CHAPTER 3
“Selos ka?”
Tinignan ko siya ng may pandidiri, “Excuse me.”Ako? Selos? Yuck. Bakit naman ako magseselos?“Bakit naman ako magseselos?” mataray kong tanong.“Because someone like me,” mayabang na aniya.
“In your dreams! I don't care if millions of girls will like you. I don't like you, you're not that handsome for me, and you are not my type!”
Nawala ang ngisi sa mukha niya at napalitan ng seryosong mukha. Pinanlakihan ko siya ng mata.Umalis siya sa tabi ko, “Okay. Hindi ka din naman maganda. You're also not my type,” pagkasabi niya non ay umalis siya, mabilis na sumunod sa kaniya si Marco.Nakahinga ako ng maluwag, itutuloy ko na sana ang pagkain ko nang marinig ko ang boses ni Booby. Nandito pa pala ng isang 'to?“Ang kapal naman ng face mo para sabihin na hindi gwapo ang boyfriend. At malamang ay hindi ka niya type!” mataray na aniya.“Hindi ka rin type ng kapatid ko kaya umalis ka sa harap namen,” mataray na sagot ni Ariana.Maarte siyang umalis sa harap namin nang wala na siyang masabi.“Serves her right,” sabi ko at ngumiti kay Ariana, kinindatan niya lang ako at 'saka mahinang tumawa.Nang matapos kaming kumain ay bumalik na kami ni Ariana sa room.Naging mapayapa ang hapon ko, hindi nagsasalita si Damon sa tabi ko, kapag titignan ko siya ay mayabang niya lang akong titignan, pero hindi pa rin nagsasalita.Mabilis lang na nagsimula at natapos ang klase. Hindi ko nakasabay si Ariana pag-uwi dahil may pupuntahan pa daw siya.-Kinusot kuso ko ang mata ko. Another day.Another hell day!Another hell day 'yon malamang. Sigurado akong may epal na naman akong makakasalamuha mamaya.Makikita na naman ako ng masamang espiritu.Napahilamos ako sa mukha. Bakit ko ba iniintindi ang lalaking 'yon? Eh kaya ko naman siyang labanan."I need to fight back,"parang baliw na sabi ko sa sarili ko habang pinapatunog ang mga daliri ko, “that guy is getting into my nerve,"inis na dagdag ko.Ano na naman kayang kamalasan ang haharapin ko ngayon araw? Umiling-iling ako. Dapat ay hindi ko iniisip na mamalasin ako ngayong araw. Kapag inisip ko 'yon ay talagang mamalasin lang ako.Tumayo ako sa kama, kumuha ako ng tuwalya sa cabinet at pumasok sa banyo. Ginawa ko ang morning routine ko at 'saka nagsimulang maligo.Nang matapos akong maligo ay mabilis lang ako nag-ayos.Mag-isa lang akong nakatira sa apartment. Gusto ko rin namang maging independent ,kaya mas pinili kong magsarili na lang. Kahit na minsan ay namimiss ko sila Daddy at Mommy ay hindi pa rin ako umuuwi sa bahay.Puro trabaho lang naman ang pinagtutuunan ng pansin ni Mommy at Daddy, ni sarili nga nilang anak ay hindi man lang maisip. Nakakalungkot pero wala naman akong magawa. Kailangan nila 'yon at para din naman sa'ming lahat 'yon.Alam kong sobra sobra ako sa pera at lahat ng gusto ko ay nakukuha ko, pero hindi ko kailangan 'yun, sila lang naman ang makasama ko masaya na ko. All i want is their love.SighWag ka ng magdrama. Kahit anong gawin mo,wala ng magbabago.Nang mai-lock ko ang apartment ay mabilis akong pumara ng taxi papunta sa Academy.Pagkatapak ko pa lang sa Academy ay rinig ko na agad ang impit na tili at kilig ng mga estudyante. Umusbong na naman ang mga bulungan, napatingin ako sa kanila, nagtataka kung bakit bigla silang nag-bulungan.Nang makaramdam