Kasalukuyang nasa clubroom kami at patuloy ko pa din iniisip ang mga nangyari sa mga nakalipas na buwan. Hindi ako makapaniwala na hanggang ngayon ay buhay pa ako at masaya ako na makikita kong lalago pa ang nasimulan ng Phantom Club. Nawala naman ako sa aking pagmumuni nang masagi ako ng siko ni Seren.       Patuloy na nag-aaway si Serendipity at Gray dahil sa isang pirasong karne na aking niluto. Napahalumbaba na lamang ako habang pinagmamasdan ang pagtatalo nilang dalawa. Tanging pagbuntung-hininga na lamang ang nagawa ni Gray habang hinihigop ang kape na Kalinga Robusta na dark roast na siyang nilagyan ng sariwang gatas ng kalabaw na siyang ibinigay ng may-ari ng Villa Illumina.       “Ano ba, Gray? Ako ang nauna! Kaya pwede ba bitiwan mo na ang karneng ito!” ang sigaw ni Serendipity.  

Bumuo naman ng isang palayok na gawa sa putik. Kinuha naman ni Arius ang kanyang talisman. Hindi ko naman maintindihan ang nakasulat doon dahil hindi ko alam kung Japanese o Chinese character ba ang nakasulat sa papel. Sinindihan niya iyon at biglang lumaki ang apoy. Pinalibutan nito ang bagong gawang palayok at pagkalipas ng ilang minuto ay nagawa nitong patigasin at lutuin ang palayok. Agad naglagay ng uling si Gray at doon nagtungo ang apoy mula sa talisman ni Arius. Nang maupos na ang papel ay humina na ang apoy na nagmumula sa talisman ni Arius. Inilagay ni Arius ang insenso at kamangyan sa baga na nasa loob ng palayok. Pinasundan naman iyon ng rock salt at agad kumalat ang usok sa paligid. Nakita namin kung paano lumipad paitaas ang mga kaluluwa ng mga manliligaw. Nagsimula naman kaming magdasal upang ipagdasal ang kanilang mga nabiktima. Nagulat ako nang makita ko ang kaluluwa ni Mr. Gerard na siyang kumakaway sa amin. “Mga bata, pwede bang makiusap ako sa inyo? ” ang tanong n

Pagkatapos ng nangyari sa gubat ay nakarating rin ako sa wakas sa ampunan. Nagpaalam na ako kay Arius at Gray. Hindi ko inakala na ang camping site na aming pinuntahan ay isang abandonadong gubat. Napabuntung-hininga naman ako dahil sa tindi ng pagod na inabot ko sa kasong nilutas namin. Sumalubong naman sa akin si Mother Superior at agad akong niyakap.“Salamat sa Diyos at ligtas kang nakabalik, Adamantine. Kumain ka na ba?” ang tanong ni Mother Superior. Tumungo naman ako dahil sa totoo lang ay wala akong ganang kumain. Sa mga nasilayan ko sa araw na ito, ay nagbago ang pananaw ko ng kaunti. Ang mundong ginagalawan natin ay maganda ngunit ang ibang bahagi nito ay masalimuot. Hindi lahat ng magagandang bagay ay pumapabor sa iyo at hindi lahat ng masasamang bagay ay dapat mo pang dalahin sa ating buhay. Pumasok na ako sa kwarto ko at naabutan ko si Calix na may kausap. Nagtago muna ako upang pakinggan ang kanilang usapan.“Na

Nakalipas na ang ilang araw pero hindi pa din ako makapaniwala sa nangyari sa akin sa palengke. Hindi ko alam kung tunay ba talaga iyong nangyari dahil ang alam ko talaga ay bumaba ako ng palengke upang mag-isip. Kaya isang malaking palaisipan pa din sa akin kung paano ako napunta sa kotse ni Gray. At ang sabi pa nila ay hindi naman daw ako bumababa ng kotse dahil muntik na nga daw si Gray makabangga ng matandang pulubi.  Napahiga ako sa kama ko dahil sa totoo lang ay nawiwindang na ako sa aking buhay. Halos magpagulong-gulong ako dahil hindi ko na alam kung ano na ba talaga ang nangyayari sa buhay ko. Napabangon naman ako nang makaisip ako ng magandang ideya. Bakit nga ba hindi ko na lamang puntahan sa mismong palengke si Manay Bertha? Agad akong nagready papuntang palengke. Suot ko ang checkered na flannel na may combination ng pink at blue. Sa loob naman ay isang black na sando. Sa pang-ibaba naman ay ripped jeans na dark blue at suot ko ang isang puting sneakers.&nb

Iminulat ko ang aking mga mata. Napakapit naman ako sa aking ulo matapos kong kainin ang mainit na sabaw na niluto ni Rosalia. Bumabalik tuloy sa aking isipan ang maamong mukha ng Mahal na Prinsesa. Sa pangalawang pagakakataon ay muli kong natampal ang pagmumukha ko dahil naalala kong nahawakan ko ang dibdib niya. Pero iyon na yata ang pinakamalabot na nahawakan ko. Sinubukan kong bumangon sa aking kama ngunit muli akong bumagsak dahil sobrang masakit ang ulo ko.“Sa susunod talaga ay hindi ko na hahayaan si Rosalia na magluto,” ang sambit ko.Narinig ko na tumatawa si Cryon sa gilid. Dahan-dahan niya akong inalalayan na makabangon sa kama at inabutan niya ako ng isang baso ng malamig na tubig. Tinungga ko iyon at bahagya nitong nabawasan ang sakit ng ulo ko. “Kamusta ang pakiramdam mo?” ang tanong ni Cryon.Tinaasan ko naman siya ng kilay. Alam niya naman siguro ang sagot base sa aking reaksyon. Bigla naman siyang humaglapak