Ang kaba at takot sa dibdib ni Andres ay tila domoble ng makitang sa tapat ng isang malaking hospital na gusali tumigil ang taxi na sinasakyan ng asawa niya. ‘What the hell is she doing in the hospital? May sakit ba ito?’Mula sa naisip ay gumapang ang lamig sa kanyang buong sistema. He suddenly felt scared. Nakita niyang patakbo na pumasok ang asawa niya sa loob ng hospital. Walang pag-dalawang isip na bumaba siya ng kanyang sasakyan at sinundan ito. pumasok ang asawa niya sa lift. “Love, wait!” Tawag niya. Ngunit hindi siya narinig nito. Bago pa niya tuluyang marating ang lift ay tuluyan na itong sumara. “Shìt!” mura niya sabay napahampas sa hangin. Sumuot ang mga daliri sa buhok at muling napamura.Tumingala siya. Nakita niyang tumigil sa fifth floor ang lift kung saan lulan ang kanyang asawa. Bumukas ang katabing lift, at ng makalabas lahat ng tao mula sa loob ay agad siyang pumasok. Agad na pinindot niya ang numero ng floor.“Andres, wait!” si Bernadeth. “Sasama ako.” Hinayaa

“Everything that happened inside this room will remain in this room. And you, Destiny mananatili ka sa katauhan ni Serenity. You must continue to act as Serenity and as my wife. Hindi pwedeng malaman ng publiko na wala na ang totoong Serenity. The moment the public knew, pupulutin kayong lahat sa kangkungan and I would burn down the Altamerano Prime holdings and turn them into ashes.” Tinalikuran ni Andres si Tita Catalina at ang babaeng nagpanggap na si Serenity na asawa niya. He left. Lulan na siya ng kanyang sasakyan at sa loob ng kanyang sasakyan ay kumawala ang malakas na sigaw kasabay ng paghagalpas ng hagulgol. Pinakawalan niya ang matinding bigat sa dibdib. Yumakap ang mga braso sa steering wheel ng sasakyan at ipinatong ang noo sa braso at sumigaw ng paulit-ulit. He cried and shouted at the top of his lungs.“Tama na! Tama na, Andres!” Hinayaan niyang yakapin siya ni Bernadeth. Maging ito ay sinabayan siya sa pagluluksa. Pagluluksa sa nasaktan niyang puso at buong pagkatao

Ikinurap lang niya ang mga mata ng tuluyan ng mawala sa kanyang paningin ang sasakyan ni Andres. Akala niya ay naubos na ang kanyang mga luha. Ngunit nagkakamali siya. Sunod-sunod ang pagpatak n'on, ng tuluyan siyang mapag-isa. Sinangag na kanin, pritong itlog at hotdog ang nakahain sa hapagkainan. Humila siya ng upuan na naglikha ng ingay sa buong komedor. Kahit na walang ganang kumain ay pinilit niyang lagyan ang sikmura.“Kailangan mong magpakalakas, Destiny. Walang ibang tutulong sayo kundi sarili mo lang. May mas matinding hamon pang paparating kaya dapat mo ng ihanda ang iyong sarili.” Tinusok niya ng tinidor ang hotdog at dinala iyon sa bibig, kinagat at nginuya. Tila siya kumakain ng bulak. Walang lasa. Bawat lunok ay agad niyang sinusundan ng tubig, dahil maging ang kanyang lalamunan ay tila hindi nakikisama maging ito ay tila pagod na rin at ayaw tanggapin ang pagkain.—----------“Alam mo ba na hindi kamatayan ang pinakanakakatakot at pinakamasakit, Destiny?” Si Tita Cat

Lutang ang pakiramdam ni Andres, talo pa niya ang may hangover. Sumasakit maging ang kanyang sentido. Ilang oras lang kasi ang naitulog niya. Hindi nga niya alam kung nakatulog ba talaga siya. Tumungo siya sa komedor. Nakita niyang nakahain na ang sandwich sa ibabaw ng mesa. “Mag breakfast ka na. Sandali at gawan kita ng kape.” Bahagya pa siya napapitlag ng bigla ay nagsalita mula sa kanyang likuran si Destiny. Nilingon niya ito. She was wearing a loose white t-shirt na pinarisan ng maong short na hanggang gitnang hita.Hindi nakaligtas sa kanyang paningin ang ilang marka sa hita nito. Marka na siya ang may gawa. Nakatalikod na ito sa kanya at tinungo ang kusina. Ngunit ang kanyang paningin ay nanatiling nakasunod dito.Naka messy bun ang buhok nito dahilan upang mahantad ang makinis nitong leeg. Ngunit mas nakaagaw ng atensyon niya ang marka ng ngipin sa leeg nito. It was he who put it there. Marahas na inangkin niya ito nakaraang gabi. Malinaw pa iyon sa kanyang isip.But he does

Ang malamyos na musika mula sa labas ng malaking bahay na iyon at ang tawanan na nagmumula sa katabing silid ay hindi na naririnig ni Destiny.Natuod siya sa kanyang kinatatayuan at nakapako ang paningin sa dalawang taong gumagawa ng makamundong bagay. Wala siyang ibang naririnig sa mga oras na ito kundi ang malakas na tibok ng dibdib. Tila iyon tunog ng pagtambol ng drum at sa bawat pag pintig ng puso ay kaakibat ng di matawarang hapdi at sakit.Her breathing became shallow, and her entire being was shaking. Gusto niya ng umalis sa kinatatayuan ngunit hindi niya magawa. “Ah, Andres! Andres!” Bernadeth moaned as Andres pounded on top of her hard and fast.Naririnig pa niya ang langitngit ng kama, at ang malakas na hingal ni Andres. Gusto niyang sumigaw ngunit hindi niya magawa. “Umalis kana, Destiny! Umalis ka na!” Sigaw ng utak niya. Ngunit ang kanyang katawan ay hindi nakisama. Her entire being was invaded with an icy cold feeling. She was freezing and couldn't move. Isang malaka