Huwebes nang gabi noon after ng work ko as Nurse sa Gen. San Hospital or General Santos Hospital, kung saan apat na taon na akong nagtatrabaho roon.
Pauwi na ako sa amin ng biglang tumawag sa akin ang kaibigan kong si Annabelle na nagtatrabaho din Nurse sa London. Actually she's not just a friend but she is my best friend since Elementary.
Sinabi niya na pupunta raw siya ngayon sa bahay ko, kasama din ang mga kaibigan niya sa London. As far as I know nasa London siya malayong malayo sa General Santos.
Sa tingin ko ay isa na naman itong prank o kasinungalingan lamang.
Sa pagkakaalam ko kasi ay advance kung magpaalam si Annabelle kapag uuwi ito ng pinas, kahit na sa susunod pa naman na buwan ang alis niya ay pinapaalam niya agad sa akin. Well as I said advance palagi.
Anyway ako nga pala si Kristina Delos Santos Tubong Laguna 24 years old, single, walang boyfriend at mas lalong walang asawa.
I'm NBSB or no boyfriend since birth that's why I'm still too ignorant about love or still innocent when it comes to love especially in obscenes things.
I've never experienced having a boyfriend even at that age because I only focus on my carrier. Beside that, I really have no time for love or whatever things that makes me annoying because I just wanted to achieve my goal which is to work on London as a Nurse. Which is one of my long time dream.
I already considered myself as an independent woman.
Hindi na ako nakasandal o wala na ako sa puder ng aking mga magulang.
Dito na rin ako nanirahan sa General Santos sapagkat dito ako nakapagtrabaho.
Nakabili ako ng sarili kong bahay at lupa rito. Nahihirapan kasi ako noong una nu'ng nagrerenta pa lang ako ng apartment. Bukod sa magastos, hindi pa minsan magkasya ang sweldo ko sa isang buwan.
Kaya nag-ipon ako, pumasok ako sa mga ibat-ibang raket para domoble ang kita ko. Then after a year malaki rin ang na ipon ko kaya nag
pasya akong bumili ng lupa at bahay.
And then, finaly maganda na ang buhay ko ngayon. Hindi na ako gumagastos ng malaki bagkus ay nakapag-ipon pa ako.
Hindi naman kalakihan ang nabili kong bahay subalit kontento na ako at komportable. At kahit na ako lamang mag-isa sa bahay ko.
Gabi nga iyon nang makauwi ako sa bahay galing trabaho. Pagod at inaantok na ako dahil sa maraming pasyente nu'ng araw na iyon.
Pumasok na ako sa aking kwarto para matulog. Mayamaya lang ay parang may narinig akong maingay sa labas na tila kaka-iba.
Noong una ay hindi ko iyon pinansin sapagkat sa aking pag-aakala ay kung anong hayop lamang iyon na nasa labas ng aking bahay. Hanggang sa may narinig na nga akong ingay na parang may nagbubulungan na tao sa labas ng bahay ko, kaya't doon na ako nagsimulang magbahala.
Natakot ako at kinabahan ng gabing iyon, sa aking palagay ay baka magnanakaw na nagbabalak pasukin ang bahay ko.
Lumabas ako sa aking kwarto. Dahan-dahan ako sa paglakad papuntang kusina para kumuha ng panangga o kutsilyo kung sakaling magnanakaw nga ito, na kahit papaano ay magawa kong dipinsahan ang aking sarili laban sa kanila.
Pagkatapos nu'n ay dahan-dahan na rin akong pumunta sa sala malapit sa pintuan kung saan may nakita akong anino ng tao.
Hindi ko mabilang kung ilan sila subalit sa aking palagay ay marami sila.
Nakadikit ako sa pinto upang pakinggan ko kung anong pinag-uusapan nila at habang sa kalagitnaan ako nang pakikinig ay may narinig akong bumagsak na baso malapit sa kusina. Dahil sa lakas nang pagbagsak ay napasigaw ang ilan sa mga kasamahan nila.
Napatingin agad ako sa kusina at mas lalo pa akong kinabahan nang marinig ko ang ingay na mismo ay nasa loob na ng aking kusina.
I was scared that night at hindi ko alam kung anong gagawin ko.
Huli na nang ma-realize kung tumawag ng pulis.
