(Reese's POV)   WALA ako sa mood kumausap ng tao ngayon. Nagising ako kaninang madaling araw dahil sa sakit ng puson ko. Napa-iyak na rin ako habang namimilipit sa sakit. I really hate the 1st day of my period because of this freaking dysmenorrhea. Para akong mamamatay sa sakit.   I dragged myself to school despite the terrible pain I'm experiencing. Masakit pero kinakaya ko namang tiisin. Pero kung lumalala, napapangiwi na lang ako at pumipikit ng mariin para pigilang tumulo ang mga luha ko.   "Okay ka lang?" Narinig kong tanong ni Tiara na nasa tabi ko pero hindi ako sumagot. Kahit tango man lang sana ay hindi ko rin ginawa. Nanatili lang akong nakayuko sa lamesa ng upuan ko na ang noo ay nakalapat

(Reese's POV)     ILANG araw pa ang lumipas—12 days to be exact—bago ko natanggap ang balita kung nasa'n ang kapatid ko. Sadya ngang mapaglaro ang mundo dahil hindi man kapani-paniwala, Desiree asked help from someone we didn't expected—her mortal enemy, Attorney Alexander Martin. Siya rin ang abogadong gustong-gusto kong ilibing ng buhay dahil sa pagiging presko. Kaya naman pala hindi mahanap ang kapatid ko dahil makapangyarihang tao rin ang tinakbuhan.   Nakahinga ako ng maluwag dahil sa nalaman. Kahit na hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Desiree sa bahay, sapat ng alam namin kung nasa'n siya. Alam ko namang hindi siya pababayaan ni Attorney. Baka nga

(Reese's POV)  "WHAT do you mean by that?" tanong ko ng makabawi ako sa pagkalito sa sinabi niya. What he said really made me confused. Matagal ko ng naririnig ang mga katagang 'yan pero pa'no naman naging connected sa'kin? "Alam mo kung ano'ng ibig kong sabihin, Reese." No playfulness on his voice and face. He's really serious and I don't know why. Bakit ba ang seryoso niya? "Can you just go straight to the point?" Babawiin ko ang pagsasantabi ko sa inis ko sa kanya kung magpapaligoy-ligoy pa ito. Kapag nasa korte, inis na inis ito kapag hindi sinasagot ng diretso ang tanong niya pero siya naman itong nagpapaligoy-ligoy. Ang sarap lang talagang ilibing ng buhay. "It's not my story to tell. I just came here to warn you." "Sino'ng nag-utos sa'yo?" "You don't need to know." "Gago ka ba?" mahinang asik ko sa kanya. "Pumayag akon

(Reese's POV)     ILANG minuto na akong naka-upo sa paanan ng kama ko at nakatitig lang sa laman ng kahon na ibinigay ni Coz pero hanggang ngayon, manghang-mangha pa rin ako sa laman ng kahon na ibinigay ni Coz. It's a necklace but not just a simple necklace because of its pendant-2 rings. Parehong maganda pero magkaiba lang ang laki ng bato. There's a simple ring with an infinity style; good for a wedding ring. The other one has 3 diamonds—a bigger diamond between the 2 smaller ones.   Alam na alam ko kung bakit niya ako binigyan ng ganito-para hindi magtanong ng kung ano-ano si Daddy. Walang espesyal sa pagbibigay niya ng gan'tong alahas sa'kin. Hindi naman kami mag-asawa talaga. We just signed a contract and after 3 years, we'll go our separate ways with mo questions asked.   I closed the box, stood up and put it in my bedside table drawer before going inside the bathroom because I have somewhere else to

(Reese's POV)     COZ drove us home immediately with complete silence between us. Nakabantay ako sa mga social media accounts ko in case may balita tungkol sa nangyari kanina. Pero hanggang sa makarating kami sa bahay, wala kahit isa.   I was about to open the door when Coz talked.   "Reese." I looked at him. Nakatingin ito sa harapan at nang mapunta ang tingin ko sa mga kamay niya, pansin ko na mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela. "Stop worrying."