Pakiramdam ko ay naabot ko na ang langit sa sarap na aking nararamdaman. Pabiling-biling ang ulo ko sa aking unan habang may ungol na lumalabas sa aking lalamunan. Mahigpit ang kapit ko sa kobre kama habang nakapikit. Gusto kong imulat ang aking mata upang tignan ang taong nasa ibabaw ko at humahalik sa aking dibdib pero kahit titigan ko ng maigi ang lalaki ay hindi ko makita ang kaniyang mukha. Ang lalaking nasa pagitan ng nakabuka kong paa ay umiindayog kahit hindi naman niya ako tuluyang inaangkin. Nangunyapit ako sa batok ng estrangherong lalaki na kahit mukha ay hindi ko alam kung ano ang hitsura.
Nasa isang kuwarto kami pero napaka-plain at walang kahit anong muwebles o portraits na naka-display. The room was extremely boring. Ngunit hindi ito ang nasa atensyon ko kundi sa lalaki na malakas na umuungol.Ikinawit ko ang aking nanginginig na dalawang binti sa baywang ng lalaki. Humalinghing ako at iginalaw din ang aking balakang para salubungin ang pag-indayog niya."Oh!" I groaned softly.Sumubsob siya sa pagitan ng aking leeg at balikat at napadaing ako nang mariing kagatin niya ang aking leeg.Ang sarap na kanina ko lang nalalasap ay unti-unting napapalitan. My mind swirled and a different scene instantly showed in my eyes. Nasa harap ako ng isang lumang mansion. The surrounding of the house was so eerily quiet. Even the chirping of the birds was terrifying. Umaabot iyon sa aking taynga at pakiramdam ko ay namamanhid ang buo kong katawan sa takot.The air is humid and the place was so spooky that every hairs on my body stood on end. Pakiramdam ko ay pinagpapawisan ako ng malapot subalit nang hawakan ko ang aking mukha ay wala akong makapa kahit isang butil man lang ng pawis. Lalo akong kinain ng matinding takot at nangatog ang aking kalamnan. My stomach churned as if I want to vomit because of fear.Gusto kong tumakbo palayo. Umalis sa lugar na 'to. But it was as if I was deeply rooted in the ground. Parang may kadenang bakal ang nagtatali sa aking kaluluwa sa lugar na ito at hindi ako makaalis. Animo hindi ako pinapayagan ng nakatira sa mansion na makaalis ako rito. I clenched my hand into a fist and with a trembling voice I shouted for help."N-Nana Tacing!!" malakas kong tawag ngunit animo nilalamon ng katahimikan ng paligid ang aking boses. Tuluyan nang nalaglag ang luhang aking pinipigilan at napalinga-linga kung may makikita akong naligaw na tao rito. Baka may tutulong sa akin na makawala ako sa nakakatakot na pagkakakulong dito. Ngunit mag-isa lamang ako rito at kahit senyales na may tao ay wala akong maramdaman. Pero hindi ako sumuko at umikot pa rin ang mata ko sa nakakatakot na paligid ng mansion.Sa pagdako ng aking mukha sa kaliwang bahagi ng mansion ay hinatakot na tumili ako dahilan para magsiliparan ang mga itim na ibon sa bubong ng bahay. Matulin na tumakbo ako na parang biglang nawala ang nagtatali sa aking paa. May nakita kasi akong isang estatwa na kumurap sa akin. It even smile at me creepily. Out even stretches its hand as if trying to catch me. Subalit sa halip na ang daan papunta sa kinakalawang na gate ang tutunguhin ng aking paa ay sa nakasara at inaamag na pinto ng bahay ang destinasyon ng aking paa."A-Anong nangyayari? Ayaw kong pumasok sa loob!" hysterical na sigaw ko pero animo may nagkokontrol sa akin na doon pa rin ako napadpad. Kahit ang isip ko ay tumututol