Gusto kong umakyat sa taas para kunin ang cellphone ko. But I remembered na madaanan ko pa pala ang kusina bago ako makapunta sa taas.
So, ang ginawa ko ay buong tapang kong pinuntahan ang kusina upang patayin ko ang plangka ng sa ganoon ay maging madilim ang buong paligid at gayon din upang hindi nila ako mabilis na makita.
Nang papunta na ako ng kusina upang patayin ang plangka ay laking gulat ko na lang ng bigla-biglang namatay ang lahat ng ilaw, subalit wala pa naman akong may ginagawa.
Mas domoble pa ang takot na aking naramdaman dahil sa wala akong makita. Napaisip na lang tuloy ako na baka ito na ang katapusan ng buhay ko.
Nasa kalagitnaan na ako ng aking pag-iisip ng mga oras na iyon kung anong gagawin ko and then after a minutes ay biglang bumalik ang ilaw.
Pagbukas nang pagbukas ng ilaw ay laking gulat ko na lang ng may nakikita akong maraming taong nakatambad sa harapan ko.
Napasigaw ako at napapikit sa nakita ko, dahilan na rin sa sobrang takot ko at kaba. "'Wag kayong lalapit, may dala akong kotsilyo magkakamatayan muna tayong lahat dito bago niyo magawa ang masamang binabalak niyo sa akin!" Pasigaw kong pagsabi sabay tutok ng kotsilyo sa kanila habang pikit-pikit ang mga mata.
Ilang saglit pa ay nagtaka ako kung bakit hindi man lang ako inano o sinaktan ng mga taong nasa harapan ko.
Dinahan-dahan kong minulat ang aking mga mata. Tila nagtaka ako bigla ng makita ko ang aking matalik na kaibigan na si Annabelle na siyang nakatayo sa aking harapan.
Pumikit ulit ako baka nanaganip lamang ako at sa pangalawa kong pagmulat ay nakita ko nga si Annabelle na siyang tunay na nasa harapan ko, kasama ang iba pa niyang kaibigan na hindi ko pa kilala.
"SURPRISE KRISTINA!!" Pasigaw na pagbati ng lahat sabay nagsitawanan na para ba hindi alintana sa kanila ang kabang idinulot nila sa akin ng mga sandaling iyon.
Napatigil ako at nagulat na parang nakaramdam ng saya. "Oh my God! Kayo lang pala, Annabelle? Diyos ko halos mamatay ako sa nerbyos at takot sa ginawa niyo Annabelle!" Palakas na boses na pagsabi ko habang nanginig pa rin sa takot.
"Hello Best friend!" Wika pa ni Annabelle sabay niyakap ako nang mahigpit habang walang tigil sa kaniyang pagtawa.
"Ang ganda naman ng pa-surprise niyo at muntik niyo na akong mapatay at muntik na rin akong makapatay ng tao!" Ani ko pa sabay tiningnan sila isa-isa na may kunting galit na makikita sa aking mukha.
Inakbayan ako ni Annabelle. "Ano ba iyang hawak mo, kotsilyo?" Pagtatakang tanong niya habang panay ang tingin sa kotsilyong hawak-hawak ko.Napabuntong hininga naman ako."E paano ba naman, akala ko kasi magnanakaw kayo kaya kailangan kong dipinsahan ang sarili ko nu!" Sabi ko pa sabay tingin sa kotsilyong hawak-hawak ko."Nako I'm sorry Kristina, sinabi ko naman sa iyong pupunta ako rito." Ani pa niya habang nagulat at tila nabahala sa akin."Paano naman, kasi parang hindi kapani-paniwala ang sinabi mo, imagine nasa London ka. At advance ka kaya kung magpaalam sa akin kapag uuwi ka," wika ko sabay lapag sa mesa ang kotsilyo.Nagpabalin ang tingin niya sa kaniyang mga kasamahan."Sa totoo nga hindi pa sana ako tatawag sa iyo gugulatin pa sana kita lalo," pbirong sabi pa niya sabay tinitigan ako at tumawa ng malakas.Pinag-cross ang magkabilang braso habang nakatirik ang mga mata."Nako ha, sobra na nga itong paggulat mo sa akin. At ilang araw ba ang stay mo dito?""Nako mamaya na nat
