Chapter 2

SOFIA 'S POV

" Where is she? " boses ni Kuya Damian. I heard footsteps aproaching. Where am I? The last thing I remembered I pass out because of the extreme headache I felt.

" What happened to her? " tanong pa nya.

" Bigla nalang daw po syang nahimatay sa klase. Kumain naman daw po sya nung lunch kaya di nila alam kung bakit bigla syang nahimatay. "

sabi ng babae. Naramdaman kong hinawakan nya ang ulo ko at kamay ko. Ayoko muna idilat ang mata ko kasi masakit pa talaga ang ulo ko.

" Damn it. She didn't hit her head on the floor right? " tanong nya.

" No she didn't. Nasalo naman daw po sya ng kaklase nya kaya di daw po tumama. " sagot naman nito.

" Do you have any idea why she suddenly pass out like that? Is she under a medication? Cause we doesn't have a concrete answer on why. " paliwanag pa ng boses babae.

" She got into an accident when she was 10, loss all her memory. Every time she tries to remember something or someone from her past na makikita nya it triggers that's why her head will hurt so bad that causes her to faint. " I'm not trying to remember it just suddenly came to me. In that memory me and that Ace was playing somewhere near a river.

" Kaya po pala. So we need to inform her teachers about it. Para po aware sila evertime na mangyayari man ito ulit kay Ms. Montenegro. "

" Thank you. The moment she wakes up I'll take her home. Maiwan ko muna sya I'll get her things. " sabi ni Kuya at narinig ko nga na bumukas at saro yung pinto.

*silence*

Di ko namalayan nakatulog ulit ako.

DAMIAN'S POV

" Thank you. The moment she wakes up I'll take her home. Maiwan ko muna sya I'll get her things. " sabi ko sa nurse na duty.

Lumabas na ako para dumiretso sa classroom nya. Sabi ko na eh mangyayari ang ganitong bagay sakanya dahil a lot of memory from her past nanggaling dito sa province. Well I'm happy because of that but the process is painful for her. In order for her to remember she has to undergo in so much pain. It hurts me but I don't really know what to do to help her ease the pain.

Di ko namalayan nakarating na pala ako sa room nya sa pag iisip sakanya. I knocked to get the teacher's attention.

" Ahmm Good afternoon ma'am can I get my sister's belongings Ms. Montenegro. " sabi ko.

" Oh yeah Good afternoon also. " Lumabas sya.

" I'm your sister's classroom adviser. Anu nangyari sakanya? Ok na ba sya? "

" She's fine I guess po, pero tulog pa po sya ngayon maybe because of the painreliever. " sagot ko.

" But why did it happen to her? " sabihin ko na nga.

" Anu kasi ma'am may amnesia kasi sya. Every time she tries to remember something or someone from her past na makikita nya it triggers that's why her head will hurt so bad. That's the reason why from time to time she'll loss consciousness. " sagot ko.

" Oh my God. So kailangan pala lagi siyang may kasama. Buti nalang talaga nasalo sya ng isa sa mga kaklase nya kung hindi mas malaking problema. " sabi nya.

" Pwede ho bang malaman kung sino ho ang sumalo sa kapatid ko? para po makapagpasalamat ako. " sabi ko, gusto ko malaman kung sino ang nagmalasakit sa kapatid ko. Kaya inaya nya ako sa loob ng classroom nila.

" Well class this is Mr. Montenegro, Sofia's brother. Gusto nyang malaman kung sino ang sumalo sa kapatid nya. " sabi nya sa buong klase. All their eyes are on me. Then suddenly I saw someone familiar is that?? Di pa ako tapos magsalita sa isip ko ng bigla itong magtaas ng kamay.

" Yes Mr. Cruz? " aniya ng guro, is he Ace?

" Ako po ang sumalo kay Sofia. " di nawala ang paninigin nya sakin lalo na ako sakanya. He's my sister's friend, childhood friend.

" Ace? Is that really you? " I have to confirm it, malaki ang pinagbago nya I'm not really sure now kung sya ba talaga toh.

" Opo Kuya Damian ako po ito "so that confirms sya ang possibleng rason kung bakit natrigger ang alaala ni Sofia.

