THIRD POVNagising si Emerald dahil sa ring ng kaniyang cellphone. Pikit mata niyang kinuha ito sa may bedside table. "Chloe, ang aga mo naman," tamad niyang sagot sa tawag ng kaibigan."Maaga? Alas dose na po ng tanghali. At saka hindi ba ngayon ang araw ng kasal mo?" sagot naman sa kaniya ni Chloe.Mabilis na napabangon si Emerald. Wala na sa tabi niya si Trevor at may suot na rin siyang damit. Dahil sa mga pinaggagawa nila ni Trevor kagabi ay hindi na niya namalayan ang oras. At tinanghali pa siya ng gising."Bumangon ka na d'yan. Papunta na kami ni Audrey sa condo. See you."Ibinaba ni Chloe ang tawag kaya naman napakunot ang noo ni Emerald. Bumangon siya upang hanapin si Trevor. Ngunit tanging sulat lamang na nakadikit sa ref ang naabutan niya.Baby,I will see you in church, okay? I love you.--TrevorHindi napigilan ni Emerald ang mapangiti. Ngayong araw na ang kasal nilang dalawa. Tuluyan siyang nagtagumpay laban kay Brenna at hindi na siya makahintay na makitang nasasaktan an

Emerald's POV Pagkatapos ng wedding ceremony ay magkasama na kami sa bridal car ni Trevor. Papunta na kami ngayon sa wedding reception na wala rin akong ideya kung saan. Mahigpit ang pagkakahawak sa akin ni Trevor na parang sinasabi niyang hinding hindi na niya ako pakakawalan pa. Hindi ko naman mapigilan ang mapangiti sa isipin na iyon. Nagsimula lang naman ang lahat sa kagustuhan kong makaganti sa kapatid ko at sa kagustuhan niyang huwag maikasal kay Brenna. Ngunit ngayon ay hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Para talaga akong isang bride na masayang masaya dahil natupad ang matagal ko nang pinapangarap na kasal. Kung nandito nga lang si Mama ay mas lalong masaya sana. Habang ikinakasal ako kay Trevor ay nagawa kong isantabi ang galit na nararamdaman ko at ang kagustuhan kong makapaghiganti. Naka-focus lang ako kay Trevor katulad ng sinabi sa akin ni Audrey. Hindi iyon isang obligasyon para sa akin dahil kusa ko iyong naramdaman. Ayoko mang mag-conclude sa ngayon ngunit til

Emerald's POV Ala una na ng madaling na kami nakaakyat sa isang kwarto dito sa event's place nina Trevor. Napailing na lamang ako dahil maski dito sa mga kwarto ay sunod pa rin sa theme nila na pang-princess o royal. Kaya hindi na talaga nakakapagtaka na isa ang White Castle sa mga pinakasikat na event places sa buong bansa. "You're tired, Baby. Maligo ka na muna? May mga damit dyan sa cabinet," seryosong sabi sa akin ni Trevor habang may tinitingnan siya sa cellphone niya. Napatingin naman ako sa paperbag na hawak ko. Bigay ito sa akin ni Audrey at kabilin-bilinan niya na ito raw ang isuot ko ngayong gabi. Hindi ko pa ito natitingnan ngunit malakas ang kutob kong nighties ito dahil sinabi pa niya sa akin na excited na siya na magkaroon ng pamangkin. Kapag naaalala ko iyon ay pakiramdam ko'y namumula ang buong mukha ko. Sinabi pa niya na kasama niya si Lola Mirasol sa pagbili nito. Pumasok na lamang ako sa CR para maligo dahil nalalagkitan na ako sa katawan ko. Napangiti naman ako

Nagmulat ako ng mga mata ko dahil naramdaman ko ang pqgbangon ni Trevor. Nagderetso siya agad sa CR habang ako naman ay dahan dahang bumangon. Napangiwi pa ako nang maramdaman ang bigat ng katawan ko. Humiga muna ulit ako dahil hindi maganda ang pakiramdam ko. Hanggang sa isang araw pa naman ang leave ko dahil nga sa ikinasal ako. Si Trevor naman ay hindi ko alam kung may lakad ba siya. Para kasi siyang nagmamadali.Paglabas niya sa CR ay nagkasalubong ang tingin namin."Gising ka na pala," tila nagulat na sambit pa niya.Napatingin naman ako sa suot niya. "Paalis ka?" hindi ko napigilang itanong.Tipid naman siyang ngumiti at marahang tumango. "Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa 'yo pero makikipagkita ako kay Marco," deretso niyang sagot sa akin."Marco? Bakit? Sasama ako."Mabilis akong bumangon. Nang akmang papasok na ako sa CR ay hinawakan ni Trevor ang braso ko."Handa ka na bang makinig sa sasabihin niya?" seryoso niyang tanong."Handa man o hindi, kailangan kong gawin,

Emerald's POV"Tatawagan ko si Lola Mirasol para ipaalam sa kaniya ito," nakangiting sabi ni Trevor nang makasakay na ulit kami ng kotse niya."Trev, pwede bang huwag muna?" alanganing tanong ko naman.Biglang nawala ang ngiti ni Trevor. "Bakit?"Inilagay ko ang kamay ko sa tiyan ko at saka nagpakawala ng malalim na buntong hininga. "Ayokong ipaalam muna sa kahit na sino. Natatakot akong baka ang anak natin ang pagbalingan nina Brenna. Ayokong mapahamak siya," naiiyak kong sabi.Lumapit sa akin si Trevor at masuyong hinalikan ako sa noo ko. "Naiintindihan ko, Emerald. Alam kong selfish ang naiisip ko pero what if lumayo ka muna? Sumama ka muna kay Lola papunta sa ibang bansa. Ako na muna ang bahala dito."Mabilis akong umiling. "Hindi kita iiwan, Trevor. Ayoko."Tumitig siya sa akin at ilang saglit pa ay bumuntong hininga siya. "Okay sige. Pero mas mabuti siguro kung umalis ka na sa trabaho mo. Hindi kita mababantayan lagi, Emerald. Mas makakabuti rin kung sa mansion na tayo tumira. At