Isang casual interview lang naman ang nangyayari pero propesyonal at pormal pa rin kung magsalita ni Sir Nicolas sa bawat tanong na binibitawan ko. Solo niya lang ang ang spotlight, sa kaniya nakatutok ang ilaw at camera pero ako 'yong tensed sa kinauupuan ko habang hawak ang isang papel kung saan nakalatag ang mga questionnaire. Sa library namin napiling pumwesto dahil bukod sa tahimik, habol rin ng mga kasama ko 'yong magandang background. " Next question po. Ano 'yong pinaka memorable na documentary na ginawa ninyo sa ilang dekada bilang isang mamamahayag? " sunod kong itinanong. " All of them. " Mabilis niyang sagot. " Lahat ng ginawa ko ay memorable saakin. Kung tama ang pagkakaalala ko, nasa 65 ang lahat ng documentary films na nagawa ko simula noong pasukin ko ang field na ito—kasama na sa bilang na 'yon ang mga naging proyekto ko noong nasa kolehiyo pa pa lang ako. Bawat tao, may kuwento. Sa bawat kuwento, may aral. Lahat ng 'yon, may espesyal na puwang sa puso ko. " " Pero

" Hindi tayo magsasama? " hindi ko alam kung bakit nagulat siya sa sinabi ko. Ano bang inaakala niya? Magsasama kami sa isang bubong dahil nabuntis niya ako? " Hindi ba't pabor naman sa'yo 'yon? " tanong ko pabalik saka umayos ng paagkakaupo sa sopa nang hindi inaalis ang tingin sa kaniya. " Technically speaking, iyon naman talaga ang dapat na gawin natin, pero alam kong hindi ka naman papayag doon. " " Tinanong mo muna ba 'ko bago mo nasabing hindi ako papayag? " Kumunot ang noo ko. " Gusto mo bang matali sa taong hindi mo naman mahal? Nakahanda ka bang bitawan ang buhay-binata mo oras na ipakasal tayo at magsama sa iisang bubong?" Hindi niya magawang sumagot. Parang ang dami niyang gustong sabihin pero hindi niya alam kung paano ito ilalabas. " Joaquin, binibigyan na kita choice dahil ayokong mauwi sa magulong buhay ang magiging anak natin. Hindi mo ako kailangang pakisamahan o pakasalan dahil pareho naman nating alam na one night stand lang ang nangyari saatin. Sapat na saaki

Alas-dose na ng hating-gabi nang makauwi ng bahay. Alam kong tulog na ang mga tao saamin kaya nagpasya akong humilata sa sopa habang binabalikan ang mga nangyari kanina. Pumikit ako upang ipahinga ang pagod kong mga mata at pinakikinggan ang katahimikan sa buong salas. " Bakit diyan ka mahihiga? " Napadilat ako nang marinig ang boses ni Mama. Umayos ako ng pakakaupo at nakita ko siyang may bitbit na baso. " Hindi po. Namahinga lang saglit, " saad ko saka tumayo at lumapit sa kaniya para mag mano. " Bakit po gising pa kayo? " " Nagising ako nang marinig na bumukas ang gate. Kadarating mo lang ba? " Tumango ako. Dumiretso si Mama sa kusina at tumungo sa ref para salinan ng tubig na malamig ang basong hawak niya. " Kumusta ang event? May nakuha ka ba? " Nahihiya akong umiling. Hindi ko puwedeng sabihin sa kaniya na nakauwi na ako bago pa maganap 'yong pa-raffle ng company. Hindi naman ako umaasa do'n dahil sa tagal kong nag ta-trabaho sa Updated, ni minsan hindi ako sinuwerte sa bu

Lahat kami ngayon ay nasa kuwarto ni Zachary. Nakapalibot kami ngayon sa kaniya pero hindi pa rin siya nagsasalita kahit na anong gawing piga ng magulang namin. Hindi ko alam ang tumatakbo ngayon sa isip niya sa mga oras na ito pero alam kong may malalim siyang dahilan kung bakit niya nagawa ito. " Zachary, anak, kausapin mo kami. " Mahinahong pakiusap ni Papa. " Ano bang dahilan at hindi ka na pumapasok? May problema ba sa school niyo? " Umiling ito. " Wala naman po, Pa... " " Kung ganoon, ano ngang dahilan? Bakit nag dropout ka nang hindi po ipinapaalam saamin? Mag a-apat na buwan ka na palang hindi pumapasok, pero umaalis ka pa rin ng bahay nang naka-uniporme? " Naroon pa rin ang gigil sa boses ni Mama. Kumpara kanina, kalmado na siya ngayon at hindi na nakasigaw, pero hindi pa rin naalis ang kunot sa mga noo niya at galit sa mga mata. " Zachary, ano? Hindi ka ba talaga magsasalita? Diyos ko, ano bang pumasok sa isip mo? Binibigyan ka pa ng ate mo ng allowance linggo-linggo, hi

" Tatawagan ka na lang namin next week... " ito na ang pangalawang beses na narinig ko ito ngayong araw. Hindi naman ako pinanganak kahapon para hindi maintindihan ang sinabi ng HR. Malamang isa sa rason kung bakit hindi ako magawang tanggapin ay dahil sa buntis ako. Inaasahan ko na 'to, pero nagbabakasakali pa rin ako. " Alright, Ma'am. Thank you. " Nakangiti akong tumalikod at naglakad palabas ng kaniyang opisina. Hindi ko 'yon inalis sa mukha ko hanggang sa makalabas ako ng kompanya. Sumilong na muna ako sa lilim at tumingin sa orasan para tantiyahin kung ilang kompanya pa ba ang pupuntahan ko para makapag-apply ng trabaho. Kahit nga walang kinalaman sa field ko, kailangan kong patusin dahil hindi sapat ang aking ipon para sa panggastos sa sarili at sa anak ko. Kinuha ko ang payong ko sa loob ng bag at binuksan ito bago tumawid sa kabilang kalsada. Alas-dose na ng tanghali, tirik na tirk ang araw. Wala pa akong kain kaya tumungo ako sa isang fast food chain para doon mananghalia