(Sabrina's POV)Natulala ako dahil sa biglang sinabi ni Ma'am Alvarez. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Parang hindi ako makapaniwalang marinig na si Mr. Williams ang ama ko. It seemed too unbelievable. "Hindi," iniling ko pa ang ulo ko dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapaniwalaan ang narinig. Imposible na si Mr. Williams ang ama ko. Sinabi sa akin tita na wala siyang alam sa mga magulang ko. "Maaaring nagkamali ka lang Ma'am." Sabi ko habang kinakabahan. "Hindi, Sabrina. Si Mr. Williams ang totoo mong ama. Nalaman ko ito nang biglang may magtanong sa akin tungkol sa 'yo at sigurado ako na alam na niyang ikaw ang anak niya." Sabi nito sa akin at hindi pa din ako makapaniwala. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa mga oras na ito. Gusto kong maging masaya kasi sa wakas nalaman ko na ang ama ko pero si Damien, hindi niya

                      (Sabrina's POV)Pagdating sa labas ay pumagitna si Mr. Williams o iyong ama ko sa pagitan namin ni Scarlet. Dapat lang na sa gitna siya dahil hindi ko alam kung anong mangyayari kapag iinsultuhin ako ni Scarlet ay makakatikim talaga siya sa akin. "So, please let me talk and the two of you must listen." Sabi ng ama ko kaya huminga na lang ako nang malalim at tinango ang ulo ko. "Hindi ko siya matatanggap na kapatid, dad. Sa lahat ba naman ng tao 'yan pa ang naging kapatid ko. Baka naman nagkakamali lang kayo at hindi siya ang nawawalang anak niyo sa unang asawa niyo." Scarlet said and I don't like the way how she talk to Mr. Williams. It looks like even with her own father, she do not have a respect. "Scarlet, please don't start the argument. I'm not mistaken, Sabrina was your lost sister at ngayon na nandito na siya, kompleto na tayo." Masayang sabi niya k

                    (Sabrina's POV)Nakatitig lang kami ni Damien sa isa't-isa at nanatili pa din akong nakaupo sa mesa. "You smells great, baby." Sabi niya sa napapaos na boses na tila inaakit niya ako kaya naman ay hindi maiwasang manginit ang katawan ko. Grabe ang hatid ng mga tingin ni Damien sa akin. Pakiramdam ko ay parang matutunaw ako sa pagtitig niya sa akin. "Damien, you should start to cooked now." Sabi ko kaya naman ay natawa ito. Hinalikan niya muna ako sa labi nang mabilis saka siya bumalik sa kaniyang ginagawa. Pinanood ko na lang si Damien at hindi ko naman maiwasang makagat ang kuko ko nang mapagtanto ko kung gaano pala ka attract tignan si Damien habang siya ay nagluluto. What makes him attractive even more is because of the apron that he was wearing with. I never thought Damien is not just a typical business tycoon but he was also a good cook."Saan

                     (Sabrina's POV)Gumising ako ng maaga dahil nag-aya na naman ang mga kaibigan ko sa mall. Pagmulat ng mga mata ko ay ramdam ko ang higpit ng pagkakayakap ni Damien sa akin. Napangiti na lang ako at mas sumiksik pa sa kaniya. "Good morning, Damien." Bati ko nang magmulat siya sa kaniyang mga mata. Napangiti naman ako at mabilis niyang hinalikan ang labi ko. "Wala ng mas gaganda pa sa baby ko. Good morning, baby." Sabi niya at kinikilig na naman ako. Ang aga kasing bumabanat ni Damien, e."Magpapaalam sana ako Damien kasi nag-aya ang mga kaibigan ko na magkita daw kaming apat sa mall." Sabi ko kaya naman ay napataas ng kilay ito. Naupo siya nang maayos kaya naman ay naupo na din ako ng maayos para makaharap siya ng maiigi."Then I will join you." Sabi niya kaya nanlaki ang mata ko. "But..." Hindi ko na natuloy ang sasabihin nang bigla niyang tak

                  (Sabrina's POV)I looked too helpless and in deep pain. Napaupo na lang ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Tuluyan na nga akong iniwan ni Damien at hindi ko alam ang gagawin kung paano ako magpapaliwanag sa lalaking minamahal ko. Galit na si Damien sa akin dahil sa nalaman niya."Anak," sambit ng ama ko kaya naman ay biglang napakuyom ang mga kamao ko at pakiramdam ko din ay kumukulo ang dugo ko. Galit ako at nasasaktan dahil hindi ko inaasahan na mangyayari ang mga ito sa buhay ko. "I'm really sorry." Sabi niya kaya naman ay napaiyak pa ako lalo. Bigla naman akong niyakap ng ama ko at hindi na ako pumalag pa. Gusto kong sumbatan ang ama ko dahil sa ginawa nila pero hindi ko naman magawa. Tila ba walang salita ang gustong lumabas sa bibig ko at parang gusto ko lang na umiyak. "Iniwan niya na ako." Patuloy pa din sa pagtulo ang mga luha sa mga mata ko habang ang ama ko