"Kailan mo pa ako niloloko?!!"
Halos mabingi ako dahil sa malakas na pagsigaw ni Gabriel. Pinuno ng galit na boses niya ang kabuuan ng botanical garden ng aming university. Tanging kami lamang ang narito sa lugar na 'to.
Natatakot ako sa paraan ng pagtitig niya. Punong-puno ito ng galit at pagkadismaya. Siguro kung ibang tao lang siya, baka napagbuhatan na niya ako ng kamay. But knowing how he respect women, he won't hurt me or even lay his finger on me even if I'm his most hated person now.
"Saan ba ako nagkulang, Kelly?" may panlulumong tanong niya.
I shook my head. Wala siyang pagkukulang. Halos ibigay na niya ang buong mundo sa akin.
Naramdaman ko ang panginginig ng nakatikom kong mga labi. Wala akong mabigkas na salita. Hindi ko alam kung paano ko pa dedepensahan ang sarili ko.
Napayuko na lamang ako. Hindi ko magawang tumitig sa kulay brown niyang mata. Kung noon, gumagaan ang pakiramdam ko sa tuwing tumitingin ako sa magagandang mata niya, ngayon ay parang may malaking batong nakadagan sa dibdib ko. Hindi ko kayang makita ang sakit sa mga mata niyang iyon. Baka hindi ko na kayanin.
"Kaya ka nakipag-cool off 'di ba? Kasi may iba ka na pala? At bestfriend ko pa talaga? So, totoo talaga ang naririnig ko patungkol sa inyo?!"
Iling lang ako nang iling. Gusto ko magpaliwanag, pero sobrang gulong-gulo na ng utak ko. Hindi ko akalain na hahantong ang lahat sa ganito.
"Magsalita ka naman, Kelly! Please, sabihin mong hindi totoo na may relasyon kayo ni Brix. Parang awa mo naman!"
Parang naging isang malakas na pag-agos ng ilog ang mga luha ko. Tuluyan itong bumagsak sa mga mata ko nang marinig ko ang pagsusumamo niya.
Huminga ako ng malalim. Buo na ang desisyon kong tapusin na ang lahat sa amin.
"I-I'm sorry, Gab...I-I'm sorry...Totoo lahat ng 'yan...T-Totoong may relasyon kami," halos pabulong na pag-amin ko. Hindi ko gustong saktan siya, pero heto ako, dinudurog ko ang puso niya.
Nakatitig lamang ako sa mga litratong hawak-hawak niya na kanina lang ay pinagpepyestahan ng mga estudyante sa bulletin board. Lukot-lukot na ito dahil naiipit ang mga ito sa nakakuyom niyang kamao. Picture namin 'yon ni Brix na magkayakap.
Kumalat na ang picture na 'yon sa buong campus. Marahil ay pinag-uusapan na nilang lahat ang cheating issue namin ni Brix. Napakadali talagang manghusga ng mga tao kahit hindi naman nila alam ang buong kwento.
Narinig ko ang marahas na pagbuga ni Gab ng hangin kasabay ng pagtigas ng boses niya. "Kailan pa kayo?!"
Nanatili akong nakayuko, pikit-matang sinagot ang tanong niya. "T-Three months na kami."
"T-Three months," he repeated. Walang buhay.
"Gab. Sorry...I'm really sorry!"
I apologized over and over again. Sa mga sandaling iyon, parang iyon lamang ang mga salitang alam ko.
"Mahal mo ba siya?" muling tanong niya.
Tila binalot ng lamig ang buong sistema ko. Parang yelo na ang boses niya. Hindi ako makapagsalita. Para akong tatakasan na ng lakas. Patuloy ako sa pag-iyak. Siguro iniisip niya, napaka-kapal ng mukha ko. Kung umiyak ako sa harapan niya, parang ako pa ang biktima.
"S-Silence means yes," his voice cracked. "Putangina."
Marahas niyang itinapon sa harap ko ang hawak niyang mga litrato. Tinipon ko ang lahat ng lakas na meron ako upang muli siyang tignan. Nanlumo ako nang makitang lumuluha na rin siya, pero mabilis niyang pinunasan iyon. Para akong mapapaso sa apoy ng galit na nakikita ko sa mata niya.