" What a small town really is this. Thank you for saving my sister. " ngumiti sya pero deep inside I know there's a lot of question running now into his head. I'm pretty sure na nilapitan nya ito or nakita lang talaga sya ni Sofia.

" Wala po yun Kuya. " may lumapit sakin dala ang bag ni Sofia a girl. Inabot nya sa akin ang bag.

" Thank you Miss. " bumalik na ito sa upuan nya.

" Well ma'am mauna na po ako para di po maistorbo masyado ang klase nyo. " paalam ko dito.

" Naku walang problema, papadismiss ko na din sila ng maaga. Nagdiscuss lang ako ng mga pointers. " anito, pero nagpaalam na din ako. Babalik na ako sa clinic to check my sister. Kinuha ko ang phone ko para tawagan si Stefan. Naka ilang ring bago nya sagutin.

" Hey, are you on your way? " sabi ko dito.

( Yeah I am medyo traffic lang. ) anito

" Sige hintayin ka na namin sa labas. " I ended the call saka pumasok sa loob para kunin na si Iya. She's already awake.

" Hey. " tumingin sya sakin pagkasabi ko nun.

She just smiled a weak one.

" Can you walk? or I'll carry you?"

" I can walk. " Sagot nya, matamlay ang boses nya and it hurts me. I can't do much to ease her pain. Tumayo sya pero napansin ko pa rin ang konting pagka out balance nya na agad nyang inayos. Nilapitan ko sya.

" Here let me help you. " Inalalayan ko sya sa pag tayo nya. Nanginginig ang kamay nya, hinablot nya agad ang kamay nya sabay kuha ng bag nya from me.

" I'm alright. " pagpipilit nya. Sinuot nya ang bag nya at nauna ng naglakad.

" No you're not. " kinuha ko pabalik yung bag nya at ako ang nagsuot saka sya inalalayan. Di na sya nanglaban pa. Paglabas namin sa clinic may mga naglalabasan na din na mga students dismissal na rin pala.

Ang iba nakatingin samin ang iba naman busy sa pag uusap. Naglalakad na kami sa may catwalk ng school ng may nahagip ang mata ko. ACE

Di ko alam bakit di sya lumapit samin, di ko nalang din tinawag nagpatuloy nalang kami sa pag lalakad hanggang sa makarating kami sa labas ng school. Wala pa si Stefan, pinaupo ko muna si Sofia sa loob ng kotse saka ko pinindot ang number ng una.

Isang ring palang kinancel ko na kasi natanaw ko na sya. Paglingon ko kay Sofia nakapikit ito. I took a deep breath.

Naalala ko yung time na nagising sya sa pagkakacoma.

FLASHBACK

" When will you wake up, you brat! Why do you always make me worry about you. Why!?. " galit na ako kasi 1 week na mula ng mangyari ang aksidente. Di pa rin sya nagigising, Mom's crying every time she's here, Dad is angry because of what happened and Stefan is blaming himself for not looking after Sofia. I'm not blaming anyone, cause it is really an accident. Ang gusto ko lang ngayon magising na sya. Nakatulog ako sa gilid nya nang maramdaman ko gumalaw ang kamay nya. Bigla akong bumangon para tumawag ng nurse o doctor. Tinawagan ko na din sila Mom para ibalita. Lumabas muna ako para matignan nila ang kapatid ko. Inantay ko nalang dumating sila Mom para sabay na kami lahat pumasok. At di naman nagtagal dumating na sila.

" How's your sister? " tanong agad ni Dad pagkadating.

" I don't know yet Dad, hindi pa lumalabas mga nurse at doctor nya. " sagot ko, sabay biglang labas ng mga ito.

" Her parents? " lumapit naman si Mom at Dad

" We are, how is she doc? " it's Dad

" We have a good and bad news. The good news is she's stable, but we still need to examine her head . While the bad news is she can't remember anything. That's why we need a follow up test. " paliwanag ng doktor.

" Anything means everything doc? " sabat ko.

