Jaya Pov...
Sabi ko unwind lang ako kagabi pero kamalas malasan narape ako sa pag-aakalang isa akong bayarang babae. Hindi naman ako mukhang bayaran at disente naman ang ayos ko kagabi. Grabe namang mapagkamalan akong bayaran! Maktol ko sa aking sarili pero hindi na maibabalik pa kahit magmaktol ako nang magmaktol.Hindi ko rin matukoy kung sino siya dahil sa suot niyang maskara. Bakit siya may suot maskara para saan namab kaya!Pero mukha siyang mayaman dahil sa mamahalin niyang mga suot at pabango. Aware ako dahil hindi naman ako pinalaking ipinagkait yun!Maganda rin ang kanyang katawan na akala mo isang modelo, parang iginuhit ang tikas ng kanyang katawan. Talagang napansin mo pa ang kanyang katawan Jaya samantalang walang pakundangan ka niyang ginamit kagabi kung hindi kapa yata lantutay sa walang tigil niyang pagwasak sa flower mo eh, pinagulong-gulong ka pa siguro niya. Lintek na hayop na yun!. Kastigo ko naman sa aking sarili.Tama halimaw siya sa kama akalain mo bang siniguradong hindi ako makakalakad kinabukasan. Oo kinailangan ko talagang magpahinga ng tatlong araw dahil para akong dinaanan ng sampung bulldozer. Ramdam ko pa ang laki ng kanyang alaga na parang nakabara sa aking bukana pati ang hapdi at kirot na parang sugat na binuhusan ng suka. Mas masakit pa kaysa paghihiwalay namin ni Erik!Hindi ko rin aakalaing may ganun kalaking titi ang isang asian. Bwisit siya kung hindi lang sana siya bastos baka nagkusa na akong lumambitin sa magaganda niyang katawan at bumukaka para madali siyang makapasok. Letche ka Jaya! Katos kong muli sa aking sarili.Pagkatapos ng tatlong araw na day-off, bumalik na ako sa opisina ni daddy. Kailangan kong magtrabaho na.Kakapasok ko pa lang sa opisina nung tawagin ako ng kanyang sekretarya."Mam may naghahanap po sainyo nasa lobby po. Importante daw po kayong makausap. Erik daw yata ang pangalan." Ang kapal din ang mukha ng isa pang hayop na yan para magpakita pa dito!"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo dito ha?" Deretso kong bungad pagkarating sa lobby. Hindi na ako nagpaligoy ligoy pa. Lahat ng pagmamahal na inilaan ko sa kanya ay naglahong parang bula. Pagkamuhi at pagkasuklam nalang ang natitira sa puso ko para sa kanya."Please baby, let's talk about this! Give me a second chance, no a last chance!" Pagmamakaawa niyang sambit. Kita mo sa kanyang mukha ang lubusang pagsisi pero ako hindi na magbabago ang nararamdaman. Sinaktan niya ako at niloko. Hindi na kayang supilin pa ng kanyang pagmamakaawa ang sugat na naibigay niya sa akin."Sorry! Pero nauntog na ako at nagising sa katotohanan na hindi ikaw ang nararapat sa aking pagmamahal ko Erik." Mariin kong sagot sa kanya."Please Jaya! Just give me last chance. I'll prove to you na hindi na mauulit. Inakit niya lang ako and she knows I'm engaged! Please, hindi ko kayang mawala ka sa akin!" Pagpupumilit niyang pagmamakaawa. Desidido siyang gumapang tanggapin ko siyang muli kaso ayaw na talaga ng aking puso. Selyado na ang desisyong tapusin ko ang lahat sa amin dahil sa kanyang pagkakamali."Don't Erik! It's not worth it. Tapos na akong mahibang sa'yo!" Matigas ko rin na saad sa kanya. I don't know but all my love for him just perish."Please Jaya!" Umiiyak niyang pagmamakaawa na humawak sa aking kamay. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak at mainit."I'm sorry Erik! Kung sana inisip mo yan bago ka pumasok sa kanyang kweba 'di wala na sana tayong problema ngayon. Huwag kang mag alala ako na ang bahala sa pagkansela ng ating kasal." Pagtanggi ko pa rin sa kanya dahil wala ng pag ibig na umaapaw sa puso ko para bigyan ko pa siya ng isang pagkakataon."Jaya! Minahal mo ba ako? Bakit andaling itapon mo ako sa isang pagkakamali ko lang? Bakit?" Wala sa anyo na niyang saad. Hindi na na siya gwapong tignan. Talagang pinagsakluban na siya ng langit at lupa."Huwag mong kwestyunin ang pagmamahal ko sa'yo! Minahal kita ng higit sa buhay ko pero niloko mo lang ako! Sinaktan mo ako! Kaya huwag mo akong susumbatan dahil sa ating dalawa ikaw ang nagtapon ng ating relasyon! Subukan mong masaktan para malaman mo kung gaano kasakit." Galit kong singhal sa kanya. Wala siyang karapatan! Ako ang may karapatan na husgahan ang pagmamahal niya. Ako ang may karapatan na sumbatan siya!"Kung mahal mo ako hindi mo ako sasaktan ng ganito! Kaya mong maghintay pero hindi. Hindi ka nakatiis na gumapang. Mataas ang tingin at respeto ko sa'yo pero dahil sa panloloko mo, gumuho lahat!" Maigting kong paliwanag sa kanya. Kahit umiyak pa siya ng dugo hindi na mawawalit ang pasakit na tinamo ko sa panloloko niya."Jaya!" Mapait niyang turan na umiiyak na pero hindi na niya ako makukuha sa pagpatak ng kanyang luha. Wala na kasing kwenta!"Please!" Patuloy niyang pagmamakaawa. Pinagtitinginan na kami ng mga empleyadong dumadaan."You already tarnished my trust and I can't undo it, Erik. All that is left to say is a damn goodbye and I'm sorry too." Saad ko sa kanya."Jaya mahal na mahal kita! Mahal kita Jaya! Please come back to me and I'm sorry!" Garalgal niyang saad na ayaw bitawan ang aking kamay."I'm sorry Erik, hanggang dito nalang tayo. Heto ang singsing ibigay mo sa kanya at nababagay sa kanyang daliri! Hindi na bagay sa aking daliri!" Pinilit kong iniabot sa kanyang kamay ang engagement ring sabay talikod at hindi na ako lumingon pa kahit nakailang tawag pa siya! Tapos na kami at kailangan kong harapin ang bagong yugto ng buhay ko.Oo! Kailangan nating mauntog para magising sa katotohanang nasa mali tayong daang tinatahak. Mas mainam na nalaman ko ng maaga kaysa naman kasal na kami malalaman kong may iba siya.Minahal ko siya kaya kami tumagal sa aming relasyon at umabot ng ilang taon pero sadyang hindi siya para sa akin dahil ayaw tanggapin ng puso ko ang kanyang pagmamakaawa.Nauntog na ako at nagising sa katotohanan bakit ko pa babalikuhin muli. Ito ang makakabuti sa amin kaysa maging impyerno ang buhay ko. Malay ko rin kung anu ang iniisip ng babaeng yun. Ayaw ko na magkaroon ng kaaway at problema dahil sa pagkakamali ni Erik. I still remember what I saw and heard.Ako si Jaya Salas, 28 years old at isang mahinhin na babae. Hindi rin ako mahilig sa mga party. I love reading and travelling kaya ang pagpunta sa bar ay isang malaking pagkakamaling aking nagawa na hindi na pwedeng ibalik pa. Napahamak na eh! Warak na warak na ang bulaklak ko. Ikaw ba naman ang bayuhin ng wagas na kasing laki ng ulo ng hito, ewan ko nalang.Jaya Pov... After two months... "Hoy! Jaya anu bang nangyayari sa'yo puro ka nalang tulog. Umayos kana nga jan at kakain tayo ng lomi namimiss kona." Sita ng kaibigan kong si Misha. Paano ba naman kasi pass time ko na yata ang matulog. "Ikaw nalang bakla inaantok pa ako eh. Guzto ko nga pala ng pancake na my choco ice cream sa ibabaw saka isang tub ng rocky road." Sagot ko habang nakapikit pa. "Nanaman! Noong isang araw at kahapon ka pa kumakain niyan. Baka pwede ibahin mo naman Jaya!" Paghysterikal niyang sagot sabayan pa ng pagtaas ng kanyang kilay. "Ewan ko ba bakla sarap na sarap ako at laging hinahanap ng aking bibig!" Naglalaway ko pang paliwanag."Bakla, kung anu na yan ha! Baka naman my alaga kang engkanto sa tiyan mo! Diyahe ang type na pagkain at wala sa timing eh." Asar niyang sagot bago tumalikod.Dumaan pa ang dalawang buwan, mukhang hindi lang sa pagkain ako nag-iba, pati katawan ko lumulubo na yata. Madalas na akong hingalin sa aking biglaang paglobo. "Bakla sigur
