"Ahleya, alam kong nagkamali ako, at gusto kong itama. I'm really sorry for my behavior. Can we talk, please?"Alec stood before Ahleya with a mix of remorse and desperation etched on his face. He reached out tentatively, his hand hovering in the air, yearning to bridge the gap between them. Ang kanyang boses ay malambot at humihingi ng tawad, ang mga salitang puno ng katapatan, habang sinusubukan niyang ihatid ang kanyang pagsisisiNag cross arms si Ahleya na maingat pa rin. "Mag-usap? Bakit may magbabago ba kapag mag-uusap tayo?"Lumambot ang ekspresyon ni Alec, nakaukit ang mga linya ng pagsisisi sa kanyang mukha."Nagkamali ako, at talagang pinagsisisihan ko ang mga nasabi ko."Ayaw bumigay ni Ahleya. Ayaw na niyang madamay pa si Alec."I know I messed up. I want to make it up to you. Let's go out to dinner. May importante akong sasabihin.""Pagkatapos lahat ng sinabi mo? Hindi ako sigurado kung gusto ko ba makasama ka, Alec. Sabi ko sayo na okay na ang lahat. Hindi mo na kailanga