Hindi man lang siya nakapagpaalam ng maayos sa mag-asawa at kay Rafael. Sa isang kisap mata ay natagpuan niya na lang ang sarili sa loob ng sasakyan ni Reous. Kumuyom ang kamao nito sa manibela habang binabagtas nila ang lubak na daan patungo sa public highway.Hindi niya alam kung papaano ito kausapin. Dapat siya ang naiinis dito pero kung makaasta ito ay parang siya pa ang may atraso. May nangyari bang masama? Wala naman, 'di ba? At bakit sumunod pa ito sa kaniya doon?“Ba't ka nga pala sumunod dito? Are you done with your business with that candidate? Hindi siya nanalo, 'di ba? Maaga siyang umalis sa stage. At ikaw rin.” Bahagya siyang tumawa para sana pagaanin ang atmosphere sa pagitan nilang dalawa.Mabigat sa dibdib na pag-usapan ang tungkol doon pero iniisip niyang pwedeng gawing joke iyon. For what? Para maging topic pagkatapos niyang marinig kay Evangeline na galit na galit si Reous?It sounds ridiculous kung ang pag-usapan nila ay kung bakit ito nagalit ngayon. At bakit ito

“Oh my God! Oh my God!” Napasapo sa noo si Evangeline at hindi alam kung ano ang gagawin habang naghihintay sa labas ng OR. “Sshhh, just take a deep breath. Inhale and exhale, Vange,”aniya sa pinapatahan na kaibigan. Parang kakapusin na ito ng hininga habang nakatayo doon at tuwing may lalabas na attendant sa room ay biglang magpa-panic na naman ito. Hinihimas niya ang likod nito dahil sa kanilang dalawa ay kitang-kita na mas apektado si Vange sa nangyari kay Gabriel. And that's explain it all. May something nga sa dalawa.“Kasalanan ko 'to. Kasalanan ko 'to. Kung sana sinama ko na lang siya kahit napaka-kulit niya. Sana 'di na lang kami nag-away, sana tiniis ko na lang ang pagiging curious ko, sana...” At humagulhol na naman si Evangeline.Tumawag siya sa mansyon. May tauhan na pumunta agad sa hospital para samahan si Vange sa labas ng OR. Wala pa silang balita kay Gabriel. Hanggang ngayon wala pang binibigay na impormasyon ang doktor sa kalagayan ni Gabriel. Bumili siya ng makaka

Nagising siya na wala na si Reous sa tabi niya. Madilim pa ang paligid. Nag-aagaw ang dilim at liwanag. Saktong alas 3 pa lang ng madaling araw. May kaba sa dibdib na lumabas siya. Agad niyang hinalughog ang buong bahay maging ang banyo. Pero hindi niya mahagilap si Reous. Akmang lalabas siya sa veranda nang may kamay na nagtakip sa ilong niya at ang naamoy niyang kemikal mula sa panyo na hawak nito ang dahilan ng panghihina niya.Nagising na lang siya sa loob ng sasakyan. Nakapwesto siya sa likuran at may tali ang kamay niya. Dalawang lalaki ang naka-upo sa unahan at may isa na nagbabantay sa gilid niya.Nakatakip ang bibig niya kaya hindi siya makapagtanong sa mga ito. Ano ba ang nangyayari? Saan ba siya dadalhin ng mga ito? At nasaan si Reous? Baka kinidnap rin ng mga ito ang lalaki.“Bumili muna tayo ng sigarilyo. Malayo-layo pa ang pantalan mula rito,”anang lalaking katabi ng driver.Namilog ang mata niya. Bakit sa pantalan ang punta nila? Kinilabutan siya nang maisip iyong idey

“Huwag kayong lumapit!”Akmang lalapitan siya ng mga tauhan ng kaniyang ama. Ramdam niya ang mga titig ni Treous. Bakas ang pag-asa sa mga mata nito. At nasasaktan siya sa mga tingin na iyon. May hindi tama sa mga nangyayari at kailangan niyang maintindihan iyon. Marami siyang itatanong ngayon kay Treous. “I can still drive,”ungot ni Treous. Umiling siya. “Ako na.”Napaawang ang bibig nito. Tama. Sa tagal ng panahon na nawalay ito sa kaniya ay marami siyang natutunan. She learn to drive a car, dahil maaring wala nang asawa na susundo sa kaniya. She learn to run a business, dahil wala na ang asawa para magpatakbo niyon. After he left, she learn to stand alone. O siguro simula pa noon ay talagang independent na siya. At nagpapasalamat siya doon dahil naging matatag siya hanggang ngayon.Inalalayan niya si Treous nang tumayo ito. Sapo pa rin ang tagiliran. Dederetso sila ngayon sa malapit na hospital para mapagamot ito.“Kahit anong sabihin mo, Papa. Sa asawa ko pa rin ako uuwi,"namam

Kanina lamang ay maingay ang mga bata na naglalaro habang binabantayan ni Treous. Katatapos lang maghapunan at kasalukuyan niyang chine-check ang report ng pinagkakatiwalaan niyang tauhan sa kompanya. Pagkapasok niya sa silid ay naabutan niya si Treous na nasa tabi ng dalawang bata na tulog na tulog na ngayon. Hindi ito natulog nanatili lang na nakamasid sa dalawa. Napagod ang dalawang bata sa maghapon na paglalaro kasama ang ama nila.Dahan-dahan na bumangon si Treous para umupo ng maayos sa kama. Dahan-dahan siyang lumapit dito. Bahagya nitong hinila ang kamay niya upang maupo sa kandungan nito. Sumusob ang mukha nito sa leeg niya. Ramdam niya ang mainit nitong hininga doon. “Pasensya ka na sa kakulitan ng dalawa,”aniya at yumakap dito.“Hmm, I'm fine with it and I love it.”Yumakap ito sa kaniya. Nanatili ang katahimikan ng ilang saglit. Tila dinadama ang init ng katawan ng bawat isa. Kapayapaan at katahimikan ang lumukob sa paligid. “I wish to win your father's heart. Sinunod k