hinaharangan lang siya ng mga tauhan niya."Paano mo nasikmurang traydorin ako Josh?" Dugtong niya. Galit na galit siya sa'kin dahil sa ginawa ko, pero hindi niya alam yung haba ng panahong kinimkim kong poot sa kanya.Gusto kong isumbat sa kanya lahat. Gusto kong sabihin na kinakahiya ko siya bilang ama. Hindi ko na kayang palampasin pa.Ayokong sumabog lahat ng hinanakit ko, ayokong makasakit ng damdamin ng isang ama. Ayokong ilabas ang galit ko pero masyado nakong napupuno."Dapat kakampi kita Josh! Bakit di moko lapitan? Bakit nilalayo niyo ang loob niyo sakin? Nakalimutan mo na bang ama mok--""Bakit? Naisip mo ba yan noon? Naisip mo bang anak mo kami bago mo kam

DMCA.com Protection Status