YURA'S POV:Ilang kilometro mula sa isang matayog na abandonadong gusali ay tumigil ang sinasakyan ko. Parehong nakikiramdam ang dalawa kong kasamahan sa akin na tila ba kinakapa ang susunod kong hakbang."Hintayin niyo ang iba rito," ani ko at inayos ang espadang hawak."Nahihibang kana ba, Yura?!" asik ni Prexia habang nakapigil ang kanyang kamay sa 'king braso nang asta akong lalabas ng sasakyan.Walang emosyon ko siyang tiningnan. Ramdam ko ang takot niya mula sa akin kaya naman unti-unti siyang napabitaw bagamat hindi niya iyon gustong gawain."Hintayin muna natin ang ating mga tauhan pati na rin ang back up na ipinadala ng iyong ama, my lady," nakikiusap na wika ni Lanz.I smirked. "Alam mong hindi ako makakapaghintay ng gano'n katagal. Buhay ng mga mahal ang nakataya rito baka nakakalimutan niyo," nagngingitngit na ngiping saad ko."Sasama kami pagpasok," pinal na sambit ni Prexia at inayos din ang kanyang mga armas."STAY.HERE." I glared both of them when Lanz also fixed his g

TAKEO's POV:"WHAT?!" Hirro shouted.Napatulala nalang ako at nanghihinang napasandal sa pader habang karga ang anak kong natutulog."Kailangan nating maisagawa ang heart transplant sa madaling panahon. Masyadong malala ang tama ng bala sa kanyang puso, hindi na niyon kakayaning suportahan ang katawan niya," saad ng doktor.Pare-pareho kaming natahimik dahil doon."Then take mine. I will donate my heart for my sister," Hirro declared and stood up from his seat.Nakita ko pa ang kanyang pagngiwi marahil sa tama ng baril niya sa kanyang binti."Hirro," sabay na tutol namin ni Lanz.Tumingin siya sa amin at ngumiti ng tipid. "Tell her, I love her," aniya."Pasensya na po, Mr. Perez ngunit hindi po namin magagawa ang gusto ninyo. Bukod sa buhay pa kayo ay hindi rin maaari na lalaki ang mag-donate kay Ms. Yura. Malaki po kasi ang posibilidad na tanggihan iyon ng katawan niya kumpara sa kapwa niya babae," mahinahong paliwanag ng doktor.Napaawang ang bibig ni Hirro at nanghihina na napaupon