"Oy 'wag ka ngang maingay diyan baka may makarinig pa at baka hindi naman siguro nila napansin baka ikaw lang ang nakapansin." wika ko. "Salamat pala," dugtong ko pa sabay ngumiti sa kanya."Siguro nga hindi napansin ng iba kong kasama subalit sa palagay ko ay may nakapansin sa'yo bukod sa akin," sabi pa niya na tila may pag-aalinlangan."What? E sino naman?" Bigla akong napaisip. "Kanina kasi napansin ko na parang panay ang tingin sa akin ng kaibigan mong Piloto na si Troy. Tila parang kaka-ibang paraan ang pagtingin niya," pagdadalawang isip na pagsabi ko sabay tingin sa Piloto na si Troy Madrigal. "Si Troy? Palagay ko nga ay tama ka diyan," sabay pagtawa niya ng malakas na tila parang alam na alam niya."Kaya nga nagpalit ako eh," ani ko pa habang napapaisip."Tingin ko nga napansin iyan ni Troy. Alam mo sabi-sabi nila na ang mga Piloto raw ay magaling kumilatis ng babae," wika pa niya sabay tingin kay Troy na siyang abala sa pakikipag-usap sa mga kasamahan niya."At babaero, mar
"Hello Thursday na ngayon nu, ikaw talaga oh makakalimutan kana, eh ang bata mo pa naman," sabi pa niya sabay buntong hininga."Ay oo nga pala nakalimutan ko," wika ko pa habang napatawa ng kunti."So, what's the plan? Game?" Sambit pa ni Jean habang may mga ngiti sa kaniyang labi na tila nagagalak pumunta ng bar."Oh sure total day off ko naman pala bukas," mabilis na sagot ko."Oh right nice one," pangiting sabi ni Ann."So, saan muna tayo pupunta?" Tanong pa ni Annabelle sabay kamot sa kaniyang ulo."Mag-iikot muna tayo," wika pa ni Jean."Maganda iyan Jean. By the way boys sasama na sa atin sina Annabelle at Kristina," palakas na sabi ni Ann sa iba pa niyang kasamahan na lalaki."Well, that's good matagal na rin akong hindi nakapag-disco nu. For sure maraming papa doon," sambit pa ni Adrian na halatang nagagalak din mag-disco."Ito talagang si Adrian walang pinagbago," ani pa ni Marko sabay napalingo ang ulo."Hoy tumahimik ka nga diyan," sabay hampas ng towel sa kanya."So, ngayo
Napatigil siya at tinitigan ako ng mabuti. "Totoo naman ah wala naman talaga akong girlfriend, actually magfa-five months na akong single.""Mga lalaki talaga," wika ko pa habang walang tigil sa pagtawa."Oh sege kung ayaw mong maniwala nasa iyo na 'yun basta nagsasabi talaga ako ng totoo," palakas na pagsabi niya na tila may kaka-ibang tono ang kaniyang pananalita"Okay ikaw bahala," sabay kibit balikat.Habang sa kalagitnaan ng pag-uusap namin ni Troy ay may isang babaeng biglang lumapit sa kanya. Napaka-sexy ng suot na tila labas na ang kaluluwa nito at dagdag pa rito ang napakapulang labi at mga kolorete nito sa kaniyang mukha."Hi pogi," sabay titig ng babae kay Troy. "Oh hello," pangiting sabi mo Troy sa babae sabay tingin nito sa kaniyang mukha at katawan."By the way I'm Karla," sabay lahad ng kaniyang kamay upang makipag-kamay kay Troy."Oh and I'm Troy," sabay na nakipag-kamay sa babae. "Anyway it's Kristina my friend," sabay tingin sa akin."Oh hello dear," wika pa ng baba
"Ah um, excuse me, di'ba iyon 'yung Manager ng MK bar?" Pag-aalinlangang tanong ko sa kanya."Oo siya nga," pangiting sagot niya sa akin."Ah bakit tinawag ka niyang sir. Ano ka ba?" Sabay nagtaka ako ng kunti."Oh by the way I'm the owner of MK Bar," mahinahon niyang pagsagot.Bigla naman akong nagulat sa sinabi ni Mike na siya pala ang owner ng Bar na ito. "Oh wow! Nakakagulat nga naman," wika ko pa."Um, excuse me for a while Kristina may kakausapin lang ako sa office, maiwan muna kita for a while," sabi pa niya sabay tumayo at inaayos ang kaniyang suot na damit."Ah oh sege bye," pangiting sabi ko sa kanya.Nang umalis si Mike ay agad na bumalik ako sa table namin.Nakatingin pa rin ako sa mga taong nagsasayawan sa gitna at ganoon pa rin ay inom lang ako ng inom.Medyo nakakaramdam na ako na parang sumasakit na ang ulo ko ng mga sandaling iyon subalit sa palagay ko ay hindi pa naman ako lasing.Ilang saglit pa habang abala ako sa pag-iinom ay bumalik si Troy na tila parang pagod