at pilit minamanipula ang aking katawan na sa ibang direksyon ako pupunta ay wala pa ring silbi. Ang kamay ko ay parang may sariling isip at kusang itinulak ang pinto.Lumangitngit ang lumang pinto at napaubo ako sa makapal na alikabok na galing sa loob. Kahit hindi pa man ako nakakapasok ay nalalanghap ko ang lumang amoy ng mga kagamitan sa loob. Pero hindi ko makita ang hitsura ng bahay dahil madilim sa loob. Para iyong abyss na 'pag humakbang ako papasok ay lalamunin nun ako ng tuluyan at wala nang chance pa na makalabas at makabalik sa sarili kong mundo. At ayaw kong mangyari ito. Ang lugar na 'to ay parang isang kulungan sa aking mata. It was a place of no return.Nag-iisip pa ako ng paraan para makawala ako sa bagay na nagkokontrol sa akin pero namanhid ako at hindi ko maigalaw kahit ang aking daliri. Ni hindi ko magawang igalaw ang ulo ko para umiling o iiwas ang tingin sa loob ng bahay. Mas lalo tuloy akong nataranta at humikbi sa takot.I was so scared and almost fainted when I heard a very deep and horrifying sigh inside. Parang maiihi na ako at nawawalan ng lakas ang aking katawan. Kung hindi lang kontrol ng boses ang katawan ko ay baka napasalampak ako ng upo sa kinatatayuan ko."Ikaw ay matagal ko nang hinihintay, magandang binibini."Napatakip ako sa aking taynga at napauklo sa labas ng pinto nang marinig ang paos at malalim na tinig nang sa wakas ay naramdaman kong may kontrol na ako sa aking katawan. Natatakot akong magtaas ng mukha dahil baka biglang nasa harapan ko na ang nagsasalita."Lumapit ka, binibini, ako ay iyong silayan at ikaw ay mabibighani sa akin," ang sabi ng tinig."No!!" sigaw ko at bigla akong napabalikwas ng bangon. Humihingal ako at malakas ang pagkabog ng aking dibdib. Animo pagod na pagod ako dahil sa pagtakbo ko ng sampung kilomitro ang layo. Pati ang paa ko ay wala na ring lakas.Basang-basa ako ng pawis at dumidikit ang suot kong nighties sa aking katawan. Ngunit dahil nanginginig pa ako sa takot ay hindi ako bumaba ng kama para pumunta sa banyo at maligo. Sa halip ay hinila ko ang kumot at ibinalabal sa aking katawan.Kahit gusto kong kalmahin ang aking sarili ay ito at labis pa rin ang pangangatog ko. Napaluha ako at sa nangangatal na boses ay tinawag ko ang aking Yaya na si Nana Tacing. Wala akong pakialam kung maririnig man niya ako o hindi. I was just trying to call someone so I can calm my chaotic mind.Ang takot na naramdaman ko sa aking bangungot ay tumatagos iyon sa aking buto. Nang hindi ko na makayanan ang takot ay parang nababaliw na nagsisigaw ako. Namamalisbis din ang luha sa aking mata.Bigla ay lumiwanag ang buong kuwarto ko at natatarantang tumakbo palapit si Nana Tacing sa akin. Umiiyak na yumakap ako sa kaniya at sumubsob sa kan'yang dibdib."Nana, natatakot ako!" nanginginig ang boses na sumbong ko. "Ayaw kong makulong sa nakakatakot na mansion na 'yon!!""Binangungot ka na naman ba uli, anak?" awang-awa na tanong nito at hinaplos ang aking likod.Tumango ako at humikbi. "N-Nana, kinausap niya ako! Gusto niya akong lumapit sa kan'ya. Pero h-hindi ko siya kilala!" Halos hysterical na ang aking tinig.I was haunted by this nightmare since I was fifteen. Ngayon ay eighteen na ako at halos tatlong taon na akong ginugulo ng lalaki sa bangungot ko. Pero kahit ni minsan ay hindi ko pa nakita ang mukha ng lalaki. Palaging blurred at tanging ang