Rhian's Point of View"I love you too." Mga salitang kusang lumabas sa aking bibig matapos ang aming pagniniig.Masaya akong niyakap ni Logan nang marinig niya iyon. Pagkaraa'y muli na naman naglapat ang aming mga labi. Alam kong hindi magiging madali na mahalin ang lalaki ngunit handa akong sumugal para sa pagmamahal ko sa kanya. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang tunay na relasyon niya kay Vera. At kung ano man iyon ay saka ko na lamang aalamin, ang mahalaga ay masaya ako ngayon.Bago pa man humantong sa kung saan ang halik na iyon ay may narinig kaming kumakatok. Agad naman akong kumawala sa lalaki dahil baka makita kami na naghahalikan ng kung sino man ang papasok doon."Istorbo!" Mahinang bulong ni Logan.Hindi ko naman maiwasan mapangiti sa naging reaksyon ni Logan. Parang bata kasi itong naubusan ng pagkain habang naglakad papuntang pintuan upang pagbuksan ang kumakatok."Sir Logan, nakahanda na ang pagkain. Halina at nang makakain na kayo. Aba'y tanghali na." Saad ng isan

Third Person's Point of View"Mr. Montereal, hindi ko inaasahan na darating ka." Nakangiting saad ni Mr. Robert. Lumapit ito sa bagong dating na lalaki upang makipagkamay. Maging ang acting CEO ng EMC ay nagulat din nang siya ay makita. Tila pinagpawisan ito ng bahagya nang bigyan siya ng matalim na tingin ni Logan."Hindi naman siguro masama na bisitahin ko paminsan minsan ang EMC, lalo na kung ang kalhating porsyento ng share ng kumpanya ay sa akin nakapangalan. Tama ba ako Mr. Bardot?" Sinadya niyang bigkasin nang mariin ang huling sinabi."O-Oo naman Mr. Montereal, mahalagang malaman mo rin ang mga kaganapan sa kumpanya." Kinakabahang saad ni Mr. Bardot. Sa totoo lang, hindi siya masayang nandoon ang lalaki. Tiyak niyang pakikialam siya nito sa gusto niyang mangyari."May ibang dapat pa ba akong malaman, Mr. Bardot?" Muling tanong ni Logan. Nalaman niya buhat sa kanyang assistant na may mga ilegal na ginagawa si Mr. Bardot sa kumpanya. Kumukuha ito ng mga proyekto sa iba't ibang

Rhian's Point of ViewKinabukasan, nagising ako na masama ang aking pakiramdam. Para bang ang bigat bigat ng katawan ko. Hindi naman nadagdagan ang timbang ko sa halip nabawasan pa nga iyon. Tinatamad akong bumangon, gusto ko na lang mahiga buong maghapon.Kinuha ko ang aking cellphone at pinadalhan ko ng mensahe si Mikaela na hindi ako makakapagtrabaho ngayon. Hindi ko sinabi na masama ang pakiramdam ko upang hindi na ito mag-alala sa akin.Napilitan akong tumayo kahit nahihilo ako dahil pakiramdam ko ay tila masusuka ako. Nagmadali akong pumunta ng banyo. "Ano bang nakain ko kabagi?" Naitanong ko na lang sa aking sarili. Pakiramdam ko ay nanghihina ang aking katawan. "Imposible naman na buntis ako.." Saglit akong natigilan."Oh my God! Hindi maari!" Naibulalas ko sa aking sarili. Napatingin ako sa aking tiyan at wala sa sariling kinapa-kapa iyon.Noong isang buwan pa ako huling nagkaroon, hanggang ngayon ay hindi pa rin ako dinadatnan. Paano ko ngayon ito sasabihin kay Logan? Man

Rhian's Point of ViewMagkahalong saya at kaba ang naramdaman ko nang makarating ako sa condo ni Logan. Hawak-hawak ko ang resulta sa aking pagbubuntis. Hindi na ako makapaghintay na sabihin sa kanyang nagdadalangtao ako at siya ang ama. Wala akong ibang hiniling kung 'di ang matanggap niya ang batang nasa sinapupunan ko.Huminga muna ako nang malalim bago kumatok. Ilang saglit pa ang lumipas ngunit walang nagbukas. Sinubukan ko ulit kumatok ng ilang beses ngunit walang sumasagot.Maharan kong pinihit ang hawakan ng pintuan. Nakahinga ako nang maluwag ng malaman kong hindi nakalock iyon.'Hmm.. nakalimutan niyang i-lock ang pintuan. Asan kaya siya?' sa isip-isip ko.Dahan-dahang binuksan ko ang pintuan. Bumungad sa akin ang malaking sala niya ngunit wala doon ang lalaki. Nagtatakang pinagmasdan ko ang kabuoan ng kwarto. Bakit parang pambabae ang design nito? Napansin ko ang pintuan ng isang kwarto na bahagyang nakaawang. Hindi ko masyadong makita ang nasa loob niyon. Sinubukan kong t

Rhian's Point of ViewFive Years Later.."Tito Blake!" Malakas na sigaw ni Zane nang makita niyang dumating si Blake. Tumakbo ito upang salubungin ang lalaki. Masaya naman binuhat ni Blake ang aking anak nang makalapit ito sa kanya. "I miss you, my little boy." Nakangiting saad ni Blake. "I miss you too, tito Blake. Bakit ngayon lang po kayo napadalaw?" Natawa naman ako sa naging reaksyon ng aking anak dahil nakasimangot iyon sa kanyang tito Blake. Pinagmasdan ko ang aking anak habang buhat-buhat ito ni Blake. Ang dalawang pares na kulay asul na mga mata nito ay hinding hindi ko makakalimutan. Maging ang pares ng kilay na laging nakataas. Ang labi at hugis ng mukha ng aking anak at ng kanyang ama ay tila pinagbiyak na bunga. Hindi makakailang isang montereal ang aking anak.Napangiti ako nang mapait ng maalala ang lalaki.Nakasimangot pa rin ang aking anak kahit pilit na pinapatawa siya ni Blake. Alam kong natatampo ito sa kanyang tito Blake dahil ilang linggo na itong hindi bum