Wala na rin kami sa matinong kalagayan at pag-iisip ni Troy. Hindi na nga namin na pansin na isa lang pala ang sasakyang dala namin na basta-basta na lang kaming umalis at iniwan sila.In short walang sasakyan sina Annabelle pauwi sa bahay ko.Matapos ang kalahating oras na biyahe namin ni Troy ay narating na namin ang bahay ko. Kahit papaano ay ligtas kaming nakauwi pareho ni Troy kahit na lasing siya sa kaniyang pagmamaneho. Mabagal lang naman ang pagmamaneho niya at kahit papaano ay maayos pa naman ng kunti ang pananaw niya. Kung kaya't hindi kami napaano sa daan.Sa bahay. Pagpasok namin sa loob ay para kaming mga pagod na asong naghahanap ng mahihigaan."Haay at sa wakas nandito na rin ako sa bahay," sabay unat ng aking katawan at agad na humiga sa sofa.Agad akong humiga sa sofa dahil sa sobrang kalasingan ko, hindi na ako nakaabot na pumunta pa sa aking kwarto at doon na humiga at magpahinga.Habang nakatayo si Troy malapit sa hagdanan kung saan papunta siya sana sa taas upang
Parang sa pelikula mo lang makikita ang mga pangyayaring iyon, kung mamarapatin.Natagalan pa bago ako nakagising mula sa aking pagkatulala. Nagising na lang ako ng may kumagat na langgam sa aking paa. "Aray!"Bigla akong napaupo sa aking kama at sa hindi sinasadya ay may nahawakan akong basang dugo na tumagos sa kamang hinihigaan ko."Ano ito? Dugo?!" Pagtataka at pagkabahala ko habang tinitingnan ang aking kama na may maraming tumagos na dugo.Agad akong napaisip ng husto patungkol dito. "Oh my God I already lost my virginity! At naibigay ko kay Troy ng ganoon-ganoon lamang. I can't believe why it happened!" Bulong ko sa aking sarili habang napakunot ang aking noo sa labis na pag-iisip. Tila nakaramdam ako ng pagkabahala ng mga sandaling iyon. Ngunit nang inalala ko ang mga nangyari sa amin kagabi ni Troy ay may kunting saya naman akong naramdaman tuwing maiisip ko iyon. Sapagkat hindi ko rin maikakaila na nasiyahan din ako sa nangyari at wala akong pagpigil na ginawa upang hintuin
Natagalan pa bago ako nakagising mula sa aking pagkatulala. Nagising na lang ako ng may kumagat na langgam sa aking paa. "Aray!"Bigla akong napaupo sa aking kama at sa hindi sinasadya ay may nahawakan akong basang dugo na tumagos sa kamang hinihigaan ko."Ano ito? Dugo?!" Pagtataka at pagkabahala ko habang tinitingnan ang aking kama na may maraming tumagos na dugo.Agad akong napaisip ng husto patungkol dito. "Oh my God I already lost my virginity! At naibigay ko kay Troy ng ganoon-ganoon lamang. I can't believe why it happened!" Bulong ko sa aking sarili habang napakunot ang aking noo sa labis na pag-iisip. Tila nakaramdam ako ng pagkabahala ng mga sandaling iyon. Ngunit nang inalala ko ang mga nangyari sa amin kagabi ni Troy ay may kunting saya naman akong naramdaman tuwing maiisip ko iyon. Sapagkat hindi ko rin maikakaila na nasiyahan din ako sa nangyari at wala akong pagpigil na ginawa upang hintuin ang aming mainit na ginagawa ni Troy. Since may gusto naman akong naramdaman sa