alam ko lang ay lumang kasuotan ang damit niya. Mahaba ang buhok na umabot sa baywang nito at namumutla ito.Sa tuwing gusto kong kalimutan ang bangungot ko at aaktong mawawala rin ng kusa ay magpapakita na naman ito sa susunod na bangungot ko. Sa unang gabi na napanaginipan ko ang lalaki ay niyayakap at hinahalikan lang niya ako. Bumubulong sa aking taynga ng mga nakakakilig na salita. Kaya akala ko'y normal lamang na panaginip. Ngunit nang maglaon ay napapalitan na ito ng nakakatakot na scenario. Doon na nagsimula ang tuloy-tuloy na bangungot ko.Minsan ko na nga itong sinabi sa magulang ko pero ang sabi nila ay kapapanood ko raw ng mga documentaries tungkol sa paranormal. Pero alam ko na hindi 'yon ang dahilan. Dahil bakit iisang lalaki lamang ang nagpapakita sa akin? 'Di ba pag panaginip ay iba-ibang scene ang makikita mo? Ang sa akin ay paulit-ulit lamang na scenario. Minsan pa nga ay naglalakad daw ako mag-isa sa isang daan na may nagkalat na mga manika. Na kung hindi buo ay walang ulo o kaya'y kamay at paa pero gumagalaw sila na animo normal na tao. Tapos kakausapin pa ako ng manika at luluha ng dugo dahilan para magsisigaw ako sa takot. Bigla lamang na magbabago ang paligid kung maririnig ko na naman ang himig ng mysteryosong lalaki. Malalaman ko na lamang na nasa harap na naman ako ng mansion at kusang bubukas ang pinto na kahit walang magbubukas nun. As if welcoming me from my arrival. Tapos makakarinig ako ng nanghahalinang tinig na parang nang-hihipnostismo. Inaakit ako na pumasok sa loob at samahan siya roon.Gigising lamang ako sa realidad kung nasa harap na ako ng pinto at akmang papasok na sa loob."Matagal ka nang ginugulo ng bangungot mo, anak, baka may misyon kang dapat tapusin upang tumigil na 'yan," sabi ng aking Yaya.Hindi ako sumagot at mahigpit na yumakap lamang sa kaniya. Ang nasa isip ko ay sa panahon ngayon ay wala nang maniniwala sa mga pamahiin. Kahit nga ang magulang ko ay hindi siniseryoso ang kalagayan ko. Ang sabihin pa kaya na may gustong iparating ang panaginip ko?Impossible!!Namumugto ang aking mata nang tignan ko ang repleksyon ko sa salamin. Halata rin sa mukha ko na kulang ako sa tulog. Pero hindi ako puwedeng matulog ngayong umaga dahil may final exam kami ngayong week at magsisimula ngayong araw. Ito ang huling exam namin ngayon bago ang bakasyon at sa suaunod na pasukan ay grade 12 na ako. Sa katunayan ay simula junior high school ay ako na ang top one sa klase at hindi naging hadlang ang bangungot ko upang bumaba ako sa rank. Ngunit nang matuntong ko ang grade 11 at tumindi na ang mga panaginip ko ay nagsimulang bumaba ang mga grado ko.Hindi na ako makapag-concentrate at pinipilit ko na lamang na manatili kahit sa rank three man lang. Idagdag pa na parang walang pakialam ang magulang ko kung nakakapasa ba ako o hindi. They provide everything I need, money, gadgets, except for their love and affection. I always longed for their attention. Pero dalaga na ako ay hindi ko man lang naranasan. Busy sila sa trabaho at wala silang time sa akin. Palagi pa