Xander Pov... Hindi ko alam kung anu ang nangyari pero panigurado kong hindi okay si Steve. Ito pa lang ang unang pagkakataon na pumalpak siya. Mantakin mong maraming nakalimutan pagkatapos makita ang mahiwagang babae. Ilang buwan na niyang ipinapahanap ang babae pero hindi siya mahanap hanap kahit na batikan at magaling ang mga detective na binayaran niya. Paano ba naman kasi hahanapin ang hindi alam ang pangalan saka paano kung taga ibang bansa pala siya. Nahihiwagan din ako kung sino ang babaeng nakaniig niya. Pumunta ako sa bar at hinanap pero ang vip ay walang camera nga pala. Hindi rin naman niya kasi maalala ng maayos ang mukha ng babae. Mata at labi lang daw pero kapag makita daw niya masisigurado niya na siya yung babae. Kung sana maipinta niya ng maayos eh. Para kaming naghahanap ng karayom sa imbakan ng dayami. Natatawa nalang ako na sa apat na buwan na nakalipas ay ang babaeng nakaulayaw niya ang tanging bumabagabag sa kanya. Hindi siya tumigil sa paghahanap kung sino
Jaya Pov... Nakatayo ako dito sa labas ng Cebu paliparan. Inaanaty ko ang aking pinsan na susundo sa akin.Sa pagmamadali kong umalis, hindi ko nasabihan si Misha na siya na ulit ang magiging assistant ni daddy. Wala siyang kaalam alam na nakaalis na ako. "Bakla, sorry ha hindi na ako nagsabi sa'yo, biglaan ang alis ko bago mahalata ang paglobo ng aking tiyan. Andito na ako sa Cebu ngayon at kina lola Angela ako titira ng isang taon. Depende sa sitwasyon kung kailan ako babalik jan." Ipinadala kong mensahe kay Misha. "Baklaaaaa!!!! Kukurutin na kita sa tinggil mo eh! Kaya ko naman maglihim ng sekreto para takbuhan mo ako ng ganyan. Oh, siya dadalawin nalang kita jan para naman hindi ka masiraan ng bait." Maktol naman niyang sagot. "Nag aalala kasi akong mapansin ni mommy at daddy ang pagbabago sa katawan ko." Paliwanag ko na sagot. "Pero dapat sinabihan mo pa rin ako para nasamahan man lang kita. Bakla ka talaga!" Reklamo niya na sagot din. "Pasensya ka na Misha. Alam mo naman w
Steve Pov...Namiss ko ang aking opisina, isang buwan akong namalagi sa Maynila dahil sa isang malaking proyekto. Umupo ako at pinaikot ang aking upuan na nakapikit. Hmmn! I miss this smell. Walang pinakamasarap sa pakiramdam ang mamalagi dito sa aking opisina. Ito na ang pangalawa kong bahay. Haaay! My little sanctuary! Pagbulalas kong nakapikit. Natinag ako sa pagmuni muni sa pagbukas ng pintuan. "Steve iho!" Bungad ni daddy pagkapasok niya. "Hi dad!" Nakangiti ko rin na sagot. "Kumusta ang lakad mo anak? Anung nangyari sa meeting mo doon sa Maynila. Paniguradong magugustsuhan nila, maganda ang lokasyon mo ngayon at ang disenyo." Tanong agad ni daddy pagkaupo niya. "Dad, okay naman, natuwa sila sa ganda ng lokasyon at plano kaya pumirma agad sila sa kontrata." Masaya kung pagbalitang sagot. Pinagulong man ako ni Mr. Salas nakabingwit naman ako ng mas malaking isda. Hindi ko alam kung papasalamatan ko ba siya o kakasuklaman. "I never doubted you iho! You always amazed and surpr
