Chapter 2: Sudden Marriage

[Elle Alvarez]

Nagising bigla ang diwa ko ngunit sinadya kong huwag muna imulat ang aking mga mata dahil antok na antok pa rin ako. Madaling araw na kami nakauwi ni Kendrick galing sa Casino ni Jace kaya kulang pa ang tulog ko.

Ngunit nangunot ang noo ko nang maramdamang umaandar ang kama ko.

Umaandar? Kama? Paano aandar ang kama?

I opened my eyes only to see myself inside a car.

What the- Anong ginagawa ko rito!?

Nahagip ng paningin ko ang suot ko ngayon.

I am wearing a white dress! A WHITE FITTED DRESS! And worst, it's 7 inches above the knee and it's revealing my chest! I HATE it! Oh, wait! Is this a bodycon dress? IT IS!

Kita na yata ang kaluluwa ko rito sa suot na to! Sino ba ang nagsuot sa akin nito, at babalatan ko ng buhay!?

I loathe this variety of clothing, and everyone knows that. Pero mukhang hindi iyon alam ng nagbihis sakin.

A dress? Really!?

Pero, paano ako nasuotan ng ganito? Natutulog lang ako kanina tapos nagising nang nakadress? 

I took a deep breath, trying to calm my self. Whoever did this to me, I swear, I will make your life miserable!

Ugh! I hate my look! 

Sumakit ng bahagya ang paa ko, at nang nilingon ko ito-

Kalma, Elle. Kalma.

I am wearing a 5 inches heels, kulay puti ito. Matangkad na nga ako, sinuotan pa ako ng ganito. My sight reached a box of sneakers. Nasa gilid ito, and yes, that is mine. Iyan ang isinusuot ko everytime my parents forces me to wear stilettos. I hurriedly removed my heels and switched to sneakers. 

Can you imagine my look? I think this is cool! A salacious dress paired with sneakers. My mom will surely scold me when she notices it.

Kinuha ko ang cellphone ko para sana itext si Kendrick pero-

"WHO THE FUGDE DID THIS TO ME!" I roared. 

My face is full of cosmetics! My lips are too rosy, and I hate it! Isama mo pa ang kulay ng eyelids ko, ang cheeks ko, pati na ang nagkakapalang eyelashes na ikinabit rin. Nakakainis! ginawang coloring book ang mukha ko!

Kasabay ng pagsigaw ko ay ang pagtigil ng sasakyan.

"Elle! Bakit ka ba naninigaw?" My dad asked, brows furrowed. 

Nang makita niyang pilit kong pinapakalma ang sarili ko ay iniwas niya ang kaniyang tingin at ipinagpatuloy ang pagmamaneho.

Guilty huh?

"Mom, give me alcohol wipes." Hinarap ko si mommy at inilahad ang aking kamay.

"Anong gagawin mo sa alcohol wipes?"

Hindi ko nasagot ang tanong ni mom dahil sa mga kuko ko. Sa pagkakaalam ko hindi ganyan kahaba ang mga kuko ko, bakit sobrang haba naman na?  Parang sobrang bilis naman yatang humaba?

Tinignan ko ang kabuuan ng aking kamay at napagtantong hindi na kulay itim ang mga kuko ko, kulay pink na at mahaba!

My nails were black before, hindi rin gaanong mahaba. I am currently looking at my nails, IT IS SO PINK! 

PINK NA PINK! ARGHH! I dislike PINK!

"BAKIT GANITO ANG AYOS KO NGAYON!?" Nagngangalaiting sigaw ko. 

Alam nilang hindi ako nagsusuot ng ganito at alam nilang ayaw na ayaw ko ang ganitong ayos pero...

"You'll see." Mom said, didn't bother looking at me.

"Sabihin nyo na." Seryosong sabi ko at napabuntong hininga naman si dad.

"We are going to attend a wedding."

"Wedding of whom?" I retorted.

"Just sit and relax." 

Relax? Paano ako makakapagrelax? Iniisip ko palang na itong suot kong ito daig pa suot ng mga papansin sa club, maiksi at revealing. A-attend kami ng kasal, that is fine kahit hindi ako aware na a-attend kami. BUT, with this clothes? I'd rather sleep. Hindi nga ako kumportable sa sout ko tapos relax? 

"Dad, stop the car." 

"Why?"

"Bababa ako at uuwi."

