Nagkulong ako sa kwarto ko buong araw. Sinabi ko rin kay Cha na huwag ipaalam kay Teiver ang tungkol sa bagay na ito. Hindi ko rin alam bakit ayaw kong malaman niya. Basta ayaw ko lang. “Ate,” narinig ko ang katok ni Cha kaya lumingon ako sa pintuan. May dala siyang pagkain at kasama niya si Mr. Fernandez na kanina pa nasa bahay at ayaw umalis. “Sige na, Cha, ako na bahala sa ate mo.” “S-Sige po s-sir,” sabi ng kapatid ko. Nakita kong nalungkot si Mr. Fernandez sa sinabi ng kapatid ko na sir. Hindi rin naman niya kami masisisi dahil hindi namin siya kilala. “You need to eat,” “Busog ako. Salamat po pala sa pagdala sa akin sa hospital,” umupo ako para makausap siya. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka napano na ‘ko. “It’s my job, hija, bilang ama niyo ni Charmie Gail.” Naalala ko kanina ang yakap niya sa hospital. Nawala ang takot at pangamba ko sa yakap na iyon. “Pero Mr. Fernandez, sorry po.. Hindi po talaga kami ang anak ninyo. Hindi ko alam bakit kilala mo si mama pero wal

Nakiusap na ako kay Mr. Fernandez na kung pwede ay huwag na muna niyang ipaalam sa buong mundo ang katotohanan. It’s too much to ask that in his part pero naiintindihan niya ang gusto kong iparating. Alam kong gusto niyang sabihin sa mundo na anak niya kami ni Cha pero ayaw ko muna. Nasanay kami sa buhay namin na simple kaya kailangan naming ihanda ni Cha ang sarili namin sa pagbabago. Sinabi ko rin sa kaniya na ihanda niya rin ang kasalukuyan niyang pamilya. Alam kong ayaw sa amin ng asawa niya lalo na ni Vivian. Kung ganitong harap-harapan nilang pinapakita sa amin na ayaw nila sa amin ni Cha, hindi ko dadalhin ang kapatid ko sa pamilya nila. Ayaw ko ng gulo. Umuwi pa rin kami ni Charmie Gail sa bahay namin at balik sa simple naming buhay. Kapalit ng hinihingi ko kay Mr. Fernandez ay ang kalayaan niyang mag provide sa amin ni Cha at dalawin kami sa araw na gusto nila ni lolo. Walang kaso sa amin ‘yon. Ang akin lang ay gusto ko munang ihanda ang sarili ko sa lahat ng pagbabago.

“You’ll regret this! YOU’LL REGRET FOR WHAT YOU DID TO MY DAUGHTER!” Sigaw ni papa. Ang ina ni Kei na siyang sumampal sa akin ay hindi na alam ang gagawin. “Fernandez, I’m sorry- “SHUT UP, ROXANNE! NAGPIPIGIL LANG AKO!” Mahigpit ang hawak ni papa sa ‘kin na animo’y anytime ay mahihimatay ako. “Fernandez, sabi mo hindi mo sila-“ hindi na natuloy ng ama ni Kei na dugtungan ang sasabihin niya sa galit na makikita sa mata ni papa. “The deal is off. Lahat gagawin ko para lang magbayad kayo sa ginawa niyo sa anak ko!” Parang tinakasan ng dugo ang ina ni Kei sa sinabi ni papa. Tumingin si papa kay Kei at nagulat ako na bahagya niya akong nilayo sa kaniya. Malalaki ang hakbang niyang lumapit kay Kei at sinuntok ito. “Kainin niyo ang pera niyo. Kainin niyo ang dangal niyo. Aanhin ng anak ko ang kayamanan niyo kung kaya niyang higitan ang meron sa inyo? Aanhin ng anak ko ang pamilyang gaya nito kung nanggaling siya sa pamilyang tinitingala at ni ri-respeto ng lahat?” Umiiyak na ako sa pa

Isang linggo na namin sa bahay at halatang binabantayan kami ni Alita, ang asawa ni papa. Kunwari mabait siya sa amin sa harapan ni papa at lolo pero pag kami lang, ang sama ng ugali niya. Parang ngayon lang. Nag insist si Cha na linisan ang garden sa bahay at nakita niya ang singsing ni Alita sa lamesa. Hindi ginalaw iyon ng kapatid ko. Alam ko kasi nasa labas rin ako at pinapanood siya. Nagbabasa ako ng libro dahil papaaralin ako ni papa next school year e wala naman akong ginagawa kaya heto ako at nagbabasa. Alam kong tinignan lang ni Cha ang singsing. Hindi nga niya hinawakan ‘yon. Pero ang Alita, wagas kung makapagbintang. “Halata namang magnanakaw kayo e. Palibhasa hindi kayo naturuan ng tama.” Sabi niya. “Huwag mo ng patulan ate,” sabi ng kapatid ko. “Anong hindi papatulan Cha e sumusobra na ang tabas ng dila niya,” hindi ko maiwasang magtaray sa harapan niya. “Bastos ka talagang bata ka! Ngayon lang ba kayo nakakita ng singsing? Wala ba kayo nito kaya ninakaw niyo?” Hi

Bandang hapon, hinahanap ko si Teiver dahil wala siya sa kwarto no’ng balikan ko siya. Una kong pinuntahan ang sala ngunit wala din siya doon. Nagtanong tanong ako sa mga katulong kung nakita ba nila ‘yong lalaking iyon at sinabing nasa garden. Pagpunta ko sa garden, naabutan ko siyang kausap si Vivian. Kumunot ang noo ko at lalapit sana sa kanila nang marinig ko ng malinaw ang sinabi niya. “Oras na saktan mo si Demi, kahit kanino ka pang anak ni Poncio Pilato ay hindi ko sasantuhin.” Rinig kong pagbabanta niya kay Vivian bago tumalikod kaya nagtama ang paningin namin. Sandali siyang natigilan bago lumapit sa akin. Tumingin pa ‘ko sa likuran niya. “Let’s go,” aniya at iniwan namin si Vivian doon na naiiyak. Hindi ko alam anong sinabi ni Teiver sa kaniya bago pa ako dumating pero sa tingin ko, ay sobrang sakit. “Anong sinabi mo sa kaniya?” “Wala naman. Sabi ko lang huwag ka niyang saktan,” “Ano pa?” “Hmm.. Wala na,” pinagsingkitan ko siya ng mata dahil hindi ako naniniwala sa