Napasinghap si Callie nang bigla na lamang siyang yakapin ni Laurence. Maging ang mga tao sa paligid nila ay nagulat. Nagkaroon ng nakabibinging katahimikan sa bulwagan, kasabay ang desperadong pakiusap ng kaniyang dating asawa. "Please, Callie. Alam mo kung gaano kahalaga sa akin ang business deal na ito," wika ni Laurence sa nagmamakaawang boses at saka bahagya siyang pinakawalan para tingnan sa mga mata. "You love me, right? Alam kong mahal mo ako at ginagawa mo lang ito upang balikan kita." Nanlaki ang mga mata niya sa narinig, magsasalita na sana upang kontrahin ang sinabi ng lalaki ngunit sunud-sunod na flash mula sa mga camera ng mga media personnel at reporters ang tumama sa mukha niya dahilan para bahagya siyang mapangiwi. Hinawakan ni Laurence ang magkabila niyang mga braso at saka yumuko at masuyong sinabi, "If you really want me back that much, then I'll fulfill it. Babalikan kita, Callie. We can remarry and be happy like we used to be. I promise to make you happy

Callie didn't know what crossed her mind but she just ran away from that place and went to the second floor of the mall. She was dumbfounded, and scared at the same time. Pakiramdam niya ay minumulto siya ng mga padalos-dalos niyang aksyon sa anniversary party ng kanilang kumpanya. Nagtungo siya sa comfort room at agad na naghilamos ng mukha. Baka sakaling mahugasan ng malamig na tubig ang kabang kumain sa kaniyang dibdib nang magkatinginan sila ng lalaking 'yon. Hindi niya inaasahan na ito ang may-ari ng Consunji Malls! Kaya naman pala naimbitihan sa party dahil hindi lamang basta-basta ang lalaki... Bumalik sa isip niya ang ginawang pagpo-propose dito sa harap ng maraming tao na ngayo'y viral sa social media at laman ng mga balita. Callie winced at that thought. Nababahala siya na baka seryosohin ng lalaki ang ginawa niya. It was nothing but a mere stunt, yet she couldn't help but worry. Alam niyang hindi dapat siya nandamay ng kahit sino ngunit dala ng labis na poot kay Laure

Sa malawak na Bonifacio Global City, huminto ang kotse ni Callie sa harap ng isang tanyag na condominium building. Ito ang address na binigay ni Vincenzo sa kaniya nang sabihin niyang kailangan nilang mag-usap tungkol sa in-o-offer nito. Still wearing her usual sales lady uniform, she entered the building and went straight to the reception desk. “I’m here to visit Mr. Vincenzo Pierre Consunji who owns the unit 3001,” pormal niyang wika. Tiningnan siya ng dalawang receptionist mula ulo hanggang paa, at saka nagkatinginan. Napansin ni Callie na para bang hindi naniniwala ang mga ito at pinagdududahan ang pagbisita niya.“Ma’am, mahigpit pong pinag-utos ni Mr. Consunji na hindi siya tumatanggap ng bisita sa penthouse niya,” matabang na wika ng matangkad na receptionist at saka lihim na umismid. “Kung sinu-sinong babae talaga ang naghahabol kay Mr. Consunji. Ngayon naman ay isang… commoner.” Hindi nakawala sa tainga ni Callie ang sinabing ‘yon ng receptionist. Lumamig ang emosyon sa k

Laurence: Callie, you can't do this to me. Hindi ka pwedeng magpakasal sa iba! Laurence: You love me, Callie. I can make this right. I promise I won't hurt you again. Laurence: Kausapin mo ako. Nagmamakaawa ako, Callie. Matagumpay ang ngiti ni Callie habang binabasa ang maraming text messages mula kay Laurence. Galit na galit ito dahil sa pag-aanunsyo nila ni Vincenzo ng kanilang opisyal na engagement, bagay na lubos na kumukontra sa plano ni Laurence nang humarap ito sa media at nagpa-interview. Kung sa tingin nito ay mabibilog pa nito ang ulo niya, pwes nagkakamali ito. She looked at the blue diamond ring on her finger. Para bang ginawa ang singsing na 'yon para lang sa kaniya. Sukat na sukat ito sa daliri niya at nagniningning. Something within her was feeling giddy at the thought that Vincenzo would give her such an expensive ring for their engagement, kahit pa isang plano lamang ito. "Kailan namin makakaharap ang lalaking pakakasalan mo, hija?" kuryosong tanong ng