CHAPTER 7-MOVING ON

Dalawang buwan at mahigit na ang lumipas simula ng umuwi si Yesha sa Quezon. Nitong mga nakaraang buwan ay nabawasan ang kanyang lungkot at sama ng loob na nadarama. Isang malaking tulong ang pagmamahal na binibigay sa kanya ng tiyahin at ng pinsang si Ben. Ganoon din ang malugod na pagtanggap sa kanya ng mga tauhan ng mga ito sa taniman at sa rancho.

Kasalukuyan siyang nasa loob ng kubong nagsisilbing opisina ng kanyang tita kapag nandoon sa bukid ng bumungad ito doon.

“Iha, tara at pumunta tayo sa babuyan, mukhang manganganak na yata ang inahing si Tiny, sabi ni Mang Andoy,” yakag sa kanya ng tiyahin.

“Talaga tita? Saglit lang po at tatapusin ko lang ito,” saad niya sa tiyahin, saka niya mabilis na tinapos ang binabasang papeles at inimis.

Pinayagan siya ng tiyahin na tumulong sa pangangalaga at pag-aayos ng mga paperworks sa rancho ng hilingin niya ditong kailangan niyang mag-trabaho upang malibang.

“I'm ready na po, Tita,” saad niya sa tiyahin na naghihintay na sa kanya sa la