" Yes, I'm so sorry. " nanlumo ako sa sinabi nya. Sa TV ko lang nakikita ang mga ganitong eksena. Walang nakapagsalita saming lahat. Lahat nashock sa balita. Pumasok nalang kami sa loob isa isa. Nauna si Dad, ayaw pa ni Mom I don't know why.

" What will we do now? " si Stefan. Maski ako hindi ko alam ang gagawin. How will we handle this. Tinignan ko si Mommy mukha syang kalmado. What's wrong with her.? Maya maya lumabas na si Dad.

" Dad? " malungkot si Dad, sobrang lungkot.

" Nagwawala sya kaya pinakalma muna sya ng mga nurse. She really can't recognize me. " sambit ni Dad.

Nahirapan kami kay Sofia, takot sya dahil siguro sa sitwasyon nya. Wala syang alaala, wala syang kilala at lalong hindi nya kilala ang sarili nya. Makalipas lang ang ilang araw naiuwi na namin sya. Ang sabi ng doctor nya mas magandang iuwi sya sa bahay para kahit papano mafamiliarize sya sa paligid nya. Baka ito ang makatulong sakanya na makarecover, ang pagstay nya sa lugar kung saan sya nakatira. Sinamahan ko sya sa kwarto nya, sila Mom nasa baba nag aayos ng mga gamit na galing hospital at nag aasikaso sa mga bisita na dumating ng malamang nakauwi na si Sofia.

" This is your room. " sabi ko pagkatapos ko buksan ang pinto. Pinagmasdan nya ang kwarto nya na parang ngayon lang nya nakita. Nahinto sya ng makita ang Family picture namin na nasa bedside table nya kinuha nya toh at tinignan ng pagkatagal tagal.

" You don't need to rush remembering us, our little princess. Take your time. I'll be downstairs if you need me. " di sya nagsalita tumitig lang sya sakin.

" Are we close? " tanong nya pagkatalikod ko. Ngumiti ako bago humarap sakanya.

" Well the three of us we're inseperable. " yun lang ang nasabi ko. Ngumiti ako pero seryoso pa din sya kaya I bid goodbye.

She's homeschooled that's what Dad decides para daw di sya masyado mahirapan. Nang maghigh school na sya saka lang sya nakasalamuha ng ibang tao.

END OF FLASHBACK

Nagpark na si Stefan sa likuran ng sakin at nagmadali na lumapit samin.

" How is she? " bungad nya pagkalapit at pagkakita kay Sofia.

" She's fine for now, alalayan mo nalang sya kahit ayaw nya nahihilo pa yan. " sagot ko naman. Nilapitan ko sya alam kong gising ito at nakapikit lang.

" Stefan is here, umuwi na kayo kailangan ko pang bumalik sa hospital " dahan dahan nyang minulat ang mga mata nya at saka lumabas sa kotse ko. Inalalayan naman sya ni Stefan kinuha ko din ang gamit nya at nilipat ito sa kabilang kotse. Nang makaayos na ng upo si Sofia saka ako nagpaalam na mauna na.

" Don' t worry Kuya ako na bahala sakanya. " Stefan said, tumango lang ako. Saka nagmadaling umalis na.

SOFIA' S POV

"Are you sure kaya mo na?? Pwede ka naman umabsent Iya. " pang ilang beses na nyang tanong yan at medyo naiirita na ako.

" I said I'm fine Kuya Damian " natahimik sya.

" Let's go then, I'll drop you off. " sabi niya.

" Where's Kuya Stef? " lumabas na ako.

" Maaga umalis ayaw daw matraffic. Saka sinabi ko din na baka di kita papasukin. " wala na nga ang sasakyan ni Kuya.

" How about mom? " tanong ko pagsakay ni Kuya Ian.

" Same, maaga daw sya ngayon. Sabay sila ni Stef umalis. " tumango nalang ako.

Habang binabaybay namin ang daan papunta sa school biglang may tumawag sa phone ni Kuya. Tinignan ko sa screen na nasa harap kung sino yun. It's Dad. Lumingon sakin si Kuya bago sinagot, speaker phone.

( How's your sister? ) bungad nito. Tumingin sakin si Kuya kaya lumingon nalang ako sa labas.