"But we need to attend a wedding."

"No, you're just wasting my time. Puyat ako, I need to sleep." Seryosong sabi ko. Pero ang totoo, gising na gising na ang diwa ko at nilayasan na ako ng antok. Dahil iyon sa suot ko ngayon.

"No, we are not wasting your time... Because, we are here!" Mom grabbed me out of the car. Good thing I switched to sneakers, nasubsob na sana ako dahil sa lakas ng pagkakahila niya sa akin. 

Pumasok kami sa loob ng City Hall. Pagkapasok ay umupo kami sa kanya-kanyang stool. Ano bang gagawin dito? 

Boring~

"Ano bang pumasok sa isip mo at nagsuot ka ng sneakers?" Madiing bulong ni mommy sa akin.

Hindi ko napansin si mom na lumapit, at eto na! Napansin na niya! 

I just shrugged my shoulders.

"Bumalik ka sa kotse at palitan mo iyang suot mo, nakakahiya!" 

Good thing we're inside a City Hall, she can't yell. 

Hindi ko na siya pinansin. Bakit naman ako babalik para lang don? Nakakahiya? Matagal na akong naging kahihiyan sa pamilya namin, I'm used to it. Every manipulation and judgement I obtained from them just made me numb, I am VERY used to it. Sino bang hindi masasanay? Laging ganun ang eksena sa buhay ko.

Maya maya ay may pumasok na grupo ng taong naka-formal attire.

Sila siguro ang ikakasal. 

"Dad, what are we doing here? Hindi ko kilala ang mga iyan, bakit ako aattend ng kasal nila?"

"Maupo ka nalang at hintayin ang mangyayari."

Hintayin? Anong hihintayin ko? Teka- ano bang mangyayari?

Tumayo si Dad at lumipat ng upuan. Anyare dun? 

I stared at the newly arrived individuals. A man in his 50s, together with a lady of the same age, I guess? They walked onward, clinging to each other's arm, I think they are couples. Another man caught my sight. He's is gorgeous as hell! However, I can sense his frigid aura. His eyes were gray, yet cold. He has pointed nose, a kissable- kissable? Really? A thin, ruddy lips and faultlessly shaped jaw. His height suits his slender posture. 

I was stunned to move when our eyes met. Woah! That was cold! His eyes conveys no emotion! 

Kung suntukin ko kaya to, magrereact kaya siya, o magagalit man lang? Malamang! Sobrang seryoso kaya niya!

Naupo siya sa bakanteng upuan sa tabi ko, iyong dating inupuan ni Dad. Hinayaan ko nalang! Bakit ko naman ipagbabawal, diba? Hindi naman akin iyan.

Bigla nalang may nagflashed na ilaw, galing yata sa camera! Hala! Stolen shot yun!  Sisigawan ko na sana iyong kumuha ng litrato nang namataan ko ito. Siya yung magandang babaeng nasa 50s na. Hinayaan ko nalang kahit mukha yata akong timang doon sa litratong iyon. Ayoko namang mag-iskandalo rito.

Ano kayang itsura ko dun? Ewan! Basta ang alam ko nakatingin ako dito sa katabi ko.

"Ikaw yung ikakasal?" I raised a question to reduce the awkwardness between us. 

"Yes." His manly voice send shudders to me. His voice were so deep and serious.

"Congrats! So... Where's your bride?" Pag-uusisa ko pa. Napabuntong-hininga siya. 

"She must be here, somewhere." 

"Eh, nasan nga?" Naiinis na siguro ito sa kadaldalan ko, halata eh! Sumeryoso kasi siya, wala tayong magagawa! Sinisipag akong magtanong!

He sighed. Ano? Pati ba ikaw susuko sa kadaldalan ko? 

"I do not know." He answered and walked away.

Walked out? Masyado yatang naingayan sa akin. Tss! Nakita ko namang kinausap siya nong matandang babae. Mommy niya siguro. Hindi naman siguro yun ang bride dahil nasa 50s na siya pero depende nalang kung sila nga talaga. Age doesn't matter nga naman!

I diverted my gaze when he glanced at me. Umayos na rin ako ng upo nang maramdamang naglakad na siya pabalik sa kina-uupuan.

"So, dito ang kasalan? Sa huwes, hindi sa simbahan?" Tanong ko sa katabi ko nang hindi ito nililingon. Kumakapal na mukha ko rito. Ewan ko ba, dumadaldal ako kapag siya ang kaharap ko...

