Nathaniel Kin's POV . It was dark when we arrived in Morioka, escorted by the heavy security of my grandfather. Everything was blurred, and I couldn't digest it inside my mind. I was happily living in peace and isolating myself from the world, and here they were, wanting to take me back to where I used to belong. Pagod na ako sa lahat, at pinili kong mamuhay ng tahimik. I got what I deserved and even though I felt shit at times, I still didn't forget my grandfather. Siya lang din ang nag-iisang tao na nag-aalala sa akin. The rest of them? They don't fucking care. Isang itim na limousine ang sumundo sa akin at si Esteban ang driver nito. Yumuko siya tanda ng pag-galang at tipid ang ngiti na binigay ko. Pumasok ako sa kotse at umalis agad kami. Nakasunod din ang lahat ng convey escort namin, at pikit-mata kong sinandal ang ulo sa upuan. "The Pavillion is making their move, Kin." At sa wakas, nagsalita na si Hakiro, ang nag-iisang tao na umaalalay kay lolo sa lahat, at siya rin ang
Read more