"Hindi ko alam na ganyan kang babae. Tangina naman, Kelly. First year highschool palang mahal na kita, ginawa ko naman ang lahat para sa'yo. Hindi ko akalain na magagawa mo pa akong lokohin. Tangina! Magsama kayong dalawa. Mga manloloko!" matatalim ang bawat salitang binitiwan niya pero tinanggap ko ang lahat ng iyon kahit nagdurugo na ang puso ko.
"It's over between us. Hindi ako gago para magpakatanga pa sa'yo. Huwag na huwag ka nang lalapit pa sa akin. Ayaw ko nang makita pa ang pagmumukha mo." He said coldly as he looked at me with disgust.
Napako ako sa kinatatayuan ko. Naiwan akong mag-isa. Wala akong lakas pa para habulin siya. Iyak na lamang ako nang iyak habang pinagmamasdan ang tuluyang paglayo niya sa akin.
Iyon ang huling pagkakataon na nagkausap kami. At sigurado ako, kailanman ay hinding-hindi na niya talaga ako mapapatawad pa.
In his eyes, I'm the worst.
"Kung may kahilingan man akong gustong matupad. Hindi sa tala sa mga langit ako hihiling, kundi sa Diyos. Hihiling ako sa kanya ng isang himala."***Kelly's Bloom is a vintage flower shop located at the downtown of Sunny Ville, owned by our family for almost 40 years. Pagmamay-ari pa ito ng lola ko, hanggang sa ipamana niya ito kay mommy. Ni-renovate nang kaunti at ipinangalan sa akin, Kelly.Our shop is not huge, nasa 80 square m
My mind is on haywire. It keeps heading back on the night that we went to that bar, and I swear I won't go back there anymore. It was a worst experience ever! But then I smiled at the thought of that facemask guy. My heart flutters when I think that maybe, it was Gabriel.Pero malamang sa malamang, nanaginip lang talaga ako ng gising. Gab is not the only one who owned a deep set of eyes. Isa pa baka nililinlang lang ako ng mga mata ko no'n dahil medyo nahihilo na rin ako.Kung sino man siya, salamat sa kanya dahil naturuan niya ng leksyon ang nambastos sa akin."Spongebob na naman 'yang pinapanuod. Lipat mo nga 'yan."Umupo si kuya sa tabi ko at pilit na inaagaw sa akin ang remote ng tv. Kainis! Kanina pa ako dito sa sala at tahimik na nanunuod, tapos bigla siyang manggugulo.Napasimangot na lang ako nang maagaw niya ang remote sa akin at
The following month was the busiest and full of surprises. Lalo pa at ilang araw na lang, Valentines Day na. Mas dagsa ang mga customer kapag ganitong buwan. Mabuti na lang at nakauwi na rin si mommy galing sa probinsya. Kung kami lang ni kuya ang nasa shop, baka hindi na kami magkandaugaga sa pag-aasikaso ng mga customers.Mom really knows how to handle pressure, 'yon siguro ang dapat naming matutunan pa ni kuya mula sa kanya.Umaga palang, sobrang busy na namin. Ilang oras ng sunod-sunod ang pagdating ng mga customers at online orders. Para akong hihingalin kaka-sales talk at kakasagot ng tawag sa phone kaya nang maubos ang tao sa shop, agad akong umupo sa wooden chair sa lounge area at pinatong ang paa ko sa coffee table."Pagod ka na?" kantyaw ni kuya habang inaabutan ako ng isang baso ng tubig."Nakakapagod kayang dumaldal," katwiran ko.Magtatanghali na rin kaya ramdam na ramdam ko ang pagod at gutom."Kelly, put your fee
Nakasakay ako sa taxi patungo sa Arevalo General Hospital. Ito ang pinakamalaking ospital na matatagpuan sa gitna ng siyudad na pagmamay-ari ng lolo ni Brix, na ngayon ay mga magulang na niya ang namamalakad.It's his parents' 25th wedding anniversary and they invited me to have dinner with them. Nahihiya man, hindi ko magawang tumanggi sa alok nila. Sobrang laki ng utang na loob ko sa mag-asawang 'yon, ayoko namang biguin sila.I glanced at my watch, pasado alas-kuwatro na. They instructed me to go at their hospital to meet them. Mabuti na lang hindi ma-traffic.Huminto ang taxi sa tapat ng hospital. Matapos kong maabot ang bayad sa driver nagmamadaling lumabas na ako ng sasakyan.Nang makarating ako sa entrance, saglit akong huminto sa may malaking glass door ng ospital to check my own reflection. I smiled while looking at myself. I was wearing a ribbon waist
