EPILOGUE

3 MONTHS LATER…

NALILIGO sa pawis si Mia habang tumatakbo sa hindi niya malaman na kadahilanan at wala siyang makita, madilim ang paligid at basta lang tumatakbo siya na parang may humahabol sa kanya at pilit niyang tinatakasan iyon. Bitbit niya ang kaba sa kanyang dibdib na baka abutan siya nito at patayin na lamang bigla.

“Mia?”

“Mia?!”

Napabalikwas si Mia nang upo sa narinig niyang boses at bumungad ang nag-aalang mukha ng kanyang Ina’y.

“Anak, pawis na pawis ka at sumisigaw kaya ginising kita.”

Naupo siya at tumingin sa gawi ng kanyang Ina. “Nanaginip lang po ako, Ina’y.”

Ngumiti ang kanyang Ina at hinaplos ang buhok niya. “Anak, sigurado akong namimiss ka na niya. Bakit hindi mo siya dalawin?”

Ngumiti rin siya pero hindi umabot iyon sa mga mata niya. “Baka nga po.” Hinaplos niya ang maliit na umbok sa tiyan niya. “Baka namimiss na niya kami ni baby Jonray.”

Noong araw na nawala ang lalaking mahal niya. Iyon rin naman ang araw na nalaman niyang buntis siya. She's 3 months pre