ako ng maitim na awra ay mabilis akong napa-irap. Here comes the devil.Bwisit akong naka-tingin sa mga estudyanteng mukhang tanga habang kinikilig sa dalawang masamang espiritu.Tumuloy ako sa paglalakad at hindi ko na sila ulit tinignan. "Oy amber,"tawag sakin ni ariana.Napatigil naman ako sa paglalakad at lumingon kay Ariana. Pero agad din akong napatalikod.Napapikit ako at napakapit ng mahigpit sa strap ng bag ko. Sabi ng hindi ako lilingon eh!"Good morning," halata ang pang-aasar sa boses ni Damon.“Narinig mo ba 'yon? Sabi niya sa'kin 'Good Morning daw'” bulong ng isang estudyante.Medyo nakahinga ako ng maluwag, hindi naman pala sa'kin nag-good morning.“Good Morning, Amber,” aniya at 'saka ako sinabayan sa paglalakad.Napapikit ako.“Hindi ikaw 'yung sinabihan, si Amber. Assuming ka eh”“Ano na namang kailangan mo?” inis na tanong ko kay Damon.“Are you happy to see me?”Pagak akong tumawa, “Of course not, bakit naman ako matutuwang makita ka?” Mataray na tanong ko at tinalikuran siya para harapin si Ariana.“Wait!” sigaw pa niya."Wait your face! Ariana tara na nga habang kaya ko pang magtimpi,” inis na sabi ko kay ariana at hinatak siya."See you around!” sigaw niya. Kahit hindi ko na siya lingunin ay alam kong nandoon na naman ang nakaka-asar na ngisi niya."Hoy kuya, tigilan mo na si Amber!" sigaw ni Ariana pabalik."No way!" Huminto ako sa paglalakad. Takang tumingin sa'kin si Ariana. Hindi ko siya pinansin at 'saka nilingon si Damon.“Tigilan mo na 'ko!” sigaw ko.Parang bata siyang dumila, “Ayoko.”“Hindi mo ba talaga ako titigilan?” seryosong tanong ko.
Inis kong binitawan ang palapulsuhan ni Ariana."Alam mo amber?"panimula nya, unti-unting lumapit sa'kin."Hindi,"pilosopong sagot ko.Natawa siya sa sinabi ko. Anong nakakatawa?"Hindi ka naman maganda kaya bakit mo 'ko inaayawan?"mayabang na tanong niya.Ngumisi ako. I licked my lower lip. Nandoon na naman ang tingin niya sa labi ko nang ginawa ko 'yon. Lumapit ako sa kanya, 'yung malapit na malapit.Hinawakan ko 'yung labi niya gamit 'yung thumb ko, marahan ko itong hinimas at unti unti kong binaba hanggang sa mapunta sa dibdib.Tinitigan ko siya sa mata niya at 'saka ngumiti ng pagkatami tamis, napansin ko pa 'yung pagkawala ng ngisi sa labi niya at biglaang paglunok. Halos matawa ako.Hinawakan ko ang kwelyo ng polo nya, inilapit ko ang labi ko sa tenga niya at 'saka bumulong."Alam mo, gwapo ka naman, ang dami pa ngang nagkakandarapa sayo..." bulong ko, "pero sorry na lang, wala kasing diperensiya 'yung mata ko eh," ngising sabi ko bago ko siya binitawan at talikuran.Sinenyasan kong lumapit sakin si Ariana agaran naman siyang lumapit at nginisian ako."What did you do amber?" Natatawang tanong sa'kin ni ariana. Natawa din ako"What did I do?" Balik kong tanong, in an innocent way."My God Amber! You're the best!" Aniya at tinusok tusok pa ang tagiliran ko. Tuwang tuwa sa ginawa ko."Stop that, what are you talking about?" inosenteng tanong ko."You are the only one who make my brother like that," seryosong sabi niya.What is she talking about?"Like what?""Something that any girl can't do." Pagkasabi niya noon ay bigla niya na lang akong iniwang tulala.Agad na nag-init ang mukha ko.Something that any girl can't do?CHAPTER 4Napakabilis lang natapos ang klase namin, pero pakiramdam ko ay limang oras ang naging klase. Hindi ko rin naintindihan ang tinuro dahil nasa ibang dimensyon ang utak ko.Hindi nawala sa isip ko ang sinabi sa'kin ni Ariana. Kahit na wala sa tabi ko si Damon ay nasa kaniya pa din ang isip ko.