Third person point of view"Anong pumasok sa isip mo at nakipaghiwalay ka kay Connor!?" Gulat na bulalas ni Brent sa kapapasok lang na si Florence.Lulugu-lugo na naupo si Florence sa sofa. Wala pang ilang segundo siyang nakaupo ay magkakasunod ng tumulo ang mga luha niya."He is not my boyfriend. Hindi niya ako mahal," komento niya habang umiiyak.Hindi niya makita ang reaksyon ng kaibigan niya pero kahit ganon ay alam niya na pinag-iikutan na siya nito ng mga mata. "B-Brent," dinig niya ang pagkabasag ng boses niya nung tawagin niya ang pangalan nito. "Why is this happening to me?" Isa-isang bumabalik sa kaniya ang mga nalaman niyang ginawa ng parents niya. Ramdam niya ang pag-upo ni Brent sa tabi niya. Hinawakan nito ang kamay niya at marahan iyong pinisil. "Stop crying kasi makakasama iyan sa baby mo," paalala nito.Kaagad siyang natauhan at pilit na pinakalma ang sarili sa pamamagitan ng paulit-ulit na pagpapakawala ng malalim na paghinga."Ano na ang plano mo ngayon?" tanong

Third person point of view"B-Brent, h-h-huli n-na y-yata a-ako n-n-naka m-move o-on n-na s-siya," nahihirapang huminga na sambit niya sa kaibigan niya.Kakatapos lang nilang mag-usap ni Connor. Akala niya ay gagaan na ang pakiramdam niya pero mali pala siya. Mas lalo niyang naramdaman ang pag-iisa at lungkot.Tinignan niya ang kaibigan niya na nakataas ang kilay sa kaniya."Hindi ba gusto mo naman ito? Sinabi mo pa nga na tatanggapin mo kahit na magmahal ito ng iba? Bakit kailangan mong umiyak?"Para siyang sinampal ng katotohanan. Kumirot ang puso niya dahil may katotohanan ang sinabi ng kaibigan, she just refuse to accept na ganoon kabilis dahil deep inside her ay umaasa siya na hindi maghahanap ng iba si Connor.Nahihiya na nagbaba siya ng tingin dahil hindi niya kaya ang tingin na pinapakita sa kaniya ng kaibigan.Nakarinig siya ng pagbuntong hininga kasabay ng mahihinang yabag."Hindi ako nagagalit sa iyo Florence, pero naisip mo ba na napaka-selfish mo? Iniwan mo si Connor at s

Third person point of view"Nagseselos ako dahil ibang pangalan ang paulit-ulit na tinatawag mo kahit nandito naman ako."Mabilis siyang bumaling sa likuran niya dahil mula roon ang narinig niyang nagtatampong boses ni Connor.Magkakasunod na tumulo ang luha na kanina pa niya pinipigilan. "F-Florence."Kaagad siyang tumakbo at dinamba ito ng yakap kasabay ng paulit-ulit niyang paghingi ng sorry dito."I'm s-sorry C-Connor. I'm s-sorry!" "Shh... it's alright Florence," anito habang hinihimas ang likod niya para patahanin siya."I'm sorry if naging matigas ako sa iyo," muling paghingi niya ng paumanhin.Naramdaman niya ang pag-iling nito at paglayo sa kaniya. Kaagad siyang kinabahan dahil baka hindi nito nagustuhan ang paulit-ulit na paghingi niya ng sorry."P-Please, I-I'll s-stop s-saying s-sorry, j-just d-don't l-leave m-me."Who would have thought that loving someone so much can be traumatic? Yun kasi ang nararamdaman niya ngayon. She is so scared that he might leave her because

Third person point of viewPangko-pangko ni Connor papasok ng bahay ang nakatulog ng si Florence. "How is she?" Tanong ng madadaanan niyang si Brent. Nasa sala ito at nagkakape kahit na medyo alanganin ang oras. Nakatingin ito sa walang malay na buhat niya."Shaken up, I am worried about how she might react tomorrw," sagot niya.Tumango lang ito at sinenyasan siya na idala na sa kwarto si Florence. Itinuro lang nito sa kaniya ang kwarto.Tumango lang din siya dito at muling nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa makarating siya sa kwarto na tinutuluyan nito. Pagkapasok sa kwarto ay hindi na siya nag-abala pa na buksan ang ilaw, mas gusto niya na nakapatay lang ang ilaw para makapag-pahinga pa ito ng maayos. Baka rin kasi magising ito kapag binuksan niya ang ilaw.Inihiga niya ito sa kama at maingat na ibinalot ng kumot ang katawan nito. Pagkakita na maayos na ito ay tumayo siya at naglakad papunta sa kinalalagyan ng remote para sa aircondition nitong kwarto at in-adjust iyon para h

Third person point of view"Connor, sino ang pupunta ng america?" Tanong muli ni Florence dahil walang sumagot sa una niyang pagtatanong.Pinakatitigan niya ang dalawang lalaki na nasa harapan niya at nagkakambatan ang mga ito, sa hinuha niya ay nagtuturuan ang dalawa kung sino ang sasagot sa tanong niya."Connor!" Napipikon na tinawag niya ang pangalan nito.Napatayo ito at halata ang kaba sa mukha."Ako, plano ko na d-,"Parang bomba na sumabog sa pandinig niya ang sinabi nito kaya naman bago pa nito matapos ang dapat na sabihin ay sumingit na siya."Bakit hindi mo sinabi sa akin kaagad? Dahil ba ito sa mga nalaman mo tungkol sa akin. Kasi kung dahil doon ay handa naman akong baguhin ang sarili ko. God I really hate my life!" Bulalas niya na hindi na pinatapos ang sasabihin pa sana nito.Hindi na niya hinintay ang sagot nito. Tumalikod na siya dahil hindi na niya hahayaan na masaktan lang siya dahil magpapaalam na ito sa kaniya."Florence!"Tinawag nito ang pangalan niya pero hindi