RIZNATULOY ang date namin at para kaming mga teenager na nagtatawanan habang naghihintay ng jeep. Hindi alam ni Justin kung magkano ang pamasahe kaya inabutan niya ng limandaang piso ang driver at sinabing keep the change.“You’re crazy. Wala ka palang barya, hindi ka pa nanghiram kay Manang kanina. Kulang na lang arkilahin mo itong jeep.”He grinned at me. “Akala ko nga kulang pa, para kakalungin ki— Uhmp!” Tinakluban ko ng kamay ang bibig niya habang pinandidilatan siya ng mga mata. Tinanggal niya ang kamay ko at pinagsalikop sa kaniya.May ilan kaming kasabay sa jeep at iyong babae na hindi katandaan sa harap namin ay hindi napigilan na matawa.“Nakakatuwa naman kayong dalawa. Sana hindi magbago ang pagtingin n’yo sa isa’t isa.” Nahihiya akong ngumiti kay Manang. “Alam mo kasi, ang mga kabataan ngayon, akala mo gunaw na ang mundo kapag hindi sila nagkatuluyan ng boyfriend o girlfriend nila. Ang hindi nila alam, sa bawat ngiti, may kaakibat na sakit. Matagal na ba kayong dalawa?”

RIZHINDI ko kilala ang sakay ng sasakyan but when Justin asked me to go inside so he can talk to the visitor, it seems that he knew this person.Our date was almost perfect, kung hindi lang sa aberya kanina doon sa teenager na muntik makabundol sa akin. Justin kept his cool pero hindi rin nakapagpigil nang sumagot nang pabalang ang bata. I don’t believe that he is a bad person. Baka may pinagdadaanan lang. Ang sabi ni Justin ay isang sikat na boxer daw ang ama nito noon na ngayon ay retired na at tahimik na namumuhay kasama ang kaniyang pamilya.Nanlalagkit ako kaya nagdesisyon akong mag-shower muna habang naghihintay kay Justin. I still have to pack a little bag for our trip tomorrow. Hindi ko alam kung babalik din kami sa hapon o doon matutulog sa penthouse.When I was done with my shower, ang isinuot ko ay ang malaking T-shirt ng asawa ko. Abot iyon hanggang taas ng tuhod but I didn’t care as long as I’m comfortable. Natapos ako sa pag-aayos ng gamit at nakainom na ako ng vitamins

JUSTIN NANG makarating ako sa penthouse, ang asawa ko ang bumungad sa akin. May suot siyang apron at bahagyang umiindak sa saliw ng isang malamyos na kanta. She probably didn’t hear me come in dahil abala siya sa ginagawa. Saglit ko siyang pinagmasdan. Kung anuman ang nangyari kanina sa opisina ay saglit ko iyong kinalimutan. Right now, I’m in heaven. Humakbang ako palapit sa kaniya at naupo sa barstool. I was going to give her a kiss pero may hawak siyang kutsilyo and the last thing I want ay magulat siya at masaksak ako. That would be terrible for both of us. Sumilay ang isang ngiti sa mga labi niya nang makita ako. Binitiwan niya ang kutsilyo, nagpunas ng kamay sa apron, at saka lumapit sa akin. “Hi!” She kissed my cheek at bahagyang umagwat. Riz remained in close proximity. “Hi, what are you doing?” “Making us a simple lunch.” Bahagyang tumaas ang isang kilay ko sa pagtataka. I thought we were going out for lunch pero mukhang nagbago ang isip ng buntis. Napakamot siya sa leeg

RIZSA akin ba talaga nanggaling ang mga katagang iyon? We were standing and he’s still inside me. I thought he stopped breathing while I want the floor to open up and swallow me whole. God! Of all the things I could have said, iyon pa talaga? Puwede namang ang sarap niya . . . scratch that. Dapat talaga itinikom ko na lang ang bibig ko.“Did you just say—”“Wala akong sinabi.” I was pushing him but our bodies are still fused together at parang bakal ang katawan ni Justin—hindi matinag sa pagkakatayo. At sa liit ko, wala akong panama sa kaniya.“Say it again.” His voice was low at halos hindi ko maririnig iyon kung hindi siya ganito kalapit.Napatakip ako sa aking mukha sa hiya. Damn it. It’s too early. Kahit ako ay parang babaliktad ang sikmura. Masyadong mabilis ang lahat but the damn attraction is too strong. Ang hindi ko napaghandaan ay bubukadkad iyon sa pagmamahal. Or maybe it’s the fact that I am carrying his child? Or is it because he takes care of me when no one wanted to? Ma

RIZI was checking out other blouses on the rack when I heard a chuckle near me. Of all people, I have to see her here. I was hoping to mark this day for Justin and me, pero mukhang may masamang alaala na sisingit, and there’s no stopping it by the look of things.“Well, what do we have here? Are you lost, dear? Hindi ba dapat sa palengke ka o sa ukay-ukay namimili ng damit?” patuya niyang tanong sa akin.“Riri, tara na. Balikan na lang natin ’yong damit mamaya.” May pag-aalala sa tinig ni Matet. Kilala niya ang madrasta ko.Alam kong masama ang ugali niya, pero alam ko rin na hindi siya mag-eeskandalo sa pampublikong lugar. Her claws come out when we’re alone at home. Doon siya nagrereyna-reynahan sa harap ng mga kasambahay na alam niyang hindi pipiyok dahil sa takot na matanggal sa trabaho.“Madam.” Tipid akong ngumiti sa kaniya at tinapik nang bahagya ang kamay ni Matet para pakalmahin siya.“You’ve gained weight.” Umismid siya. “Hindi ka pa bumabalik sa bahay. That means hindi mo