Hindi ako makahinga. Naninikip ang dibdib ko at namamawis din ang mga palad ko. Naramdaman ko ang pananakit ng ulo ko kaya mariin akong napapikit. Pilit kong iwinawakli sa isipan ko ang mga masasamang alaala ng nakaraan, ngunit kahit anong gawin ko, hindi ko mapigilan ang pagbaha ng mga ito. Memories from the past keep playing like a movie right before my eyes."Can I go first?"I heard her voice loud and clear. I turned around to see Stella. She was smiling at me, but the look in her eyes were telling me different. She's not amused to see me.I was scared of her presence. Halos lahat naman kinatatakutan siya. No one wants to get on her bad side.I move a step back letting her cut in the line at the long query of students inside the school's cafeteria. She gave me a light tap on my back before smiling again a
Wake up! Antukin na kuting!" Hinila ako ni kuya paupo pero humiga lang ulit ako sa malambot kong kama at muling pumikit."Hmm...Maya na kuya," I mumbled into the pillow. Pero ang kapatid ko kung makayugyog sa akin parang wala nang bukas."Bangon na, ngayon ang start ng summer class sa simbahan. Huwag mong paghintayin ang mga estudyante mo," daldal pa ni kuya."5 minutes pa." I whined. Itinaas ko ang kumot ko para itakip sa buong katawan ko."Ayaw mo gumising, ha!"Biglang inagaw ni kuya ang kumot ko. Nasilaw ako sa liwanag na tumama sa mata ko dahil bukas na bukas pala ang bintana sa kwarto ko, pumapasok ang sikat ng araw."Kuyaaaa!" malakas kong tili nang sumampa siya sa kama at kiniliti ako."Hahahahaha...Tama na!....O-Oo na...Babangon na!" paulit-ulit kong sigaw pero kiniliti pa rin ako nang kiniliti ng kapatid ko. "Tama na...kuya...Hahaha...H-hindi na ko...makahinga..." mahinang pa
"Baka talagang meant to be kayo ni Gab, kaya lagi na lang kayong pinagtatagpo ng tadhana?"Nilingon ako ni Danika na parang hinihingi ang pagsang-ayon ko sa sinabi niya, but I shook my head drastically as my answer.Matagal din kaming hindi nakapag-hang out together kaya nandito siya sa bahay. Kinuwento ko sa kanya ang lahat ng mga ganap ko sa buhay. As in lahat-lahat. Walang labis, walang kulang."Matagal ng tapos ang chapter namin ni Gab. Huwag mo nang ipilit," I replied.Danika look at me flatly. "Malay mo naman, no!" giit niya.Nag-focus na lang ulit ako sa movie na pinapanuod namin kaysa makinig sa kanya. I Give My First Love To You ang title ng pinapanuod namin. It's Sunday kaya pahinga kaming lahat at movie marathon lang ang inaatupag.Nakaupo kami sa pahabang sofa sa sala habang nakapatong ang mga paa namin ni Danika sa center table. May hawak-hawak din akong isang box ng tiss
"Are you heading out tonight?"Stella asked with a raised eyebrow. Ka-video call niya ang boyfriend niya.She noticed that he's wearing a plain long sleeves, rolled up to his arms and a khaki chinos. Mukhang bihis na bihis ito."Will head out for a few drinks with Smith and Thao," matipid na sagot ni Gab na tuktok lamang ang mata sa daan habang nagmamaneho."Where? Sasama ako. Sunduin mo ko.""Eclipse. And no, hindi ka pwede sumama.""Bakit hindi pwede? Baka mamaya mambabae 'yang mga kaibigan mo do'n, tapos idamay ka pa,"pagpupumilit ni Stella."Please, Stella? Wala ka bang tiwala sa akin?" tila naiiritang tanong ni Gab.Napakagat na lang sa ibabang bahagi ng labi niya si Stella nang makita ang pagseseryoso ng mukha ng boyfriend. Halos magsalubong na rin ang dalawang kilay nito. Gusto niya sanang pigilan si Gabriel na umalis pero baka pagtalunan lang nila ito.She doesn't want