Jaya Pov..."Pinsan, bakit ganyan ang itsura mo parang hinahabol ka ng ilang kabayo sa pagtakbo." Sita ko sakanya pagkakita kong humahangos papasok ng mansion ni Lola Angela."Naku pinsan mas malala pa sa kabayo!" Kanyang sagot na hinihingal. Humalakhak ako sa kanyang kalokohan. "Anu naman ang drama mo pinsan. Nakakatawa ka!" Nakatawa kong sagot sa kanya. "Pinsan nagmamakaawa ako kailangang-kailangan ko ang tulong mo, please!." Habol kabayong hiningang sabi ng pinsan ko. "Magpahinga ka kaya muna bago mo sabihin sa akin ang pakay mo, ikukuha muna kita ng tubig baka lusubin pa kami ni Marco dito." Sabi ko sabay tumayong pumasok sa loob ng bahay. Gaano ba kaimportante ang gusto niyang sabihan. "Salamat pinsan." Saad niya pagkaabot ko ng baso ng tubig at nilagok dahil sa kauhawan. "Oh! Anung tulong ba ang kailangan mo sa akin na hindi pwedeng ipabukas. Hitsura mo parang galing pa sa welga!" Natatawa kong tanong sa kanya. "Alam mong nagtatrabaho ako sa isang hotel & resort corp dito s
Jaya Pov... Nasa harapan na kami sa Hotel na pinapasukan ni Karol at kabado akong makaharap ang kanyang amo. Sana mabait siya at kami'y magkakasundo. Sana'y akong ako ang boss hindi 'yong ako ang uutusan o maninilbihan sa ibang tao. Pero kailangan ko ding gawin ito hindi lang dahil kay Karol at Zion kundi para sa sarili ko. Kailangan kong umusad para sa pag-asenso ng buhay ko. Kahit usad pagong pa yan basta my patutunguhan. "Good morning Sir Steve. Siya po ang tuturuan kong papalit sakin." Nakangiting bungad bati ni Karol pagkarating ng kanyang amo. Muntik ng mapabuka ang bibig ko para sumigaw ng WOW. Hindi ko naman kasi aakalain na makalaglag panty pala ang magiging amo ko sa kagwapuhan. Lintek! Makakapal ang kilay na parang sinadyang pina-ayos, mapula-pula ang maninipis niyang labi na maaakit kang halikan, maganda ang kanyang malalim na kulay bughaw na mata, tamang hugis ng mukha katulad ng mga japanese anime at matangkad na pwedeng maging kasapi ng basketball game. Maganda rin
Jaya Pov... Hindi ko namamalayan ang pagdaan ng panahon. Dalawang taon na pala akong naging sekretarya ni Steve Montano at kasama na doon ang itaboy ang mga lintang hitad na humahabol sa kanya. Para silang mga sinilihang linta sa kakahabol sakanya pero isa lang naman silang one night stand o tagakamot ng kati niya. Hindi ko alam kong isusumpa ko ang aking amo o ang mga hitad na nagpapaloko.Hindi naman talaga mahirap mahalin ang isang Steve Montano eh, nakakatakot nga lang ang kabayaran kapag mahalin mo siya. Nagwagi na nga siya actually dahil nasungkit na nga niya ang puso kong talandi. Sobrang hina ko rin at tanga.Sobrang kapit ko lagi sa aking gilid ng aking mesa para mapigilan ang sarili kong tumalon sa kandungan niya. Maamoy ko palang ang presko niyang amoy sa umaga namimilipit na ang aking leeg para silipin siya pero pinandigan kong huwag lingunin. Mahirap na, tanga pa naman ang katawan ko gusto talaga magpasakop sakanyang matitipunong bisig buti nalang gumagana pa ang utak ko
Steve Pov...Dalawang taon kong nakasama si Jaya pero ni minsan hindi ako tinapunan ng tingin o matitigan sa mukha. Para akong isang aninong dumadaan sakanyang harapan. Pakiramdam ko mayroon akong sakit na nakakahawa. Kunwaring marami siyang ginagawa at isasabay sakanyang pagbati para hindi magkasalubong ang aming tingin. Wala ba akong epekto sakanya? May nagbago na ba sa mukha ko. Hindi na ba ako kaakit-akit tignan? Kulang ba sa puti ang aking ngipin at hindi magandang tignan kapag ako'y ngumingiti? Wala naman akong masasabi tungkol sa trabaho niya. Mabilis at malinis siya magtrabaho. Pagpasok ko palang sa opisina andoon na ang mainit kong black coffee kasama lahat ng itineraries sa buong araw. Lahat ng dokumentong dapat pirmahan at deadlines nakaayos na magkakasunod sa mesa ko. Hindi ko siya kailangang sabihan ng mga gagawin niya. Isa lang talaga ang hindi niya magawa, ang tumingin sa akin at ngumiti o kausapin ako ng matagal. Kaya naisipan kong imbitahin sa aking opisina kung ako