MARIING pinikit ni Aljin Dion ang kanyang mga mata sa sinabi ng kanyang ina. Gusto lang naman nitong mag-asawa na siya.“Mom, please, l’m too young for that shit,” mariing giit niya at umupo sa kanyang swivel chair.“Anak, paalala ko lang sa iyo, hindi ka na bumabata at mabilis lang panahon, ilang taon na lang ay mawawala ka na sa calendaryo, maging ako ay baka mawala na din rito sa mundo. Kaya’t nakikiusap ako sa iyong magtino ka at maghanap ng tamang babae para sa iyo, hindi iyong kung sino-sino lang na babae ang patulan mo–”“Mom, asan mo naman nakuha ang chismis na iyan?” Bumuntonghininga siya at hinilot ang kanyang noo.Sumasakit ang ulo at tenga niya sa paulit-ulit na usapan nilang dalawa ng kanyang ina.“Iho, hindi na iyon mahalaga, mas atupagin mo na lamang maghanap ng maayos na babae, o tinatamad ka ‘e, sabihin mo lang at ako ang bahalang maghanap para sa iyo.”Hindi siya umiimik sapagkat kilala niya ang kanyang ina kapag patuloy niya itong tinatangihan ‘e mas lalo itong nagi

NAGISING si Miara na namamaga ang kanyang mga mata. Iyak nang iyak ba naman siya kagabi matapos niya malaman ang sitwasyon ng kanyang ama. Nagkausap din sila ng kanyang ina, imbis na gumaan ang pakiramdam niya ay mas lalo lamang bumigat."Nay naman, huwag hu naman ninyo pabayaan si tatay," naiiyak na giit niya matapos sabihin ng Ginang na magsasayang lang sila ng pera kung i-push pa nilang pagalingin ang kanyang ama."Nagiging practical lang ako anak. Hindi biro ang hiningi ng mga doktor na pera. Sa tingin mo ba ay makakaya natin iyon bayarin? Kahit tumanda na ako sa kakatrabaho dito sa ibang bansa hindi ko iyan makukuha." "So, ganun na lang iyon, nay? Pababayaan naman natin mamatay si tatay ganun hu ba?" "Pano ba naman kasi, ang tigas ng ulo ng magaling mong ama, kung nakikig sana siya sa akin edi sana hindi iyan mangyayari–""Nay, huwag na po tayo magsisihan dito. Gumawa na lang po tayo ng paraan–""Miara, wala na tayo magagawa. Hindi tayo mayaman para isustensiyunan ang ama mo. S