“Hoy tulala ka diyan?”“Huh? Hindi ah,” awkward akong tumawa at sunod sunod na umiling.Palabas na sana kami ni Ariana ng room pero hinarang kami nila Booby kasama niya 'yung mga alipores niyang wala ring ibang malaki kung hindi 'yung boobs nila.Hindi ko alam kung kampon ng mga fake boobs 'to o ano.“Hello? Nakaharang ka sa daan, 'di mo halata?” mataray na tanong ko sa kaniya.“Alam ko hindi ako tanga,” mataray na sabi niya."Ano ba Booby? Padaanin niyo nga kami,&rdqu
CHAPTER 5"Oo, na-miss nga kita, sa sobrang pagkamiss ko, hindi na 'ko hihiwalay sa'yo”Parang may dumaan na anghel sa buong paligid. Natahimik ang lahat ng tao na nasa Cafeteria. Lahat ay halos walang masabi, pati si Ariana at Marco ay natulala sa sinabi ni Damon. Seyoso lamang akong naka-tingin kay Damon na ngayon ay naka-ngisi sa'kin. Pati ako ay walang masabi.Iniwas ko ang tingin sa kaniya, at 'saka umubo. Pilit inaalis ang pagkapahiya. Damn you, Damon.Napasimangot ako nang marinig ko ang malakas na pagtawa ni Damon. Tinignan ko siya ng masama at halos mangiyak-ngiyak siya sa kakatawa. Bwiset! Anong nakakatawa?Bumalik sa kaniyang ginagawa ang mga estudyante nang marinig ang tawa ni Damon. Bumalik ulit ang pagikot ng orasan. Pati si Ariana at Marco ay sabay na napa-iling dahil sa inasal niya.“You seriously believe on that?” he asked, still laug
“Hindi kita sinusundan, kinuha ko lang 'yung gusto kong kuhanin.”Napa-irap ako, “Ewan ko sa'yo,” ani ko at tinulak siya.Tinignan ko ang kabuuan niya, ang isang kamay niya ay nakahawak sa libro at ang isa naman ay nasa loob ng pantalon. Umayos siya ng tayo, at nakagising tumingin sa'kin.“Akin na 'yang libro,” sabi ko sa kaniya at inilahad ang kamay ko.“Ayoko,” nang-aasar na utas niyaI sighed, “Ano na namang pang-aasar ang naisip mo ngayon?” nauubos na ang pasensya na sabi ko.“Wala, gusto ko lang din magbasa,” simpleng sagot niyaInirapan ko siya, ayokong makipagtalo sa kaniya.“Okay whatever!” ani ko at tinalikuran siya.Nagsimula akong lumakad para maghanap ng ibang mababasa. Pasimple kong tinig
“Ano? I didn't text him. Wala sa'kin ang cellphone ko kanina, na kay kuya Damon.”Nangunot lalo ang noo ko, she didn't text him? Eh ano 'yung ipinakita sa'kin ni Damon na text ni Ariana sa kaniya?“T-talaga? Hindi mo siya ni-text?”“Yup, nagmamadali akong umalis kanina, hindi ko na nakuha 'yung cellphone ko kay kuya. Bakit? Ano bang nangyare? Sabi mo ay pinasabay kita sa kaniya?”Napasampal ako sa noo ko, “Wala wala, may pagkakamali lang, kalimutan mo na lang 'yon,” awkward akong tumawa, “Sige na, maglilinis muna ako ng sarili,” I didn't wait for her answer, basta ko na lang ibinaba ang tawag at baka dagdagan pa niya ang tanon niya.That Damon. He fooled me! Bwiset!Naglinis ako ng katawan at nagpalit ng damit. Mabilis akong kumain at dumiretso na sa kwarto ko.Maaga akong matutulog dahil maag