"Gusto mo ba sa simbahan?" He grinned. Oooh! That's the first time I saw him grinned.

"Ako? I am not the bride."

"Yes, you are."

Ako? Sabog ka ba? 

Hindi ko nalang siya pinansin. Nagbibiro lang siguro siya. Imposibleng ako ang bride dahil may nobyo ako, si Kendrick Perkins. Mag-aapat na taon na kami sa susunod na buwan. Akalain mong tatagal kami? Well, we have the same vibes. I think that is one thing that keeps our connection strong.

One more thing, we can't tie the knot. We barely know each other, I barely know his name, and I just met him today. Though, he looked familiar. 

Saan ko ba siya nakita? Parang nakita ko siyang may hawak na alak non, pero parang hindi siya yon.

My thoughts were interrupted when a man in his 30s showed up. May dala siyang folder, kinuha niya ang laman at ibinigay sa parents ko at sa parents nitong katabi ko.

Saktong pagtayo ko ay tumayo rin itong lalaki. Pupunta sana ako kila mom para makiusisa tungkol sa papel at mukhang ganon din ang gagawin nito. 

Pero sandali-

"Ikaw yong nasa club!?" Gulat na sabi ko. Lumingon naman siya, nagtataka ang mukha niya.

Okay, naalala ko na! Siya nga yun! Before we went to Jace's Casino, we headed to a club first. We spent an hour inside that club and then something happened.

Siya! Siya iyong may kaaway! Iyong sumuntok sa isang lalake. Iyong lalaking sinuntok niya ay may kasamang magandang babae, baka ex or girlfriend niya iyon, nahuling nagloloko o baka nagseselos! Grabe siya magselos ha?! Bugbog yung si kuya! And after that, Kendrick decided to take me to Jace's casino. Gustuhin ko mang manuod pa nang laban nila ay wala na akong magawa dahil inaya na ako ni Kendrick. Sayang at hindi ko nalaman kung sinong nanalo. Teka, itatanong ko nalang.

"Sinong nanalo? Ikaw ba?" Tanong ko ulit, mukhang hindi pa din niya maalala kaya...

"Di ba ikaw iyong nakipagsuntukan sa club? Kagabi, naalala mo? Ako pa nga iyong inagawan mo ng bote ng alak na ipinanghampas mo pa sa kaaway mo eh. Naalala mo? Yung lalaking may kasamang magandang babae. Ex mo ba yon o girlfriend?"

Sumeryoso ang mukha niya at tumalim ang tingin niya. Uh-oh! Any moment soon ay baka sumabog ito at ako naman ang mapag-initan at bugbugin. I know, I can fight, but not him! Masyadong malaki ang katawan niya compared to me! So... I'm out of here. I strode to my parents location and hid myself behind them. 

I was startled when my dad spoke.

"Sign this." 

"What is that?" Tanong ko. Akala ko ba kasal ang ipinunta namin dito? Bakit may pirmahan pang ganap? May attendance pa ba?

"Just sign it." 

"Why should I?" Nabasa ko ang nakasulat sa papel.

'Marriage Contract'

"Because it's needed." Needed?

"Pirma ko? Why should I sign that? Hindi ako ang ikakasal."

"Elle, sign this. Now." 

"Ayoko ko nga, Dad. Bakit nyo ba ako pinipilit? Hindi ako ang ikakasal, kaya hindi ako ang pipirma niyan." I said, seriously.

"Just do it, Elle. It's either you sign this, or its the end of Alvarez Enterprise." Nanlumo bigla si Dad pagkasabi nito.

"What do you mean?"

"Sign this and I'll explain everything."

Sa pagkasabik kong malaman ang totoo ay wala sa sariling pinirmahan ko ang mga papel na nangangailangan ng pirma ko. I glanced at my mom, I saw her smiling. 

Ano bang nangyayari? T-teka!

"Now explain." 

"Sa bahay nalang." Sabi ni Dad at umalis.

Nakakainis! Bakit kailangang sa bahay pa ipaliwanag? Pwede naman dito? 

Wait, did I just signed a marriage contract?

What the FUDGE!?

I thought I attended a wedding of someone, I didn't know I was the one who has been wedded.

Nanlumo ako bigla nang marealize ang nagawa ko. 

"I-I just married a stranger!"