Kumakain kami ngayon ng tanghalian at tahimik lang ako. Randam ko ang tensyon sa hapag dahil sa palaging sumusulyap ang aking mama sa akin. Ang aking ama naman ay animo wala itong pakialam sa kanila dahil tahimik lang din itong kumakain.Nang hindi na makapagpigil ang aking ina ay ibinaba na nito ang kutsara at tumingin sa akin. Kita ang disappointment sa mata nito kaya naman nagyuko na lang ako ng aking ulo. Ayaw kong salubungin ang mata niya dahil mas lalo lamang akong makakaramdam ng sakit at hinagpis. Dahil sa mata niya ay wala akong makitang pagmamahal doon."Ano na naman ba ang ginawa mo at sinabi ng kasambahay natin na nagbasag ka ng salamin? If you're trying to seek attention then go to the plaza and play dead. Araw-araw mo na kaming binibigyan mg kunsumisyon!" galit na sita niya sa'kin. Mariing kinagat ko ang aking mga labi para pigilan ang mapaiyak. Dapat ay immune na ako sa mga lumalabas sa bibig niya pero nasasaktan pa rin ako sa tuwing inuulit niya iyon.Hindi rin ako sum
Isang linggo pagkatapos ng exam namin at inanunsiyo ng guro na bakasyon na namin ay agad ipinaayos ni Mama ang mga gamit ko. Hindi naman labag sa aking kalooban ang pagpunta ko sa probinsya ni Lolo. Masaya pa nga ako dahil doon ay makaka-relax ako. Iniisip ko rin na baka 'pag pumunta ako run ay tigilan na ako ng bangungot ko. Kung malayo siguro ako sa kabihasnan at tumira sa mas tahimik na lugar ay hindi na ako masusundan pa ng boses. Kaya naman may ngiti sa labing inilagay ko sa may kalakihang maleta ang mga personal kong gamit. Pati na rin ang laptop ko ay dinala ko. Marami na akong na-download na series kaya may pagkakaabalahan din ako roon. Kung tatamarin akong lumabas ay magkukulong ako sa kuwarto at manonood.Ang sabi ni Mama doon muna ako hanggang sa magsisimula na muli ang klase. Meaning, dalawang buwan ako sa probinsya. Siguro naman ay mapapasyalan ko ang buong probinsya hindi katulad noong dumalaw kami na apat na araw lang kami roon.May matandang katiwala ang bahay ni Lolo
Fresh na fresh ang pakiramdam ko dahil naging mahimbing ang tulog ko. Gusto kong magpasalamat na naisipan ng aking Mama na magbakasyon ako rito. Wala pa akong isang araw dito ay relaxed agad ang utak at katawan ko. Ang dark circles sa ilalim ng mata ko na itinatago ko sa pamamagitan ng concealer ay wala na. Kumikislap din ang aking mata na hindi katulad noong palagi akong binabangungot na nangangalumata at walang kabuhay-buhay. Palagi pa akong inaantok pero dahil natatakot ako na matulog ay pilit kong dinidilat ang aking mata. Ngunit sa tuwina ay hinihila pa rin ako sa kadiliman ng aking panaginip.Pero ngayon ay hindi ako natakot matulog dahil ito at hindi ako dinalaw ng panaginip ko. Nagtuloy-tuloy ang tulog ko hanggang umaga at kusa akong nagising sa tilaok ng manok. Pakiramdam ko nga ay wala akong napanaginipan dahil wala akong maalala. Kaya naman humihimig pa ako na bumaba ng hagdan at napapangiti. Maliksing tumalon pa ako mula sa huling baitang ng hagdan. Kung may makakakita lam
'Hindi ako makahinga!' Sigaw ng utak ko nang lalo pa akong hinila ng malakas na daloy ng tubig. May mga tubig na ang pumasok sa ilong at taynga ko kaya lalo akong nataranta. Hindi ko alam kung bakit bigla akong narito sa ilog gayong natutulog lang ako sa kuwarto ko. Pagmulat ko nalang ng mata ko ay nasa gitna na ako ng ilog. Sinubukan kong kumawag pero kahit anong gawin ko ay lalo akong nahihila pailalim.Parang may kamay na nakahawak sa aking paa dahil hindi ko ito maigalaw ng maayos. Pakiramdam ko rin ay namamanhid ang mga kamay ko.Bakit biglang ganito ang panaginip ko? Hindi man ito katulad ng dati na nasa isang lumang bahay ako. Pero parang pinapatay naman ako dahil sa nilulunod ako ng panaginip ko sa tubig. Alam kong binabangungot ako pero bakit kahit anong gawin ko ay hindi ako magising? Parang isang mundo na ang subconscious mind ko sa tuwing nananaginip ako. Animo may sarili akong mundo rito dahil parang realidad lahat ang nangyayari sa akin. Pati na ang takot ko ay tinutupok
Hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong nawalan ng malay. Naalimpungatan lamang ako nang may pumaspas sa aking mukha na malamig na hangin. Umungol ako at magrereklamo sana kung bakit hindi naisara ni Nana ang bintana nang bigla akong mahimasmasan. Agarang bumalikwas ako at namumutlang tinignan ang paligid ko. Nasa isang lumang kuwarto ako at ang mga gamit ay natatakpan ng mga puting tela. Pero sa tagal na hindi bumalik ang may-ari para linisin ay may mga alikabok na ang tela. May agiw din ang bawat sulok at may mga spider pa. Nalalanghap ko pa ang lumang amoy ng bahay.Kung gabi lamang ngayon ay mas creepy pa ang buong kuwarto. Mas nakakatakot at baka mahihimatay pa muli ako. Dahil sa totoo lang ay kinakain na ako ng labis na takot sa sandaling ito.Nanginginig na agaran akong bumaba ng kama. Patakbong tinungo ko ang nakasarang pinto at binuksan ito. Hindi ko pinagkaabalahan tignan ang hitsura ng bahay at basta na lamang ako tumakbo sa mahabang pasilyo. Hindi ako baliw para mag-to
Napasalampak ako ng upo sa lapag dahil hindi nakayanang suportahan ng tuhod ko ang katawan ko. Gusto kong sumigaw pero parang nalulon ko ang dila ko. Halos lumuwa na rin ang mata ko habang nakatingin sa salamin. Na sa halip na ang repleksyon ko ang makikita ko ay ang shadow na hindi pa rin naging anyong tao. Pero mabibistahan ko pa rin na isang nilalang iyon sa hugis at hitsura 'nun. Gumagalaw ang anino at ramdam ko na nakamasid din siya sa akin. Parang tinutupok ako ng malalim na titig nito.Magkaganun pa man ay tumatayo ang mga balahibo ko sa katawan dahil tumatagos hanggang sa kaluluwa ko ang matiim niyang tingin. At pati yata dulo ng buhok ko ay nanginginig na rin dahil sa takot na aking nararamdaman. Parang pinag-aaralan ako ng anino na nasa loob ng salamin at 'di ko mawari kung ano ba ang totoong motibo niya. Isa pa ay wala akong maramdaman killing intent sa paraan ng kaniyang tingin. Hindi na siya muling kumikilos sa loob ng salamin. Sa katunayan ay kahit nasindak ako sa kamay
Nasa isang lugar ako na hindi pamilyar sa'kin. Ang malala pa ay bakit walang hangin akong maramdaman? Napakatahimik at kahit gabi na ay wala akong maririnig na huni ng mga kulisap o insecto. Nang ilibot ko ang aking tingin ay napasinghap ako. Kaya pala wala akong ma-sense na presensya ng mga living creatures ay dahil very barren ang lugar. It was lifeless and bleak. Ang mga dahon at puno ay natuyo na.Maraming katanungan ang agad pumasok sa isip ko. Anong nangyari sa lugar na 'to? At bakit pakiramdam ko ay napakapamilyar sa'kin? Nagsimula akong maglakad habang hindi makapaniwalang tinignan ang bitak-bitak na daan.Hanggang sa may isang pamilyar na bahay akong nakita. Ito ang bahay ni Lolo dito sa probinsya. "W-What the hell is going on?" tanong ko at lumapit sa bahay pero pagbukas ko ng pinto ay napatutop ako sa aking bibig. Umalingasaw ang masangsang at nabubulok na bagay sa loob. Gusto kong sumuka pero walang lumalabas sa bibig ko.Tutop ang ilong at bibig ay pumasok ako. Hinanap ko