“Sa tabi ko.”Napatitig ako sa kaniya. Seryoso lamang ako habang siya naman ay naka-ngisi. Hindi ko alam kung ilang minuto na kaming magkatitigan. Kung hindi ko pa narinig ang tikhim ni Ariana ay hindi pa namin aalisin ang titig sa isa't isa.Iniwas ko ang tingin sa kaniya at binalingan si Ariana. Kunyari akong umubo para mawala ang awkwardness sa pagitan namin.“A-ayokong tumabi sa'yo,” sagot ko at mas lumayo sa kaniya.“You have no choice,” aniya.“I have!” matapang na sabi ko.“Naka-upo na silang dalawa diyan, wala ka ng choice.”“P-pwede naman kaming magpalit ni Marco, kung iyan ang pinoproblema mo. Papayag naman siya,” sabi ko at tumingin kay Marco, tumango naman siya sa'kin.“Ang kulit,” mahahalata mo ang pagka-irit
Nang makalabas ako ng restaurant ay mabilis akong pumunta sa pinaka-malapit na Comfort Room. Ang galit ay hindi nawala sa aking sistema. Galit na galit pa din ako sa ginawa ni Damon.Naghilamos ako ng ilang ulit at bago tumingin sa salamin.Hindi ko talaga mapapatawad si Damon. He's really a jerk. I hate him so damn much. Damon, rot in hell!Dapat talaga ay hindi na ako sumama. Alam ko naman na hindi ako titigilan ng Damon na 'yon hanggang hindi niya ako napapagalit. Kung hindi ko lang inisip ang mararamdaman ni Ariana ay hindi na sana ako sumama, at sana nga ay hindi ko na lang muna inintindi ang mararamdaman ni Ariana, edi sana hindi nangyari 'to. Kasalanan ko din kung bakit naging ganito.Kinapa ko ang bag ko sa tabi ko, pero wala akong makapa, "Fuck," mahinang bulong ko, naiwanan ko pa yata doon, "Great," mangiyak-ngiyak kong sabi.Pinagpala ka sa lahat amber, napaka-swerte mo.Napailing ako, ayoko ng bumalik doon, ayoko ng
Hindi pa rin nawala ang lagnat ko kahit na uminom n ako ng gamot, pero hindi na ako kasing init katulad kahapon, medyo sumasakit pa rin ang ulo ko, inuubo at sinisipon pa rin ako, pero ngayon ay maayos naman na akong nakakagalaw.Naligo ako at nag-ayos ng sarili. Napagdesisyunan kong pumasok, wala naman akong gagawin sa bahay, maboboring lang ako dito, 'saka kaya ko naman na ang sarili ko. Wala naman akong gagawin dito, tutunganga lang ako.Tinignan ko ang cellphone ko at nakita ko ang ilang missed calls at ilang text ni Ariana sa'kin. Hindi ko nareplyan si Ariana kahapon dahil hirap akong makabangon, hindi rin ako makatayo dahil sa tuwing tumatayo ako ay umiikot ang paningin ko, pinilit ko na nga lang na gumalaw kahapon para makakain. Nireplyan ko siya na ayos lanh akong naka-uwi, mamaya na din ako magpapaliwanag sa kaniya ng buong nangyari.Nagbaon ako ng gamot at pagkain. Pumara ako ng taxi para makadiretso na sa Academy.Sana naman ay h'
“Alright,” pagkasabi niya non ay tumayo siya, inilapag niya sa side table ang tasa at 'saka humarap sa'kin, naubos ko ang binili niyang lugaw.Naka-tingin ako sa kaniya habang umiinom ng tubig.“Oh,” napababa ang tingin ko nang may ilapag siya sa side table. Ibinaba ko ang baso at nakita ko ang gamot don, “Inumin mo,” utos niya, tumango ako at kinuha ang gamot at 'saka ito ininom.“Bakit mo ginawa 'to?” I asked him. Hindi naman niya gagawin 'to sa'kin. We're enemy. We hate each other.“Don't get me wrong,” maangas na sabi niya, “It's a request,” dagdag niya.“From whom?” nakakunot ang noo kong tanong.“Ariana,” simpleng sagot niya.I knew it. Ngumiwi ako sa kaniya at humiga sa kama.“Hindi mo na dapat ginawa, kaya ko naman alagaan ang sarili ko,” pagdadahilan ko.“If you can take care of yoursel