"Congratulations, girl! You deserved everything you are receiving! We are extremely proud of you!" sigaw ni Amiel at ng kasamahan namin pagkapasok na pagkapasok ko. Hindi pa ako maka-get over dahil sa hinanda nila ngayon. Mabilis silang lahat na yumakap sa akin at niyakap ko rin sila nang mahigpit.     Nag-iyakan kaagad kami dahil sa mga hirap na pinagdaanan namin. Hindi rin madaling itaguyod ang 'yong sarili. Walang madaling daan upang makamit lahat ng bagay, hindi naging madali ang buhay kahit kailan, palaging ganoon—kaya lumaban ka lang. Magpatuloy ka lang. Wala 'mang naniniwala sa 'yo, p'wes ikaw, maniwala ka sa sarili mo.      "Bakit n-naman kayo g-ganyan..." naiiyak kong sambit at pinupunasan ko pa ang mata ko dahil patuloy ang pagtulo nito.     "Girl, huwag ka namang umiyak! Naiiyak din tuloy kami." Natawa naman ako sa sinabi

   Sa huli niyang sinabi ay para akong nanlambot, parang nawala ako sa aking sarili. Narinig ko naman ang pag-upo niya sa tapat ng pinto ko. Hindi ako dumiretso roon sa Master's bed namin, narito ako ngayon sa dati kong kuwarto. Buti na lang at may iba pa akong naiwan na mga gamit ko rito kaya ayon ang mga nagamit ko ngayon.  Narinig ko rin ang mga mahihina niyang bulong, na hindi ko na maintindihan masyado dahil malayo ako mula roon sa pinto. Mukhang wala siyang balak na umalis doon. Bahala siya sa buhay niya at hindi ko siya lalabasan.   Bigla namang pumasok sa isipan ko ang huli niyang sinabi kanina... sinabi niya talaga ang mga katagang 'yon ulit. Na kaninang akala ko na hindi ko siya lalabasan ay nagulat na lang ako sa aking sarili na tumayo ako at papunta ako sa tapat ng aking pinto. Hanggang sa nasa tapat na ako ng aking pinto ay ako'y natigilan. 

Gising na ang diwa ko pero hindi ko pa rin minumulat ang mata ko. Naramdaman ko na mayroong nakatingin sa akin kaya dahan-dahan ko na munang dinilat ang mata ko, at kahit unti pa lang ang pagbuklat no'n ay kitang-kita ko na kaagad na nakatitig si Louis sa akin. Dahil inaantok pa ako at wala pa ako sa mood na makipag-away kaya tumalikod ako mula sa kanya at saka nagpatuloy na matulog. May narinig akong mahinang tawa at kaluskos at pinabayaan ko na lamang 'yon at saka ako nagpatuloy na matulog. Mag-aayos na siguro ng pagkain sa ibaba si Louis, palagi naman ganoon ang scenario sa amin. Wala namang bago roon pero araw-araw ko rin namang ninanais na gano'n lang kami. Nang mayroong presensya sa unahan ko ay alam ko na kaagad kung sino 'yon. Ang kulit naman nito pero muli akong tumalikod mula sa kanya at kung ano lang ang puwesto ko kanina ay ngayon ay gano'n lang din. Inaantok pa ako kaya wala pa akong lakas upang gumising na talaga nang tuluyan. Naramdaman ko ang muling kilos niya at al

"What the actual F?!" sigaw ni Amiel pagkaalis na pagkaalis pa lang ni Louis sa aming harapan. Kitang-kita pa rin namin kung paano siya sumakay sa sasakyan niya at saka mabilis na umalis. Saka na ako humarap kay Amiel at saka tamad na tinignan. Sabay siya ay kitang-kita ko na sa mata niya ang gusto niya nang pagkilatis sa akin."Aba?! Talagang ganyang mukha pa ang ibibigay mo sa 'kin? Magkuwento ka, hoy! Siya ba? Sa kanya ba galing iyong mga pagkain, iyong kotseng naghahatid at sundo sa 'yo... siya ba 'yon? Oh my gosh!" Napasapok pa sa ulo si Amiel na kung bakit ngayon niya lang na-realized ang mga bagay na 'yon, at para na rin siyang t*nga ngayon.Hindi ko alam kung sasagutin ko ba 'yong napakaraming tanong, ayaw ko talagang ipagsabi sa kahit na sino ang nangyari sa amin. Matatapos din naman itong pagsasamahan namin ni Louis, pero bakit habang iniisip ko 'yon ay naninikip ang d*bdib ko? Iniwaksi ko sa isipan ko 'yon at saka bumuntonghininga at saka nagsalita."Yes, we are married...

"These are the other designs that hopefully you would like, we can still revise it anytime as you wish. I, myself, would gladly change it depending your liking," nakangiting sabi ko kay Ms. Jeremiah. Nanginginig pa ang kamay ko dahil baka mamaya ay hindi niya magustuhan ang mga ginawa ko. Hindi niya kasi nagustuhan iyong nakahanda nang mga susuotin niya, iyong mga tinignan ko kagabi bago ako umalis dito. Pero ewan ko bakit hindi niya nagustuhan ang mga 'yon, eh, ang gaganda naman no'n. Siguro ay hindi niya lang feel 'yong mga damit at saka hindi pasok sa taste niya't standards niya kaya we should adjust. Ngayon ay pinapakita ko sa kanya ang mga nagawa ko na para sa kanya, kinakabahan ako dahil baka hindi niya rin magustuhan ang mga ito. Right click siya nang right click, hinahanap kung ano ang matitipuhan niya. Dati naman ay hindi ganito, alam ko na sa lahat ng ginawa namin ay talagang pasok sa standards niya, hindi ko lang malaman kung ano ang nangyari ngayon. Kung ano ang brandi