CHAPTER 10 NAKATITIG lang sya sa binata habang hinihintay ang pagsagot nito. “You will be needing a quite place to make your artwork” sagot nito. “Oh I see!” hmp akala ko naman ibabahay na nya ako! Pilyang wika nya sa isip. Iginala nya ang mga mata sa loob ng cabin, nakakita sya ng dalawang pinto. Lumapit sya sa isang pinto para buksan. “Everything you need is here” sambit ng lalaki habang nakatingin sa bawat kilos nya. And true enough halos lumaki ang mata nya ng makita na puno ng art work materials ang silid. Lumingod sya sa lalaki. “Thank you so-” “I want the best for my resort” putol nito sa sasabihin nya. Lihim syang nadisappoint sa narinig. Akala ko pa naman, he wants the best for me! kausap nya sa sarili nya. “O-of course!” sagot ko na lang dito. Nagpatuloy sya sa paglilibot sa loob, sa kusina at sala, pinakahuli nyang binalikan ang huling pintuan, Isa etong maliit na silid na tamang tama lang para sa isang tao. “It’s used to be Amie’s room” wala sa loob na sabi ni

CHAPTER 12 NGUNIT bago pa eto tuluyang makalapit nakarinig sila ng tunog ng papalapit na bangka. Napalingon si Richel dito, si Lemar ang dumating kasama ang ilang staff. “ Akala ko umalis ka na?” nakabusangot na tanong nito sa bagong dating. “Whoa, am I interuptiong something?” tanong nito na nagpalipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa. “Mind your own business!” papilosopong sagot nito sa pinsan. “Anyway kaya ako bumalik kase personal kang pinapasundo ng iyong mama!” “What?” “Yes!” nakapamewang na sagot ni Lemar sa pinsan. “What is she doing here??” “Why don't you ask her?” Nakamasid lang si Justine sa pag-uusap ng magpinsan. “Get dress, sumabay ka na samin or maiiwan ka dito” baling sa kanya ni Richel. “Ang sungit naman nito!” bulong nya na nanunulis ang nguso habang inaabot ang kanyang mga damit, sa bangka na lang sya magbibihis kase ipapatong lang naman nya sa suot ang kayang hinubad na damit. “May sinasabi ka?” Tanong ni Richel sa dalaga. “Wala, ang sabi ko lahat

CHAPTER 14 PUTING kisame ang bumungad sa kanya pagmulat pa lang ng kanyang mata. Masakit ang ibabang bahagi ng kanyang likod. “Thank God at gising ka na!” napatingin sya sa direksyon ng nagsalita bago napasimangot ng makita si Richel. Bakas sa boses ng lalaki ang pag-aalala. “Kung hindi mo ba naman ako ginulat sana wala ko dito ngayon.” paninisi nya sa lalaki. “Sorry na okay, hindi ko naman akalain na magugulatin ka pala, mabuti at hindi ka nagkaron ng fracture, anyway sabi ng doctor pwede ka na umuwi, dun ka muna sa Villa titira habang nagpapagaling, masyadong malayo kung sa Cabin ka and besides hindi ka pa makakalakad dahil nabugbog ang balakang mo” mahabang paliwanag nito. Napatingin sya sa binata at napatitig dito. “What, gutom ka ba?” tanong nito. “Oo, pero nabusog na ako dahil mukha mo pa lang ulam na” sabi ng isip nya “Hindi, naisip ko lang, hindi ka ba natatakot sa nanay mo? Kase ako natatakot ako sa tigre mong nanay na kulang na lang lapain ko, grrrr! Tapos dun mo pa a

CHAPTER 16TAHIMIK ang buong lamesa kung saan sabay-sabay silang kumakain ng hapunan, magkatabing nakaupo sina Richel at Olivia sa isang panig, samantalang nasa kabilang panig naman sya, halos hindi nya magalaw ang pagkain nya dahil tila naaalibadbadran sya sa babaeng higad na katabi ng binata.“Hi, Justine, right?” agaw nito sa atensyon nya.Taas noo naman syang sumagot.“Yes!”“What is your job here?, which seems very important  that Richel allowed you to live in the Villa” tila may kahulugan na tanong nito, nahimigan nya din ang selos sa boses nito.“Olivia!” saway dito nit Richel.

CHAPTER 18 MABIGAT ang loob na umalis ng Villa si Justine, Napatingala sya sa gawi ng silid kung saan nya iniwan ang binata, nagbakasakali na pigilan or ihatid man lang sya nito ng tanaw ngunit hindi nya eto makita, tintent ang salamin ng bintana nito kaya hindi nya alam kung nakikita sya ngayon ng binata, Malungkot syang sumakay sa naghihintay na club car. Tulad ng dati hanggang sa bungad lang ng cabin sya inihatid ng sekretaryo ni Richel. Nakaramdam sya ng kalungkutan pagpasok pa lang nya sa cabin. “-kailangan yung matapos on time!” naalala nyang sabi ng binata sa kanya, kaya sinimulan nyang gawin ang mga dapat nyang tapusin. Pansamantalang nawala ang isip nya sa binata ng magsimulan nyang pasukin ang imahinasyon ng pagpipinta. Kapag nasa istado sya ng pagguhit lahat ng problema at lungkot na nararamdaman nya ay dagling nawawala. Gabi na ng makaramdam sya ng pagod kaya itigil nya ang kanyang ginagawa, naglinis lang sya at naligo bago humiga dahil wala syang ganang kumain.Pinatay