" She's already fine, hatid ko na sya sa school nya. "

( Dapat di mo muna sya pinapasok. ) I rolled my eyes tskk.

" She's fine Dad, Don't worry. She won't listen even if I say don' t come to school. " I heard Dad chuckled a bit.

( Typical Sofia. Ok I'll go ahead may surgery pa ako. Tell her I love her, I love the three of you. )

" Yeah Dad I will. Take care Dad. " the call ended.

" You heard him. " sabi nito di ako kumibo. I'm still mad at him.

Ilang minuto lang nakarating na din kami sa school. Bumaba na ako agad bago pa sya may sabihin tungkol kay Dad. Narinig ko naman na bumukas at nagsara ang pinto ng kotse nya.

" Pasundo kita sa Kuya Stefan mo mamayang hapon. " habol nya sakin. Lumingon ako para sumagot.

" No need Kuya, kaya ko na umuwi. " sabi ko naman.

" Fine just give him a call. Bye. " paalam nito. Di ko alam kung susunod yun sa sinabi ko.

Naglakad na ako papasok sa gate ng may umakbay sakin.

" Good Morning Sofia" paglingon ko kung sino yun si Sunshine pala.

" Morning. " ang hyper nya di ako makasabay.

" Kamusta pakiramdam mo? " tanong pa nya.

" Medyo masakit pa pero kaya naman. " sagot ko.

" SOFIA! " sigaw nung apat saka sila lumapit samin ni Shine.

" Kamusta ka na? " Astrid

" Masakit pa ulo mo? " Chloe

" Anu ba nangyari? " Kylie

" Sure ka kaya mo? " Michelle

" Guys guys kalma lang di nya masasagot lahat ng tanong nyo. Grabe kayo isa isa lang ang tanong mahina ang kalaban. " Singit ni Shine sa kanilang apat parang lalo sasakit ulo ko.

" I'm fine. " yun lang ang sagot ko nauna na ako sa loob ng room. Sumunod na din sila sakin. Pagpasok ko nasalubong ko yung lalaki na nagpakilalang Ace sakin kahapon.

" Ayos ka na? Kamusta pakiramdam mo? " tanong agad nya.

" I'm fine, ahmm thank you for catching me yesterday. " yun lang at dumiretso na ako sa upuan ko. Hindi talaga ako masyadong kumakausap sa lalaki lalo na at hindi ko kilala.

Naupo ako andun pa din sya sa kinatatayuan nya kanina nakatingin sakin. Yumuko nalang ako at pumikit saglit. Medyo masakit pa nga ang ulo ko at ayoko muna makipag socialize ngayon. Kaya lumipas ang snack at lunch time andun lang ako sa classroom. Last subject na namin ng hapon na yun at ang adviser namin ang teacher.

" Ms. Montenegro. Are you okay now? " nasa akin lahat ng tingin sa room.

" I'm fine ma'am. " sagot ko. Ilang beses ko ba kailangan sabihin na I'm fine.

" Well that's good to hear. Take care of your health hija. " sabi nito. Ngumiti lang ako.

Nag umpisa na syang magdiscuss, kaya nakafocus na lahat sakanya. Nararamdaman kong may nakatingin sa akin kaya hinanap ko at paglingon ko sa bandang likod andun si Ace nakatitig sakin. Di nya iniwas ang tingin nya sakin kaya ako nalang ang umiwas. Di naman sya nakaupo dun kahapon di ba nasa harap sya.

Di ko nalang inisip pa yun at nagfocus nalang sa pakikinig.

" Sofia kanina pa nakatitig sayo si Ace. Uyyy. " kalabit ni Chloe na nasa likod ko.

" Oo nga ayiee kinikilig ako. " si Michelle naman.

" Girls at the back mayron ba kayong ibang topic dyan na pwede nyong ishare dito sa harap. " sabi ko na nga ba matatawag na naman dito. Ang iingay kasi.

" Ahyy hehe wala po ma'am " si Chloe ang sumagot.

" Kayo kasi ang ingay nyo. " sisi naman ni Shine, napailing nalang ako sa gulo nilang lima. Bakit ba ako nasama sa mga ito.