Maghapon kong kasama si Lander. Bumalik kami sa opisina pagkatapos naming magtungo sa bahay. Nagkaroon ng meeting at ilang mga pagpapakilala. May mga investors din na dumaan para makita ako. Mas kilala ang kapatid ko sa pagma-manage ng mga negosyo namin dahil sa cafe lang naman talaga ako naka-focus. Pero ngayon ay nakakatuwa na makilala ang mga tao na tumulong upang maabot namin kung nasaan kami ngayon."I know a good restaurant. Doon na lang tayo mag-dinner?""Sige," sagot ko at hinayaan siyang mag-drive kung saan man ang tinutukoy niya.Ako naman ay abala sa ipad ko. Sa dinner ay idi-discuss na rin namin ni Lander ang mga plano namin para sa mga susunod na buwan. Kailangan din naming puntahan ang hotel namin sa Cebu na next month na ang opening. I have to schedule my visitation for that. "Nabanggit mo na ba kila tita na ibebenta na ang bahay?" "Hindi pa ngayon pero nasabi ko naman na bago tayo umuwi. Ayos lang naman sa kanila. Wala na rin naman silang balak umuwi pa roon," sagot

Green na silk mini dress ang suot ko nang pumasok kami sa loob ng club. Nagkayayaan lang na uminom ngayon. It's another Sunday night. Dalawang linggo na ako rito sa Pinas pero wala pa ring nangyayari. Balak kong pumunta sa opisina ni Jeremy noong Friday pero nagpa-appointment na muna ako. This time idadaan ko sa pormal at maayos na pakikipag-usap. This is a business deal and I want to do it in a way that he won't take personally. At bukas ang schedule ko. Sa tingin ko ay hindi niya alam na imi-meet niya ako dahil kung ganoon ay alam kong hindi siya papayag na maisingit ako sa schedule niya.Maingay pero masaya. Madaming nagsasayawan sa dance floor, nagtatawanan sa gilid, may mga magjojowa na may sariling mundo, at mga magbabarkada na nag-aasaran. Most of the people here are in their late twenties. "Whiskey, please," request ko sa bartender."Don't drink too much, Zoe," paalala ni Lander bago nagpunta sa mga kakilala niya.The girls started partying on the dance floor. Kasama rin nam

Hindi ko na pinapasok si Lander sa loob at kinuha ko na lang sa kanya yung files sa labas ng opisina ni Jeremy, sa may pwesto nung secretary niya. Alam kong iinit lang ang ulo ni Lander at hindi rin ganoon kalamig ang ulo ni Jeremy rito.Pagbalik ko sa opisina niya ay ibinigay ko agad sa kanya ang hawak ko."Ito yung initial plan para sa project. May measurement na rin diyan pero estimate pa lang," sabi ko.Kinuha niya iyon at mabilis na pinag-aralan. Pagkatapos ay tiningnan niya ang oras sa kanyang relo at tumayo."I'll go to the conference room now. Come with me.""Ha?" Sinabi ng may mga lakad pa ako, eh! "Bakit kasama pa ako? Akala ko ba 'yang hard copy ng plan lang ang kailangan mo?""I will present your project with the engineers. Kapag may tinanong sila, alam ko ba ang isasagot ko?" Umismid ako at wala na ring nagawa kung hindi ang sumunod sa kanya. Sumakay siya ng elevator at nag-aalangan akong sumunod. Pinindot niya ang floor number na nasa baba lang ng mismong office niya.K

Nakatingin ako sa salamin habang sinusuklay ang brunette kong buhok na hanggang bewang. The natural loose curls at the end vibe with my clothes. Tapos na akong maglagay ng make-up, simple lang din at medyo formal ang itsura. I'm wearing a white mini dress with white coat. Ngayon ang unang araw ko na mag-o-opisina sa kumpanya ni Jeremy. Sa tabi ni Gina ang pansamantala kong magiging office. Ngayon din kasi ibibigay ang initial design para sa project at may mga detalye rin akong kailangang aprubahan. I'd probably see more of him today onwards. At pagkatapos ng mga narinig ko noong nakaraan ay tuluyan na akong nawalan ng pakielam sa kanya. Fine. Tapusin na lang namin ang project na ito ng maayos. Kung hindi ko siya kailangan ay lalapit ba ako? Tss. "Good morning, Ma'am," nakangiting bati ni Gina pagdating ko. "Good morning, Gina. Huwag mo na akong tawaging Ma'am, call me Zoe instead. Hindi mo naman ako boss." Nahihiya siyang ngumiti. "Boss na rin kita kasi partner kayo ni Sir." Pina

Napaka-awkward ng katahimikan sa pagitan namin. Gusto ko sana magpatugtog pero baka hindi niya gusto. Hindi rin ako makapagsalita kaya bahala na. Hindi rin naman ako makapag-cellphone dahil nahihilo ako kapag umaandar. Honestly, hindi ko alam kung makakarating ba akong maayos sa Aurora. Tahimik lang si Jeremy na nagda-drive, seryoso ang mukha, halatang hindi mo mabibiro. Naalala ko yung mga araw na kami pa noon. Siya talaga lagi ang nagda-drive. Hatid-sundo niya ako kapag pumupunta ako sa work. Pero hindi ganito na hindi kami nag-uusap. Magkasundo kami maski sa taste sa music kaya madalas na nagkakantahan kami sa loob ng sasakyan o kung hindi ay nagkukwentuhan ng mga nakakatawa at nakakaasar na nangyari sa buong araw namin. We weren't just boyfriend-girlfriend. We used to be each other's best friends. Kaya din siguro kahit naka-move on na ako, kami, may parte pa rin na masakit. Friendship break up sucks, too. Literal na walang umimik sa amin hanggang makarating kami sa hotel na pan