Chapter Sixteen

“Narito lang ako."

Anang boses na nagpalingon kay Rose.

Naaninag niya sa dilim ang bulto ni Dimitri. Naninigarilyo ang lalaki at nakaupo sa bangkong kawayan habang nakasandal sa may pader ng bahay nito.

Nang maramdaman niyang tahimik at wala nang paggalaw sa sala ay nagsimula siyang kabahan. Agad siyang lumabas ng kwarto, tahimik at malinis na sa kusina ngunit wala ang lalaki.

Mabilis niyang tinungo ang pinto palabas. At dahil inaatake na naman ng nerbiyos ay hindi niya napansing nasa tabi lang pala ang binata.

Marahil ay nagpapatunaw ng kinain o nagpapahangin. Humakbang siya pabalik, gumaan ang loob at naglaho ang takot.

Kanina sa silid ay tumaas-baba ang dibdib niya sa samu't saring emosyon na naramdaman. Nagpapadyak siya na parang bata, nakakatawa. Tunay na naiwala niya ang composure.

Oo, aminado na siya. Nagseselos talaga siya kay Lita.

Para siyang bata na inaagawan ng paboritong laruan sa unang pagkakataon.

Laruan?

Ang laruan ay maaari mong ipahiram o ipamaha